Οι Presidenti που άφησαν ιστορία: Franco Sensi (Ο Πάτερ Φαμίλιας)

Δημήτρης Βαρσάνης

Για πολλούς ανθρώπους στο ποδόσφαιρο, το κλαμπ τους γίνεται η οικογένεια τους. Ο Franco Sensi ήταν κάποιος του οποίου η αγάπη και για τους δύο ήταν βαριά συνδεδεμένη.

Το καλοκαίρι του 1926 ήταν έντονο στην Ιταλική πρωτεύουσα. Ο κόσμος του εξακολουθούσε να εγκλιματίζεται στο φασιστικό καθεστώς ενώ οι θερμοκρασίες ανέβαιναν. Ενάντια σε αυτό το σκηνικό ο Franco Sensi γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1926.

Ο Franco λίγο πολύ πήρε από το πατέρα του. Ο Silvio Sensi ήταν ένας διάσημος επιχειρηματίας στη Ρώμη που είχε πάθος για το ποδόσφαιρο. Μόλις ένα χρόνο μετά τη γέννηση του Franco, ο πατέρας του βοήθησε να ανοίξει το δρόμο για την ίδρυση της AS Roma.

Ο ίδιος ο Benito Mussolini επιθυμούσε έναν ισχυρό σύλλογο από τη Ρώμη που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία των Βόρειων ομάδων στην Ιταλία. Μαζί με τον πρώτο πρόεδρο της Roma Italo Foschi, ο Silvio αποτέλεσε το βασικό στοιχείο της συμφωνίας στη συγχώνευση τριών αθλητικών σωματείων στη Ρώμη: της Fortitudo-ProRoma, της Roma Foot Ball Club και της Alba-Audace στα Giallorossi. Ο μόνος σύλλογος στην πρωτεύουσα που αρνήθηκε να συμμετάσχει έμελλε να είναι η SS Lazio.

Ως παιδί, ο Franco κατευθύνθηκε στο γήπεδο από τον μπαμπά του για να δει τη νεοσυσταθείσα AS Roma και η αγάπη του για το σύλλογο μεγάλωσε. Σύντομα θα ακολουθούσε τα βήματα του πατέρα του. Στο πανεπιστήμιο απέκτησε πτυχίο στα μαθηματικά και έγινε επιχειρηματίας. Η επιτυχία σε βιομηχανίες όπως το πετρέλαιο, η ιδιοκτησία και η πολιτική ακολουθήθηκε από την οικογένεια Sensi καθώς ο Franco εντάχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο της Roma το 1960.

Ως αντιπρόεδρος ο Sensi επέβλεψε μια ελπιδοφόρα περίοδο στο αγαπημένο του κλαμπ. Το 1961 η Roma κατέκτησε το πρώτο της και μέχρι σήμερα μοναδικό της ευρωπαϊκό τρόπαιο: το Κύπελλο Εκθέσεων νικώντας την Αγγλική Birmigham City στο διπλό τελικό. Τρία χρόνια αργότερα ακολούθησε ο θρίαμβος του Coppa Italia, καθώς οι Giallorossi σήκωσαν το πρώτο μεγάλο εγχώριο τρόπαιο σε μια γενιά.

Ωστόσο μόλις ένα χρόνο μετά τον τελικό του Coppa Italia εναντίον της Torino, ο Sensi έφυγε από το σύλλογο για να γίνει πρόεδρος ο Franco Evangelisti. Οι διαφωνίες σχετικά με τα ποδοσφαιρικά ζητήματα έδωσαν χώρο στη σύντομη αλλά επιτυχημένη θητεία του Sensi στο κλαμπ.

Απογοητευμένος όμως όχι αποθαρρυμένος, ο Sensi ανασυντάχθηκε και για άλλη μια φορά έθεσε όλη του την προσπάθεια στις επιχειρήσεις του. Η αγάπη του για τη Roma παρέμεινε, μιας και ήταν εμφανές στον τρόπο με τον οποίο μίλησε για την πρώτη του περίοδο στους Giallorossi:"Στη συνέχεια η συνεισφορά των οπαδών ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς οι εισπράξεις από τα εισιτήρια ήταν η μόνη πηγή εισοδήματος", δήλωσε. "Έπειτα έτρεχαν το σύλλογο και δεν πήραν τίποτα πίσω".

Παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος ήταν καλά οργανωμένος - εν μέρει χάρη στο έργο της οικογένειας Sensi και σε μια χρυσή εποχή στις αρχές της δεκαετίας του '80 - το 1993 το κλαμπ έπεσε σε κρίση. Σημαντικά προβλήματα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου οριοθέτησαν το θάνατο της Roma.

Μέχρι το τέλος της σεζόν 1992-93, ο πρόεδρος του συλλόγου Giuseppe Ciarrapico βρέθηκε στη φυλακή εξαιτίας οικονομικών παρατυπιών. Ο ίδιος ο σύλλογος στεκόταν στο χείλος της πτώχευσης και της κατάρρευσης. Χρειάζοντας έναν ήρωα, οι προσευχές των Giallorossi βρήκαν απάντηση από έναν τοπικό ήρωα.

“Δεν υπήρχε κανένας σύλλογος όταν έφτασα ", δήλωσε ο Sensi μετά την εξαγορά του. "Πολλοί άνθρωποι δάγκωναν τα νύχια τους όλη τη μέρα. Αγόρασα τη Roma όταν βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καταβάλλοντας 20 δισεκατομμύρια λιρέτες μόνο για να ανακαλύψω έπειτα χρέη των 100 δισεκατομμυρίων”.

Στην πραγματικότητα όταν ο Sensi επανήλθε στην αγαπημένη του ομάδα, το έκανε με τον Pietro Mezzaroma, αλλά έγινε ο μοναδικός ιδιοκτήτης μόλις λίγους μήνες αργότερα. Η ανακατασκευή θα χρειαζόταν χρόνο και χρήμα. Παρά τη φήμη τους ως έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ιταλία, στη Roma χρειάζονταν κάποιον απλά για να τους κρατήσει στη Serie A.

Ο Carlo Mazzone ήταν η πρώτη μεγάλη πρόσληψη του Sensi. Ο Ιταλός προπονητής ήρθε με τη φήμη ότι είναι ειδικός στο να σώζει ομάδες. Όπως και για το Sensi, ήταν το όνειρο του Mazzone να αναλάβει το κλαμπ του τόπου του. Οδήγησε τη Roma στην έβδομη θέση στη Serie A κατά τη διάρκεια της σεζόν 1993-94 η οποία - δεδομένων των προβλημάτων που εξακολουθούσαν να κρέμονται πάνω από τους Giallorossi - ήταν ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα.

Πάντα ένας φιλόδοξος άνθρωπος η έβδομη θέση δεν ήταν αρκετή και παρόλο που πάντα θεωρούσε το Mazzone καλό φίλο, ο Sensi τον άφησε να φύγει καθώς ήθελε άμεση επιτυχία. Ένας άλλος Carlo, ο Bianchi κάθισε στο “καυτό” κάθισμα όμως ποτέ δεν ήταν πραγματικά καλός στο Stadio Olimpico.

Εκτός αγωνιστικού χώρου τα πράγματα φαίνονταν πιο φωτεινά. Ο Sensi είχε αναδιαρθρώσει τα οικονομικά του συλλόγου, πράγμα που σήμαινε ότι στη θητεία του δε θα συνέβαινε ποτέ μια επανάληψη της κακής κατάστασης που κληρονόμησε. Μια σχέση μεταξύ των οπαδών και του συλλόγου ανθούσε για πρώτη φορά εδώ και χρόνια. Οι υποστηρικτές της Roma ήξεραν ότι ο σύλλογος βρισκόταν σε ασφαλή χέρια και μπορούσε να δει ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Πίστεψαν επίσης σε ένα νέο φυλαχτό.

Ο Francesco Totti έκανε το ντεμπούτο του για το σύλλογο λίγους μήνες πριν ο Sensi γίνει πρόεδρος. Η σταδιοδρομία των δύο Ρωμαίων στάθηκε αλληλένδετη από την αρχή. "Μου έδωσε την ψυχή μου", δήλωσε αργότερα ο Totti για το Sensi. "Χάρη σε αυτόν έμεινα στη Roma. Ήμουν στα πρόθυρα να γίνω παίκτης της Sampdoria αλλά με επέλεξε αντιθέτως με Carlos Bianchi. Αν είχα φύγει, δεν θα γυρνούσα πίσω. "

Στο τέλος της δεκαετίας του ‘90, κάτι ιδιαίτερο συνέβαινε στη Roma κάτω από τους Sensi και Totti. Αν και ο Zdeněk Zeman είχε χτίσει μια ισχυρή ομάδα, δυσκολευόταν πάντα να ξεπεράσει τη γραμμή. Ένα φτωχό ρεκόρ στα ντέρμπι, υποψίες για αδικήματα ντόπινγκ και μια επιθυμία να αποσυναρμολογηθεί ολόκληρη η ομάδα από τον Zeman άφησαν το Sensi χωρίς άλλη επιλογή παρά να κάνει μια αλλαγή.

Ένας αποδεδειγμένος νικητής ήταν απαραίτητος και στο πρόσωπο του Fabio Capello, οι Giallorossi πήραν ακριβώς αυτό. Ο πρώην προπονητής της Milan τροποποίησε ριζικά τη νοοτροπία των ποδοσφαιριστών. Ο Sensi επέτρεψε στο Capello να μαζέψει μια απίστευτη ομάδα όπως ο Gabriel Batistuta - που ο Sensi τον ανέφερε πάντοτε ως το "κεράσι στη τούρτα" - ο Walter Samuel, ο Emerson και ο Jonathan Zebina. Όλοι τους εντάχθηκαν για το εκπληκτικό ποσό των 120 δισεκατομμυρίων λιρετών.

Ωστόσο για το Sensi υπήρχε ένας άνδρας που ήταν το κλειδί. "Πάντα είχαμε τραυματισμούς. Ακόμα και με τις καινούργιες προσθήκες διαθέταμε ένα μικρό ρόστερ. Έφερα τον Massimo Neri ως προπονητή φυσικής κατάστασης και όλα άλλαξαν ", δήλωσε ο Sensi. Ήταν αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια που χαρακτήρισε το Sensi ως έναν μεγάλο πρόεδρο.

Τα πάντα πήγαν στη θέση τους. Ο Capello μετατοπίστηκε από το αγαπημένο του 4-4-2 σε έναν επιθετικό σχηματισμό του 3-4-1-2 για να πάρει το καλύτερο από το θανατηφόρο τρίο των Totti, Batistuta και Vincenzo Montella. Τα τέρματα τους καθώς και μια σταθερή αμυντική γραμμή με ηγέτη το Samuel οδήγησαν τη Roma στο Scudetto του 2001.

Δυστυχώς, σύντομα μετά τη μεγαλύτερη στιγμή του ως πρόεδρος ο Sensi αρρώστησε. Το 2004 η κόρη του, Rosella Sensi άρχισε να χειρίζεται τις καθημερινές δραστηριότητες του συλλόγου ενώ ο Franco παρέμεινε πρόεδρος. Παρόλα αυτά η ομάδα συνέχισε να κερδίζει. Ο Giallorossi κατέκτησαν δύο Coppa Italia και δύο Supercoppa μεταξύ του 2001 και του 2008 ενώ παρουσίασε εξαιρετικό ποδόσφαιρο με τον νεαρό τότε προπονητή Luciano Spalletti.

Ο Franco Sensi πέθανε στις 17 Αυγούστου 2008 σε ηλικία 82 ετών μετά από μια μακρά μάχη με μια αρρώστια. Πέθανε στο τόπο του και οι Giallorossi βυθίστηκαν στο πένθος. Ως 20ος πρόεδρος του συλλόγου, ο Sensi υπηρέτησε για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα παραμένοντας στο τιμόνι για 15 χρόνια.

Λόγοι ξεχύθηκαν, συμπεριλαμβανομένου ενός από το είδωλο της Roma Bruno Conti. "Στα 15 χρόνια του στο κλαμπ αντιμετώπισε πάντα δύσκολες στιγμές και άσχημες χρονιές όμως ποτέ δεν έβλαψε τη μεγάλη του αγάπη για την ομάδα."

Η Rosella συνέχισε ως πρόεδρος μετά τον θάνατο του πατέρα της και παραλίγο να επαναλάβει την επιτυχία του, καθώς η Roma έχασε για ένα βαθμό τον τίτλο της Serie A το 2010 με τον Ρωμαίο Claudio Ranieri στο πάγκο. Ήταν εκείνη τη στιγμή που το νέο στάδιο της Roma ορίστηκε για να ονομαστεί Franco Sensi, αν και τα σχέδια άλλαξαν όταν ανέλαβε ο Αμερικανικός επενδυτικός όμιλος.

Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι με δεδομένους τους πόρους που επενδύθηκαν και τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, ο Giallorossi δεν κατάφεραν ποτέ να πετύχουν αρκετά κάτω από την επιστασία του Sensi. Ωστόσο τέτοιες έννοιες δεν λαμβάνουν υπόψη το είδος του συλλόγου της Roma. Δεν είναι ένας που συνήθιζε στην επιτυχία. Ένα πρωτάθλημα γιορτάστηκε με την ίδια θέρμη όσο με τα μισά πρωταθλήματα της Juventus και των ομάδων του Μιλάνου. Στις 17 Ιουνίου του 2001 όταν η Roma σήκωσε τον τρίτο τίτλο της, θα είναι πάντα ριζωμένος στο μυαλό των πιστών των Giallorossi και οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στο Sensi.

Όταν οι οπαδοί της Roma κοιτούν στο παρελθόν του Franco Sensi, η αφοσίωσή του και οι οικογενειακές του αξίες ξεχωρίζουν. Θεωρείται ως μια επιστροφή σε απλούστερους καιρούς και ένα έμβλημα της αγνότητας του αθλήματος. Ο τελευταίος προπονητής του Luciano Spalletti δήλωσε: "Κατανοούσε το πάθος και τον ενθουσιασμό των οπαδών της Roma. Ήταν ένας από αυτούς"