Auckland City: Η μεγάλη της στιγμή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων

Δημήτρης Βαρσάνης


Είναι λογικό να ξεκινάς με ένα ρεκόρ που χάθηκε και ένα ρεκόρ που έχει αποκτηθεί. Στις 28 Μαΐου του 2016 μπροστά από 71.000 φιλάθλους στο San Siro, ο Sergio Ramos σήκωσε του 11ο τρόπαιο του UEFA Champions League για τη Real Madrid στην ιστορία 114 ετών.  

Ο συγκεκριμένος θρίαμβος επέκτεινε το ρεκόρ της Real Madrid ως η πιο επιτυχημένη ομάδα σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ωστόσο οι Merengues παραχώρησαν πρόσφατα ένα πολύ μεγαλύτερο ρεκόρ, ένα που είναι απίθανο να το καταφέρεις ξανά χωρίς καν να το αντιληφθείς. Ένα μήνα νωρίτερα ένας άλλος Ισπανός, ο γεννημένος στη Μαδρίτη Ángel Berlanga σήκωσε το OFC Champions League για την Auckland City μπροστά σε 1.500 θεατές στο North Harbour Stadium στη Νέα Ζηλανδία.  

Ήταν o όγδοος τίτλος Ωκεανίας για τους "μπλε ναυτικούς", κάτι το αξιοσημείωτο σκεπτόμενοι ότι ο σύλλογος ιδρύθηκε το 2004. Με αυτό τον τρόπο έγινε η πρώτη ομάδα μια εγχώρια διασυλλογική διοργάνωση για έξι συναπτά χρόνια αφού κατακτά το τρόπαιο κάθε χρόνο από το 2011. Το ρεκόρ μέχρι τότε το κατείχε η θρυλική Real Madrid του 1950 του Ferenc Puskas, του Alfredo Di Stefano και του Paco Gento.

Η κατάκτηση του OFC Champions League φέρνει μια παρόμοια ανταμοιβή με τη κατάκτηση του UEFA Champions League, δηλαδή η νικήτρια ομάδα προκρίνεται αυτόματα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων είναι ένα παράξενο ζώο. Υποτίθεται ότι το συγκεκριμένο τουρνουά είναι το αποκορύφωμα για τα κλαμπ της FIFA, αν και η αρχική εισαγωγή του ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα συλλόγων το 2000 έγινε αξέχαστο όταν η Manchester United δεν συμμετείχε στο FA Cup μετά από αίτηση της Αγγλικής Ομοσπονδίας για να συμμετάσχει σε αυτή τη διοργάνωση. Είναι μη αρεστό για τους φιλάθλους των μεγάλων ομάδων, μια απόσπαση της προσοχής από τα εγχώρια πρωταθλήματα τους ή από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Όμως για την Auckland City είναι η ετήσια προσπάθειά τους για να "σκοτώσουν" τους γίγαντες. 

Από το 2005 η μορφή του τουρνουά διεξάγεται σε νοκ-άουτ φάσεις με συλλόγους από μεγαλύτερες Ομοσπονδίες όπως η Ευρώπη και η Νότια Αμερική να περνάνε αυτόματα στα ημιτελικά. Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ωκεανίας όμως έχει τη μεγαλύτερη διαδρομή προς τον τελικό.

Εν μέρει είναι απολύτως λογικό. Η OFC είναι αναμφίβολα πιο "φτωχή" Ομοσπονδία της FIFA. Δεν έχει καμία θέση στα προκριματικά που δίνει απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA και διεξάγοντας δύο αγώνες μπαράζ ενάντια σε έναν επιλαχόντα από την Ομοσπονδία της Νοτίου Αμερικής. Αυτό οδήγησε μόνο δύο φορές εκπρόσωπος της OFC να φτάσει στο Παγκόσμιο Κύπελλο: η Αυστραλία το 2005 και η Νέα Ζηλανδία το 2009. Το συγκεκριμένο γεγονός έσπευσε και τη κίνηση της Αυστραλίας να μεταβεί στην Ασιατική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου τον Ιανουάριο του 2006. 

Αυτό είχε σημαντική επίπτωση στην OFC καθώς σήμαινε ότι μέσα από τα πρωταθλήματα των κράτων - μελών της Ομοσπονδίας δεν υπήρχε κανένα επαγγελματικό ποδοσφαιρικό σωματείο. Η Wellington Phoenix μπορεί να παίζει τους εντός έδρας αγώνες της στη Νέα Ζηλανδία όμως επίσημα χαρακτηρίζεται ως ομάδα της AFC παρά το γεγονός ότι δεν γίνεται να συμμετάσχει στο AFC Champions League. 

Η FIFA αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα. Στο συγκεκριμένο τουρνουά στο οποίο τακτικά εμφανίζονταν ομάδες όπως η Internacional, η Barcelona και η Manchester United θα έπρεπε να αποδεχθουν μια ερασιτεχνική ομάδα. Ακόμα, είχε να αντιμετωπίσει τη παράλειψη να το διοργανώσει μια διαφορετική χώρα ανά χρονιά. Από το 2005 το τουρνουά φιλοξενήθηκε μόνο σε τρεις χώρες: την Ιαπωνία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μαρόκο. 

Για την επίλυση των δύο προβλημάτων ο νικητής του OFC Champions League θα έπαιζε σε αγώνα πλέι - οφ εναντίον του πρωταθλητή της διοργανώτριας χώρας. Έτσι πριν να αντιμετωπίσουν έναν νικητή του Champions League από άλλες Ομοσπονδίες, έπρεπε να ξεπεράσει το εμπόδιο μιας ομάδας με το πλεονέκτημα της έδρας. 

Η παρουσία της Auckland City στο Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων του 2006 - πριν την εισαγωγή του κανόνα των πλέι-οφ - δεν άφησε το καλύτερο στίγμα χάνοντας στο πρώτο παιχνίδι νοκ-άουτ με 2-0 από τη νικήτρια του CAF Champions League, την Αιγυπτιακή Al Ahly και ηττήθηκε με 3-0 από τη νικήτρια του AFC Champions League τη Νοτιοκορεάτικη Jeonbuk Hyundai Motors για την πέμπτη θέση. Οι "Μπλε Ναυτικοί" δεν θα επέστρεφαν στη συγκεκριμένη διοργάνωση έως το 2009.

Εν τω μεταξύ η Waitakere United, μια άλλη ομάδα της Νέας Ζηλανδίας έγινε το πρώτο μη κλαμπ από την Αυστραλία που έβαλε ένα γκολ στο τουρνουά του 2008, παίζοντας στην Ιαπωνία με τον Ουαλό Paul Seaman να ανοίγει το σκορ κατά της Adelaide United πριν υποκύψει σε μια ήττα με 2-1.

Ένας άλλος τίτλος του OFC Champions League το 2009 είδε την Auckland να οδεύει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι Νεοζηλανδοί είχαν ενισχυθεί από την επιστροφή του Ivan Vicelich που αγωνιζόταν στην Ολλανδία. Η ομάδα του ευέλικτου αμυντικού χαφ νίκησε με 2-0 τους πρωταθλητές των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Al Ahly.

Στο δρόμο τους ήταν η νικήτρια του CONCACAF Champions League, η Atlante του Μεξικού. Το χάσμα μεταξύ τους ήταν πολύ μεγάλο και το τελικό 3-0 τους έστειλε στον αγώνα για τη πέμπτη θέση ενάντια στη νικήτρια του CAF Champions League, τη Τ.Ρ Mazembe από το Κονγκό.

Η κατάταξη για τους αγώνες των πλέι-οφ τείνουν να είναι μια δύσκολη και λησμονήσιμη εμπειρία. Για την Auckland City κάθε παιχνίδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ήταν μια ευκαιρία για τη σχετικά νέα ομάδα να αποδείξει το ταλέντο της. Φαινόταν ότι δεν είχε καμία τύχη όταν ο Dan Koprivic δέχτηκε τη κόκκινη κάρτα. Με δέκα παίκτες ο Jason Hayne άνοιξε το σκορ, μόνο για να το γυρίσει η ομάδα από το Κονγκό σε 2-1. Ο Hayne ωστόσο σκόραρε ξανά και ισοφάρισε.

Στον πάγκο ο αμυντικός Riki Van Steeden σκεφτόταν την απόσυρση του. Ήταν στα 33 του και είχε πραγματοποιήσει πέντε συμμετοχές με την Εθνική του ομάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αυτό ήταν το δεύτερο Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων με τη City και πιθανότατα το τελευταίο του. Ο Posa τον έβαλε αμέσως μετά την ισοφάριση του Hayne για να κρατήσει σφιχτά τα πράγματα στα τελευταία 15 λεπτά.

Με 93 λεπτά συμπληρωμένα ο Campbell έβγαλε την μπάλα από τη περιοχή του. Τη διαβίβασε στο Grant Young, ο οποίος γύρισε και περίμενε για βοήθεια. Εμφανίστηκε ξαφνικά ο Van Steeden, του τη πάσαρε και πλάσαρε με ένα όμορφο τελείωμα από 14 μέτρα απόσταση. Η απόσυρση μετατέθηκε. Ο τερματοφύλακας Paul Gothard απεικονίστηκε να πανηγυρίζει στο γρασίδι με χαρά.

Η πέμπτη θέση ήταν καλή όμως θα μπορούσε να την επαναλάβει την επόμενη χρονιά; όπως συνέβη όχι. Η City δεν κέρδισε κανένα άλλο παιχνίδι στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων για πέντε χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπήρξε βελτίωση. Ο νέος προπονητής Ramon Tribulietx επέβλεψε μια μείωση στη διαφορά του σκορ καθώς αντιμετώπισε εκτός έδρας τη Kashiwa Reysol το 2011 (0-2) και τη Sanfrecce Hiroshima το 2012 (0-1). Κάθε χρόνος που περνούσε οι επαγγελματίες αντίπαλοι τους σκόραραν στο τέλος ενός αγώνα, μια απόδειξη για τα τακτικά "τσιμπήματα" από το καινούργιο τους προπονητή.

Τα πέντε χρόνια όμως θα μπορούσε να ήταν τέσσερα. Μένοντας πίσω στο σκορ με ένα γρήγορο γκολ εναντίον της πρωταθλήτριας του Μαρόκου Raja Casablanca, η City ανασυντάχθηκε και ισοφάρισε με τον Roy Krishna. Χωρίς να κάνει κανένα λάθος, η γηπεδούχος απολάμβανε την πλειοψηφία της κατοχής όμως χρειάστηκε μέχρι το 92ο λεπτό για να περάσει στα προημιτελικά και τελικά να αντιμετωπίσει την Bayern Munich του Pep Guardiola στον τελικό.

Όμως το νεανικό σύνολο από τη Νέα Ζηλανδία καθοδηγούμενο από την ηγεσία του Vicelich το είχε φτάσει έως το 90. Το επόμενο έτος θα επιστρέψει στο Μαρόκο και θα γράψει ένα παραμύθι. Στο εναρκτήριο παιχνίδι της ενάντια στη Moghreb Tetouan ήταν μια τεταμένη υπόθεση με τις δύο ομάδες να χάνουν πολλές ευκαιρίες. Η στήριξη από το πλήθος ώθησε τους πρωταθλητές του Μαρόκου όμως παρά την είσοδο ενός επιπλέον μεσοεπιθετικού δεν μπορούσαν να διασπάσουν τους "Μπλε Ναυτικούς". Στην παράταση "κατασκήνωσαν" στην εστία της City όμως εις μάτην.

Ακολούθησε η ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Καθένα από τα τρία πρώτα πέναλτι της City μπήκαν. Η Tetouan ήταν άψογη μετά την πρώτη εκτέλεση πέναλτι. O Mehdi Khallati έπρεπε να σκοράρει στο τελευταίο πέναλτι μπροστά από ένα αντιστασιακό εγχώριο πλήθος. Η πίεση της στιγμής ήταν πάρα πολύ μεγάλη γι 'αυτόν και η εκτέλεση του κατέληξε έξω.


Η City με μια ομάδα που αποτελούνταν σπουδαστές,  προσωπικούς γυμναστές, οδηγούς φορτηγών παράδοσης τροφίμων και προϊόντα καθαρισμού παραθύρων είχε φτάσει στα προημιτελικά. Ένα από τα αποτελέσματα της νίκης τους ήταν τα άμεσα τηλεφωνήματα στη Νέα Ζηλανδία από τους παίκτες, ζητώντας από διάφορους εργοδότες να παρατείνουν την άδειά τους για λίγες ημέρες. Ο σύλλογος επίσης είχε κάνει κράτηση για τις πτήσεις του γυρισμού και έπρεπε να το αναδιαρθρώσει για το επόμενο τριήμερο.

Η αντίπαλος της ήταν η νικήτρια του CAF Champions League, η Αλγερινή ES Sétif. Η Sétif είχε την πλειοψηφία της κατοχής όμως τις καλύτερες ευκαιρίες τις δημιούργησε η  Auckland City. Το σουτ του Ryan De Vries νίκησε τον αντίπαλο τερματοφύλακα όμως πέρασε πάνω από τα δοκάρια. Με τον αγώνα να είναι ισόπαλος προς το τελείωμα, το γκολ προήλθε από μια απίθανη πηγή.
 
Η Auckland City διαθέτει ένα ρόστερ από παίκτες όλο τον κόσμο, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν υλοποίησαν αρκετά την επαγγελματική καριέρα τους. Ο John Irving είχε ενταχθεί στην ομάδα από τη Bala Town της Ουαλικής Premier League και προέρχεται από το σύστημα ακαδημίας της Everton.

Μετά από ένα κόρνερ του Ryan De Vries η μπάλα έφτασε στα πόδια του Irving στην άκρη του κουτιού. Αυτός αν και εκτός ισορροπίας, σταθεροποιήθηκε και σούταρε. Στο πάγκο ο Tribulietx σήκωσε τις γροθιές του πριν κατακλυστεί από τους αναπληρωματικούς. Έχοντας κρατήσει στο μηδέν τους Αλγερινούς, το βραβείο του "παίκτη του αγώνα" θα καταλήξει στο νεαρό αμυντικό καθώς έκρινε το παιχνίδι και έστειλε την Auckland City στα ημιτελικά.

Επιπλέον κλήσεις στα σπίτια τους. Επιπλέον επαναπρογραμματισμένες πτήσεις. Η αντίπαλος της ήταν η νικήτρια του Copa Libertadores San Lorenzo.

Αυτό ήταν το τρίτο παιχνίδι της City σε επτά ημέρες, ένα μέτρο για το πώς το πρόγραμμα δεν λάμβανε μέριμνα για την ερασιτεχνική ομάδα από την Ωκεανία που πραγματικά μπορούσε να φτάσει οπουδήποτε στο τουρνουά. Η San Lorenzo από την άλλη έπαιζε το πρώτο της παιχνίδι στη διοργάνωση.  

Οι Αργεντινοί σκόραραν στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και το προβάδισμα τους θα μπορούσε να  διπλασιαστεί νωρίς στο δεύτερο ημιχρόνου. Αντιμέτωπος με μια ομάδα από την πατρίδα του, ο Αργεντίνος επιθετικός της City Emiliano Tade έδωσε στο Νεοζηλανδό Ryan De Vries μόνο για να υποδειχθεί σε θέση οφσάιντ. Λίγα λεπτά αργότερα όμως ο Berlanga πανηγύρισε έξαλλα το γκολ της ισοφάρισης.

Η City ενδεχομένως να κέρδιζε. Ο Tade έφτασε κοντά στο γκολ όμως ένα άσχημο τελείωμα έστειλε τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Η αναμέτρηση πήγε έπειτα στην παράταση. Στο 93ο λεπτό η San Lorenzo έβαλε ένα γκολ το οποίο αποδείχθηκε το νικητήρια, παρά την εντυπωσιακή προσπάθεια της City στις τελευταίες στιγμές του αγώνα. Οι Νοτιοαμερικανοί θα αντιμετώπιζαν τη Real Madrid στον τελικό όμως η City δεν θα γυρνούσε ακόμα στο σπίτι της.

Αφού νίκησε τη πρωταθλήτρια του Μαρόκου, τη νικήτρια του CAF Champions League και ανάγκασε τη νικήτρια του Copa Libertadores να υποστεί τη παράταση, υπήρξε ο αγώνας για τη τρίτη θέση ενάντια στη νικήτρια του CONCACAF Champions League Cruz Azul.

Η City πήρε το προβάδισμα με τον Ryan De Vries όμως οι Μεξικανοί ισοφάρισαν. Το συγκεκριμένο παιχνίδι γινόταν πριν από την αναμέτρηση του Real Madrid-San Lorenzo, έτσι ώστε το σκορ παρέμεινε ισόπαλο στα 90 λεπτά και το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι.

Η διαδικασία των πέναλτι συμπυκνώνει το τεράστιο χάσμα μεταξύ των ομάδων που η City έπρεπε να περάσει, όχι μόνο σε αυτό το παιχνίδι αλλά και στα προηγούμενα τρία παιχνίδια. Και οι δύο ομάδες σκοράραν στα πρώτα τους πέναλτι. Ο 33χρονος τεχνίτης Christian Giménez για τη Cruz Azul, ο 19χρονος Tim Payne για την Auckland City. Ο πρώην μέσος της Blackburn Mauro Formica το χάνει, το ίδιο κάνει και ο ήρωας του παιχνιδιού κόντρα στη Setif John Irving.

Ο Διεθνής με το Μεξικό Francisco Rodriguez ευστοχεί. Ο πωλητής ζωγραφικής Darren White κάνει το ίδιο. Η εκτέλεση του Ismael Valadez σώθηκε από τον δικηγόρο Jacob Spoonley. Ο καθαριστής τζαμιών και πρώην επαγγελματίας James Pritchett δεν το χάνει. Ο 23χρονος Νιγηριανός Sanni Issa επιτάχυνε και έβαλε ένα εμφατικό πέναλτι εξασφαλίζοντας ότι η Auckland City - μια ομάδα που αγωνιζόταν σε ένα δημόσιο γήπεδο με χωρητικότητα 3.500 σε ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα - ανακηρύχθηκε από τη FIFA ως η τρίτη καλύτερη ομάδα στον κόσμο το 2014.

Ένα από τα οφέλη για την αξιοσημείωτη πορεία τους στη διοργάνωση ήταν το χρηματικό έπαθλο. Τα κέρδη των 3.300.000 δολαρίων χωρίστηκαν. Το 50% αναδιανεμέθηκε στους άλλους συλλόγους του πρωταθλήματος της Νέας Ζηλανδίας, ενώ το άλλο 50 πήγε στην City. Μια ομάδα από ερασιτέχνες παίκτες αντιμετώπιες τους νικητές του Champions Leagues κάθε Ομοσπονδίας και δεν είχε χάσει κανένα παιχνίδι στα 90 λεπτά. Όχι άσχημα για μια χώρα που προτιμά η μπάλα να είναι σε σχήμα αυγού.

Σε λίγες ώρες επιστρέφουν στην Ιαπωνία για ακόμη μια φορά να προσπαθήσουν και να αντιστρέψουν τις πιθανότητες παίζοντας απέναντι στους πρωταθλητές της J League Kashima Antlers (12:30 ώρα Ελλάδας). Ίσως η ομάδα από το δρόμο της Kiwitea να καταφέρει να ξεκινήσει άλλη μια εκπληκτική πορεία στη διοργάνωση.