Πίσω στην μάχη ακόμα και με προσθετικά! Το παράδειγμα του επιλοχία Brian Beem

Χάρη στην πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής και στη διαθεσιμότητα ισχυρότερων προσθετικών, οι Αμερικανοί στρατιώτες θα είναι πλέον σε θέση να επανατοποθετηθούν στις μονάδες τους, μετά τον ακρωτηριασμό τους και γιατί όχι, να βρεθούν και στην πρώτη γραμμή της μάχης. Για να μπορέσουν να το πετύχουν αυτό, οι ακρωτηριασμένοι στρατιώτες θα πρέπει να περάσουν από κάποιες διαδικασίες επιλογής.

Αυτές περιλαμβάνουν την εξέτασή τους από το Συμβούλιο Φυσικής Αξιολόγησης, το οποίο καθορίζει αν ένας στρατιώτης με προσθετικό μέλος είναι ακόμα κατάλληλος προς υπηρεσία. Το πρόγραμμα Active Duty/Continuation on Active Reserve program παρέχει επίσης επιλογές για μερικούς τραυματίες, άρρωστους και γενικά σε στρατιώτες με οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας που μπορούν να αποδείξουν ότι είναι ακόμη σε θέση να υπηρετήσουν να επανατοποθετηθούν σε μάχιμες μονάδες.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό του εικονιζόμενου επιλοχία, Ο Brian Beem, ο οποίος έχασε το πόδι του το 2006 από αυτοσχέδια εκρηκτική συσκευή στο Ιράκ. «Νόμιζα ότι η καριέρα μου τελείωσε. Μου πήρε περίπου ένα χρόνο για να μπορώ να τρέχω κανονικά και νοιώθω σίγουρος για τον εαυτό μου».

 Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Beem ήταν έτοιμος να παρουσιαστεί στην μονάδα του, στο Αφγανιστάν. Παρόλο που δεν βρισκόταν πλέον σε περίπολο όπως σε προηγούμενες περιπτώσεις, διαδραμάτιζε ακόμα σημαντικό ρόλο στις επιχειρήσεις που συμμετείχαν οι συνάδελφοί του.

«Ήταν πραγματικά ευχάριστο να είμαι πάλι στην πρώτη γραμμή. Είναι δυνατόν, αλλά δεν είναι εύκολο. Η διαδικασία είναι για εκείνους που έχουν επιμονή». 

Ο Beem αναγνωρίζει ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Για ορισμένους, είπε, η βούληση να υπηρετήσουν μόνη της δεν αρκεί, για να ξεπεραστεί η σοβαρότητα του τραυματισμού τους. Αλλά για όσους είναι, αρκεί και μόνο που ξαναυπηρετείς με τα αδέλφια σου. "Εγώ δεν εντάχθηκα στο Στρατό για να κάθομαι και να έχω έναν άνετο τρόπο ζωής. Εγώ μπήκα στο στρατό γιατί ήξερα ότι θα ήταν σκληρή δουλειά και είναι. Αλλά όταν θα αποστρατευτώ θα μπορώ να κοιτάξω πίσω και να πώ:« Ουάου, κοίτα τι έκανα».