Δημήτρης Βαρσάνης
Υπάρχει μια γενική συναίνεση ότι μια σταθερή και παθιασμένη βάση οπαδών είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα να πετύχει πράγματα. Οι οπαδοί υποτίθεται ότι παρέχουν στους παίκτες το κίνητρο και μια επιπλέον ώθηση. Ωστόσο αυτό δεν είναι απολύτως αληθές καθώς η ομάδα της Τούρκικης Super Lig Istanbul Basaksehir το αποδεικνύει εδώ και λίγο καιρό.
Την Παρασκευή η αήττητη Basaksehir ανέτρεψε το σκορ και κέρδισε με 2-1 τη Galatasaray και παρέμεινε στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με την όγδοη νίκη της σε δέκα αγώνες. Διαθέτει την πιο παραγωγική επίθεση στην Super Lig (24 γκολ) και την καλύτερη άμυνα (έξι δέχθηκε). Στην πρεμιέρα κατάφερε να νικήσει την Fenerbache παρότι αγωνιζόταν με δέκα παίκτες για το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου ημιχρόνου και δεν έχει αλλάξει από τότε. Ωστόσο πολύ λίγοι οπαδοί φαίνεται να ενδιαφέρονται.
Η Basaksehir μπορεί να παίζει στο νέο Fatih Terim Stadium που άνοιξε το 2014, αλλά η μέση προσέλευση στους εντός έδρας αγώνες ανέρχονται μόλις στους 2.000 και μερικοί από αυτούς είναι από άλλες περιοχές. Ακόμη και αυτό το γεγονός όμως είναι μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν. Μέχρι πριν από δύο χρόνια η Basaksehir έπαιζε στο τεράστιο Ataturk Olympic Stadium. Ένας θυελλώδης χώρος με 76.000 θέσεις όμως μόνο 100 άτομα το καταλάμβαναν κατά τη διάρκεια των αγώνων τους.
Ο λόγος να υποστηρίζει κάποιος τη Basaksehir εκείνες τις ημέρες ήταν κυρίως χιουμοριστικός:"Οι οπαδοί, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται Boz Baykuslar (γκρι κουκουβάγιες), είναι κυρίως φοιτητές που χλεύαζαν το είδος του Τουρκικού ποδοσφαίρου με την υποστήριξη μιας ομάδας του δήμου που δεν έχει οπαδούς και καμία ιστορία" λέει ο Arda Alan Isik, αρθρογράφος στη καθημερινή εφημερίδα Sabah. Εν ολίγοις ήταν ένα μικρό κίνημα διαμαρτυρίας. Οι οπαδοί επέλεξαν τη νέα τους ομάδα λόγω φθόνου.
Όμως η έλλειψη υποστήριξης στην πραγματικότητα είναι ένας από τους βασικούς λόγους πίσω από την άνοδο της Basaksehir, γιατί επιτρέπει στο σύλλογο να είναι υπομονετικός και σταδιακά να εφαρμόζει τα υπέροχα μακροπρόθεσμα σχέδια χωρίς καμία πίεση.
Οι εκατομμύρια οπαδοί και η συνεχής προσοχή των μέσων ενημέρωσης είναι ωραίο αν τα πράγματα πάνε ομαλά, αλλά φέρνουν ένα σκληρό προσκήνιο αν κάτι πάει στραβά. Στο Τουρκικό πρωτάθλημα όπου οι οπαδοί είναι από τους πιο παθιασμένους στον κόσμο, μια ήττα αντιμετωπίζεται ως μια τραγωδία που οδηγεί σε συζητήσεις για κρίση. Οι "Big 3" της Κωνσταντινούπολης - Fenerbache, Galatasaray και Besiktas - περνούν τον περισσότερο χρόνο τους να επιλύσουν τους τύπους όλων των πραγματικών και φανταστικών κρίσεων. Οι προπονητές απολύονται και παραιτούνται όλη την ώρα. Οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια πάντα ψάχνουν για την επόμενη μεγάλη κρίση. Είναι απολύτως αδύνατο να κάνουν οποιοδήποτε είδος σχεδιασμού σε αυτές τις συνθήκες. Όμως ο προπονητής της Basaksehir Abdullah Avci είναι υπομονετικός.
"Είμαστε μια ομάδα που εξελίσσεται συνεχώς" τόνισε σε μια συνέντευξη του ο Avci, ο οποίος επέστρεψε στην ομάδα το καλοκαίρι του 2014 μετά την άνοδο τους:"Πριν από δύο χρόνια επικεντρωθήκαμε στην άμυνα ως ομάδα και προσπαθήσαμε να το βελτιώσουμε. Πέρυσι αρχίσαμε να δουλεύουμε για τα ζητήματα της επίθεσης, κυρίως για το πώς μπορούμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί σε μεταβατικό στάδιο. Αυτή τη σεζόν κάναμε μια σημαντική πρόοδο με όλες τις τακτικές πτυχές. "
Μια τέτοια σταθερή εξέλιξη θα ήταν σχεδόν αδύνατο σε μια μεγάλη ομάδα ακόμα κι αν η Basaksehir έφερε καλά αποτελέσματα στις δύο προηγούμενες χρονιές: τερμάτισε τέταρτη με 59 βαθμούς και στις δύο περιπτώσεις. Χωρίς καμία εξωτερική πίεση, είναι πολύ πιο εύκολο να χτίσεις μια ομάδα βήμα προς βήμα και αυτό είναι που ο Avci αγαπάει περισσότερο στο επάγγελμά του.
"Ο Abdullah είναι το πρόσωπο κλειδί στο πρότζεκτ της Basaksehir" εξηγεί ο Isik: "Αυτός είναι ένας από τους λίγους ειδικούς στην Τουρκία που βλέπουν το ποδόσφαιρο ως μια συλλογική δράση που διαμορφώνεται από ένα ανώτερο μυαλό προπονητή. Έχει γεωμετρική εικόνα του παιχνιδιού και κάνει τους παίκτες να εργάζονται συλλογικά στο πλαίσιο μιας σαφούς στρατηγικής. Ο σύλλογος τώρα απολαμβάνει εξαιρετικά αποτελέσματα χάρη στην υπομονή του μαζί του. "
Ο Avci γνωρίζει πάρα πολύ καλά τις αρνητικές πτυχές της πίεσης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τον Νοέμβριο του 2011 επιλέχτηκε για να αντικαταστήσει τον Guus Hiddink ως προπονητής της Εθνικής ομάδας της Τουρκίας, έχοντας οδηγήσει την Under 17 της χώρας του στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2005. Όμως διαπίστωσε ότι η εφαρμογή των αρχών του ήταν δύσκολη κάτω από το δημόσιο προσκήνιο.
Όταν ο προπονητής άφησε στον πάγκο τον αστέρα της Selcuk Inan απέναντι στην Ολλανδία κατά την έναρξη της εκστρατείας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου η αναταραχή ήταν τεράστια. Πολλοί τηλεκριτικοί επέκριναν δριμύτατα τον προπονητή και οι οπαδοί της Galatasaray ιδιαίτερα ήταν εξοργισμένοι. Η Τουρκία ηττήθηκε με 2-0 και ήταν δύσκολο για το προπονητή να ανακτηθεί από ένα τέτοιο φιάσκο. Πράγματι τον Αύγουστο του 2013 με τις ελπίδες για πρόκριση στη Βραζιλία να έχουν περάσει προ πολλού ο Avci παραιτήθηκε και πήρε μια εκπαιδευτική άδεια.
Στη συνέχεια επέλεξε να επιστρέψει σε ένα μέρος που αισθάνεται σαν στο σπίτι του. Ο Avci ανέλαβε τη Basaksehir στη πρώτη του θητεία ως Istanbul BB το 2006 και εργάστηκε σε τέλεια αρμονία με τον πρόεδρο Goksel Gumusdag και τον εκτελεστικό διευθυντή Mustafa Erogut. Ο σύλλογος που ιδρύθηκε από τον δήμο το 1990 ως ένα τοπικό πρότζεκτ προωθήθηκε στην κορυφαία κατηγορία για πρώτη φορά το 2007 και ο Avci έκανε θαύματα με ένα μέτριο προϋπολογισμό πριν φύγει για την δουλειά της Εθνικής ομάδας. Χωρίς αυτόν η Basaksehir υποβιβάστηκε το 2013 όμως επανήλθε και το ίδιο έκανε και ο προπονητής ο οποίος θεωρείται ένας αληθινός θρύλος.
Με τα χρόνια ο Avci απέδειξε την ικανότητά του να βελτιώσει κατά πολύ παίκτες που ήταν ανεπιθύμητοι αλλού. Δεν υπάρχουν αστέρια στη Basaksehir αλλά μια ομάδα μέτριων επαγγελματιών που είναι ευγνώμονες προς τον προπονητή τους.
Ο τερματοφύλακας Volkan Babacan για παράδειγμα βρήκε τα πόδια του στη Basaksehir αφού απορρίφθηκε από την Fenerbache και είναι βασικός στην Εθνική ομάδα. Ο Mehmet Batdal - ένας ψηλός επιθετικός ο οποίος είχε αποκτηθεί από τη Galatasaray ως ο "νέος Hakan Sukur" όμως δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία να αποδείξει τον εαυτό του - ανθεί κάτω από τον Avci και πήρε την πρώτη του κλήση στην Εθνική αυτό το μήνα στην ηλικία των 30. Ο Βόσνιος εξτρέμ Edin Visca προσχώρησε στην ομάδα ως ένας άγνωστος παίκτης το 2011 και είναι ακόμα εκεί μετά από συγκλονιστική πρόοδο κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών.
Το καλοκαίρι του 2015 ο Avci έπεισε το βετεράνο και πρώην μέσο της Inter, της Newcastle και της Atletico Madrid Emre Belözoğlu για να ενταχθεί στο πρότζεκτ και τον έχρισε αρχηγό. Ο προπονητής περιγράφει τον 36χρονο ως «έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στην Τουρκία» και η εμπειρία του Emre έχει βοηθήσει την ομάδα του να είναι πιο συνεπής.
Παρά το απίστευτο ξεκίνημα τους ο Avci έχει αρνηθεί να πει ότι η Basaksehir είναι διεκδικήτρια του τίτλου για να αποφύγει να βάλει τους παίκτες κάτω από πίεση, αλλά στο εσωτερικό του συλλόγου υπάρχει μια ήσυχη αισιοδοξία ότι θα μπορέσει να διανύσει όλη αυτή τη διαδρομή. Η επίσκεψη της πρωταθλήτριας Besiktas στα τέλη Νοεμβρίου θα είναι μια σημαντική δοκιμασία και αν το σύνολο του Avci χτυπήσει και τους "Big 3" ο ουρανός θα είναι το ταβάνι για αυτούς.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος θα είναι κάτι το απίστευτο όπως και η δεύτερη θέση που θα τη βγάλει στο Champions League. Συμμετέχοντας στη πιο διάσημη διασυλλογική διοργάνωση στην Ευρώπη θα συνεισφέρει σίγουρα στο να φέρει περισσότερους οπαδούς στο γήπεδο όμως θα πρέπει να είναι προσεκτικοί στις επιθυμίες τους.
Αν η Basaksehir γίνει ξαφνικά δημοφιλής και αρχίσει να λαμβάνει περισσότερη προσοχή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα πάντα μπορούν να αλλάξουν και η συνταγή τους για την επιτυχία ίσως να σταματήσει να λειτουργεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου