Δημήτρης Βαρσάνης
Έμοιαζε μια αδύνατη αποστολή όμως μέχρι το τέλος η Lazio τη κατέστησε εφικτή. Για περισσότερο από δύο χρόνια η Juventus διατηρούσε το αήττητο στο Τορίνο. Μια επιβλητική, αμείλικτη δύναμη με έξι διαδοχικά Scudetti από πίσω της.
Κανείς δεν περίμενε πραγματικά ότι το αγέρωχο ρεκόρ της θα τελείωνε τόσο ασήμαντα. Στο στρατόπεδο της Lazio όμως υπήρχε μια ήρεμη αυτοπεποίθηση: "Πετύχαμε κάτι αξιοσημείωτο απόψε", δήλωσε ο Simone Inzaghi μετά τη νίκη με 2-1:"Αυτό το αποτέλεσμα θα εισχωρήσει στην ιστορία του συλλόγου."
Εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη δουλειά στη Lazio. Βιώνουν μια γόνιμη, συναρπαστική μίνι αναζωπύρωση υπό την καθοδήγηση του Inzaghi, αλλά ο αυστηρός νεαρός προπονητής δεν στέκεται στη νίκη επί των μόνιμων πρωταθλητών. Ακόμα και αν ύστερα από εκείνη τη νίκη ισοβάθμησε με τη Juventus και για πρώτη φορά μετά από χρόνια η Lazio μνημονεύτηκε στο ίδιο πνεύμα με την “ελίτ” της Ιταλίας. Στην καρδιά της πρόσφατης επιτυχίας της ανήκει ο Inzaghi, ο οποίος αναδύθηκε στη σκιά του μεγαλύτερου αδελφού του ως ένας γεννημένος ταλαντούχος προπονητής.
Τα αδέρφια Inzaghi - Filippo και Simone - γεννήθηκαν στο μικρό χωριό του Σαν Νικόλο, λίγο έξω από την Πιατσέντζα. Ο Filippo (ή Pippo όπως πάντα ήταν γνωστός) γεννήθηκε τρία χρόνια νωρίτερα από το Simone, όμως από τη στιγμή που ο μικρότερος αδερφός του έκλεισε τα οκτώ κατεύθυνε τον μεγαλύτερο αδερφό του στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού τους.
Ο Simone είχε ήδη καταδείξει την ικανότητά του στην ηγεσία. Ακόμα κατείχε μια έντονη ματιά στις λεπτομέρειες. Οι φίλοι του νεαρού αγοριού διέκριναν πώς ήξερε πώς λένε κάθε παίκτη από κάθε ομάδα, όπως και πως έβρισκε τα δυνατά και αδύναμα σημεία τους και τις αγαπημένες θέσεις τους.
Ο Pippo εν τω μεταξύ ήταν ένας μονοδιάστατος τύπος. Σκόραρε πολλά τέρματα μέχρι να γίνει επαγγελματίας. Ο Simone ακολούθησε τα βήματά του όμως αισθανόταν ότι πάντα υστερούσε, ότι πάντα είναι ένα βήμα πιο πίσω. Τα δύο αγόρια από το Σαν Νίκολο μεγάλωσαν με τα ευδιάκριτα, σκούρα μαλλιαρά μαλλιά και το ιδιοσυγκρασιακό στυλ παιχνιδιού τους. Ήταν και οι δύο επιθετικοί, και οι δύο ταλαντούχοι όμως η αδελφική τους αντιπαλότητα ποτέ δεν κλιμακώθηκε σε πικρία.
Αντ 'αυτού οι δύο τους πάντα έμοιαζαν να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Όταν ήταν νέος ο Pippo δεχόταν τακτικά προτάσεις από τα παιδιά της γειτονιάς να παίξει για τις ομάδες τους επειδή ήξεραν ότι σκόραρε. Όμως η μητέρα του Marina επέμενε πάντα: "Μόνο αν ο Simone έρθει μαζί σου να παίξει και αυτός".
Ο Simone έπαιξε και τα δύο αδέρφια έμαθαν να δουλεύουν μαζί. Η σχέση τους ήταν μακριά από τις πιο γνωστές ιταλικές αδερφικές αντιπαλότητες. Σίγουρα θα απογοήτευσε το Simone ότι η άνοδος του Pippo στην κορυφή επιτεύχθηκε πολύ πιο γρήγορα από τη δική του. Θα τον απογοητεύει επίσης ότι σχεδόν σπάνια αναφέρεται σε μια κουβέντα σε σχέση με τον αδερφό του.
Όταν ο Pippo υπέγραψε στη Juventus το 1997 ο Simone αγωνιζόταν ακόμα στην τρίτη κατηγορία με τη Brescello. Όμως ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε ένα συμβόλαιο με την Piacenza και ένα χρόνο ύστερα με τη Lazio. Οι δύο τους έπαιζαν πλέον στη Serie A, και οι δύο για φανατικούς οπαδούς του Calcio όμως και πάλι ο Pippo λάμβανε τη περισσότερη αναγνώριση και τους επαίνους. Ήταν απολύτως κατανοητό. Μέχρι το τέλος της νικηφόρας σταδιοδρομίας του κατέκτησε συνολικά τρία Scudetti, δύο Champions League και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ο Simone εν τω μεταξύ ολοκλήρωνε τη σταδιοδρομία του με ένα Scudetto, δύο Coppa Italia και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης. Σημείωσε πολύ λιγότερα γκολ, σκόραρε τρεις φορές μόνο με την Εθνικής Ιταλίας και ήταν γνωστός από πολλούς εκτός Ρώμη ως: "ο μικρός αδερφός του Pippo".
Όμως η κατωτερότητα δεν έμοιαζε αισθητή στην οικογένεια του Inzaghi. Όταν η Lazio του Simone προσπέρασε στους τρεις βαθμούς της Juventus του Pippo προς το τέλος της σεζόν 1999/2000, δεν υπήρξε καμία απογοήτευση από το να βγάλει κανείς από τη μέση τον άλλο. "Ούτως ή άλλως το πρωτάθλημα θα καταλήξει στην οικογένεια", δήλωσε ο Simone. "Τουλάχιστον αν το χάσει ο ένας από τους δύο, μπορεί να παρηγορηθεί με το γεγονός ότι ο άλλος το κέρδισε", τόνισε ο πατέρας τους Giancarlo. Η Lazio και ο Simone θα το έπαιρναν εν τέλει για ένα βαθμό.
Ακόμη και αν δεν έφτασε στα ύψη του αδελφού του ως επιθετικός υπήρξε μια πονηρία, μια σχολαστικότητα σχετικά με το Simone που πρότεινε ένα πιθανό μέλλον στη προπονητική. Οι συμπαίκτες του στη Lazio τον αποκαλούσαν «The Almanac» (το ημερολόγιο) και έγινε γνωστός για την εμμονή του στη λεπτομέρεια. Η Marina Inzaghi διατηρούσε τις ελπίδες της ότι τα παιδιά της θα γίνουν γιατροί αν δεν έπαιζαν ποδόσφαιρο, αλλά ο Simone έλαβε πτυχίο λογιστικής και κατευθύνθηκε σε μια πιο αναλυτική προσέγγιση.
Το στυλ παιχνιδιού του ήταν πολύ πιο λεπτό και περίπλοκο από αυτό του αδελφού του. Το μυαλό του Simone όπως φάνηκε μπορεί να ταιριάζει απόλυτα στις προκλήσεις της προπονητικής. Εύστροφος και ανοιχτόμαυλος, ξεκίνησε το επόμενο κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής του καριέρας έτοιμος να απεγκλωβιστεί από την ετικέτα του ως ο λιγότερο επιτυχημένος αδερφός.
"Ο στόχος μου ήταν πάντα να γίνω προπονητής της Lazio", δήλωσε ο Simone το 2016. Μετά από έξι χρόνια ως προπονητής στην ακαδημία του συλλόγου, στο οποίο οδήγησε την Under 20 σε δύο κύπελλα και ένα πρωτάθλημα ο στόχος του υλοποιήθηκε. "Είμαι περήφανος και δεν μπορώ να περιμένω για να ξεκινήσω", είπε. "Είμαι σήμερα ο προπονητής όμως θέλω να είμαι και ο προπονητής του μέλλοντος"
Όπως αποδείχθηκε έμελλε να είναι ο προπονητής του μέλλοντος όμως η πρώτη του θητεία ήταν μόνο προσωρινή. Πήρε το χρίσμα από τον απολυμένο Stefano Pioli προς το τέλος της σεζόν 2015/16 ύστερα από μια ήττα από τη Roma στο ντέρμπι της πόλης. Με επτά αγωνιστικές να απομένουν για να τελειώσει μια απογοητευτική χρονιά, η Lazio αναζητούσε μια σταθερή επιρροή και ο Inzaghi τη πρόσφερε κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Κληρονόμησε μια ομάδα που είχε πληγωθεί από τους τραυματισμούς των Stefan de Vrij, Ştefan Radu, Dušan Basta και Wesley Hoedt. Έπειτα υπήρξε η αρνητικότητα, η εχθρότητα γύρω από το σύλλογο. Οι φημισμένοι Ultras έκαναν μποϊκοτάζ στον αγώνα με τη Roma και ύστερα από το τέλος του επιτέθηκαν μαζικά στο προπονητικό κέντρο. Αυτό προκάλεσε συγκρούσεις με την αστυνομία και με τον Τύπο.
Στον αγωνιστικό χώρο και εκτός αυτού χρειαζόταν βελτίωση. Ο Inzaghi μάζεψε τους παίκτες του σε μια ορεινή κατασκήνωση στη Νόρτσια, 100 μίλια μακριά από τους λόφους της Ούμπρια. Έπειτα ήρθε η ώρα για την πρώτη του προπόνηση, την ημέρα των 40ων γενεθλίων του:"Έχω δει τα παλικάρια να είναι έτοιμα να εργαστούν" είπε.
Αυτό όμως δεν στάθηκε αρκετό για να κατευνάσει τα νεύρα των απαιτητικών ultras. Στην πρώτη προπόνηση του Inzaghi έδωσαν και πάλι το παρών με ενθουσιασμό και θυμό. Ο νεοδιορισμένος προπονητής οδήγησε τους παίκτες στους οπαδούς που ζήτησαν αύξηση επιθυμίας και μια πιο συχνή επίδειξη αντοχής. Η Lazio είχε υποτιμηθεί και δεν έμοιαζαν ευχαριστημένοι.
Το πρώτο παιχνίδι του Inzaghi κατεύνασε κάπως την ένταση. Μια εντυπωσιακή νίκη με 3-0 εναντίον της Palermo ήταν η αρχή μιας βελτίωσης και η Lazio θα τερμάτιζε στην όγδοη θέση της Serie A. Σίγουρα υπήρχαν ακόμα θέματα όμως υπήρχαν ενθαρρυντικά σημάδια τακτικής πειθαρχίας και επιθετικού παιχνιδιού που προηγουμένως έλειπαν.
Όμως στο τέλος της σεζόν ο Inzaghi αποχαιρέτησε μιας και ο προσωρινός του ρόλος εκπληρώθηκε. Ανέλαβε ο μαρξιστής Marcelo Bielsa, ένας προπονητής σχεδόν αντίθετος του ανυποψίαστου προκατόχου του. Για τον Inzaghi θα μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα εάν ο Bielsa δεν αποφάσιζε να τα παρατ΄σει μετά από μόλις δύο ημέρες στη δουλειά. Η Lazio στράφηκε και πάλι σ 'αυτόν, και πάλι σχεδόν σαν μια τελευταία σκέψη όμως δεν αποθαρρύνθηκε όντας ως δεύτερη επιλογή. Αυτή ήταν η ευκαιρία του Inzaghi να πάρει τον έλεγχο μιας ολόκληρης σεζόν για να φτιάξει τη φήμη του.
Η ταραχώδης φύση του καλοκαιριού που προηγήθηκε της πρώτης του χρονιάς ως μόνιμος προπονητής ήταν ελάχιστα ιδανική. Η εγκατάλειψη του Bielsa άφησε τη Lazio σε μια κατάσταση χάος, ύστερα από μια από τις πιο απογοητευτικές της χρονιές τα τελευταία χρόνια. Λίγοι ανέμεναν υψηλότερα πράγματα. Το επικρατούμενο συναίσθημα ήταν απαισιόδοξο και προέκυψαν κατανοητές αμφιβολίες. Όμως ο Inzaghi έφερε την ψυχραιμία και τον αέρα της ηρεμίας σε μια κατάσταση πολύ θορυβώδης.
Είναι αυτή η φαινομενικά αδιάλλακτη συμπεριφορά που έχει χαρακτηρίσει την θητεία του μέχρι σήμερα. Έχει αναβιώσει ένα χτυπημένο κλαμπ με ήσυχο όμως και εξειδικευμένο τρόπο. Συγκεκριμένα οδήγησε τη Lazio στην πέμπτη θέση και στο Europa League την περασμένη σεζόν, τερματίζοντας πάνω από τις δύο ομάδες του Μιλάνου και με 16 βαθμούς περισσότερους από την προηγούμενη χρονιά. Αν αυτό δεν μοιάζει αρκετό, ο Inzaghi τη κατεύθυνε και στο τελικό του Coppa Italia όπου ηττήθηκε με 2-0 από την Juventus.
Το ποδόσφαιρο κάτω από το Pioli ήταν μερικές φορές πομπώδες ωστόσο με την άφιξη του Inzaghi άλλαξαν τα πάντα. Με μια ξεκάθαρη νοοτροπία ενός πρώην επιθετικού, υποκίνησε την ρευστότητα και την αμεσότητα στην επίθεση βοηθούμενος και από το εντυπωσιακό ντουέτο του Keita Baldé και του Ciro Immobile. Οι δύο τους κατέγραψαν 39 γκολ στο πρωτάθλημα και μόνο τρεις ομάδες σκόραραν περισσότερα τέρματα από τη Lazio.
Υπήρξε σίγουρα μια έμφαση στην επίθεση όμως μακριά από τις απερίσκεπτες και ανόητες ενέργειες. Ο Inzaghi πραγματοποιούσε τακτικές προσαρμογές για να προσαρμοστούν σε διάφορες προκλήσεις, αλλάζοντας απρόσκοπτα τη τριάδα με μια τετράδα άμυνας. Μπορεί να ήταν άπειρος όμως οι μέθοδοι του Inzaghi άρχισαν να τραβούν το ενδιαφέρον. "Ο Simone λατρεύει τη Lazio, ήταν πάντα το όνειρό του", δήλωσε ο αδερφός του Pippo στο μέσο της σεζόν. "Προετοιμάζεται στους αγώνες με μεγάλο τρόπο. Εξελίσσεται με την επιμονή και την προσοχή ενός πολύπειρου προπονητή. "
Υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι ο Inzaghi είναι ένας γεννημένος προπονητής. Λίγοι νέοι προπονητές έχουν προσαρμοστεί τόσο γρήγορα και σε τέτοιες αβέβαιες συνθήκες. Έχοντας κατευθύνει την Lazio πίσω στην Ευρώπη την περασμένη σεζόν, η έναρξη αυτής της χρονιάς σημειώθηκε με τα πρώτα τρόπαια στο σύλλογο ύστερα από τέσσερα χρόνια. Από τότε που οι Biancocelesti πήραν το Coppa Italia το 2013, σήκωσαν το φετινό Supercoppa απέναντι στη παντοδύναμη Juventus του Max Allegri νικώντας την με 3-2.
Στη συνέχεια νίκησαν και πάλι τη Juventus, αυτή τη φορά στο Τορίνο και όλη η Ιταλία κράτησε σημειώσεις για αυτούς. Οι δύο συγκεκριμένες νίκες ήταν παραδείγματα της προσαρμοστικότητας της Lazio του Inzaghi. Παίζουν ελεύθερο και ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά με τεχνικά ανώτερους αντιπάλους είναι ικανοποιημένοι να παραδώσουν την κατοχή και να υιοθετήσουν μια συμπαγή αλλά και επιθετική αμυντική μορφή με έμφαση στις αντεπιθέσεις. Υπήρξαν επίσης εντυπωσιακές ατομικές επιδόσεις. Ο De Vrij, ο Sergey Milinkovic-Savic και ο παραγωγικός Immobile διακρίθηκαν δίνοντας την ελευθερία κάτω από την καθοδήγηση του Inzaghi.
Ο Pippo είναι και αυτός προπονητής. Σε αντίθεση με το Simone, η φήμη του προηγήθηκε και πήρε τη δουλειά της Milan μέσα σε δύο χρόνια ύστερα από την απόσυρση του ως παίκτης των Rossoneri. Δεν πήγε όμως σύμφωνα με το σχέδιο. Έμεινε μόνο ένα χρόνο και απολύθηκε το 2015 έχοντας κερδίσει μόλις το 35% των αγώνων του. Τώρα με τη Venezia στη Serie B παρόλο που είναι σταθερά μέσα στην οκτάδα των πλέι - οφ λίγο πριν από τη λήξη του πρώτου γύρου και ύστερα από την άνοδο από την τρίτη κατηγορία τη περασμένη σεζόν, είναι αυτός που πρέπει τώρα να φτάσει στα ύψη του αδερφού του.
Ο Simone αναφέρεται ως μελλοντικός διάδοχος του Allegri στη Juventus και ως ένας από τους πιο ταλαντούχους προπονητές της Ιταλίας. "Έχει πάρει μια άδεια", δήλωσε ο Simone για τον Pippo πριν αναλάβει τη Venezia πέρυσι. "Αυτός συνεχίζει να μελετά και να προετοιμάζεται για να πάει σε έναν άλλον πάγκο την επόμενη σεζόν. Η ελπίδα μου είναι ότι και οι δύο καριέρες μας θα είναι γεμάτες επιτυχία.
"Ως παιδιά διαβάζαμε καθημερινά τη Gazzetta dello Sport, ξοδεύοντας χρόνο για να μελετήσουμε τις ενδεκάδες. Μεγάλωσα στο Σαν Νίκολο, πέντε λεπτά από τη Πιατσέντζα. Ήμασταν στην Piacenza όταν ξεκινούσαμε από τα τμήματα Υποδομής μέχρι την πρώτη ομάδα, αυτός στην Serie B και εγώ στη Serie A. Ο Pippo ήταν πάντα η έμπνευσή μου”. Ίσως σύντομα να είναι και ο Pippo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου