Αλβανία και Αιγαίο κατά την Εποχή του Χαλκού

Τη φύση των σχέσεων ανάμεσα στην Αλβανία και στο Αιγαίο και τις άγνωστες εκφάνσεις της Εποχής του Χαλκού στην Αλβανία θα επιχειρήσει να αναδείξει ο δρ Άκης Τσώνος, Γραμματέας του Ινστιτούτου Διαβαλκανικής Πολιτισμικής Συνεργασίας, σε ομιλία του στη διάρκεια της 1ης συνάντησης του Μυκηναϊκού σεμιναρίου για τη φετινή περίοδο. Η διάλεξη με τίτλο «Αλβανία και Αιγαίο κατά την Εποχή του Χαλκού» θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015, και ώρα 19:00, στο Αμφιθέατρο Α. Αργυριάδη (Κεντρικό Κτήριο Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου 30).

Το Μυκηναϊκό Σεμινάριο διοργανώνουν οι: Νάγια Πολυχρονάκου-Σγουρίτσα, Ιφιγένεια Τουρναβίτου, Αιμιλία Μπάνου

Όπως αναφέρει ο ομιλητής: «Η προϊστορική αρχαιολογία της Αλβανίας, αυτής της απομονωμένης γεωγραφικά, ορεινής χώρας των ΝΔ Βαλκανίων, αποτελεί terra incognita για την ελληνική –και όχι μόνο– αρχαιολογική κοινότητα. Το γεγονός αυτό οφείλεται στην ιδιότυπη μεταπολεμική πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, στην επικρατούσα μέχρι πρόσφατα εντύπωση ότι η Αλβανία απείχε από το πολιτιστικό status quo του προϊστορικού Αιγαίου, αλλά και στη ραγδαία ανάπτυξη του επιστημονικού ενδιαφέροντος για την έρευνα, κυρίως, της αιγαιακής προϊστορίας.

»Ωστόσο, η προσεκτικότερη μελέτη παλαιότερων και πιο πρόσφατων ανασκαφικών δεδομένων από την Αλβανία αναδεικνύει σχέσεις με το σύνολο των πτυχών του αιγαιακού πολιτισμού, από το συγκεντρωτικό μινωικό ή μυκηναϊκό ανακτορικό κοινωνικό πρότυπο έως το πιο αποκεντρωμένο πρότυπο των περιφερειακών κέντρων των μετανακτορικών χρόνων.

»Οι αιγαιακές επιδράσεις στην Αλβανία καθορίζονται από τις σχέσεις που αναπτύσσουν οι τοπικοί πληθυσμοί με τις όμορες περιοχές της Ηπείρου, των Ιονίων Νήσων και της Μακεδονίας. Η μυκηναϊκή –επείσακτη ή τοπικής παραγωγής– κεραμική, αλλά και η ψευδομινυακή, η κεραμική με αμαυρόχρωμη διακόσμηση, η χειροποίητη κεραμική υστεροελλαδικού ρυθμού, καθώς, επίσης, και η μεταλλοτεχνία, όπως αυτή προκύπτει από τη διάδοση αιγαιακών τύπων ξιφών, εγχειριδίων, λογχών, μαχαιριών, διπλών πελέκεων και κοσμημάτων, δηλώνουν ένα πολυδιάστατο θαλάσσιο και ηπειρωτικό σύστημα ανταλλαγής προϊόντων, ιδεών και αντιλήψεων.

»Παρά τα παραπάνω, βασική μονάδα κοινωνικής οργάνωσης της Αλβανίας κατά την προϊστορική περίοδο παραμένει το διευρυμένο γένος, όπως αυτό εκφράζεται κυρίως μέσα από τη διάδοση και την αποκλειστικότητα της χρήσης του τύμβου ως διαχρονικού ταφικού εθίμου».