Αγγλία

Η δυσπιστία είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος της

του Δημήτρη Βαρσάνη

Αγγλία,η χώρα που ανακάλυψε το ποδόσφαιρο αλλά θριάμβευσε μόνο μια φορά σε μεγάλη διοργάνωση και αυτή ως οικοδέσποινα του Μουντιάλ το 1966. Φέτος μια ανήσυχη ομάδα θα μπορούσε να πάει πολύ μακριά στο Παγκόσμιο κύπελλο.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και παραμονές ενός Παγκόσμιου ή Ευρωπαικού κυπέλλου ήταν συνηθισμένο για τους Άγγλους οπαδούς και τους ειδήμονες να εκφράσουν τις πιθανότητες της χώρας τους για να κατακτήσουν έναν θεσμό. Η χρυσή γενιά των Beckham, Scholes, Gerrard, Terry, Lampard, Ashley Cole, Owen, Rio Ferdinand και του πρόωρα προικισμένου Rooney τους έδινε το δικαίωμα να συγκαταλέγονται μέσα στα φαβορί. Όμως μετά την αποτυχία να προκριθεί στο Euro του 2008 η Εθνική Αγγλική ποδοσφαιρική υπερηφάνια δέχτηκε ένα σημαντικό χτύπημα και πάρθηκε η απόφαση να έρθει ένας πολύπειρος και ακριβός ξένος προπονητής για να ζωντανέψει τις ελπίδες τους.

Ωστόσο ακόμη και ο Capello δεν κατάφερε να τους οδηγήσει σε κάτι περισσότερο από τα προημιτελικά όταν ήταν εκλέκτορας τους ο Sven Goran Eriksson. Στο Euro του 2012 ζητήθηκε από τον Roy Hodgson να αναλάβει αυτό το ρόλο μετά τη παραίτηση σοκ Capello ύστερα από την απόφαση της ομοσπονδίας να αφαιρεθεί το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον John Terry. Για πρώτη φορά οι Άγγλοι αποδέχτηκαν ότι δεν πήγαιναν ως φαβορί σε ένα τουρνουά. Μια παρόμοια κατάσταση φαίνεται να υπάρχει και για το παγκόσμιο κύπελλο στη Βραζιλία σε κάτι λιγότερο από 15 ημέρες πριν την έναρξη του.

Αδύναμο ηθικό,ισχυρό δυναμικό

Όταν ρωτήθηκαν από το BBC ο πρόεδρος της FA Greg Dyke και ο πρώην προπονητής της Εθνικής Αγγλίας Glenn Hoddle για τις πιθανότητες της Αγγλίας στη χώρα του καφέ είπαν και οι δύο:”Δεν είναι ρεαλιστικό για την Αγγλία να νομίζει ότι μπορεί να πάει στη Βραζιλία για να κατακτήσει το Παγκόσμιο κύπελλο”. Είναι γεγονός ότι αυτοί οι υψηλού προφίλ άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι απαραίτητο να ελαχιστοποιήσουν τις ελπίδες της Εθνικής τους ώστε στη καλύτερη περίπτωση να επικρατήσει μια αίσθηση αισιοδοξίας και στη χειρότερη μια αίσθηση δικαίωσης.

Ενώ όμως θα πρόκειται για έναν μεγάλο θαύμα η Αγγλία να θριαμβεύσει στην Βραζιλία κατεβαίνει μια δυνατή ομάδα να υπερασπίσει την υστεροφημία της. Στα γκολπόστ ο Hart έχει επιστρέψει στη καλύτερη του μορφή και στην αμυντική της γραμμή ο Gary Cahill ήταν εξαιρετικός κάθε εβδομάδα με τη Chelsea,ενώ ο Baines λαμβάνει τα εγκώμια από όλους για τις ικανοτητές του. Στη μεσαία γραμμή ο Steven Gerrard ζει δεύτερη νιότη καθώς προέρχεται από μια εξαιρετική συνεργασία με τον Henderson στην Liverpool. Στην επιθετική γραμμή ο Sterling έχει ωριμάσει σε μια τρομακτική προοπτική για την αντίπαλη άμυνα,ο Barkley είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και ο Sturridge βρίσκεται στη καλύτερη κατάσταση της καριέρας του. Περαιτέρω αν ο Rooney επανέλθει στη καλή του απόδοση είναι ότι πιο κοντινό του Suarez για τους Άγγλους για να έχουν έναν παρτενέρ του Sturridge,ώστε να υπάρχει η δυνατότητα να συνεργάζονται και να έχουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα μεταξύ τους.

Δίνουν τα πάντα με τους συλλόγους αλλά όχι με την Εθνική τους

Αν τα “Λιοντάρια” δεν τα πάνε καλά στο Παγκόσμιο κύπελλο δεν θα είναι επειδή δεν υπάρχει ταλέντο,αλλά το διαχρονικό τους πρόβλημα του πώς να μεταφέρουν το καλύτερο από τους ποδοσφαιριστές των συλλόγων στην Εθνική τους. Μια ακόμα αμφιβολία τίθεται στο πρόσωπο του προπονητή της Roy Hodgson. Τα ερωτήματα είναι διάφορα. Θα μπορέσει να πάρει το καλύτερο από τους ποδοσφαιριστές του απέναντι στον Cesare Prandelli με την Εθνική Ιταλίας; μπορεί να νικήσει στη σκακιέρα των προπονητών τον Oscar Tabarez εκθέτοντας τις αδυναμίες της Ουρουγουάης και περιορίζοντας τους Cavani και Suarez;

Για πρώτη φορά η Αγγλία πάει σε ένα Μουντιάλ χωρίς το ισχυρό κίνητρο. Ωστόσο επειδή δεν αντιπροσωπεύει τον τίτλο του φαβορί δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα κακό. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της είναι σε καλή κατάσταση και έχει μια μεγάλη ευκαιρία για να αποκαταστήσει την υπερηφάνεια της.