Οι Βίκινγκς του Olafsvik...ξανάρχονται!

Δημήτρης Βαρσάνης

Η μετεωρική άνοδος της UMF Vikingur Olafsvik είναι μια από τις πιο ρομαντικές ιστορίες ποδοσφαίρου της σύγχρονης εποχής στην Ισλανδία. Ο σύλλογος έχει βάση στην απομακρυσμένη και απομονωμένη δυτική ακτή της Ισλανδίας και πρόσφατα επέστρεψε στην Urvalsdeild League (η αντίστοιχη Premier League της Ισλανδίας) μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία της.

Η μικρή γραφική πόλη της αλιείας, η οποία βρίσκεται στους πρόποδες των παγετώνων του πανύψηλου βουνού Snaefellsjokull και έχει μόλις 1000 κατοίκους. Παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1928, το ποδόσφαιρο για αυτούς ήταν μόνο φιλικοί αγώνες ενάντια σε άλλες κοντινές πόλεις και χωριά. Αυτό γινόταν μέχρι τη δεκαετία του '70 όταν το ποδόσφαιρο ήταν πιο αναπτυγμένο και λήφθηκε σοβαρά υπόψη στη γραφική μικρή πόλη.

Μέσα από τη δεκαετία του 1970 και μετά από το πρώτο επίσημο παιχνίδι της το 1972, η Vikingur αγωνίστηκε στις χαμηλότερες κατηγορίες του Ισλανδικού ποδοσφαίρου. Εκείνη τη περίοδο τα παιχνίδια τους διεξάγονταν σε μια επιφάνεια με χαλίκι και το 1993 οι "Βίκινγκς" εν τέλει χρησιμοποίησαν ένα γήπεδο με γρασίδι.

Η Vikingur δυσκολευόταν στις κατώτερες κατηγορίες του Ισλανδικού ποδοσφαίρου έως το 2000 και τα πράγματα χειροτέρεψαν σταθερά για τον σύλλογο που πάλευε να φτιάξει ακόμα και ρόστερ. Αυτό έφερε δραστικά μέτρα και ο σύλλογος έπαιξε με το όνομα της HSH (μια επίλεκτη ομάδα από παίκτες από όλα τα άλλα γύρω κοντινά χωριά και οικισμούς). Η συγκεκριμένη ρύθμιση διήρκεσε μεταξύ του 2000-2002 και ο σύλλογος γύρισε στην αρχική του ονομασία (Vikingur Olafsvik) το 2003.

Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για τον σύλλογο να βρει την επιτυχία με την νεανική του ομάδα κερδίζοντας την άνοδο στην πρώτη τους χρονιά, ενώ ακολούθησαν περισσότερες και μεγαλύτερες επιτυχίες εξασφαλίζοντας την άνοδο στη παλιά First Division. Εκεί αγωνίστηκε σε καλύτερα ανεπτυγμένες ομάδες και σύρθηκε ξανά στις κατώτερες κατηγορίες.

Ο σύλλογος άρχισε να ψάχνεται για την ανάπτυξη της ακαδημίας της για να βοηθήσει στην οικοδόμηση της σταθερότητας, και μέσα από αυτό απάντησε δεδομένου ότι άρχισε να σκαρφαλώνει τα πρωταθλήματα έως το 2010. Το ποδόσφαιρο της στο γήπεδο μετατράπηκε σε πιο τεχνικό με την άφιξη του Βόσνιου προπονητή Ejub Purisevic, ο οποίος έφερε κάποιους ξένους παίκτες στο ρόστερ για να δώσει στην ομάδα μια νέα επικινδυνότητα. Το καινούργιο στυλ ποδοσφαίρου ήταν άκρως διασκεδαστικό και οι ντόπιοι άρχισαν να έρχονται μαζικά και πάλι στο γήπεδο.

Εν τέλει μετά από πολλά χρόνια σκαμπανεβασμάτων, ο σύλλογος κέρδισε την άνοδο στην Urvalsdeild για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δυστυχώς οι "Βίκινγκς" συνάντησαν μια μεγάλη γέφυρα μπροστά τους τερματίζοντας στη 11η θέση και γνωρίζοντας τον υποβιβασμό στη πρώτη τους χρονιά.

Δεν υπάρχουν επαγγελματίες που παίζουν στη Vikingur, όλοι οι παίκτες είναι ημιεπαγγελματίες με ποδοσφαιριστές να κάνουν παράλληλα και διάφορες άλλες δουλειές. Ο Πολωνός αμυντικός Tomasz Luba διδάσκει τα παιδιά στο σχολείο, ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Einar Hjorleifsson εργάζεται ως μηχανικός σε ένα από τα τοπικά αλιευτικά σκάφη. Ο τουρισμός και η αλιεία είναι ένα ζωτικό μέρος της οικονομίας σε αυτή την απομακρυσμένη πόλη. Οι παίκτες βοηθούν επίσης στη δομή του ίδιου του κλαμπ, Κόβουν το χόρτο του γηπέδου και εκπαιδεύουν τα παιδιά της ακαδημίας. Αυτό βοηθά στην ελάφρυνση του κόστους για το σύλλογο.

Οι παίκτες και το Διοικητικό Συμβούλιο είναι πολύ περήφανοι για την ομάδα τους που συμβολίζει το χαρακτήρα αυτής της κοινότητας. Το γυμναστήριο και το γήπεδο είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής σε αυτήν την νυσταλέα μικρή πόλη. Ο Πρόεδρος Jonas Gestur Jonasson και το διοικητικό συμβούλιο προσπαθούν σκληρά για να βελτιώσουν τις εγκαταστάσεις τους και ελπίζουν να έχουν μια σωστή εσωτερική αρένα για τους αστούς και τα κοντινά χωριά για να χρησιμοποιηθεί για τη μελλοντική γενιά των παικτών, αλλά αυτό είναι ένα πολύ ακριβό πρότζεκτ και χρειάζεται ένα τεράστιο χρηματικό ποσό.

Ο σύλλογος είναι αισιόδοξος για την εγκατάσταση ενός τεχνητού αγωνιστικού χώρου έτσι ώστε οι παίκτες να προπονούνται όλο το χρόνο. Η φετινή χρονιά είναι η πιο σημαντική στην ιστορία του συλλόγου, καθώς μια ενδεχόμενη παραμονή θα φέρει αναγκαία επιπλέον χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τα έσοδα από τα εισιτήρια. Αυτά θα συνεισφέρουν στην ομάδα για να εκπληρώσει το όνειρό της καλυτέρευσης των υποδομών για τα μικρά παιδιά.

Το Olafsvik είναι μια πολύ μικρή "λεκάνη" απορροής για ταλέντα, έτσι ώστε ο σύλλογος να έπρεπε να κοιτάξει αλλού για παίκτες και να έχει υπογράψει μια σειρά από ξένους στο πρωτάθλημα. Μένει να δούμε αν έχουν τους πόρους για να παραμείνουν στο πρωτάθλημα. Ήταν μια βόλτα με "τρενάκι του λούνα παρκ" για αυτό το μικρό σύλλογο κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών.


Η Vikingur ξεκίνησε τη σεζόν πολύ καλά και ήταν στην κορυφή του πρωταθλήματος για ένα μικρό χρονικό διάστημα μετά τις νίκες πάνω επί μεγαλύτερων ομάδων όπως η Breidablik, η Valur και η ΙΑ Akranes. Ωστόσο, το Ισλανδικό πρωτάθλημα διεκόπη για μια-δυο εβδομάδες, λόγω της συμμετοχής της Εθνικής στο Euro. Από τότε, η ομάδα του Olafsvik δεν έχει καταφέρει να πάρει πολλούς πόντους και υπέστη πολλά προβλήματα τραυματισμών να προστεθούν σε ένα ήδη πολύ λεπτό ρόστερ και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην ένατη θέση. Ο σύλλογος γνωρίζει ότι μπροστά του έχει να αντιμετωπίσει ένα δύσκολο έργο. Τα τελευταία δύο παιχνίδια αυτής τη σεζόν θα είναι ένα βάπτισμα του πυρός για τα "ψαράκια" που παίζουν κάτω από τη σκιά του ισχυρού παγετώνα του Snaefellsjokull.

Το Olafsvik πραγματικά είναι ένα από τα πιο μαγευτικά μέρη στην Ισλανδία, με την μεγαλοπρεπή εκκλησία της Olafsvikurkirkja να έχει θέα σε αυτό το μικρό γραφικό μέρος. Το γήπεδο τους είναι μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό και θα πρέπει να ελπίζουν για κάποια θεϊκή παρέμβαση ώστε να διατηρηθούν στην κορυφαία κατηγορία κατά τα επόμενα χρόνια.