Ο Anatoly Lebed είναι απο τους λίγους ανθρώπους, της ήδη ολιγάριθμης οικογένειας των ειδκών δυνάμεων, ο οποίος άνετα με τον βίο του και την πολεμική δράση του ,θα εκπλήρωνε τις προυποθέσεις ώστε δικαίως, να ονομαστεί ο «Ράμπο της Ρωσίας». Το ιδιαίτερο στην περίπτωσή του είναι οτι αυτόν τον τίτλο, δεν τον έλαβε κατα την επίσημη περίοδο της θητείας του στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, η οποία είναι και εκείνη ιδιαίτερα πλούσια, αλλα κατα την δεύτερη φάση αυτής όταν αρχικά είχε αποστρατευτεί.
Ο Anatoly Lebed γεννήθηκε στις 10 Μαίου 1963 στην πολη Varga της Εσθονίας και κατατάχθηκε στον τότε σοβιετικό στρατό το 1981, υπηρετώντας στις αερομεταφερόμενες δυνάμεις, ως αλεξιπτωτιστής. Συγκεκριμένα στην 44η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία στην Λιθουανία και στην 57η Ανεξάρτητη Αεροκίνητη Ταξιαρχία στο Καζακστάν μέχρι το 1983.
Με στόχο να ακολουθήσει καρίερα στον στρατό, πετυχαίνει να εισαχθεί στην στρατιωτική σχολή τεχνικών αεροπορίας όπου και αποφοιτά με την ειδικότητα του μηχανικού το 1986. Απο το 1986 μέχρι το 1987 συμμετέχει στον πόλεμο του Αφγανιστάν ως μελος πληρώματος ελικοπτέρου. Απο το 1987 μέχρι την οικειοθελή αποστρατεία του το 1994, θα υπηρετήσει σε διαφορες μονάδες του Σοβιετικού/Ρωσικού στρατού.
Η απογοήτευση και η γενικότερη κατάσταση αποδιοργάνωσης και παρακμής που γνώρισε η μετασοβιετική Ρωσία θα το οδηγήσουν στην οικειοθελή έξοδο απο το στρατό και σαν ιδιώτης θα προσπαθήσει να βοηθήσει όπως μπορεί βετεράνους του πολέμου του Αφγανιστάν.
Με την έναρξη του πολέμου του Κοσόβου (1998 - 1999), μεταξύ των τότε Γιουγκοσλαβικών δυνάμεων και των Αλβανών ανταρτών, μαζί με μερικούς Ρώσους εθελοντές - παλιούς του συμπολεμιστές θα μεταβει στην Σερβία και θα πολεμήσει μαζί με τον Γιουγκοσλαβικό στρατό. Το 1999 με δικά του έξοδα και με συμπολεμιστές απο την Σερβία ανεβαίνει στον Β. Καύκασο για τον αγώνα στο Νταγκεστάν κατά των Ισλαμιστών ανταρτών (με Άραβες, Τούρκους και κεντροασιάτες εθελοντές) και εντάσσεται σε παραστρατιωτικές μονάδες.
Με τις επιχειρήσεις να μεταφέρονται στην Τσετσενία μεταβαίνει στην Μόσχα όπου και εντάσσεται επίσημα στον στρατό και επιστρέφει αμέσως πίσω στο 45ο ανεξάρτητο σύνταγμα φρουρών VDV (spetsnaz υπαγόμενα στους αλεξιπτωτιστές και όχι στην υπηρεσία πληροφοριών του στρατού). Από το το ’99 μέχρι το ’07 μετείχε σε ειδικές επιχειρήσεις σε όλη την επικράτεια του Β. Καυκάσου επιστρέφοντας πάνω από 10 φορές.
Το καλοκαίρι ’03 κατά τη διάρκεια μάχης στα βουνά του Ulus-Kert πατάει σε νάρκη και χάνει το πόδι του.
Σε ενάμιση μήνα και με την βοήθεια των προσθετικών, ήταν πίσω στο στρατό σε ειδικές επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να πέφτει με αλεξίπτωτα ξεπερνώντας τα 840 άλματα(!) και την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες (systema, sambo) όλα πια με με τεχνητό μέλος!!!
Συμμετέχει τον βαρύ χειμώνα του 03-04 στα βουνά του Ναγκεστάν στο κυνήγι του Ρουσλάν Γκελάγιεφ.
Στις 9 Γενάρη του 2005 η περίπολός του πέφτει σε ενέδρα. Αρνούμενος να εγκαταλείψει τους δύο τραυματίες άνδρες του και να τους αφήσει να αιχμαλωτιστούν επιτίθεται μόνος του και σκοτώνει τρεις αντιπάλους τρέποντας σε φυγή τους υπόλοιπους.
Στις 24 του ίδιου μήνα τραυματίζεται από θραύσματα RPG ενώ καλύπτει με το σώμα του τραυματίες άνδρες του.Με πληγές στο κάτω μέρος της πλάτης αδρανοποιεί μόνος του την θέση του RPG και του διπλανού πολυβόλου, και συνεχίζει να διοικεί την περίπολο -το αποτέλεσμα της μάχης ήταν η καταστροφή της εχθρικής βάσης του Σαμήλ Μπασάγιεφ.
Για τις δύο ενέργειες παίρνει το παράσημο του Ήρωα της Ρωσικής Κοινοπολιτείας έχοντας το βαθμό του Λοχαγού από τον Πρόεδρο Πούτιν.
Παραιτείται ξανά με το τέλος των εχθροπραξιών στην Τσετσενία.
Με την έναρξη του πολέμου της νότιας Οσετίας μαζί με άλλους βετεράνους επιστρέφει στο μέτωπο. Στην εκστρατεία τα καθήκοντά του ήταν να ετοιμάσει το πρώτα τμήματα, έρευνα και καταστροφή των τμημάτων του εχθρού, και στρατηγική αναγνώριση.
Το τάγμα του (δκτης σε ένα εκ των τριών του 45ου συντάγματος) μπήκε πρώτο στην Γεωργία.
Οι πράξεις του ενάντια στα Γεωργιανά στρατεύματα κινούνται στα όρια του θρύλου. Στο Τσινβάλι έκλεψε άρμα του εχθρού και του επιτέθηκε από πίσω σπάζοντας τον αποκλεισμό των Ρώσων!
Με μια τολμηρή καταδρομή στο λιμάνι του Πότι με το τάγμα του, καταστρέφουν τα αγκυροβολημένα πλοία του γεωργιανού ναυτικού και τις ειδικές δυνάμεις που τα φυλούσαν.
Το πάθος του για μάχη κατά τον ίδιο οφείλεται στην θέληση του να εκπροσωπήσει στη μάχη τους νεκρούς και τους τραυματίες βετεράνους!
Για τις πράξεις αυτές γίνεται μόλις ο 2ος κάτοχος του νέου παράσημου Order of St. George 4ης τάξης που του δόθηκε της 1η Οκτωβρίου του ίδιου έτους από τον Πρόεδρο Μεντβέγτεφ.
Ο Anatoly Lebed θα πεθάνει άδοξα στις 27 Απριλίου 2012 σε αυτοκινηστικό δυστήχημα.
Χαρακτηριστικά επεισόδια της στρατιωτικής πορείας του μπορείτε να δείτε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου