West Ham: Όταν το ρόστερ σου δεν πρέπει να σε αφήνει σε εφησυχασμό

Δημήτρης Βαρσάνης


Τίποτα στο ποδόσφαιρο δεν συγκρίνεται με την συντριπτική αίσθηση της ήττας όταν μια ομάδα έχει υποβιβαστεί. Μερικές φορές υπάρχει μια βαρετή προβλεψιμότητα γι 'αυτό μετά από μια σταθερά κακή σεζόν, κάποιες άλλες φορές ακολουθεί το καρδιοχτύπι της τελευταίας αγωνιστικής.  

Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις, ο υποβιβασμός είναι συνήθως μια ακριβής αναπαράσταση όπου μια ομάδα στέκεται σε σχέση με τις άλλες στη κατηγορία όμως κάθε τόσο υστερεί θεαματικά. Γυρνώντας στη σεζόν 2002-03 στη Premier League η Arsenal κατέκτησε τον τίτλο τη προηγούμενη χρονιά με αιχμή του δόρατος τον Thierry Henry και ήταν το φαβορί για να το επαναλάβει με τους Patrick Vieira, Dennis Bergkamp και Robert Pires να ανήκουν στο ρόστερ του Arsene Wenger.

Οι κύριοι ανταγωνιστές των "Gunners" ήταν η Manchester United που "πόνεσε" μετά από μια 3η θέση και είχε χρίσει τον Rio Ferdinand το πιο ακριβό αμυντικό στον κόσμο ύστερα από μια μεταγραφή 30 εκατομμυρίων λιρών από τη Leeds United. Η Manchester City, η West Brom και η Birmigham ήταν τα "νέα αγόρια" στην κορυφαία κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Η City ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία μαζεύοντας 99 πόντους, ενώ η West Brom τερμάτισε δέκα βαθμούς πίσω της στη δεύτερη θέση.

Η Birmigham εντάχθηκε στο δίδυμο μέσω των πλέι-οφ μετά από το τερματισμό της στην 5η θέση επικρατώντας της Millwall στον ημιτελικό και της Norwich στη διαδικασία των πέναλτι στον τελικό. Στο Ανατολικό Λονδίνο οι οπαδοί της West Ham είχαν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι για την προσεχή σεζόν. Το σύνολο του Glenn Roeder τερμάτισε 7οτην προηγούμενη σεζόν με το επιθετικό δίδυμο να είναι ανάμεσα στο νωχελικό Frédéric Kanouté και το προιόν της ακαδημίας της Jermain Defoe βάζοντας μαζί 25 γκολ.

Τα "Σφυριά" εξακολουθούσαν τότε να παραπαίουν από την απώλεια του Rio Ferdinand και του Lampard σε Leeds και Chelsea αντίστοιχα και ο αειθαλής Καμερουνέζος κεντρικός αμυντικός Rigobert Song έφυγε με ελεύθερη μεταγραφή για τη Lens.

Η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού παρουσίασε μερικές σημαντικές αφίξεις στο Boleyn Ground. Ο Γάλλος επιθετικός Youssef Sofiane εντάχθηκε από την ακαδημία της Auxerre που προηγουμένως έβγαλε τους Djibril Cisse, Eric Cantona και Philippe Mexes. Ο Raimond van der Gouw ήρθε με ελεύθερη μεταγραφή από την Manchester United ως backup του David James, ενώ ο έμπειρος Ιρλανδός κεντρικός αμυντικός Gary Breen (φρέσκος ​​από μια πολύ καλή παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο) έφτασε ως ελεύθερος από τη Coventry για να προσθέσει βάθος στην άμυνα.

Δύο μέσοι αποκτήθηκαν με τη μορφή του δανεισμού. Το αστέρι της Under 21 της Γαλλίας Édouard Cissé από τη PSG και ο Brent Rahim από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο που υπέγραψε από την Levski Sofia.

Ο λόγος για την έλλειψη μεταγραφικής δραστηριότητας  ήταν ότι το ρόστερ της West Ham ήδη διέθετε ένα σημαντικό ποσοστό ποιότητας με ένα μείγμα εμπειρίας και νεολαίας. Το ίνδαλμα για κάθε ποδοσφαιριστή στην ακαδημία της West Ham εκείνη την εποχή ήταν ο άστατος 20χρονος Joe Cole, ο οποίος πρόσφατα είχε πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του με την Αγγλία εναντίον του Μεξικού μετά από μια σειρά μαγευτικών εμφανίσεων.


Όσα έκανε ο Cole στο γήπεδο είχε μια αφή της νεανικής ιδιοφυΐας και συγκρινόταν ήδη με τον Paul Gascoigne. Ο Cole έψαχνε να "χτυπήσει" μια σύνδεση με τον Defoe ο οποίος είχε κάνει μια ενθαρρυντική αρχή στη καριέρα του στην West Ham μετά τη προώθηση του από την ομάδα νέων. Με τη ταχύτητα του 19χρονου και την ικανότητα του Cole να βρίσκει χώρους μεταξύ των γραμμών ήταν ένας "θανατηφόρος" συνδυασμός.

Οι άλλοι δύο πρώιμοι νεαροί Άγγλοι στην ομάδα ήταν ο 20χρονος μέσος Michael Carrick και ο 17χρονος δεξιός μπακ Glen Johnson. Ο Carrick έφτασε από το περίφημο Wallsend Boys Club το 1997 και ήταν μέρος του ρόστερ της West Ham κατέκτησε το FA Youth Cup το 1999 μαζί με τον Cole. Ήταν ένα καθιερωμένος μέλος της πρώτης ομάδας αφού έκανε το ντεμπούτο του τον Ιούλιο του 1999 και ήταν επίσης στην ομάδα της Under 21 της Αγγλίας.

Ο Johnson δεν είχε πραγματοποιήσει ακόμα το ντεμπούτο του παρά τις διθυραμβικές κριτικές που λάμβανε στην ομάδα των ρεζερβών και θα ενταχθεί στη Milwall με τη μορφή του δανεισμού πριν κάνει την πρώτη του εμφάνισή με τη West Ham τη περίοδο των Χριστουγέννων.

Ο Roeder μπορούσε επίσης να βασιστεί και στην εμπειρία για να βοηθήσει στην καθοδήγηση των νεαρών ταλέντων στην Premier League. Αν μη τι άλλο στον αινιγματικό Ιταλό επιθετικό Paolo Di Canio ο οποίος στα 33 του έμπαινε στο λυκόφως της καριέρας του. Η ιδιότητά του ως θρύλος του συλλόγου ενισχύθηκε περαιτέρω όταν απέρριψε προσφορά του Sir Alex Ferguson να πάει στη Manchester United την προηγούμενη χρονιά.

Ο Di Canio είχε για συμπαραστάτες τους 31χρονους David James και Don Hutchinson, τον 35χρονο John Moncur, τον 38χρονο Nigel Winterburn και το 39χρονο van der Gouw. Ο Kanouté διέθετε την  νωχελική αίσθηση της κλάσης και της ψυχραιμίας, ενώ ο Trevor Sinclair έπαιξε τέσσερις φορές για την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 και ήταν ένας από τους πιο υποτιμημένους Άγγλους ποδοσφαιριστές στο πρωτάθλημα.

Η χρονιά για τα "Σφυριά" ξεκίνησε άσχημα και τους πήρε επτά παιχνίδια για να πάρουν μια νίκη στο ενεργητικό τους, όταν το γκολ του Di Canio στα τελειώματα επισφράγισε μια νίκη ενάντια στην αντίπαλο της στο Λονδίνο Chelsea. Μετά από δύο διαδοχικές εκτός έδρας νίκες κόντρα σε Sunderland και Fulham, έπρεπε να περάσουν άλλες 15 αγωνιστικές για να πάρουν τους τρεις βαθμούς  - οι πρώτοι στην έδρα τους - όταν με μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής από τον Defoe νίκησε τη Blackburn στις 11 Φεβρουαρίου.

Το ρόστερ της West Ham είχε ενισχυθεί με τις αφίξεις του Les Ferdinand και του Rufus Brevett από Tottenham και Fulham, ενώ ο Lee Bowyer υπέγραψε επίσης από τη Leeds σε μια κίνηση 100.000 λιρών. Οι νέες αφίξεις σταθεροποίησαν λίγο το πλοίο με την West Ham να παίρνει τρεις νίκες και να φέρνει ισάριθμες ισοπαλίες στα επόμενα οκτώ παιχνίδια, πριν στις 17 Απριλίου ο Roeder αναγκαστεί να παραιτηθεί με την ομάδα στην 18η θέση λόγω μιας χειρουργικής επέμβασης για όγκο στον εγκέφαλο.

Η βελτίωση των αποτελεσμάτων με την West Ham να είναι αήττητη στους εννέα από τους δέκα αγώνες της προς το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, έδωσε στους οπαδούς την ελπίδα ότι ο υποβιβασμός μπορεί να αποφευχθεί ιδιαίτερα μετά τον ερχομό του Sir Trevor Brooking για τα τρία τελευταία παιχνίδια της χρονιάς.

Η West Ham πήγε στη Birmigham γνωρίζοντας ότι χρειάζεται καλύτερο αποτέλεσμα από τη Bolton του Sam Allardyce προκειμένου να παραμείνει στη Premier League. Ωστόσο η νίκη της Bolton με 2-1 επί της Middlesbrough σήμαινε ότι η ισοπαλία των "σφυριών" (2-2) ήταν μάταιη.

Έπειτα το ρόστερ της West Ham διασπάστηκε καθώς επέστρεφε στην First Division με 40 εκατομμύρια λίρες να μπαίνουν στα ταμεία και παίκτες όπως οι Jobi McAnuff, Marlon Harewood και Nigel Reo-Coker να υπογράφουν. Οι Defoe και Kanouté εντάχθηκαν στη Tottenham για ένα συνδυασμένο ποσό των 14 εκατομμυρίων λιρών, ενώ οι Cole και Johnson τον Ιανουάριο μετακόμισαν στην Τσέλσι για 16 εκατομμύρια λίρες.

Οι Sinclair και James άφησαν το Λονδίνο για να πάνε στο Μάντσεστερ και τη City για έξι εκατομμύρια λίρες και οι Ferdinand, Bowyer και Breen αποχώρησαν ως ελεύθεροι για τη Leicester, τη Newcastle και τη Sunderland αντίστοιχα. Η περίοδος του Di Canio ως παίκτης της West Ham έληξε άδοξα μετά από μια δημόσια διαμάχη του με τον Roeder με αποτέλεσμα να "υποβιβαστεί" από την πρώτη ομάδα πριν αναχωρήσει για τη Charlton ως ελεύθερος.

Ο Carrick ήταν ένας από τους λίγους παίκτες που έμειναν στο Boleyn Ground, παρόλο που το άφησε για να ενταχθεί με τους Defoe και Kanouté στο White Hart Lane μετά την ήττα της West στο τελικό των πλέι - οφ της First Division εναντίον της  Crystal Palace με 1-0 το 2004. Οι James, Defoe, Cole, Johnson και Carrick πρόκειται να γίνονταν σημαντικοί παράγοντες για την Αγγλία με την τελευταία τριάδα να κατακτά μεταξύ άλλων την Premier League με τη Chelsea και τη Manchester United.

Ο Kanouté επίσης είχε επτά γόνιμα χρόνια στην Ισπανία με την Sevilla, σηκώνοντας δύο κύπελλα UEFA, δύο κύπελλα Ισπανίας, ένα σούπερ καπ Ευρώπης και ένα σούπερ καπ Ισπανίας μαζί με την ανακήρυξη του καλύτερου Αφρικάνου ποδοσφαιριστή της χρονιάς για το 2007.

Και όμως, η χρονιά της West Ham τη σεζόν 2002-03 δείχνει ότι άσχετα με το πόσο αισιόδοξοι  είναι οι προπονητές, οι παίκτες και οι οπαδοί, το ποδόσφαιρο έχει μια παράξενη ικανότητα να τιμωρεί τον εφησυχασμό.