Cowdenbeath: Η έννοια του τοπικού και πατροπαράδοτου κλαμπ

Δημήτρης Βαρσάνης


Το εξαιρετικό βιβλίο “Pointless” του Jeff Connor υπογράφει μια χρονιά στη ζωή της East Stirlingshire Football Club που εδρεύει στους πρόποδες της Scottish Football League. Το “Pointless” αναφέρεται όχι μόνο στις σπάνιες νίκες της East Stirling σε οποιαδήποτε χρονιά σε ολόκληρο τον 21ο αιώνα, αλλά και στην ίδια την ύπαρξη ενός συλλόγου που δεν προορίζεται ποτέ να πετύχει τίποτε άλλο εκτός από την εκπλήρωση των αγωνιστικών και την πληρωμή των λογαριασμών.

Μια ήττα στα πλέι - άουτ από την Edinburg City το 2016 τους απογύμνωσε από την συχνά αξιωμένη ετικέτα των χτυπημένων αγοριών στη Scottish League Two, καθώς ακολούθησε ο υποβιβασμός στην Lowland League. Οι ανεπαρκώς παρακολουθούμενοι αγώνες που διεξάγονται στα γήπεδα εκείνων των κατηγοριών, το ονόματα των οποίων οι περισσότεροι δεν θα ασχοληθούν ποτέ να μάθουν και λίγοι υποστηρικτές της Premier League θα επισκεφθούν ποτέ μπορεί να φαίνεται ότι είναι ένα πλήρες χάσιμο χρόνου για όλους. Πλήρης χάσιμο χρόνου βέβαια μέχρι να πληρώσεις ένα από αυτά τα στάδια για μια επίσκεψη.

Η Cowdenbeath - μια μικρή ομάδα από μια μικρή πόλη στο Φάιφ -  έχει αναλάβει το μανδύα της East Stirling τα τελευταία χρόνια. Ένας υποβιβασμός τη τελευταία αγωνιστική από τη Championship της Σκωτίας το 2015 ακολούθησε μια παρόμοια μοίρα από την League One ένα χρόνο αργότερα.

Μια τρίτη σερί τρομακτική χρονιά είδε τη “μπλε Βραζιλία” να τερματίζει τελευταία στη League Two, επιβιώνοντας σε έναν αγώνα πλέι - άουτ με την East Kilbride για να διατηρήσει το στάτους της στη Scottish Professional Football League. Η φετινή σεζόν ήταν επίσης μια δύσκολη επιλογή να επισκεφθεί κάποιος το σπίτι της Cowdenbeath: το Central Park.

Είναι απίθανο οι παλιές κερκίδες του Central Park που αντιμετώπισαν έναν πικρό χειμωνιάτικο άνεμο και μια μεγάλη καταιγίδα στην τελευταία μέρα του Μαρτίου να έχουν δει μια πολύ χειρότερη χρονιά στα 101 χρόνια τους.

Μια πρώτη νίκη πρωταθλήματος στις 12 Αυγούστου ακολούθησε άλλη μια επτά μήνες αργότερα στις 17 Μαρτίου. Αυτό το συγκρότημα ποδοσφαιριστών που φορούσε τα “μπλε” της Cowdenbeath κατά τη διάρκεια της σεζόν 2017/18 είχε πάρει 11 πόντους σε 26 αγώνες πριν νικήσουν με 3-1 νίκη στην έδρα τους την Elgin City εκείνη τη μοιραία ημέρα του Μαρτίου.

Ωστόσο μια άλλη νίκη την επόμενη Τρίτη ( 2-1 εκτός την Stenhousemuir) και μια ισοπαλία (2-2) με την Stirling Albion το επόμενο Σάββατο είδε το σύλλογο να μαζεύει σχεδόν τους ίδιους βαθμούς σε μια εβδομάδα όσους σε όλη την σεζόν.

Ήταν μια ανακούφιση, όχι όμως αρκετή για να προσφέρει οποιαδήποτε ελπίδα για σωτηρία στους γηραιότερους υποστηρικτές. Τα παιχνίδια τελείωσαν και βρίσκονταν ακόμα 10 πόντους πίσω από τον ένατο της βαθμολογίας. Ένας άλλος αγώνας πλέι - άουτ ακολούθησε με τους νικητές του Highland ή Lowland Leagues.

Παρά τη μακρόχρονη γνώση ότι μια δύσκολη σεζόν θα τελείωνε με έναν αγώνα πλέι - άουτ για να διατηρηθεί το στάτους της σε επαγγελματικό επίπεδο, υπήρχε ελάχιστος μοιρολατρισμός στο Central Park. Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι τηρήθηκε ενός λεπτού σιωπή για να αναγνωριστεί ο θάνατος ενός αιώνιου οπαδού της “μπλε Βραζιλίας”. Η βροχή που έπεφτε άρχισε να τρεμοπαίζει με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη.

Ανεξάρτητα από τους βαθμούς και τη χαμηλή θέση, αυτός ήταν ο αγώνας τους και για περισσότερα χρόνια από ό, τι μπορεί να θυμούνται. Η Cowdenbeath είναι η ομάδα τους, είναι τα πάντα.

Ο χρόνος θα δείξει εάν η Cowdenbeath μπορεί να επιβιώσει σε μια τέταρτη χρονιά ταλαιπωρίας και να διατηρήσει τη θέση της σε επαγγελματικό επίπεδο. Εάν το πράξει ή όχι, δεν θα μειώσει τη σημασία αυτού του μικρού κλαμπ σε όσους το έχουν κάνει μέρος της ζωής τους. Νίκη, ισοπαλία ή ήττα αυτό που συμβαίνει στο Central Park απέχει πολύ από το Pointless.