Sporting Limburg: Το μεγάλο πρότζεκτ της Λιμβουργίας που ποτέ δεν είδαμε

Δημήτρης Βαρσάνης


Στην αλλαγή της χιλιετίας το ποδόσφαιρο υπέστη μια πτώση στη Νότια ολλανδική περιοχή της Λιμβουργίας. Όλοι οι κύριοι τοπικοί σύλλογοι βρέθηκαν σε τρομερά οικονομικά στενά και μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας.

Η τελευταία παρουσία της Fortuna Sittard στην Eredivisie καταγράφηκε το 2002 και το κλαμπ ήταν φορτωμένο με χρέη ύψους πέντε εκατομμυρίων ευρώ. Η Roda JC είχε βυθιστεί σε έναν κύκλο αρνητικών αποτελεσμάτων και τέθηκε σε σοβαρό κίνδυνο για υποβιβασμό, ενώ η VVV Venlo στη δεύτερη κατηγορία δεν απείλησε ποτέ τα “μεγάλα αγόρια” παρά την άφιξη ενός νέου και φιλόδοξου ιδιοκτήτη. Τέλος η MVV Maastricht έλειπε από την κορυφαία κατηγορία από το 2000. Η επαρχία της Λιμβουργίας και η KNVB (Βασιλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ολλανδίας) αντιμετώπιζαν ένα από τα πιο κρίσιμα διλήμματα που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο στην πρόσφατη ιστορία του. Κάτι έπρεπε να γίνει.

Τον Ιανουάριο του 2008 ο κυβερνήτης της Λιμβουργίας Léon Frissen έφερε στην επιφάνεια μια απίθανη λύση για την επίλυση του προβλήματος: τη πιθανή συγχώνευση των τριών ομάδων της περιοχής. Με πρωτοβουλία του Frissen η Fortuna, η MVV και η Roda θα γίνονταν μια ενιαία οντότητα που θα λεγόταν Sporting Limburg. Η Limburg θα έμπαινε στην Eredivisie της σεζόν 2009/10 με στόχο να μείνει στη κατηγορία.

Οι τοπικές επιχειρήσεις υποστήριζαν τη συγχώνευση όμως κανείς δεν ασχολήθηκε μιας και όλοι οι εμπλεκόμενοι σύλλογοι ήταν πικροί αντίπαλοι. Οι οπαδοί τους σιχαίνονται ο ένας τον άλλον και απείλησαν και αντιστάθηκαν σε αυτή την ασυγκράτητη αντίληψη περί συγχώνευσης. Συγκεκριμένα οι οπαδοί της Fortuna φοβούνταν ότι ο σύλλογός τους απλά θα απορροφούνταν από τη μεγαλύτερη Roda, ενώ οι οπαδοί της Roda φοβούνταν την αραίωση όσων αγαπούσαν την ομάδα τους.

Εκτός αυτού και οι δύο απέρριψαν την ιδέα να ενωθούν με τους αλαζονικούς γείτονές τους, ένα συναίσθημα που ήταν απόλυτα αμοιβαίο στο Μάαστριχτ. Ακόμα θεωρήθηκε ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν θα συμμετείχε στα παιχνίδια της Limburg και ούτε θα ανανέωνε τα εισιτήρια διαρκείας στους υπάρχοντες συλλόγους τους για όσο διάστημα συνέχιζε αυτή η αθλιότητα.

Ήταν η αρχή μιας παρατεταμένης σχέσης που θα κάλυπτε τις πρώτες σελίδες όλων των μεγάλων ολλανδικών αθλητικών εφημερίδων. Αρχικά, ούτε καν τα διοικητικά συμβούλια των τριών συλλόγων εμφανίζονταν ενθουσιασμένοι με την ιδέα και για λίγο το σχέδιο φαίνεται να μοιάζει νεκρό και θαμμένο. Οκτώ μήνες αργότερα όμως, η οικονομική κατάσταση της Fortuna έπληξε το βυθό και το αρχικό όνειρο του Frissen έγινε μια πραγματική και απτή πρόταση.

Τον Οκτώβριο η KNVB συναντήθηκε με τα στελέχη της Fortuna για να ανακοινώσει την πρόθεσή της να ανακαλέσει την επαγγελματική άδεια του συλλόγου λόγω των χρεών της. Η KNVB είχε τις σωστές προθέσεις μιας και ήταν βέβαιο ότι ο μόνος ασφαλής τρόπος για να εξασφαλιστεί το μέλλον της Fortuna στεκόταν μέσω αυτής της συγχώνευσης με τις άλλες πιο υγιείς ομάδες. Το διοικητικό συμβούλιο της MVV Maastricht επέμεινε ότι ήταν ενάντια σε οποιαδήποτε συγχώνευση οποιασδήποτε μορφής. Έτσι δεδομένου ότι η VVV δεν βρέθηκε ποτέ στο επίκεντρο, το θέμα αφορούσε μόνο την Fortuna και τη Roda.

Εν ολίγοις η πολιτική ήθελε τη συγχώνευση, οι οπαδοί όμως όχι. Έθεσαν συγκεκριμένα μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία μαχητικής αντίστασης. Τα αυτοκίνητα και τα σπίτια των μελών του διοικητικού συμβουλίου βανδαλίστηκαν, με αρκετούς να χρειάζονται αστυνομική προστασία λόγω απειλών κατά της ζωής τους. Ωστόσο το Νοέμβριο του 2008, τα συμβούλια της Roda και της Fortuna συμφώνησαν να ξεκινήσουν επίσημα οι διαπραγματεύσεις για τη συγχώνευση μεταξύ τους. Έτσι δε προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα επόμενα παιχνίδια των δύο ομάδων σηματοδοτήθηκαν από ταραχές πλήρους κλίμακας εντός και εκτός έδρας.

Στα μέσα του μήνα η Επιτροπή Άδειας (η ομάδα διαχείρισης της KNVB, υπεύθυνη για την επίβλεψη της οικονομικής υγείας όλων των ολλανδικών σωματείων) αποφάσισε να προβεί στην ακύρωση της επαγγελματικής άδειας της Fortuna Sittard. Το κλαμπ έλεγε ότι η μόνη πιθανότητα συνέχισης της ζωής του ήταν να συμφωνήσουν να συγχωνευθούν με τη Roda εγκαίρως για τη νέα σεζόν.

Τον Φεβρουάριο του 2009 το Football Management Group της Λιμβουργίας (μια επιτροπή που ιδρύθηκε για να διερευνήσει το μέλλον του ποδοσφαίρου στην επαρχία) επικύρωσε τη συγχώνευση μεταξύ της Roda και της Fortuna. Όλα φαίνονταν να έχουν τεθεί μέχρι η Δημοτική κυβέρνηση του Σιτάρντ να ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ακυρώσει κανένα από τα υπάρχοντα χρέη της Fortuna. Πράγματι, ένας από τους αυστηρούς όρους της συμφωνίας ήταν ότι και οι δύο σύλλογοι έπρεπε να πληρώσουν εξ ολοκλήρου τα χρέη τους.

Ενώ η κυβέρνηση του Κερκράντε εμφανίστηκε πρόθυμη να βοηθήσει τη Roda δεδομένου ότι είχε ένα συνεχιζόμενο οικονομικό ενδιαφέρον για το στάδιο, η αντίστοιχη του Σιτάρντ στάθηκε απρόθυμη να κάνει το ίδιο για την Fortuna. Ως εκ τούτου η άδεια του κλαμπ ανακλήθηκε επισήμως, πράγμα που σήμαινε ότι η Fortuna Sittard επρόκειτο να αποσυρθεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έως τις 30 Ιουνίου του 2009.

Ωστόσο με τις διαπραγματεύσεις να είναι σε τόσο προχωρημένο στάδιο, αυτό αποδείχθηκε ένα προσωρινό πισωγύρισμα. Η όσμωση του καινούργιου συλλόγου έπαιρνε “σάρκα και οστά”. Πρόκειται να ονομαζόταν Sporting Limburg - που βρέθηκε να είναι το λιγότερο αντιπαθητικό όνομα μεταξύ των διαφόρων και πολυάριθμων προτάσεων - και αποφασίστηκε ότι η ομάδα θα φορούσε ένα εντελώς κίτρινο χρώμα στις φανέλες της για τα εντός έδρας παιχνίδια της και μπλε φανέλες στους εκτός έδρας αγώνες.

Η σύντομη ιστορία της Sporting Limburg ξεκίνησε επίσημα στις 2 Απριλίου όταν τα συμβούλια της Fortuna και της Roda τελικά επεξεργάστηκαν μια συμφωνία. Το νέο κλαμπ θα ξεκινούσε στην Eredivisie την σεζόν 2009/10 και θα χρησιμοποιούσε το στάδιο της Roda για τους εντός έδρας αγώες της. Την επόμενη μέρα η επαρχία ανακοίνωσε ότι η Sporting Limburg θα άρχιζε με ετήσιο προϋπολογισμό 14 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένης μιας επιδότησης από δημόσιους πόρους ύψους τριών εκατομμυρίων ευρώ. Το συνολικό σχέδιο ήταν να επιχορηγηθεί η Sporting με 6,5 εκατομμύρια ευρώ κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια, μια προοπτική που δεν στάθηκε καλά στους άλλους τοπικούς συλλόγους μιας και δυστυχώς τα δημόσια χρήματα έπρεπε να διατεθούν σε αντίπαλες ομάδες. Αυτή η αυξανόμενη αίσθηση αδικίας οδήγησε την MVV και την VVV να υποβάλουν καταγγελία στην επαρχία.

Η ολοκλήρωση του δράματος της Sporting Limburg διήρκεσε λιγότερο από μία εβδομάδα. Στις 7 Απριλίου η επαρχία ψήφισε κατά της χρηματοδότησης του καινούργιου συλλόγου καθώς η Fortuna δεν είχε συμμορφωθεί με τους όρους της πληρωμής του χρέους της. Έτσι ήρθε η κατάρρευση ενός συλλόγου που ποτέ δεν υπήρχε πέρα από τα χαρτιά. Δύο ημέρες αργότερα η συγχώνευση επίσημα απαλείφθηκε από το Κοινοβούλιο της Λιμβουργίας. Χωρίς την υποστήριξη της επαρχίας και με την Roda να είναι ανίκανη να καλύψει τα χρέη της Fortuna, δεν υπήρχε κανένας λόγος να συνεχίσουν να δημιουργήσουν αυτόν τον πανίσχυρο “λευκό ελέφαντα” και οι δύο σύλλογοι επέλεξαν ήσυχα να κάνουν πίσω.

Όμως αν τελείωσε το έπος για τη Roda το ίδιο δεν θα μπορούσε να ειπωθεί για την Fortuna. Με την KNVB να έχει απειλήσει δημοσίως το σύλλογό για το τέλος του, οι οπαδοί της Fortuna μπήκαν μπροστά για να βρουν τα χρήματα που χρειάζονταν για να αποκρούσουν μια εντολή πτώχευσης. Έπρεπε να φτάσουν τα πέντε εκατομμύρια ευρώ πριν από την έναρξη της επόμενης σεζόν και σχεδόν τα κατάφεραν. Μετά την προσπάθεια συγκέντρωσης κεφαλαίων παρέμεινε μόνο 600.000 ευρώ χρέος. Ένας τιμητικός αγώνας εναντίον της Bayern Munich φρόντισε γι 'αυτό το κενό: η Fortuna Sittard σώθηκε. Η Επιτροπή Άδειας όμως ήταν σταθερή: η άδεια της Fortuna έπρεπε να ανακληθεί.

Το θέμα πήγε αναπόφευκτα στα δικαστήρια όμως το κλαμπ που παρουσιάστηκε δεν έμελλε να είναι το ίδιο που είχε αρχίσει αυτό το περίεργο έπος. Σχεδόν όλοι οι επαγγελματίες παίκτες της Fortuna έφυγαν με μόνο τα συμβόλαια των ερασιτεχνών και των νέων ποδοσφαιριστών να απομένουν. Ωστόσο τελικά η Fortuna κέρδισε. Μετά την παρέμβαση της KVVB - η οποία κατηγορήθηκε από το δικαστήριο για ιδιοτέλεια - η Fortuna έλαβε τη νέα της άδεια.

Αυτή η ατυχής σειρά γεγονότων δεν ήταν η μόνη προσπάθεια συγχώνευσης στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου και πιθανότατα δεν θα είναι και η τελευταία. Όμως μια υπόθεση τόσο παρατεταμένη όπως αυτή της Sporting Limburg στην οποία τα μετρητά ήταν το άλφα και το ωμέγα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ.