Real Madrid Castilla: Όταν έφτασε στο τελικό του Copa del Ray και έπαιξε στην Ευρώπη

Δημήτρης Βαρσάνης

Το κύπελλο Ισπανίας γνωστό ως Copa del Rey έχει προσφέρει πολλές παράξενες και θαυμάσιες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια και με διάφορες αλλαγές του ονόματος του.

Υπήρξε το βίαιο 11-1 της Barcelona επί της Real Madrid το 1943, ένας αγώνας που θεωρείται τώρα ως ο καταλύτης της αντιπαλότητας των δύο ομάδων. Υπήρξε το ιστορικό γκολ του Gaizka Mendieta απέναντι στους Blaugrana για το θαύμα του 1999 που οδήγησε τη Valencia του Claudio Ranieri στη δόξα. Πιο πρόσφατα υπήρξε το συμβάν όταν ο Arda Turan πέταξε το ένα του παπούτσι στο βοηθό διαιτητή.

Ωστόσο κανένα δεν είναι τόσο εκκεντρικό όσο όταν η Real Madrid Castilla (η νεανική ομάδα του ιστορικού συλλόγου) συναντήθηκε με τον μεγάλο της αδερφό στην έκδοση του 1979/80. Πριν από το 1991 οι Β’ ομάδες αντιμετωπίζονταν σχεδόν ως ξεχωριστές οντότητες στην Ισπανία. Παρόλο που δεν τους επιτράπηκε ποτέ να αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία με την ανδρική ομάδα του σωματείου τους, τους επετράπη να εισέλθουν στο Copa del Rey ή στο Copa del Generalísimo όπως ήταν γνωστό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Franco.

Γενικά ωστόσο, οι Β’ ομάδες τα πήγαιναν άσχημα στο κύπελλο, σπάνια περνούσαν ακόμα και από τον πρώτο γύρο. Ποτέ δεν τους επιτράπηκε να κληρωθούν εναντίον της ανδρικής τους ομάδας, με κληρώσεις που έπρεπε να επαναληφθούν αν μια ανδρική ομάδα και η Β’ ομάδα τύχαιναν μαζί. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μια ομάδα νέων θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον συγγενή της ήταν αν φτάσει στον τελικό, κάτι που ποτέ δεν πίστευαν οι διοργανωτές. Όμως. Η ομάδα της Real Madrid Castilla τη σεζόν 1979/80 απέδειξε ότι όλοι θα βγουν λάθος καθώς έφτασε στο τελικό του κυπέλλου σε μια ιστορία αουτσάιντερ που ακόμη και η Leicester City θα έγειρε ένα φρύδι.

Δεκαοκτώ Β’ ομάδες μπήκαν στο Copa del Rey εκείνη τη χρονιά όμως ο μόνος που έβαλε το όνομα του στα βιβλία ιστορίας ήταν η νεανική ομάδα της Μαδρίτης. Ήταν μια ταλαντούχά ομάδα νεαρών ατόμων με πείνα, γεμάτη ενθουσιασμό και απελπισμένη να βγάλει ζωντάνια στο ποδόσφαιρο της. Η μέση ηλικία του ρόστερ στην αρχή της χρονιάς ήταν 20, χωρίς ποδοσφαιριστή άνω των 23 ετών.

Ο προπονητής Juanjo García Santos ήταν επίσης νέος, μόλις 34 ετών. Η χρονιά θα αποδειχθεί η πιο επιτυχημένη στη μικρή προπονητική καριέρα του, υποδηλώνοντας ότι η επιτυχία της Castilla ευθυνόταν κυρίως στους παίκτες και όχι από το αποτέλεσμα ενός ταλαντούχου αρχάριου.

Στην καρδιά αυτής της ομάδας προέκυψαν αρκετοί παίκτες που θα πήγαιναν για να εξασφαλίσουν πολλές συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, όπως ο επιβλητικός μέσος Ricardo Gallego (ο οποίος έπαιξε για τη Real Madrid 250 φορές), ο επιθετικός Francisco Pineda (91 φορές) και ο τερματοφύλακας Agustín Rodríguez (76 φορές). Ο αρχηγός Javier Castañeda μπορεί να μην αγωνίστηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα της Real Madrid, αλλά συνέχισε να σπάει ένα ρεκόρ πραγματοποιώντας 350 εμφανίσεις με την Osasuna στη πρώτη κατηγορία.

Η γέννηση αυτής της μεγάλης ομάδας της Castilla συνέπεσε με τον νέο αέρα αισιοδοξίας που απέπνεε στην πρωτεύουσα της Ισπανίας μετά το θάνατο του στρατηγού Franco το 1975, ένα κίνημα που ονομάστηκε Movida Madrileña. Μετά από μερικούς τεταμένους και ασταθείς μήνες μετά τον θάνατο του Franco, τον Ιούνιο του 1977 οι Ισπανοί ψήφισαν στις πρώτες γενικές εκλογές τους από το 1936 συμβολίζοντας την επιστροφή εξουσίας στο λαό.

Σε εκείνο το σημείο, η Movida Madrileña άρχισε σοβαρά και συνέχισε καλά τη δεκαετία του ‘80. Οι μουσικοί, οι κινηματογραφιστές και οι συγγραφείς ανέκτησαν την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, ενώ οι νέοι σε ολόκληρη τη χώρα δεν ένιωσαν πλέον τη σκιά της Καθολικής Εκκλησίας που υποστηρίζονταν από τη δικτατορία. Το φιλήδονο κίνημα είδε τελικά τη νεολαία της χώρας να ελέγχει τη ζωή της.

Είτε συνειδητά είτε όχι, η ομάδα της Castilla τη σεζόν 1979/80 έπαιξε με την ίδια νεανική αυτοπεποίθηση. Με τον ίδιο τρόπο που οι νεαροί επιχειρηματίες της Μαδρίτης δεν πίστευαν πια ότι η πορεία τους προς τις κορυφαίες θέσεις εργασίας θα παρεμποδίζονταν από τη γραφειοκρατία και τη διάσημη ευνοιοκρατία του Franco, η ομάδα της Castilla δεν είχε κανένα λόγο να αμφιβάλει. Γιατί να μην μπορούσε να σηκώσει το κύπελλο;

Το αστέρι της ομάδας Ricardo Gallego συνόψισε το συναίσθημα, λέγοντας: "Ήμασταν μια ομάδα γεμάτο νιότη που έβγαινε για να παίξει ποδόσφαιρο και αυτό εξέπληξε πολλές ομάδες. Όταν μια ομάδα πάσαρε με την ευχέρεια που το κάναμε, όταν μια ομάδα έτρεχε όπως εμείς και όταν μια ομάδα είχε τη δική μας νεανικότητα, οποιοσδήποτε αντίπαλος που δεν ήταν προετοιμασμένος θα έμενε πίσω ».

Έτσι αποδείχθηκε όταν η ομάδα της πρώτης κατηγορίας Herculés υποτίμησε την Castilla στο τέταρτο γύρο του κυπέλλου, πιστεύοντας ότι το πλεονέκτημα του 4-1 από το πρώτο αγώνα θα έφτανε για να κατευνάσει την όρμη εκείνων των παιδιών. Με την ανδρική ομάδα της Real Madrid να είναι στο περίμενε - θα έμπαινε στο τουρνουά στον επόμενο γύρο - 9.000 οπαδοί της πήγαν σε ένα ψυχρό βράδυ του Φεβρουαρίου για να δουν την αναμέτρηση, χωρίς να φαντάζονταν ούτε ένα λεπτό ότι θα γίνονταν μάρτυρες όχι μόνο της μιας ομάδας που θα λάμβανε μέρος στο τελικό του τουρνουά αλλά και ότι θα περνούσε στον επόμενο γύρο.

Αν και τα δύο γκολ από τον Paco - που θα έπαιζε μετέπειτα στην πρώτη κατηγορία με τις Racing Santander και Real Betis - έδωσαν στην Castilla ένα προβάδισμα του 2-0 στο πρώτο μισάωρο, οι νεαροί ποδοσφαιριστές δυσκολεύτηκαν να βρουν αυτό το επιπλέον τέρμα που θα πήγαινε την αναμέτρηση στη παράταση. Εκείνη την εποχή τα εκτός έδρας γκολ δεν λαμβάνονταν υπόψη

Με μόνο ένα λεπτό να απομένει - και με πολύ λιγότερα από 9.000 άτομα να είναι στο στάδιο - ο Gallego με μια κεφαλιά νίκησε τον τερματοφύλακα της Herculés και έφερε στα ίσα την πρόκριση. Με 4-4 να είναι στο σύνολο του το σκορ ο αγώνας πήγε στη παράταση, όπου ο Valentin Cidón στο 103’ άφησε την ομάδα της πρώτης κατηγορίας εκτός διοργάνωσης και να κρατήσει τους νεαρούς του συμπαίκτες στο όνειρο του κυπέλλου.

Η ισπανική εφημερίδα Mundo Deportivo ήταν συγκλονισμένη, όχι τόσο εξαιτίας της πρόκρισης της Castilla, αλλά λόγω του χρόνου πήρε το προβάδισμα. "Αυτό που ήταν εκπληκτικό, και αυτό δεν είναι υπερβολή από την πλευρά μας, ήταν ότι η Castilla χρειαζόταν μέχρι το 89’ να πετύχει το τρίτο γκολ και να πάει το ματς στη παράταση", έγραφε το επόμενο πρωί. "Καθόρισε τη πρόκριση στη παράταση όμως το άξιζε πολύ νωρίτερα".

Η Herculés φέρθηκε ανόητα υποτιμώντας τη Castilla, μια ομάδα που ήδη είχε αποκλείσει σχετικά εύκολα τρεις ανδρικές ομάδες για να φτάσει στο τέταρτο γύρο του κυπέλλου. Η Extremadura “κατακρεουργήθηκε” με 10-2 στο πρώτο γύρο πριν η γειτόνισσα Alcorcón σταθεί λίγο καλύτερα στον επόμενο γύρο, χάνοντας με 5-1 στο. Η Racing Santander - μια ομάδα που είχε μόλις υποβιβαστεί από τη LaLiga μετά από τέσσερις χρονιές στη κορυφαία κατηγορία - αποδείχθηκε λίγο πιο δύσκολη αποστολή όμως η Castilla έσπασε το φράγμα της χάρη σε μια νίκη με 3-1.

Έχοντας ξεπεράσει τη Herculés, τα αγόρια του Juanjo τσέκαραν ένα εισιτήριο για τους “16” όπου η Athletic Club πίστευε ότι χτύπησε το τζάκποτ όταν το όνομά της κληρώθηκε με εκείνο της Castilla. Μια λευκη ισοπαλία στη Μαδρίτη πρότεινε ότι το πλεονέκτημα όντως το είχε η Athletic μπροστά από τον αγώνα στο San Mamés, αλλά η Castilla θα στείλει τους 23χρονους ποδοσφαιριστές της για μια ακόμα έκπληξη.

Η νίκη τους με 2-1 δεν ήταν ούτε καν σοκ. Μπορεί να μοιάζει, αλλά το γκολ της Athletic ήρθε στις καθυστερήσεις του αγώνα αφού τα τέρματα των Pineda και Balín έδωσαν στα νιάτα της Μαδρίτης δύο γκολ προβάδισμα. Μια σταθερή επίδοση από τον τερματοφύλακα της Castilla Agustín βοήθησε σίγουρα, αλλά η συνολική απόδοση της Castilla χαρακτηρίστηκε ως μια "αληθινή τιμή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο". Αυτό το γρήγορο, επιθετικό, βαρετό ποδόσφαιρο της δεκαετίας του '80 ήταν φυσικά, πολύ διαφορετικό από αυτό που εμείς νομίζουμε σήμερα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ένα άλλο ταξίδι στη Χώρα των Βάσκων ακολούθησε καθώς η Castilla συνάντησε τη πρωτοπόρο της LaLiga Real Sociedad στα προημιτελικά, στη πιο μακρά διαδρομή της έως τώρα. Έχοντας δει τι είχε συμβεί με τη γειτόνισσα της Athletic, η ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν δεν ήθελε να δώσει στους μικρούς της Μαδρίτης καμία δυνατότητα και πραγματοποίησε μια εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο αγώνα νικώντας με 2-1. Η Castilla στάθηκε τυχερή που το προβάδισμα δεν ήταν μεγαλύτερο.

Αποδείχθηκε σημαντικό ότι το προβάδισμα έμεινε στο ένα γκολ όταν η Castilla κατάφερε αυτό που η ανδρικής της ομάδα δεν μπόρεσε να κάνει εκείνη την χρονιά: να νικήσει Real Sociedad. Η ανδρική ομάδα γνώρισε βαριά ήττα με 4-0 στη Χώρα των Βάσκων και έφερε 2-2 στο Bernabeu στις δύο συναντήσεις τους στο πρωτάθλημα, αλλά η Β’ ομάδα τους έβαλε τα γυαλιά με δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο του Paco και του Sánchez Lorenzo, πριν διατηρήσουν το προβάδισμά τους και επικρατήσουν με 3-2 στο σύνολο. Μπορεί να υπέφεραν και να χρειάστηκε να αμυνθούν μαζικά αλλά είχαν βγάλει τους πρωτοπόρους της LaLiga εκτός διοργάνωσης.

Η πιο ενθαρρυντική πτυχή αυτής της νίκης επί της ισχυρής Real Sociedad ήταν η υποστήριξη των οπαδών της Μαδρίτης. Οι εφημερίδες του επόμενου πρωινού ανέφεραν ότι περίπου 100.000 οπαδοί υποστήριξαν τη Castilla στο Bernabéu, ένα ποσοστό συμμετοχής που ξεπέρασε πολλά από τους αγώνες του πρωταθλήματος.

Με τους άνδρες να πραγματοποιούν μια μέτρια σεζόν - παρόλο που τελικά θα ξεπεράσουν την Real Sociedad στο προτελευταίο Σαββατοκύριακο για να κατακτήσουν τη LaLiga - πολλοί οπαδοί της Real Madrid έμειναν πιο ενθουσιασμένοι με την Castilla από την ανδρική ομάδα. Για τους δυσαρεστημένους οπαδούς της Real Madrid, αυτοί οι νέοι ήταν τόσο αναζωογονητικοί όσο η άλλη πλευρά του μαξιλαριού.

Ακόμα και σε άλλα μέρη της χώρας - όπου το μίσος για την ανδρική ομάδα της Real Madrid ήταν ισχυρό - υπήρξε σεβασμός και θαυμασμός για το έργο της Castilla καθώς οι οπαδοί έλαβαν έμπνευση από τη διαρκή στάση τους.

Η κλήρωση στα ημιτελικά συνέδεσε την Castilla με τη Sporting Gijón, η οποία θα τερματίσει εκείνη τη χρονιά στη τρίτη θέση και την έτρεχε Quini (ο μεγαλύτερος Ισραηλινός επιθετικός που έπαιξε στην Ισπανία) ενώ η Real Madrid έτυχε με την Atletico Madrid. Σε δύο φορές στο κύπελλο εκείνης της χρονιάς, η Castilla κληρώθηκε με τη Real Madrid, αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι ομάδες έπρεπε να επανατοποθετηθούν στο μπολάκι και να γίνει ξανά κλήρωση. Μόνο στο τελικό θα τους επέτρεπε να συναντηθούν μεταξύ τους.

Αυτό ακριβώς θα συνέβαινε. Ακριβώς όπως έγινε εναντίον της Herculés, η Castilla έκανε μια ιστορική ανατροπή σημειώνοντας τέσσερα τέρματα στο δεύτερο αγώνα. Έχοντας ηττηθεί με 2-0 στην Αστούρια, υπήρχε φόβος ότι το παραμύθι θα μπορούσε να φτάσει το τέλος του κεφαλαίου όμως το γκολ του Paco στο 3’ έφερε το Bernabéu σε μια φρενίτιδα και πυροδότησε το είδος της "remontada" (ανατροπή).

Σε διάφορες περιπτώσεις πετάχτηκαν μπουκάλια στο γήπεδο και ο διαιτητής υπέφερε από κακοποίηση, η οποία αν και δεν ήταν αποδεκτή, παρουσίασε τον ενθουσιασμό που δημιούργησαν οι οπαδοί της Μαδρίτης για τη δεύτερη τους ομάδα. Αυτό το πάθος από τις κερκίδες απλά δεν ήταν μια κοινή θέα στις μικρές ηλικιακά ομάδες.

Ευτυχώς - για τον διαιτητή - η Gijón κατέρρευσε σαν μια “σκουριασμένη σιδερώστρα” και επέτρεψε στην Castilla να σκοράρει και άλλες δύο φορές πριν από το ημίχρονο και να κοπάσει την ένταση στο Bernabéu. Ο Gallego έπειτα σημείωσε ένα γκολ λίγο μετά το ημίχρονο για να κάνει το 4-0.

Η Castilla - μόλις η τρίτη ομάδα από τη δεύτερη κατηγορία που έφτασε σε ένα τελικό κυπέλλου - είχε ολοκληρώσει την αποστολή της για να εξασφαλίσει έναν τελικό των Real Madrid. Τώρα η ανδρική ομάδα έπρεπε να κάνει και αυτή το χρέος της και η γειτόνισσα Atlético θα προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο για να μην συμβεί αυτό.

Το πρώτο γκολ πρότεινε ότι θα ήταν μια ομαλή πορεία προς τον τελικό, αλλά η Atletico ισοφάρισε πέντε λεπτά πριν τη λήξη της παράτασης και έτσι πήγαμε στα πέναλτι. Ο Antonio Guzman έχασε το κρίσιμο πέναλτι για την Atletico και σφραγίστηκε η μεγάλη μέρα της Real Madrid. Κάποιοι αναρωτήθηκαν αργότερα αν οι ανώτερες δυνάμεις έστειλαν την εκτέλεση του Guzmán στο οριζόντιο δοκάρι, προκειμένου να δημιουργηθεί η μοναδική περίπτωση στο ποδόσφαιρο ώστε η ανδρική ομάδα και η Β’ ομάδα της συναντηθούν σε ένα τελικό. Πρόκειται για ένα γεγονός που ποτέ δεν έχει επαναληφθεί σε καμία χώρα, παρόλο που από τότε οι Β’ ομάδες του Ajax και της Austria Wien έφτασαν στα ημιτελικά ενός κυπέλλου.

Η ιδιαίτερη μέρα της Real Madrid θα γινόταν στις 4 Ιουνίου και η τοποθεσία έμελλε να είναι φυσικά το Santiago Bernabéu. Ο προσδιορισμός της τοποθεσίας του τελικού του Ισπανικού κυπέλλου ήταν πάντα ένα ζήτημα όμως το 1980 λύθηκε αμέσως.

Ο συγκεκριμένος αγώνας είχε μια οικογενειακή αίσθηση, σχεδόν σαν ένα δοξασμένο φιλικό προετοιμασίας. Μπορεί να ήταν ένας τελικός κυπέλλου όμως στην πραγματικότητα ήταν μια συνάντηση μεταξύ δύο ομάδων που συχνά έπαιζαν ο ένας με τον άλλον τα απογεύματα της Πέμπτης για την προετοιμασία των αντίστοιχων υποχρεώσεων τους το Σαββατοκύριακο. Με μόλις 65.000 στις κερκίδες η ατμόσφαιρα ήταν στην πραγματικότητα αρκετά επίπεδη. Δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα, η Real Madrid είχε ήδη κατακτήσει το κύπελλο. Με την νίκη της Real Madrid στον ημιτελικό, οι οπαδοί της Real Madrid γιόρταζαν ήδη αυτόν τον τίτλο.

Το γεγονός ότι έπαιζε με την ανδρική ομάδα μετά από μια μακρά περίοδο στη Segunda División - στην οποία τερμάτισε στην έβδομη θέση - η Castilla ήταν μια σκιά της ζωντανής ομάδας που ενθουσίασε την Ισπανική πρωτεύουσα και τη χώρα τους τελευταίους μήνες.

Αφού κράτησε στα πρώτα λεπτά μακριά τα μεγάλα αδέλφια της, η Castilla - με τα μωβ ενώ η ανδρική ομάδα φορούσε λευκά - βρέθηκε να χάνει με 2-0 στο ημίχρονο με τα τέρματα από τους Juanito και Santillana. Ο αμυντικός Andrés Sabido και ο μελλοντικός προπονητής της ΙVicente del Bosque πρόσθεσαν ένα τρίτο και τέταρτο τέρμα για να σφραγίσουν το τρόπαιο.

Ο Ricardo Álvarez της Castilla μείωσε δέκα λεπτά πριν από το τέλος όμως αυτό μόνο προκάλεσε την ανδρική ομάδα η οποία ήταν φιλεύσπλαχνη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το μοναδικό επίσημο τέρμα της Castilla εναντίον της ανδρικής τους ομάδας, ο García Hernández έκανε το 5-1 πριν το πέναλτι του Juanito ολοκληρώσει το θρίαμβο με 6-1.

Ήταν ένας θλιβερός τρόπος για το καταπληκτικό και μοναδικό ταξίδι της Castilla έως το τέλος, αλλά προέκυψε μια μικρή καταστροφή μιας και μετά το τελικό σφύριγμα και οι δύο ομάδες γιόρτασαν με το τρόπαιο: ένα μοναδικό θέαμα ύστερα από ένα τελικό κυπέλλου. Για να νικήσουν τους προϊστάμενους τους σύμφωνα με τον Gallego ήταν "ένα αδύνατο καθήκον". Πρόσθεσε έπειτα: "Το γεγονός ότι φτάσαμε στο τελικό σήμαινε ότι η Real Madrid θα μας έπαιρνε στα πολύ σοβαρά. Η αλήθεια είναι ότι το 6-1 είναι μια αντανάκλαση της απόστασης μεταξύ μας».

Ένας άλλος λόγος για την έλλειψη δακρύων είναι ότι έχοντας φτάσει στον τελικό, βγήκε και στο Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης χρονιάς. Αυτό σημαίνει ότι είναι η μόνη Β’ ομάδα που θα συμμετάσχει ποτέ σε επίσημη διοργάνωση της UEFA, εκτός αν υπολογίζετε τις ομάδες "ρεζέρβων" που κατεβάζουν κάποια Αγγλικά κλαμπ στο Europa League κατά τις τελευταίες χρονιές.

Η ευρωπαϊκή τους πορεία ήταν σύντομη όμως σίγουρα δεν έλειπε ο ενθουσιασμός. Στον πρώτο γύρο η ομάδα τους - με πολλά από τα ίδια πρόσωπα από την πορεία του κυπέλλου - κληρώθηκε με τη West Ham του Trevor Brooking. Παρά το γεγονός ότι σκόραρε νωρίς στο πρώτο αγώνα στο Bernabéu, η Castilla έκανε μια ανατροπή που θύμιζε τη περσινή τους πορεία κερδίζοντας 3-1 χάρη στα τέρματα από τους Paco, Balín και Cidón. Τρεις παίκτες που συμμετείχαν στον τελικό του Copa del Rey τρεις μήνες νωρίτερα. Η συγκεκριμένη νίκη σήμαινε ότι στις 23:00 στις 17 Σεπτεμβρίου του 1980, η Castilla μετρούσε 100 % ρεκόρ σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Καμία λέξη δεν μπορεί να περιγράψει πόσο απίστευτα σουρεαλιστικό έμοιαζε αυτό, έτσι δεν θα το προσπαθήσω.

Η πρώτη τους νίκη όμως στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο απέδειξε ότι είναι το “ταβάνι” τους. Το δεύτερο παιχνίδι - διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών στο Upton Park λόγω απαγόρευσης της UEFA - το κέρδισαν οι Λονδρέζοι με 3-1. Ένα σκορ που έστειλε το ματς στη παράταση και εκεί ολοκληρώθηκε τελικά η περιπέτεια της Castilla. Δύο τέρματα του David Cross σφράγισαν τη πρόκριση όμως η Castilla γύρισε στην Ισπανία με το κεφάλι ψηλά.

Η κληρονομιά της πορείας της Castilla στο κύπελλο διήρκεσε ακόμη περισσότερο από την ευρωπαϊκή τους περιπέτεια. Ο Alfredo Di Stéfano ανέλαβε προπονητής της Real Madrid και εμπνευσμένος από την επιτυχία της Castilla, προώθησε το “κουιντέτο” του Emilio Butragueño, του Rafael Martin Vasquez, του Miguel Pardeza, του Manuel Sanchis και του Jose Miguel 'Michel' Gonzalez στην ανδρική ομάδα. Το “κουιντέτο” έγινε θρύλος στο σύλλογο - δεν θα είχαν το δικό τους ψευδώνυμο διαφορετικά - καθώς και για τη χώρα τους, αλλά ίσως ποτέ να μην αποκαλυπτόταν αν η ομάδα του 1979/80 δεν άλλαζε το τρόπο με τον οποίο η ιεραρχία της Real Madrid έβλεπε τα ακαδημαϊκά της προϊόντα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η πορεία της συγκεκριμένης ομάδας της Castilla διαμόρφωσε την επόμενη δεκαετία της Real Madrid. Μέχρι την εποχή των Galácticos του Florentino Pérez, η Real Madrid ήταν ένας από τους πιο συχνούς υποστηρικτές της νεολαίας και ως εκ τούτου απολάμβανε μεγάλη επιτυχία.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Από το 1991, οι Β’ ομάδες δεν θα συμμετείχαν πλέον στο κύπελλο Ισπανίας, αλλά ακόμα και αν το έπρατταν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια σύγχρονη ακαδημαϊκή ομάδα να νικά τις ανδρικές με μερικά από τα καλύτερα αμειβόμενα αστέρια στο Παγκόσμιο ποδόσφαιρο ανάμεσα στις τάξεις τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι και το 1980 έμοιαζε εύκολο. Η Castilla έτυχε δύσκολες κληρώσεις στο δρόμο προς τον τελικό και έπρεπε να νικήσει μερικές από τις καλύτερες ομάδες στη χώρα σε δύο αγώνες, όχι σε έναν όπου υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα για μια έκπληξη.

Η Movida Madrileña τόλμησε στους Ισπανούς να ξεφύγουν από τη ζώνη άνεσής τους και να πιστέψουν ότι τα πάντα είναι δυνατά. Η Real Castilla του 1979/80 το έκανε ακριβώς αυτό και με τη σειρά της ενθάρρυνε τους άλλους να την ακολουθήσουν.