Δημήτρης Βαρσάνης
Η διαδικασία επούλωσης ενός σοκ μπορεί να είναι ένας πολύ μακρύς δρόμος για να ξεπεραστεί. Μια βαθιά, συναισθηματική πληγή, ακόμα και όταν είναι ραμμένη με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να έχει μακροχρόνια επίδραση στις σκέψεις, στις συμπεριφορές και τις αποφάσεις.
Οι ερωτήσεις τέθηκαν, οι απαντήσεις δόθηκαν και τα δάχτυλα επεσήμαναν ότι βρίσκουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Πρόκειται για μια διαδρομή με τιμή εισόδου που κανείς δεν θα ήθελε ποτέ να πληρώσει. Για τους Ιταλούς, η στιγμή του σοκ ήρθε με τη μορφή απουσίας της από το Παγκόσμιο Κύπελλο που σφραγίστηκε από τη Σουηδίας που κλείδωσε τις πόρτες χωρίς να βρεθεί ποτέ το κλειδί. Τα δάκρυα που μοιράστηκαν μεταξύ της παλιάς φρουράς και του υποσχόμενου μέλλοντος πυροδότησαν διαφορετικά συναισθήματα σε όλη τη χερσόνησο. Το αδιανόητο έγινε πλέον πραγματικότητα.
Εάν ρωτούσατε τους Ιταλούς για το ενδιαφέρον τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο κάποιοι θα αγνοούσαν τελείως το τουρνουά, ενώ άλλοι θα υποστήριζαν μια δεύτερη Εθνική ή απλώς έναν συγκεκριμένο παίκτη από την ομάδα που υποστηρίζουν στη Serie A. Ωστόσο, ανάμεσα στα σκοτεινά σύννεφα του θυμού και της δυσπιστίας, ένα κομμάτι της Ιταλίας βρέθηκε στη Ρωσία. Το βροντερό Inno di Mameli ίσως να μην ακούστηκε ομόφωνα στο στάδιο, αλλά η Ιταλική σημαία μεταφέρθηκε στην καρδιά του από ένα Σενεγαλέζο τερματοφύλακα από το Κούνεο.
Γεννημένος στις 5 Σεπτεμβρίου του 1993 στο Ζιγκίνσον (τη μεγαλύτερη πόλη της Καζαμάνσε στα Νότια της Σενεγάλης) ο Alfred Gomis στάθηκε πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τα δύο ξύλινα δοκάρια. Το ταξίδι του δεύτερου νεότερου από τα τέσσερα αδέρφια στην Ιταλία ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία λόγω κυρίως των θυσιών του πατέρα του Charles. Ένας ερασιτέχνης τερματοφύλακας ο ίδιος που είχε για είδωλα του τον Dino Zoff και τον Thomas N'Kono, έφυγε από την πατρίδα του το 1989 για να περάσει από μια δοκιμή στη Napoli παρά την επιθυμία της οικογένειάς του να ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές σπουδές του και να εισέλθει στο εργατικό δυναμικό στη Σενεγάλη.
Ήταν μια απόφαση που ήρθε ενάντια στις επιθυμίες των αγαπημένων του, αλλά μια που τελικά θα ανοίξει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή για τα μελλοντικά παιδιά του. Με ένα πρωτότυπο σχέδιο για να ταξιδέψει στη Γαλλία όπου κατοικούσε ο αδελφός του, ο Charles θεωρούσε την Ιταλία ως τη μόνη προσωρινή διαμονή. Ακούγοντας σε μια συνομιλία ενώ βρισκόταν σε ένα μπαρ στη Νάπολη του προκάλεσε τη περιέργειά του το Κούνεο. Μια πόλη στην επαρχία του Πιεμόντε που συνορεύει με τη Γαλλία.
Αφού εγκαταστάθηκε μόνιμα και εργάστηκε ως ασφαλτοστρωστής κουβάλησε τη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά εκείνη την εποχή στο καινούργιο σπίτι τους στην Ιταλία. Δύο χρόνια αργότερα, ο πεντάχρονος Alfred θα έπαιρνε την πρώτη του γεύση από το οργανωμένο ποδόσφαιρο όταν εντάχθηκε στις ακαδημίες της AS Cuneo Calcio. Παρά τα τρυφερά του χρόνια, η αγάπη του για το calcio μεταφέρθηκε από τον πατέρα του, με το καθιερωμένο τελετουργικό κάθε Κυριακή που συνίσταται με την παρακολούθηση των αγώνων, την κατανόηση και την απορρόφηση του πάθους για το άθλημα.
Την εποχή που ο Alfred ήταν οκτώ η Torino έγινε το καινούργιο του έδαφος, όπου θα περάσει τα εκπαιδευτικά του χρόνια μαθαίνοντας την τέχνη του τερματοφύλακα με τον Ιταλικό τρόπο. Καθώς προχώρησε στην ομάδα Under 19, ήταν φανερό ότι είχε τη σωματική διάπλαση και τα εχέγγυα για να εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα στο μέλλον. Οι τρεις χρονιές με τη Primavera άνοιξαν τις πόρτες για να συμμετάσχει στο Torneo di Viareggio και να εμφανιστεί στο πάγκο της Granata κατά τη διάρκεια της σεζόν 2012/13.
Η ζωή μετά τη Primavera μπορεί να αποδειχθεί αβέβαιη για πολλούς νέους πυροκροτητές. Απλώς ρωτήστε τους Nicola Leali και Francesco Bardi. Η είσοδος στην ανδρική ομάδα δεν είναι ποτέ εγγυημένη, με τους δανεισμούς στις χαμηλότερες κατηγορίες ή στο εξωτερικό να είναι κανόνας. Όντας όχι έτοιμος ακόμα να κάνει το άλμα, ο Πρόεδρος της Torino Umberto Cairo θεώρησε ότι ο Gomis χρειαζόταν εμπειρία στο βιογραφικό του και τον έστειλε για τη σεζόν 2014/15 δανεικό στη Crotone στη Serie B.
Μέχρι το δεύτερο αγώνα πήρε τα γάντια βασικού και δεν κοίταξε πίσω. Τα 39 παιχνίδια και τα 11 clean sheet ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τη συμμετοχή του συλλόγου στα πλέι-οφ. Αν και με ένα εμπνευσμένο παρθενικό του χρόνο στη Serie B, μια συγκεκριμένη στιγμή θα αφήσει ένα αξέχαστο αποτύπωμα στη μνήμη του.
Σε έναν αγώνα εναντίον της Bari ο Gomis στοχεύθηκε από τις ύβρεις των αντίπαλων οπαδών, όχι λόγω της φανέλας που φορούσε ή των αποκρούσεων του αλλά του χρώματος του δέρματος του. Ένα περιστατικό που το αντιμετώπισε μέσω των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης, δυστυχώς δεν πρόκειται να ήταν το τελευταίο που θα αντιμετώπιζε. Ένα παρόμοιο περιστατικό θα συνέβαινε εναντίον της Brescia ενώ έπαιζε δανεικός στην Avellino.
Αυτές οι μεμονωμένες στιγμές δεν επέτρεψαν να τον επιβραδύνουν. Οι εμφανίσεις του δεν θα παρέμεναν απαρατήρητες και τράβηξαν την προσοχή του Ομοσπονδιακού τεχνικού της Under Luigi Di Biagio, ο οποίος κάλεσε τον νεαρό Σενεγαλέζο τερματοφύλακα σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης με τους Azzurrini. Αν και ήταν η μοναδική ματιά του στη διεθνή σκηνή, χρησίμευσε ως υπενθύμιση του ταλέντου που θα μπορούσε να έχει στο μέλλον.
Οι νομαδικές περιπέτειες του Gomis συνεχίστηκαν σε ολόκληρη τη Serie B καθώς πέρασε από τις Avellino, Cesena και Salernitana σε μια περίοδο τριών ετών. Μια εξάμηνη διαμονή στη Bologna ανάμεσα στους εν λόγω δανεισμούς έδωσε την ευκαιρία για μια συμμετοχή Coppa Italia, αλλά δεν υπήρχε ακόμα κανένα ντεμπούτο στη Serie A.
Ο χώρος ήταν γεμάτος στην εστία της Torino με τον Daniele Padelli, τον Salvador Ichazo και το νεοαφιχθέντα Joe Hart το 2016. Πολύ συνηθισμένο γεγονός για τον Gomis να επιστρέψει στο μητρικό του σύλλογο το καλοκαίρι και να μαζέψει αμέσως τις βαλίτσες του για έναν καινούργιο προορισμό. Την επόμενη φορά όμως τελικά θα πάρει την ευκαιρία που προοριζόταν για να πετύχει.
Το 2017 η νεοφώτιστη SPAL έφερε το Gomis ως δανεικό για μπακ - απ του Alex Meret, ο οποίος έμελλε να είναι ο πρώτος κάτω από τα δοκάρια μετά από μια εντυπωσιακή πορεία ανόδου στη Serie B. Ο Gomis μπορεί να πήγε με την ιδέα ότι θα έδινε μάχη για τη φανέλα βασικού, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός πριν ο Meret βρεθεί στο πίνακα τραυματιών.
Στις 20 Αυγούστου ο Alfred Gomis μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του φημισμένου Stadio Olimpico ως ο δεύτερος Αφρικανός τερματοφύλακας που ξεκίνησε έναν αγώνα της Serie A, μιμούμενος τον μεγαλύτερο αδελφό του Lys ο οποίος έπαιξε 38 λεπτά για τη Torino τη σεζόν 2013 / 14. Μία ημέρα μνήμης καλύφθηκε με ένα clean sheet απέναντι σε μια ιδιαίτερα δυνατή Lazio. Ξαφνικά, ο Gomis βρέθηκε εκεί που περίμενε υπομονετικά να είναι: ένας βασικός τερματοφύλακας της Serie A.
Καθώς ο κάθε αγώνας περνούσε, αυξανόταν όλο και περισσότερο η πίεση στους ώμους του. Το πρωτάθλημα άρχισε να λαμβάνει γνώση των έξοχων αντανακλαστικών του, της τάσης να απομακρύνει τα σουτ από μεγάλη απόσταση και την τεχνική να κερδίζει την μπάλα από τα πόδια ενός επιθετικού με τα χέρια. Τα αποτελέσματα μπορεί να μην στάθηκαν στο πλευρό του, αλλά ήταν δύσκολο να υποστηριχτεί ότι ο Gomis δεν ήταν ένας από τους πιο συνεπείς τερματοφύλακες κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της σεζόν.
Παρόλο που έχασε γρήγορα τον αρχικό του ρόλο όταν ο Meret εμφανίστηκε διατεθειμένος να αγωνιστεί τον Ιανουάριο, θα γυρνούσε στο γνώριμο του περιβάλλον αφού ο Meret τραυματίστηκε για άλλη μια φορά τον Απρίλιο. Η νίκη με 3-1 επί της Sampdoria την τελευταία αγωνιστική της χρονιάς ήταν το κερασάκι στη τούρτα για τον Gomis και τους συμπαίκτες του στη SPAL, οι οποίοι εξασφάλισαν τη παρμονή τους στη Serie A.
Ενώ η πρώτη του γεμάτη χρονιά εντός των τειχών είναι αξιομνημόνευτη, το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Σενεγάλης στη τελευταία αγωνιστική των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου κατά της Νότιας Αφρικής τον Νοέμβριο του 2017 τον έφτασε σε άλλο ένα ορόσημο. Σε μια συνέντευξή του στη Corriere della Sera τον Ιούνιο, εξήγησε ότι η απόφασή του να εκπροσωπήσει τη ρίζα του ήταν μια επιλογή που πάρθηκε προς τιμήν του πατέρα του ο οποίος απεβίωσε το 2016.
Για τον πατριάρχη της οικογένειας, ο οποίος είχε κάνει αμέτρητες θυσίες για να μπορέσει αυτός και οι αδελφοί του να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, ήταν ο τρόπος να τιμήσει την κληρονομιά του Charles. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Lys αποκάλυψε στη γαλλική έκδοση Le Monde το Νοέμβριο πώς ο πατέρας τους αποτιμάται βοηθώντας τους ανθρώπους και τον αντίκτυπο που είχε στην κοινότητα του Cuneo: «ίδρυσε τον Manko, μια ένωση για την επίλυση προβλημάτων στην κοινότητα της Σενεγάλης, βοήθεια με τις άδειες παραμονής και για όλους άλλα έγγραφα, σε συνεργασία με τον Δήμαρχο. "
Ο Gomis δεν έχει ξεχάσει ποτέ τις ρίζες του, αλλά παραμένει αιώνια ευγνώμων στην Ιταλία, μια χώρα που ονομάζει σπίτι. Όπως είπε στην Corriere della Sera στην ίδια συνέντευξη: «Νιώθω Ιταλός, όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο, αλλά και στην εκπαίδευση και την ανάπτυξή μου».
Είναι ένα συναίσθημα που μοιράζονται οι τρεις αδελφοί του, δύο από τους οποίους διαδραμάτισαν το δρόμο τους μέσω του Ιταλικού συστήματος και ένας που μόλις άρχισε να βάζει τα πόδια του στη χερσόνησο. Ο Lys πέρασε από κλαμπ σε κλαμπ, ενώ επίσης δανείστηκε από τη Torino στις Ascoli, Frosinone και Trapani προτού πουληθεί στη Lecce. Τώρα αποκαλεί το Τέραμο ως σπίτι του μετά από μια ελεύθερη μεταγραφή. Ο Maurice Gomis - ο τρίτος νεότερος του τσαμπιού - ψηφίστηκε πρόσφατα ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας της Serie D κερδίζοντας μια μεταγραφή στη SPAL το καλοκαίρι. Τέλος, ο νεώτερος αδελφός του David έχει επίσης αρχίσει να ράβει τις κάλτσες αλλά όχι ως τερματοφύλακας όπως τα αδέλφια του.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 ήρθε και έφυγε με έναν αποκλεισμό στους ομίλους για τη Σενεγάλη και παρόλο που ο Gomis το παρακολουθούσε από τον πάγκο, ήταν ακόμα ένα σημαντικό επίτευγμα που αποτέλεσε μέρος της τελικής 23αδας. Εκπροσωπούσε όχι μόνο με υπερηφάνεια το Έθνος του πατέρα του, αλλά και πέταξε τη σημαία για το υιοθετημένο Έθνος του: την Ιταλία.
Καθώς άρχισε η καινούργια σεζόν της Serie A, ο Gomis είναι πλέον μόνιμος κάτοικος στη SPAL αφού πωλήθηκε από τη Torino κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού. Επρόκειτο να ανταγωνιστεί έναν άλλο δανεικό από τη Torino που ελπίζει να πάρει το δικό του χρόνο στο προσκήνιο. Το Vanja Milinković-Savić (ο μικρότερος αδελφός του Sergej) μετά την μετακίνηση του Alex Meret στη Napoli.
Ανεξάρτητα από το ποιος θα πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ο Gomis μπορεί να είναι περήφανος για το ταξίδι που έχει κάνει, τόσο για την προσαρμογή στην Ιταλική ζωή - χάρη εν μέρει και στο πατέρα του - όσο και για τον τρόπο που ο ίδιος αντιμετωπίζει το ρατσισμό. Μια πίστη τόσο στη Σενεγάλη όσο και στην Ιταλία, είναι δύσκολο να μην αγαπάς τον ταλαντούχο και γενναιόδωρο τερματοφύλακα της SPAL.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου