Που χάθηκες εσύ: Fábio Paim

Δημήτρης Βαρσάνης

Εάν ζεις στη Πορτογαλία και διαβάζεις αυτό το κείμενο δεν χρειάζεται να είσαι εθισμένος με το ποδόσφαιρο για να γνωρίζεις το όνομα του Fábio Paim. Στην πραγματικότητα στο Πορτογαλικό λεξικό θα πρέπει να είναι ο ορισμός για "υψηλές προσδοκίες που μετατράπηκαν σε απογοήτευση και αποτυχία". Τώρα αν δεν είσαι κάτοικος της Πορτογαλίας και έχω ακόμα την προσοχή σου υπάρχουν κάποιες πιθανότητες να έχεις διασχίσει το μονοπάτι του Paim.

Εάν είσαι φανατικός παίκτης του Football Manager εδώ και πολλά χρόνια έχετε δεκάδες λόγους να θυμάστε ίσως τις δύο μεγαλύτερες εκδόσεις του παιχνιδιού. Πρώτα απ 'όλα είναι ο διάδοχος του ακόμα αγαπητού Championship Manager 2001/02, ενός παιχνιδιού στον οποίο ο κόσμος ερωτεύτηκε τον περίφημο Maxim Tsigalko. Ακριβώς όπως οι φίλοι των μαφιόζικων ταινιών θα θυμούνται πάντα το Godfather II, οι αυτοαποκαλούμενοι “προπονητές του “αναπέ” εξακολουθούν να περιμένουν ένα παιχνίδι αρκετά καλό για να αντικαταστήσει το CM 01/02 στις σπασμένες καρδιές τους.

Δύο χρόνια μετά και στο CM 03/04 εάν έχετε παίξει μία από αυτές τις εκδόσεις του πιο εικονικού ποδοσφαιρικού παιχνιδιού όλων των εποχών, είστε πιθανώς ένας από εκείνους τους προπονητές που συχνά προσπαθούσατε να πάρετε το Next Big Thing. Είμαι στη συνέχεια 100% σίγουρος ότι παίρνατε το Fábio Paim και ίσως το συμπαίκτη του José Mário, ο οποίος επίσης δεν έχει καταφέρει να φτάσει στο επίπεδο που προβλέπει η Sports Interactive.

Εστιάζοντας στην πραγματική ζωή για μια στιγμή, πολλοί οπαδοί του CM θα θυμούνται τον Paim να μετακομίζει ως δανεικός στη Chelsea το 2008. Ο Paim έφτασε στο Λονδίνο τον Αύγουστο για το τέταρτο δανεισμό του σε δύο χρόνια ώστε να παίξει στην Chelsea με την οποία προπονούνταν στη πρώτη ομάδα, αλλά μόνο για να είναι στη διάθεση των ρεζέρβων. Ήταν μια περίεργη κίνηση από πλευράς “μπλε”: ύστερα από 24 αγώνες σε δύο ομάδες της δεύτερης κατηγορίας της Πορτογαλίας και μόνο επτά αγώνες στη πρώτη, ο δανεισμός του σε ένα σύλλογο που κατακτά τίτλους σε ετήσια βάση στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου δεν φαίνεται το πιο λογικό βήμα. Ακόμα, ο χρόνος το απέδειξε αυτό μιας και γύρισε στη Λισσαβόνα ύστερα από έξι μήνες. Ήταν η πρώτη από τις δέκα ξένες περιπέτειες για τον Paim και - όπως και οι άλλες εννέα - αντιπροσώπευε μια απογοήτευση στην καριέρα αυτού του μοναδικού ταλέντου.

Ο Paim είναι τώρα 29 ετών και από την εποχή του στη Chelsea έπαιξε σε επτά διαφορετικές χώρες: την Αγκόλα, το Κατάρ, τη Κίνα, τη Μάλτα, τη Λιθουανία, το Λουξεμβούργο και τη Βραζιλία. Ο Paim πιθανόν να μην θυμάται ούτε ο ίδιος στις χώρες που αγωνίστηκε, τουλάχιστον για τους λόγους που σχετίζονται με τις εμφανίσεις του στον αγωνιστικό χώρο.

Σε αυτό το σημείο είτε ξέρετε τον Paim είτε όχι, αξίζει να εξερευνήσετε την ιστορία του. Γεννήθηκε στο Εστορίλ, μια πανέμορφη παραθαλάσσια πόλη 30χιλιόμετρα από τη Λισαβόνα και προέρχεται από μια οικογένεια εργατικής τάξης - όπως τόσοι πολλοί άλλοι - που αγωνίστηκαν να τα βγάλουν πέρα. Στην ηλικία των έξι η Sporting τον υπέγραψε μετά από μερικές εντυπωσιακές εμφανίσεις σε μερικά τουρνουά νέων. Όταν ο Paim ήταν μόλις 11 χρόνων, φήμες πρότειναν ότι ορισμένοι φίλαθλο άρχισαν να οργανώνουν ταξίδια από τη Λισαβόνα για να τον παρακολουθήσουν να παίζουν. Ήταν ένα μοναδικό ταλέντο που μπόρεσε το 2000 χωρίς τις πλατφόρμες των κοινωνικών μέσων που μας εισήγαγαν το Neymar, τον Martin Ødegaard και τον Hachim Mastour, να μιλάει ένα ολόκληρο Έθνος για αυτόν.

Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης της ανάπτυξης του Paim η φήμη του αυξάνονταν κάθε χρόνο, με το νεαρό εξτρέμ να εξασφαλίζει βραβεία και τρόπαια ως νεαρός παίκτης και να μαζεύει χρήματα, πολλά χρήματα. Στα 14 του ο Paim βρισκόταν στη λίστα συλλόγων όπως η Barcelona, η Manchester United και η Real Madrid, οι οποίοι συχνά έστελναν σκάουτερ για να αξιολογήσουν τις ικανότητές του. Ακόμη, φήμες αναφέρουν ότι η Γαλλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία προσέφερε και ένα χρηματικό ποσό στους γονείς του Paim για να μετακομίσουν στη Γαλλία με σκοπό την μελλοντική εκπροσώπηση του νεαρού στους Bleus. Στα 14 του ωστόσο ο Paim απλώς ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο.

Εκείνη την εποχή η Sporting υιοθετούσε ένα μοντέλο που είναι πλέον διάσημο στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο: πουλά νεαρές προοπτικές για μεγάλα χρηματικά ποσά. Δύο καλά παραδείγματα αυτής της νέας προσέγγισης στην μεταγραφική ήταν ο Ricardo Quaresma - ο οποίος υπέγραψε στη Barcelona μετά από δύο χρόνια στη πρώτη ομάδα της Sporting - και ο Cristiano Ronaldo - ο οποίος υπέγραψε για τη Manchester united μετά από μία χρονιά και ένα φιλικό αγώνα ενάντια στους Red Devils.

Ο χειρότερος εφιάλτης της Sporting εκείνη τη στιγμή ήταν να χάσει το Paim τζάμπα. Έτσι, για να τον κάνει να αποφύγει να ακούσει προσφορές που έρχονται από την Αγγλία, την Ισπανία και την Ιταλία, τα “λιοντάρια” προσέφεραν στο 16χρονο 20.000 ευρώ μηνιαίως μισθό. Μόνο ένα μικρό μέρος του εισοδήματός του εκείνη την εποχή. Σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη παραδέχτηκε ότι ο συγκεκριμένος μισθός θεωρούνταν μόνο ο «επίσημος» του μισθός και ότι η Sporting του πλήρωνε περισσότερα από 170.000 ευρώ.

Ως αποτέλεσμα του υπερβολικού μισθού που καταβάλλονταν σε ένα νεαρό ποδοσφαιριστή, ο Paim πέρασε τα επόμενα χρόνια παίζοντας ποδόσφαιρο και αγοράζοντας ακριβά αμάξια - δέκα για να είμαστε ακριβείς - από εταιρείες όπως η Mercedes, η Maserati, η Ferrari και η Porsche, πολλά τα οποία αγόρασε προτού λάβει ακόμα άδεια οδήγησης.

Παρά το παχυλό μισθό του και τις παρουσίες του στα ρόστερ της Sporting στις καλοκαιρινές προετοιμασίες καθώς και στις μικρές ηλικιακά ομάδες της Εθνικής Πορτογαλίας, το ντεμπούτο του στους άνδρες δεν έφτασε. Αυτό γινόταν σε μια εποχή που η Sporting παρουσίαζε στο κοινό ποδοσφαιριστές όπως ο João Moutinho, ο Rui Patrício, ο Miguel Veloso και ο Nani μόνο για να αναφέρουμε μερικούς.

Πρέπει να υπάρχει ένας έγκυρος λόγος για έναν παίκτη που θεωρείται ως το Next Big Thing να περνά περισσότερο χρόνο στις ρεζέρβες από την πρώτη ομάδα. Γύρω σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Paim άρχισε να τσαλακώνει το πρόσωπο του όχι μόνο για τις ποδοσφαιρικές του επιδόσεις, αλλά συχνά για τα νυχτοπερπατήματα του και μερικές βιαστικές κινήσεις για έναν παίκτη που είχε τον Jorge Mendes ως ατζέντης του. Η μεταγραφή του στη Chelsea είναι ένα πρωταρχικό παράδειγμα μιας και έκανε βιαστικές κινήσεις σε μεγάλο βαθμό για λάθος λόγους, όπως εξήγησε αργότερα ο Paim σε συνέντευξή του: «Ο Jorge με πήγε στη Chelsea. Είχε έναν παίκτη εκεί και ήμουν πολύ καλά πληρωμένος. "

Όπως και όταν ήταν νεώτερος και οι σύλλογοι του πρόσφεραν μεγάλα συμβόλαια, ήθελε μόνο να παίξει ποδόσφαιρο. Ίσως αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο από τη Chelsea μαζί με τους Frank Lampard, Didier Drogba και John Terry πήγε να παίξει στην Real Massamá, ένα μικρό κλαμπ από μια ήσυχη πόλη κοντά στη Λισαβόνα που έπαιζε στην δεύτερη κατηγορία της Πορτογαλίας.

Ενώ ο Paim ρώτησε τη Sporting για μια κίνηση δανεισμού που θα του επέτρεπε να παίξει σε έναν επιθετικό σχηματισμό που ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει τη ταχύτητα του στις πτέρυγες, ο σύλλογος τον έστειλε σε μια μικρή ομάδα για να αποφύγει τον υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία. Εκείνη τη στιγμή έχασε την όρεξη του για το ποδόσφαιρο και ο Paim. Απογοητευμένος από την έλλειψη ευκαιριών στο μητρικό του σύλλογο με διαδοχικούς δανεισμούς μακριά από το επίπεδο που το ταλέντο του αρμόζει, το κίνητρό του να γίνει ο καλύτερος του κόσμου εξασθένιζε σιγά σιγά.

Στο τέλος της σεζόν 2009/10 το “παιδί - θαύμα” που κάποτε άνθρωποι έκαναν 60 χιλιόμετρα για να τον παρακολουθήσουν και ο οποίος θεωρήθηκε από πολλούς ότι ήταν πιο ταλαντούχος από τον Cristiano Ronaldo, έπεφτε γρήγορα η φήμη του όσο αγωνιζόταν στην Αγκόλα και στο Κατάρ την ίδια χρονιά. Μεταδίδονταν τηλεοπτικές εκπομπές, πραγματοποιούνταν συνεντεύξεις και φυσικά οι αστικοί μύθοι έλαβαν το επίκεντρο. Ο Aurélio Pereira - σκάουτερ της Sporting που ανακάλυψε τους Quaresma, Ronaldo και Moutinho - είπε κάποτε για τον Paim: "Πιστεύετε ότι ο Cristiano είναι καλός; Περιμένετε να δείτε τον Fábio Paim. "

Μέχρι το 2011 θα παρατηρούσατε τον Paim στη ντίσκο ενός Πορτογαλικού νυχτερινού κέντρου παρά σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Η ιστορία του νεαρού μεσοεπιθετικού είναι μια υποσημείωση για όλους: το ταλέντο δεν είναι αρκετό και η πύλη της κόλασης βρίσκεται ακριβώς δίπλα στη πόρτα του παραδείσου.

Ο Fábio Paim θα μπορούσε να γίνει ο καλύτερος παίκτης της γενιάς του, αλλά η καριέρα του έγινε ένα μάθημα ζωής για όλους μας, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και αυτό από μόνο του είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του.