Alessandro Lucarelli: Αρχηγός, θρύλος, σύμβολο, είδωλο

Δημήτρης Βαρσάνης

Το ποδόσφαιρο παράγει πολλές ιστορίες. Κάποιες είναι λυπητερές, μερικές αναζωογονητικές και άλλες είναι γραμμένες με μια αδύνατη ιστορία αφοσίωσης και ρομαντισμού που θα δοκίμαζε την αξιοπιστία οποιουδήποτε σεναριογράφου του Χόλιγουντ για να λυγίσει και να σπάσει μερικά δάκρυα από το κοινό του.

Η διαφορά βεβαίως, είναι ότι στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν ιστορίες, κανένας προκαθορισμένος σεναριογράφος, καμία πρόβα και εκλεπτυσμένη στην τελειότητα, κανένα συναίσθημα που παραδίδεται με κρύα στειρότητα. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει η πραγματικότητα. Ο αυθορμητισμός και η πραγματικότητα. Το Δράμα και η πραγματικότητα. Ο ρομαντισμός και η πραγματικότητα. Πάνω απ 'όλα, υπάρχει η πραγματικότητα. Είναι κάτι που μερικές φορές μπορεί να είναι τόσο σκληρό και εγκόσμιο αλλά, σε άλλους εμπνέει και αναζωογονεί. Κάποιες ιστορίες, κάποιες ποδοσφαιρικές πραγματικότητες, απλά δεν μπορείς να τις αναπληρώσεις. Αυτή μπορεί να είναι μια από αυτές.

Με τα χρόνια, η ιστορία της Parma διένυε σκαμπανεβάσματα. Η επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο προστάτευε τις οικονομικές της αταξίες. Στις πρώτες μέρες της εμβληματικής κάλυψης της Serie A στη χώρα μας, ήταν οι hipsters του calcio, η δεύτερη αγαπημένη Ιταλική ομάδα του καθενός. Φωτισμένοι από πολλά αστέρια παγκόσμιας κλάσης, οι οπαδοί της Parma υπερηφανεύονταν με τα επιτεύγματα των Gigi Buffon, Fabio Cannavaro, Lilian Thuram, Hernán Crespo, Juan Sebastián Verón, Gianfranco Zola, Enrico Chiesa, Hristo Stoichkov, Faustino Asprilla και η λίστα συνεχίζεται.

Τον τελευταίο καιρό όμως, οι οπαδοί του συλλόγου - και ίσως και άλλοι - σίγουρα θα κοιτάξουν πίσω στο τέλος της σεζόν 2017-18. Μια εποχή αναγέννησης και θα τοποθετήσουν τιμητικά έναν πολύ λιγότερο Διεθνούς φήμης ποδοσφαιριστή στην ιστορική ενδεκάδα του συλλόγου… και δικαίως.

Μπροστά από όλα αυτά τα αστέρια είναι το όνομα ενός παίκτη που αρνήθηκε να δει το κλαμπ του να πεθάνει. Υποσχέθηκε μια απίθανη σωτηρία στους οπαδούς και στην ηλικία των 41 ετών, με μια δεκαετία αφοσιωμένης υπηρεσίας πίσω του παρέδωσε τον όρκο του. Αυτή είναι μια ιστορία αφοσίωσης, μιας ποιότητας που αγνοείται συχνά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είναι μια ιστορία ανθεκτικότητας και έμπνευσης και μια αποφασισμένη και πεισματική άρνηση να πεις για τα καλά καληνύχτα.

Με γνώμονα την προσωπικότητα, την επιθυμία και την αφοσίωση, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος, ένας ποδοσφαιριστής, ένας στυλοβάτης του κλαμπ παρέδωσε μια “ανάσταση του Λαζάρου” και έσωσε την ομάδα του. Ο αριθμός “έξι” που φορούσε με μια τέτοια διάκριση αποσύρθηκε τώρα από το σύλλογο και σίγουρα μοιάζει το πιο σωστό. Είναι σχεδόν ακατόρθωτο αν οποιοσδήποτε μελλοντικός παίκτης θα μπορούσε πάλι να είναι σε θέση να συμπληρώσει τη συγκεκριμένη φανέλα που τσακίστηκε με τόση αγάπη για το σύλλογό του. Όπως συμβαίνει με όλες τις καλές ιστορίες, αυτή ξεκινά με ένα φαινομενικά ανεπίλυτο πρόβλημα, με τους εισβολείς στην πύλη, τους προδότες και την ανάγκη για έναν ήρωα.

Στο τέλος της σεζόν 2013/14 ο πρώην Ιταλός διεθνής Roberto Donadoni οδήγησε την Parma στην έκτη θέση της Serie A και σε μια τρίτη συνεχόμενη παρουσία στη πρώτη δεκάδα του πρωταθλήματος. Φαινόταν ότι οι καλές εποχές ήταν εδώ για να μείνουν για το σύλλογο από την Εμίλια - Ρομάνια, όπου παράγονται τα περίφημα τυροκομικά. Μια δίαιτα όμως με πολύ πιο βασικό ναύλο θα ήταν σύντομα στο μενού. Πίσω από τις σκηνές, η οικονομική αθέμιτη συμπεριφορά και η κακοδιαχείριση έφτιαξαν ήδη μια σειρά σημαντικών προβλημάτων που θα είχαν ως αποτέλεσμα μια εμπειρία κοντά στο θάνατο για το σύλλογο.

Μία καθυστέρηση πληρωμής φόρου εισοδήματος ύψους 200.000 ευρώ οφειλόμενη στους μισθούς των ποδοσφαιριστών προκάλεσε στην UEFA να απαγορεύσει στο σύλλογο την άδεια και επομένως τους εμπόδισε να λάβουν μέρος στο Europa League. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα. Μια ποινή τριών βαθμών για την επόμενη σεζόν - αργότερα αυξήθηκε στους επτά γιατί δεν πληρώθηκαν οι μισθοί εγκαίρως - ακολουθήθηκε από μια σειρά αναταραχών στο Δ.Σ., καθώς εξαπλώθηκαν οι ειδήσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Η ιδιοκτησία άλλαζε χέρια όπως κάποιο παιχνίδι παζλ. Οι τύχες της Parma έπεσαν κατακόρυφα και τα αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο ακολούθησαν την ίδια καθοδική τάση. Δεν θα υπήρχε καμία διάσωση τελευταίας στιγμής και καθώς οι πόρτες στη κόλαση άνοιξαν, έτοιμες να καταπιούν την Parma το τέλος έμοιαζε κοντά. Εντούτοις, στο προσωπικό ήταν ένας άνθρωπος που θα οργισθεί ενάντια στην πτώση του ήλιου στο Stadio Ennio Tardini. Η Parma είχε έναν ήρωα στο μανίκι της. Το όνομά του; Alessandro Lucarelli.

Ο Lucarelli μεταγράφηκε στη Parma σε ηλικία 30 ετών, ένα χρόνο αφότου ο Tommaso Ghirardi πήρε τον έλεγχο του συλλόγου, αγοράζοντάς τον από το καθεστώς ειδικής διαχείρισης σε δημοπρασία το 2007. Εκεί βρήκε τον αδελφό του Cristiano σε μια συμφωνία αξίας περίπου 1,2 εκατομμυρίων ευρώ από τη Genoa. Εκείνη την εποχή, ο κεντρικός αμυντικός περνούσε μια αρκετά άγνωστη σταδιοδρομία περνώντας από οκτώ διαφορετικούς λέσχες και αγωνιζόμενος τόσο στη Serie A όσο και στη Serie B χωρίς να κάνει κανέναν κλικ να καθίσει και να τον παρακολουθήσει. Σχεδόν η επιτομή ενός πολυταξιδεμένου επαγγελματία ποδοσφαιριστή που ταξιδεύει αλλά δεν στεριώνει πραγματικά οπουδήποτε.

Η κίνηση για την ένταξη του στην Parma μπορεί να φαινόταν να είναι απλώς ένα άλλο απροσδόκητο και σύντομο σημείο στάσης σε αυτό το ταξίδι, αλλά θα αποδειχθεί κάθε τι παρά οτιδήποτε άλλο. Μετά από μια δωδεκάχρονη περιπλάνηση, η διαμονή μιας δεκαετίας στην Πάρμα θα έφερνε μια αιώνια πίστη.

Ο σύλλογος ήταν στη Serie B εκείνη την εποχή έχοντας υποβιβαστεί την προηγούμενη σεζόν, αλλά υπό την καθοδήγηση του Francesco Guidolin και με το Lucarelli στη θέση του, κέρδισε μια άμεση επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία. Στις επόμενες πέντε χρονές, τους βοήθησε να γίνει ένα σταθερό κλαμπ στη μέση του βαθμολογικού πίνακα και δεν περίμενε κανείς να αποκτήσει ο Lucarelli το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Παρά τη σχετική επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο όμως, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2013/14, ως εκπρόσωπος των ποδοσφαιριστών ο Lucarelli άφησε έναν υπαινιγμό για τα ακόλουθα προβλήματα. Η πληρωμή των μισθών καθυστερούσε ολοένα και περισσότερο, φθάνοντας συχνά στις ημέρες των προθεσμιών. Ήταν κάτι που αργότερα συσχετίζεται με μια συνέντευξη στη Gazzetta dello Sport. Παρά τις έρευνες προς τους ιδιοκτήτες του κλαμπ που έφεραν διαβεβαιώσεις και ανήθικες υποσχέσεις - συχνά ανεκπλήρωτες - ήταν ο προάγγελος της οικονομικής κρίσης που θα γινόταν ξεκάθαρος προς το τέλος της σεζόν και τελικά θα έπληττε το κλαμπ στις αρχές του 2015.

Τα πράγματα βγήκε στο φως το Φεβρουάριο του 2015. Σε μια συνέντευξη Τύπου έκτακτης ανάγκης από τα γραφεία του συλλόγου. Λίγες ώρες νωρίτερα, η Parma είχε γίνει η πρώτη ομάδα στη ζωντανή μνήμη της Serie A που δεν κατάφερε να κατέβει σε έναν αγώνα πρωταθλήματος όταν αποφασίστηκε να ακυρώσει ένα παιχνίδι στο Stadio Ennio Tardini. Ο σύλλογος είχε απλώς ανεπαρκή κεφάλαια για να πληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό σεκιούριτι όπως είχε ορίσει η ιταλική ομοσπονδία για τη Serie A.

Αυτό δεν ήταν ένα πρόβλημα ρευστότητας όμως ένας οικονομικός Αρμαγεδδών. Ο Lucarelli κάθισε δίπλα στον Donadoni, καθώς ο προπονητής εξήγησε τον λόγο για την ακύρωση της αναμέτρηση. Μετά από την ομιλία του προπονητή του με απλά λόγια, ο Lucarelli συνόψισε την κατάσταση: «Ζητήσαμε προστασία και σεβασμό από τα θεσμικά όργανα, αλλά κανείς δεν μας έδωσε σημασία», παραπονέθηκε ελπίζοντας για κατανόηση και ευαισθησία από τις αρχές. "Έτσι αποφασίσαμε να μην παίξουμε."

Ήταν ένα σενάριο "game over" και δεν υπήρχε κουμπί επαναφοράς. Μια δεκαετία μετά την πτώχευσή της, η Parma έπεσε εκ νέου σε αφερεγγυότητα, αυτή τη φορά κάτω από τον Ghirardi. Ο άνθρωπος που φαινόταν σαν ένας λευκός ιππότης το 2007 είχε αποκαλυφθεί ότι είναι κάτι το πολύ σκοτεινό και διεφθαρμένο. Στο τέλος της σεζόν, ο Ghirardi ανακοίνωσε ότι θα πουλούσε το μερίδιό του από το κλαμπ και παραιτήθηκε ως πρόεδρος. Είτε το ήξερε είτε όχι, μέχρι τότε η οικονομική μοίρα του συλλόγου χτυπήθηκε με το ισοζύγιο οτιδήποτε άλλο παρά ισορροπημένο λόγω της ολισθηρής κλίσης που πήρε η Parma.

Τελικά, ένας σκιώδης κυπριο-ρωσικός όμιλος, η Dastraso Holdings αγόρασε τις μετοχές του τον Δεκέμβριο εκείνου του έτους προσφέροντας του το εξευτελιστικό ποσό του ενός ευρώ σε αντάλλαγμα. Ωστόσο δεν είναι καθόλου σαφές αν είχε πραγματοποιηθεί η δέουσα επιμέλεια στους λογαριασμούς του συλλόγου μιας και θα ανακάλυπταν μια λυπηρή κατάσταση των πραγμάτων. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τη Dastraso να συνειδητοποιήσει ότι υπήρξε μικρή ή καθόλου αξία στο νέο περιουσιακό στοιχείο και λίγο αργότερα το πούλησε στον Giampietro Manenti για το ίδιο ασήμαντο ποσό. Η Dastraso ήταν σίγουρα ευτυχής που απομάκρυνε το σύλλογο από το χαρτοφυλάκιό της, αλλά για τον Manenti μόνο προβληματα θα ακολουθούσαν.

Οι μισθοί δεν καταβλήθηκαν και οι παίκτες άρχισαν να εκμεταλλεύονται την πόρτα εξόδου που τους προσέφερε η παράβαση. Ο Antonio Cassano και ο Felipe ακύρωσαν τα συμβόλαια τους και αποχώρησαν από το σύλλογο. Ο Manenti συνελήφθη και κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση το Φεβρουάριο, καθώς οι δικαστικοί επιμελητές κατέλαβαν τα οχήματα του συλλόγου και οι απλήρωτοι λογαριασμοί να σημαίνουν απώλεια ζεστού νερού και ηλεκτρικής ενέργειας. Ο Ghirardi αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τις αρχές αργότερα το 2015.

Εν μέσω αυτής της αναταραχής ωστόσο, μια φωνή παρέμεινε σταθερή για την υποστήριξη του συλλόγου και του περιβάλλοντος του, καθώς βρισκόταν σε εντατική φροντίδα με τα συστήματα υποστήριξης ζωής να κλείνουν. Ο Lucarelli εξέφρασε την αφοσίωσή του στους Gialloblù, παρά την προφανή συντριπτική παλίρροια που έπεσε πάνω στη Parma και το γεγονός ότι δεν είχε λάβει το δικό του μισθό εκείνο το χρόνο.

Προσφέρθηκε μάλιστα να πάρει μερικούς από τους συμπαίκτες του με το αυτοκίνητο του στη Γένοβα, για να εξασφαλίσει ότι ο αγώνας της επόμενης εβδομάδας θα διεξαχθεί και επιδίωξε να μεταδώσει την αφοσίωσή του και στους συμπαίκτες του:"Θα ήμουν διατεθειμένος να παίξω στη Serie D για την Parma εάν είναι απαραίτητο", δήλωσε. Αναπόφευκτα, άλλοι ήταν λιγότερο πρόθυμοι να συσπειρωθούν γύρω από το Gialloblu πρότυπο που έθεσε.

Με συνολικά χρέη που ανέρχονταν σε 218 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 63 εκατομμυρίων ευρώ σε μη καταβληθέντες μισθούς, η Parma κηρύχθηκε σε πτώχευση τον Μάρτιο του 2015. Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι οι επιδόσεις μειώθηκαν από ένα ήδη χαμηλό επίπεδο και παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος κατάφερε να παίξει τους εναπομείναντες αγώνες του πρωταθλήματος, τερμάτισαν στη τελευταία θέση του πρωταθλήματος. Η Parma είχε πέσει στη ζώνη του υποβιβασμού από τη τρίτη αγωνιστική και ρίζωσε στο πάτο του βαθμολογικού πίνακα από τη μέση της σεζόν.

Στο τέλος μάζεψε μόνο 19 πόντους και παραβλέποντας την αφαίρεση βαθμών που επέβαλε το πρωτάθλημα για τις παρατυπίες της προηγούμενης σεζόν, και πάλι υποβιβάστηκε. Ενώ οι άλλες υποβιβασμένες ομάδες - Cagliari και Cesena - θα έπαιζαν στη Serie B την επόμενη σεζόν, μια εμπειρία από δίκες που θα βίωνε η Parma θα σήμαινε μια πτώση τριών κατηγοριών στη Serie D.

Για ένα σύλλογο που σήκωσε το Κύπελλο UEFA δύο δεκαετίες νωρίτερα, ήταν ένα τραγικό χτύπημα, αλλά τουλάχιστον υπήρχε προς το παρόν. Για να διατηρηθεί η ζωή, χρειαζόταν μια γρήγορη ανάκαμψη. Τον Ιούλιο του 2015, τώρα υπό το καινούργιο όνομα της S.S.D. Parma Calcio 1913, ο σύλλογος ξεκίνησε την πρώτη του σεζόν στη Serie D.

Ο Lucarelli - πιστός στο λόγο του - παρέμεινε ως ημιεπαγγελματίας, αλλά πολύ λίγοι άλλοι από τις ημέρες τους στη Serie A έκαναν την συγκεκριμένη κίνηση. Πολλοί - για απολύτως κατανοητούς λόγους - στράφηκαν τώρα σε άλλους συλλόγους προκειμένου να διασώσουν τη σταδιοδρομία τους και την οικονομική σταθερότητά τους. Ίσως κατευθυνόμενος από μια αφοσίωση που φώναζε μια καλύτερη κρίση, ο Lucarelli υποσχέθηκε στους οπαδούς της Parma ότι θα δουν το σύλλογο τους να επανέλθει στη κορυφαία κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Είτε επρόκειτο για μια υπερβολή είτε για μια έκκληση προς τους πιστούς, είναι ασαφές αλλά ο χρόνος θα αποδείκνυε ότι είναι μια υπόσχεση όπως καμία άλλη.

Τώρα υπό την καλοπροαίρετη ιδιοκτησία τόσο μιας ομάδας τοπικών επιχειρηματιών εν ονόματι Nuovo Inizio, όσο και μια ομάδα οπαδών που συγκέντρωσαν αρκετά κεφάλαια για να συμμετάσχουν στο κλαμπ χάρισε στην Parma - έστω και από τη χαμηλότερη επαγγελματική κατηγορία - ένα θεμέλιο για να συνεχίσει.

Ο θρυλικός της προπονητής Nevio Scala επιλέχθηκε για να διευθύνει το σύλλογο ως πρόεδρος. Η Parma επίσης κοίταξε στις προηγούμενες κολώνες της για τη θέση προπονητή, επιλέγοντας τον Luigi Apolloni. Την χρονιά της μεγαλύτερης ανάγκης, ο σύλλογος συγκέντρωσε το δικό της οικογενειακό κύκλο το οποίο κατεύθυνε ο Lucarelli.

Σε μερικούς δεν θα έμοιαζε ως έκπληξη αν οι οπαδοί του συλλόγου γυρνούσαν τις πλάτες τους για να αναζητήσουν πολύ πιο ευχάριστους τρόπους να τροφοδοτήσουν την ποδοσφαιρική τους πείνα, αντί να παρακολουθήσουν μια ομάδα που προσπαθεί να επιβιώσει στα σκοτεινά ύδατα της περιφερειακής τέταρτης κατηγορίας του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Μια τέτοια αξιολόγηση ωστόσο, θα πρόδιδε μια αγάπη που αντλούν οι οπαδοί στο σύλλογο τους. Στη μοναδική χρονιά της ομάδας στην Serie D, η ανανεωμένη Parma πούλησε πάνω από 9.000 εισιτήρια διαρκείας, υπερδιπλασιάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ του πρωταθλήματος. Αν ήταν μια δήλωση προθέσεων από τους οπαδούς, ευλόγως ανταμείφθηκε στο γήπεδο.

Στο τέλος της σεζόν μάζεψε 94 πόντους παίρνοντας 28 νίκες και φέρνοντας 10 ισοπαλίες. Δεν είχε καταγραφεί ούτε μία ήττα. Η διαφορά 17 βαθμών με τη δεύτερη θέση και με το Lucarelli στην καρδιά της άμυνας της Parma ο σύλλογος δέχτηκε μόλις 17 τέρματα. Το επόμενο καλύτερο αμυντικό ρεκόρ ήταν τα 41. Η άνοδος εξασφαλίστηκε πολύ πριν από το τέλος της χρονιάς και μετά από μια νίκη (2-1) κατά της Delta Rovigo, τα πλάνα θα μπορούσαν να αρχίσουν για τη καινούργια χρονιά στη Serie C. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Η επόμενη σεζόν όμως θα ήταν πιο δύσκολη.

Το πρώτο μέρος της καινούργιας σεζόν θα φέρει μαζί του ένα κούτσουρο της πραγματικότητας. Οι πιο σκληροί αντίπαλοι σήμαινε ότι οι αδυναμίες στην ομάδα ήταν εκτεθειμένες και σε ένα σημείο η Parma έπεσε στο μέσο του βαθμολογικού πίνακα. Έπρεπε να παρθεί μια καταλυτική απόφαση αν δεν χρειαζόταν να χαθεί η ορμή και ο Apolloni έφυγε από το σύλλογο. Στη θέση του, διορίστηκε ο Roberto D'Aversa. Ο Γεννημένος στη Γερμανία προπονητής είχε προηγουμένως μια εμπειρία στη Virtus Lanciano αλλά μετά τον υποβιβασμό της από τη Serie B απολύθηκε. Αν αρχικά φαινόταν μια ριψοκίνδυνη πρόσληψη, ο D'Aversa θα ανταμείψει το σύλλογο για το στοίχημα της.

Η Parma τερμάτισε στη δεύτερη θέση λαμβάνοντας μέρος στη ποικίλη μορφή των πλέι - οφ για μια θέση ανόδου. Οι νίκες επί της Piacenza, της Lucchese και της Pordenone έφεραν τον σύλλογο σε μια τελική κρίση εναντίον της Allessandria. Για τους νικητές θα περίμενε μια θέση στη Serie B. Οι ηττημένοι θα περάσουν άλλη μια σεζόν στη Serie C. Η Parma δεν μπορούσε πραγματικά να χάσει, και τουλάχιστον ένας παίκτης στην ομάδα τους δεν ήταν διατεθειμένος να το σκεφτεί.

Πριν από το παιχνίδι οι τηλεοπτικές κάμερες έδειξαν τον αρχηγό να συγκεντρώνει το στράτευμα του για να τους εμπνεύσει στη νίκη. Ήταν ένα ανατριχιαστικό κομμάτι ρητορικής. "Αυτό είναι όλα όσα είμαστε: πόνος, φόβος, ιδρώτας, θυσία, όλα όσα μας οδήγησαν να παίξουμε αυτό το παιχνίδι τώρα", είπε με πάθος που έσταζε από τα λόγια του. "Η Serie Β είναι εκεί έξω. Ενενήντα λεπτά στα οποία πρέπει να δώσουμε ό, τι έχουμε. Κάθε είδος ενέργειας, πρέπει να την δώσουμε σήμερα. Και όπου δεν μπορούμε να φτάσουμε με τα πόδια μας, θα φτάσουμε με τις καρδιές μας. Γιατί το αξίζουμε. Είμαστε μια πραγματική ομάδα. Έχουμε φάει τα σκατά όλο το χρόνο για να φτάσουμε εδώ και πρέπει να αποδείξουμε ότι όλοι είναι λάθος. Υπάρχει ακόμα ένα πράγμα. Δεν ξέρω αν θα έχω την ευκαιρία να παίξω ξανά, κι έτσι πρέπει να μου κάνετε μια χάρη. Σήμερα, πρέπει να με πάρετε μαζί σας στη Serie Β. Ένας για όλους, όλοι για έναν! "

Ήταν αρκετό να μεταφέρει την ομάδα του πάνω από τη γραμμή. Μία νίκη (2-0) και η άνοδος ήταν η ανταμοιβή. Ο Lucarelli πλέον στα 40 και η απόσυρση του χτυπούσε τη πόρτα, αλλά με ένα μόνο βήμα - αν και το μεγαλύτερο - να απομένει για να πραγματοποιήσει την υπόσχεση του, συμφώνησε να παίξει για άλλη μια χρονιά.

Η άνοδος έφερε επίσης άλλη μια ανταμοιβή. Ο Jiang Lizhang (ιδιοκτήτης του ισπανικού συλλόγου της Granada) είδε στην Parma την ευκαιρία να αγοράσει μια Ιταλική ομάδα που αν και μόλις ανέβηκε από τη τρίτη κατηγορία είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει στη μεγάλη σκηνή. Κοστολογώντας κάπως παραπάνω από το ένα ευρώ που πωλήθηκε ο σύλλογος στο παρελθόν, το εμπλεκόμενο στοίχημα σήμαινε ότι το 60% του μεριδίου που αγόρασε πρόσφερε εξαιρετική αξία αν ο Lucarelli παρέδιδε την υπόσχεσή του. Η Nuovo Inizio διατήρησε το μερίδιο του 30%, με το 10% να ανήκει στους οπαδούς. Εάν η εισροή κεφαλαίων ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη καθώς προχωρούσε ο σύλλογος, το επόμενο βήμα στην αναβίωση της θα ήταν ακόμα ένα σημαντικό καθήκον.

Η Serie B είναι ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, κάπως παρόμοιο με τη Championship στην Αγγλία. Περιλαμβάνει ένα μείγμα ιστορικών συλλόγων σε άνοδο με νέους επενδυτές ή με νέους προπονητές που αφήνουν το σημάδι τους. Δεν είναι συνεπώς, μια μάζα συλλόγων που είναι πρόθυμη να δώσει χώρο για μια αναγεννημένη Parma, υπό την ηγεσία ενός 40χρονου αρχηγού που στρέφεται σε κάποιο είδος εμπνευσμένης ανάστασης. Αυτό ήταν το βάρος του πρότζεκτ που αντιμετώπιζε ο Lucarelli και οι συμπαίκτες του και θα έφερνε ένα αναπόφευκτο τέλος στην καριέρα του.

Πριν από την έναρξη της χρονιάς η Parma θεωρήθηκε πιθανό να τερματίσει στο μέσο της βαθμολογίας και η επίδοση της στις πρώτες αγωνιστικές επιβεβαίωσε αυτη την αξιολόγηση. Μόνο τρεις νίκες στους πρώτους εννέα αγώνες πρότειναν ότι ο Lucarelli ίσως να μην ανταποκρινόταν στην υπόσχεσή του όμως δεν θα τα παρατούσε κιόλας. Ως σέντερ μπακ οδήγησε την ομάδα του και σκόραρε έξι φορές σε έξι διαδοχικούς αγώνες - το καλύτερο ρεκόρ του σε ολόκληρη τη καριέρας του - για να αναζωογονήσει την τύχη του συλλόγου, και μια σειρά από οκτώ νίκες σε 11 παιχνίδια σήμαινε μια τελευταία μάχη για την άνοδο.

Καθώς η Empoli έβλεπε τους άλλους από τη κορυφή του πρωταθλήματος η Parma ήταν κλειδωμένη σε έναν τριπλό αγώνα με τις Frosinone και Palermo για την μια διαθέσιμη θέση στη κορυφαία κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Οδεύοντας στις τελευταίες αγωνιστικές ο σύλλογος της Σικελίας έπεφτε, αλλά η Frosinone διατήρησε το πλεονέκτημα. Με 71 βαθμούς απείχε δύο από τη Parma με έναν αγώνα να απομένει με τη Foggia για να παίξει στην έδρα. Η Parma είχε καλύτερα αποτελέσματα στα μεταξύ τους παιχνίδια και μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων, αλλά κανένα από αυτά δεν θα ωφελούσαν αν δεν έχανε βαθμούς η άμεση ανταγωνίστρια της. Η Parma έπαιζε εκτός έδρας με τη Spezia και γνώριζε ότι μια νίκη ήταν απαραίτητη για να τους δώσει τυχόν πιθανότητες.

Στην περιοχή της Λάτσιο λίγο έξω από τη Ρώμη, το Stadio Benito Stirpe γέμισε με οπαδούς που περίμεναν ότι η Frosinone θα νικήσει τη Foggia που όντας αδιάφορη πήγε να παίξει για τη τιμή των όπλων. Οι πρώτες πιέσεις από την γηπεδούχο δεν βρήκαν στόχο, αλλά στα βορειοδυτικά της χώρας οι τύχες της Parma έφεραν μια πρόωρη ανατροπή.

Μια έξυπνη πάσα βρήκε τον Fabio Ceravolo μπροστά στο αντίπαλο τέρμα και με ένα ψυχρό τελείωμα έδωσε το προβάδισμα στην Parma, με όλους τους συμπαίκτες του, το τεχνικό προσωπικό και τους αναπληρωματικούς να τον αγκαλιάζουν. Σε αυτό το στάδιο, με την Parma να προηγείται και τη Frosinone να δυσκολεύεται για να σπάσει μια εκπληκτικά επίμονη άμυνα της Foggia, τα πράγματα εξελλίσονταν καλά για το Lucarelli και τους συμπαίκτες του. Δέκα λεπτά πριν από το ημίχρονο θα γίνονταν ακόμα καλύτερα.

Μια σπάνια επίθεση της Foggia είδε να μετατρέπεται σε γκολ με ένα απλό τσίμπημα της μπάλας από Fabio Mazzeo και οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων της Parma πέρασαν και τις ειδήσεις και στους παίκτες. Υπήρξε μια σύντομη στιγμή έντασης για την Parma όταν μια αμφιλεγόμενη απόφαση για χέρι προσέφερε στη Spezia μια ευκαιρία για ισοφάριση από τα 12 μέτρα, αλλά ο Alberto Gilardino στόχευσε ψηλά και μακριά από την εστία. Στο ημίχρονο τα σκορ παρέμειναν τα ίδια με την προσοχή να είναι συγκεντρωμένη ελέω Lucarelli και η αμυντική γραμμή της Parma προσέφερε ελάχιστη ενθάρρυνση στους γηπεδούχους.

Μετά τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα, η Parma βγήκε στην αντεπίθεση. Η μπάλα μεταφέρθηκε στα αριστερά αφού το πρώτο σουτ απομακρύνθηκε ο Amato Ciciretti στο ριμπάουντ χάρισε το δεύτερο τέρμα για τη Parma. Αν και η Spezia συνέχισε να πιέζει για να ξαναμπεί στο παιχνίδι, δεν υπήρχε τρόπος ότι ο Lucarelli θα επέτρεπε στην ομάδα του να λυγίσει κάτω από την πίεση. Οι τρεις βαθμοί είχαν εξασφαλιστεί.

Πέρα στη Λάτσιο τα πράγματα επρόκειτο να στραφούν εναντίον της Parma. Η Frosinone πίεσε ασφυκτικά από την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου και μόλις έξι λεπτά μετά το δεύτερο γκολ της Parma, η πίεση έφερε κάποια απτή ανταμοιβή. Οι σέντρες και οι κεφαλιές περνούσαν από την εστία της Foggia, ενώ στο 67’ ο Luca Paganini ύστερα από ένα κόρνερ από τα αριστερά σηκώθηκε και ισοφάρισε. Με την Parma να είναι μπροστά, μόνο μια νίκη θα ήταν αρκετή για τη Frosinone και χρειαζόταν άλλο ένα γκολ.

Έπρεπε να περάσουν άλλα έξι λεπτά όταν ένα κόρνερ από την άλλη πλευρά βρήκε τον αμυντικό της Foggia Matteo Rubin ο οποίος στη προσπάθεια του να διώξει έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Οι Εκστατικοί πανηγυρισμοί στη Λάτσιο είχαν μια ηχώ μιας πολύ πιο υποτονικής ατμόσφαιρας στη Λιγουρία καθώς οι ειδήσεις φιλτράρονταν. Η Frosinone είχε τώρα το πλεονέκτημα και λίγα πράγματα μπορούσε να κάνει ο Lucarelli για να αλλάξουν τα πράγματα. Φαινόταν αναπόφευκτο ότι η ώθηση της Parma θα αποτύγχανε, και ο χαρισματικός αρχηγός θα έπρεπε να περάσει από μια πολύπλοκη και επικίνδυνη διαδικασία πλέι-οφ για να κρατήσει τις ελπίδες τους ζωντανές.

Η Frosinone διατηρούσε την αντίπαλο πολύ μακριά από την εστία της, αλλά η κόπωση και η ένταση εμφανίστηκαν μόλις δύο λεπτά πριν τη συμπλήρωση του 90λεπτου, η Foggia ανταποκρίθηκε. Παρόλο που είχε μόνο δύο παίκτες στην επίθεση εναντίον πέντε αμυντικών, ο πανικός ακολούθησε και μια απλή πάσα στον Roberto Floriano εξέθεσε τη Frosinone. Ένα ψηλοκρεμαστό σουτ πάνω από τον τερματοφύλακα έκανε τους πάντες να πέσουν στα γόνατα με απόγνωση.

Τώρα οι ρόλοι των πανηγυρισμών αντιστράφηκαν. Μια ξαφνική ακινησία κυριάρχησε στη Λάτσιο, ενώ πιο βόρεια οι οπαδοί της Parma εξερράγησαν με χαρά. Ο Lucarelli θα θυμόταν για πάντα αυτή τη στιγμή: "Δεν μπορεί να είναι πραγματικό, είναι αδύνατο. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ένα τέτοιο φινάλε, ούτε καν στα πιο τρελά ​​όνειρά μου. Οι άλλοι γιόρταζαν, έπειτα ακούσαμε ένα τεράστιο βρυχηθμό από τις κερκίδες. Δεν ξέρω τι συνέβη. "

Λίγα λεπτά αργότερα, τελείωσε. Ο Alessandro Lucarelli είχε παραδώσει τον όρκο του. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Parma έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου που ανέβηκε στη κορυφαία κατηγορία μετά από τρεις διαδοχικούς προβιβασμούς. Και το έπραξε με το Capitano της. Στο τέλος ο Lucarelli μεταφέρθηκε στους ώμους από τους συμπαίκτες του, καθώς άρχισαν οι γιορτές.

Στο πάρτι ανόδου ο Lucarelli θα κλάψει με τους οπαδούς: «Έχω σκεφτεί για αυτές τις μέρες εδώ και πολύ καιρό. Έχω κρατήσει την Parma κοντά στην καρδιά μου για 10 χρόνια, δίνοντας όλο μου το είναι και ίσως ακόμη περισσότερο. Στη Serie A, ο στόχος μας έχει επιτευχθεί. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε το τέλος του ταξιδιού. Όμως η ιστορία που έχω γράψει είναι μαζί σας. Η υπόσχεση που σας έδωσα πριν από τρία χρόνια διατηρήθηκε. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να με αποπληρώσετε και να με κάνετε πιο υπερήφανο από αυτό το απίστευτο επίτευγμα ».

Αργότερα εκείνο το βράδυ ήρθε η αναπόφευκτη ανακοίνωση ότι ο Alessandro Lucarelli είχε πάρει τη πρώτη του κεφαλιά, είχε πραγματοποιήσει το τελευταίο του σουτ και είχε κάνει το τελευταίο του τάκλιν για τη Parma. Στα 41 του ανακοίνωσε την απόσυρση του. Η Πάρμα είχε ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο για περισσότερα από εκατό χρόνια και εκείνη τη στιγμή μόνο ένας αριθμός αποσύρθηκε, αυτός του Alessandro Lucarelli. Ο παίκτης που έχει εμφανιστεί για το σύλλογο στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ο Alessandro Lucarelli. Ο παίκτης που κουβαλούσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για πάντα μέσα στη σάρκα του είναι ο Alessandro Lucarelli.

Παρά τους παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστές που κόσμησαν το Stadio Ennio Tardini, υπάρχει μόνο ένα πραγματικό είδωλο της Parma. Αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο παίκτης, αυτός ο σωτήρας της Parma είναι ο Alessandro Lucarelli.