Leyton Orient: Πώς ένας Ιταλός την έφτασε από τη παραλίγο παρουσία της στη Championship στα ερασιτεχνικά επίπεδα

Δημήτρης Βαρσάνης


Η πιο εικονική στιγμή της περασμένης χρονιάς της Leyton Orient είναι μάλλον το τελευταίο παιχνίδι στην έδρα της με την Colchester. Οι O's είχαν ήδη υποβιβαστεί από την Football League για πρώτη φορά ύστερα από 112 χρόνια μετά από μια ήττα με 3-0 από τη Crewe την προηγούμενη εβδομάδα.

Το ρολόι σηματοδότησε το 85ο λεπτό όταν οι οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο για να διαμαρτυρηθούν στο διοικητικό συμβούλιο πετώντας τα εισιτήρια διαρκείας τους στο έδαφος ως ένα δείγμα θυμού προς τον Ιταλό ιδιοκτήτη Francesco Becchetti. Συγκεκριμένα κατηγορήθηκε ότι σκότωσε το κλαμπ οδηγώντας το σε μια καταστροφική οικονομική κατάσταση με περισσότερα από 10 εκατομμύρια λίρες χρέη και κάκιστη διαχείριση.

Η αναμέτρηση σταμάτησε και συνεχίστηκε δύο ώρες αργότερα χωρίς θεατές στις κερκίδες. Η Football League ανέφερε σε δήλωσή της ότι "ο αγώνας έπρεπε να ολοκληρωθεί για να διατηρηθεί η ακεραιότητα του πρωταθλήματος" και οι δύο προπονητές συμφώνησαν με αυτή την απόφαση. Η Colchester κέρδισε εν τέλει 1-3. Ήταν ο χειρότερος τρόπος να ολοκληρωθεί μια καταστροφική χρονιά. Καθόλου οπαδοί, καμία χαρά, καμία ατμόσφαιρα στο Brisbane Road, μόνο ένα αίσθημα κενού και απογοήτευσης.

Η σχέση μεταξύ της Leyton Orient και του Becchetti ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2014, όταν ο 50χρονος μεγιστάνας με συμφέροντα στην ανανεώσιμη ενέργεια και στη διαχείριση αποβλήτων αγόρασε το σύλλογο για τέσσερα εκατομμύρια λίρες. Δύο μήνες νωρίτερα οι O’s ηττήθηκαν στο τελικό των πλέι - οφ της League One από τη Rotherham. Η ομάδα στεκόταν για πολύ καιρό στη κορυφή της βαθμολογία και ο προπονητής Russel Slade κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο με δανεικούς και ελεύθερους ποδοσφαιριστές, εστιάζοντας επίσης και στους νεαρούς παίκτες που έβγαιναν από την ακαδημία.

Παρά την ήττα το Διοικητικό συμβούλιο περίμενε ότι εκείνη η χρονιά ήταν η αρχή ενός λαμπρού μέλλοντος, προκειμένου να επιτευχθούν και άλλα καλά αποτελέσματα. Ο Barry Hearn - ο προηγούμενος ιδιοκτήτης που ήταν υπεύθυνος του συλλόγου για 19 χρόνια - δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου: "Νομίζω ότι βρήκα τον τέλειο άνθρωπο. Έχει πάρα πολλά χρήματα για να ξοδέψει και ξέρω ότι είναι ένας ακέραιος άνθρωπος. Κατά την πρώτη μας συνάντηση παρατήρησα μια λάμψη στα μάτια του που μου άρεσε πραγματικά ".

Ο Hearn ωστόσο έκανε λάθος. Αυτή ήταν η αρχή μιας ιστορίας η οποία φάνηκε αρχικά κωμική, έπειτα παράδοξη και εν τέλει δραματική. Ο Becchetti δεν βίωσε ποτέ την εμπειρία του ποδοσφαίρου. Διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος μιας Ιταλικής ομάδας βόλεϊ με έδρα τη Ρώμη τη δεκαετία του '90, αλλά κατά κύριο λόγο ήταν γνωστός ως ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του Agon Channel που ξεκίνησε να εκπέμπει το 2013. Ήταν το πρώτο Ιταλικό τηλεοπτικό κανάλι που μεταδόθηκε στο εξωτερικό. Η έδρα του βρισκόταν στα Τίρανα και η τελετή έναρξης του κύλησε υπέροχα με την Nicole Kidman ως Guest Star.

Εν τω μεταξύ αν το ζήτημα που αφορά την τηλεόραση φάνηκε να πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση, στο ποδόσφαιρο άρχισε να κάνει μια στροφή προς το χειρότερο. Η σεζόν 2014-15 ήταν η πρώτη με υπεύθυνο το Becchetti. Αποδέσμευσε τον Slade ακόμα κι αν είχε πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα στην πρόσφατη ιστορία της Leyton Orient, αντικαθιστώντας τον με τον Kevin Nugent. Όμως αυτό δεν είναι μπροστά σε όλες τις άλλες αλλαγές. Ο τρόπος με τον οποίο ο Becchetti προσλάμβανε προπονητές δεν μπορούμε να τον αποκαλέσουμε και "επαγγελματικό". Ο τρόπος του ήταν ένα μέσο για να ικανοποιήσει τις φαντασίες του και την απροθυμία του για ένα πρωτάθλημα που δεν γνώριζε καλά.

Τον Δεκέμβριο του 2014 προσέλαβε τον Roberto Gagliardi (έναν πρώην ερασιτέχνη τερματοφύλακα) ως προπονητή τερματοφυλάκων. Αυτή η απόφαση πάρθηκε εν μέρει για να τον βοηθήσει με τη γλώσσα. Ο Becchetti όμως δεν σταμάτησε και έκανε και άλλες κακές επιλογές. Οι χειρότερες όμως ήταν ο διορισμός του Mauro Milanese - πρώην αμυντικός της Εθνικής Ιταλίας και της Inter - το καλοκαίρι του 2014 ως αθλητικός διευθυντής και του Alessandro Angelieri - ο οποίος ήταν επικεφαλής των εμπορικών υποθέσεων του Agon Channel - ως νέος εκτελεστικός Διευθυντής. Η Leyton Orient (ο δεύτερος παλαιότερος ποδοσφαιρικός σύλλογος στο Λονδίνο) άρχισε να έχει τα χαρακτηριστικά μιας Ιταλικής αποικίας. Ωστόσο κανένας από αυτούς δεν ήταν εξοικειωμένος με το περιβάλλον εργασίας του Αγγλικού ποδοσφαίρου.

Ο Milanese συνέχισε τη δουλειά του μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 όταν απολύθηκε μετά από ισχυρισμούς για παραπτώματα και υπερβολές στη μεταγραφική αγορά: πιστεύεται για παράδειγμα ότι παίκτες όπως ο Darius Henderson, ο Jay Simpson, ο Jobi McAnuff, ο Andrea Dossena και ο Gianvito Plasmati έπαιρναν 7.500 λίρες την εβδομάδα, ενώ ο μέσος μισθός της ομάδας δεν ξεπερνούσε τις 2.500 λίρες την εβδομάδα.

Ο τελευταίος προπονητής που προσλήφθηκε για την σεζόν 2014-15 ήταν ο Fabio Liverani. Άλλος ένας Ιταλός με την εμπειρία του να είναι το ίδιο καταστροφική με των συμπατριωτών του. Δεν γνώριζε αγγλικά, χρειαζόταν έναν μεταφραστή και έμοιαζε αποπροσανατολισμένος σαν να μην ήξερε τι να κάνει ή τι να μην κάνει.

Για να γίνει η κατάσταση ακόμα πιο γελοία το Φεβρουάριο του 2015 η Leyton Orient αποτέλεσε αντικείμενο τηλεοπτικού ριάλιτι στην Ιταλία. ο νικητής θα είχε την ευκαιρία να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο με το σύλλογο. Αυτή ήταν μια ιδέα του Becchetti ο οποίος είπε ότι η συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή - που μεταδίδονταν στο Agon Channel - δεν ήταν μια απόσπαση προσοχής (οι O’s βρίσκονταν στη τελευταία θέση της League One, έξι βαθμούς από τη σωτηρία) αλλά ένας τρόπος να αυξηθεί η έκκληση του συλλόγου. «Οι άνθρωποι μιλάνε για αυτό το τηλεοπτικό ριάλιτι και την ευκαιρία που δίνουμε σε νεαρούς Ιταλούς να έρθουν στο Λονδίνο για να ζήσουν αυτή τη μεγάλη εμπειρία, τόσο για την πόλη όσο και για το Βρετανικό ποδόσφαιρο».

Τίποτα δεν πήγε καλά όπως ήταν προγραμματισμένο: το ριάλιτι ήταν μια γκάφα (κανένας δεν υπέγραψε για το σύλλογο) και δεν πάρθηκε καλά από τους οπαδούς που το θεωρούσαν μια φάρσα. Το μεγαλύτερο μέρος του παλιού προσωπικού αποχώρησε από την έναρξη της σεζόν, οι παίκτες συχνά δεν γνώριζαν την ενδεκάδα μέχρι μία ώρα πριν το ξεκίνημα του αγώνα και δεν έβγαζαν άκρη με τον Liverani, ο οποίος μιλούσε στα ιταλικά χρησιμοποιώντας τον Gagliardi ως μεταφραστή.

Επιπλέον το σχήμα της ομάδας δεν ήταν το καλύτερο, δεν υπήρξε επικοινωνία με τους υποστηρικτές και ο Becchetti ήθελε να συμμετάσχει πλήρως στην επιλογή της ενδεκάδας. Η Leyton Orient τελείωσε τη χρονιά στη League One στη τελευταία θέση της βαθμολογίας με οκτώ νίκες και 27 ήττες. Ήταν το σημείο μη επιστροφής και η ομάδα υποβιβάστηκε στη League Two.

Όμως τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα, τόσο για τον Becchetti όσο και για τη Leyton Orient. Τον Ιούνιο η Αλβανική κυβέρνηση κατάσχεσε τα περιουσιακά του στοιχεία και εξέδωσε ένταλμα σύλληψης. Κατηγορήθηκε για απάτη και ξέπλυμα χρήματος σε ένα αποτυχημένο υδροηλεκτρικό σύστημα που είχε κοστίσει εκατομμύρια ευρώ σε μη καταβληθέντες φόρους. Ο Becchetti έβαλε αυτά τα χρήματα στις εταιρείες του στην Αλβανία και στους τραπεζικούς λογαριασμούς του. Οι δικαστικές του διαδικασίες οδήγησαν στο κλείσιμο του Agon Channel και στην αίτηση έκδοσης εγκλημάτων για να δικαστεί στην Αλβανία.

Η σεζόν 2015-16 ξεκίνησε καλά με τον πρώην αρχηγό Ian Hendon στον πάγκο ως προπονητή. Ωστόσο ο σύλλογος έπεσε σε σύντομο χρονικό διάστημα στη μέση του βαθμολογικού πίνακα και ο Hendon απολύθηκε τον Ιανουάριο. Αντικαταστάθηκε από τον Andy Hessenthaler (βοηθός του Hendon), τον πρωταγωνιστή μιας σύγκρουσης με τον Becchetti που προκάλεσε στον ιδιοκτήτη μια απαγόρευση εισόδου στα γήπεδα για έξι αγώνες. Αυτό συνέβη μετά την εντός έδρας νίκη της Orient απέναντι στη Portsmouth στη Boxing Day. Ο Becchetti κλώτσησε τον Hessenthaler στον αγωνιστικό χώρο μετά το τελικό σφύριγμα. Εκείνος κρίθηκε ένοχος για βίαιη συμπεριφορά και πλήρωσε πρόστιμο 40.000 λίρες για το περιστατικό. Λίγους μήνες αργότερα η αίτηση εναντίον του Francesco Becchetti από την Αλβανική κυβέρνηση.

Η Leyton Orient τερμάτισε στην 8η θέση στο τέλος της σεζόν, έξι βαθμούς μακριά από την ζώνη των πλέι - οφ της League Two. Ο Hessenthaler παρέμεινε όμως απομακρύνθηκε τον Σεπτέμβριο του 2016 μετά από τρεις νίκες σε εννέα αγώνες. Στη συνέχεια ήρθε ένας άλλος Ιταλός, ο Alberto Cavasin που απολύθηκε δύο μήνες αργότερα ύστερα από οκτώ ήττες σε 10 αγώνες.

Η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη ούτε εκτός αγωνιστικού χώρου. Το διοικητικό συμβούλιο δυσκολευόταν να πληρώσει παίκτες και οι υποστηρικτές που επανασυνδέθηκαν στο LOFT (Leyton Orient Fans Trust) διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του Becchetti, ζητώντας του να πουλήσει το σύλλογο. Εκείνος τους διεμήνυσε ότι είναι πρόθυμος να το πράξει για ποσό όχι μικρότερο από τα τέσσερα εκατομμύρια λίρες, την ίδια τιμή δηλαδή που κατέβαλε κατά τη διάρκεια της εξαγοράς του.

Ο επόμενος προπονητής της Leyton Andy Edwards παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2017, όταν αποχώρησε για να πάρει μια θέση προπονητή στις ακαδημίες της Αγγλικής Ομοσπονδίας. Ο διάδοχός του ήταν ο 33χρονος Danny Webb, ο οποίος παραιτήθηκε μόλις δύο μήνες αργότερα μετά από ένα τσακωμό του με τον ιδιοκτήτη για την παρέμβασή του στην επιλογή της ενδεκάδας. Έμελλε να γίνει ο δέκατος τεχνικός που εγκαταλείπει τη δουλειά του σε λιγότερο από τρία χρόνια υπό τη διεύθυνση του Becchetti.

Όλα τα προβλήματα της Leyton Orient έφτασαν στο σημείο βρασμού τους. Τρεις από τους καλύτερους παίκτες της αποχώρησαν, αφήνοντας ένα ρόστερ γεμάτο από άπειρους και νεαρούς ποδοσφαιριστές, ενώ ο Becchetti αρνήθηκε να κάνει μεταγραφές τον Ιανουάριο και δεν είδε κανένα αγώνα από τον Νοέμβριο. Τον Μάρτιο ο σύλλογος δέχτηκε μια προειδοποίηση για το μη καταβληθέν φόρο ύψους 250.000 λιρών στην HMRC (Βασιλική Υπηρεσία Δημοσίων Εσόδων και Τελωνείων.

Τον περασμένο Απρίλιο το Ανώτατο Δικαστήριο ενημερώθηκε ότι ο φόρος εξοφλήθηκε τελείως, όμως η προειδοποίηση παρέμεινε και στην Orient δόθηκε προθεσμία μέχρι τις 12 Ιουνίου για να βρει χρήματα για να πληρώσει διάφορους πιστωτές, όπως ο φωτογράφος του συλλόγου Simon O'Connor, το Central Circle Event Management Ltd, το οποίο παρέχει υπηρεσίες ασφαλείας την ημέρα του αγώνα και στη Διοικητική Περιφέρεια του Ουόλθαμ Φόρεστ.

Ο Becchetti υποσχέθηκε ότι θα έβαζε ακόμη ένα εκατομμύριο λίρες για να καθαρίσει τα χρέη. Οι οπαδοί δεν έμειναν αδρανείς ενώ η κατάσταση γινόταν όλο και πιο έντονη. Ένιωσαν ότι η Leyton Orient βρισκόταν σε «θανάσιμο κίνδυνο» και αποφάσισαν να βάλουν μαζί ένα "ταμείο μάχης" και να εξασφαλίσουν ένα σωστό μέλλον στην Orient, συμπεριλαμβανομένου ενός πιθανού " Phoenix clu" που σχεδιάστηκε με βάση το AFC Wimbledon. Η LOFT μάζεψε περίπου 180.000 λίρες. Η προθεσμία ήταν η 12η Ιουνίου: αν ο Becchetti δεν είχε πληρώσει ή δεν είχε πωλήσει, ο σύλλογος θα αντιμετώπιζε το καθεστώς ειδικής διαχείρισης και την μετέπειτα διάλυση του.

Η Orient πέτυχε την αποπληρωμή των χρεών προς τους εν λόγω πιστωτές και η αίτηση εκκαθάρισης απορρίφθηκε από το Δικαστήριο του Λονδίνου. Περίπου μια εβδομάδα αργότερα, μια κοινοπραξία με επικεφαλής τον Διευθύνων Σύμβουλο της εταιρείας Dunkin Donuts and Baskin Robbins ( ρεστοράν και φαστφουντάδικα αντίστοιχα) Nigel Travis ολοκλήρωσε την εξαγορά του συλλόγου από τον Francesco Becchetti. Η Orient σώθηκε και επίσημα καθώς ο νέος ιδιοκτήτης ομολόγησε ότι είναι φανατικός οπαδός των O’s. Είναι η αρχή μιας νέας εποχής: η φιλοσοφία του Travis θα στοχεύσει στη σταθερότητα του κλαμπ, στις σωστές δομές και ανθρώπους όπως και σε μια ευχάριστη νότα.

Η διαχείριση του Becchetti διακινδύνευσε να καταστρέψει την 136χρονη ιστορία μιας ομάδας εξαιτίας του εξουσιαστικού ταξιδιού του που ταίριαζε με την έλλειψη προνόησης και κοινής λογικής. Το ζήτημα ήταν δύσκολο όμως τελικά οι O’s κατάφεραν να κερδίσουν το σημαντικότερο παιχνίδι της ύπαρξής τους.