Δημήτρης Βαρσάνης
Όταν ο Ramadan Sobhy σούταρε για να περάσει η μπάλα μέσα από μια κοσμοσυρροή από παίκτες για να ανοίξει το σκορ για την Αίγυπτο τον Μάρτιο του περασμένου έτους, η Νιγηρία βρέθηκε και πάλι στο χείλος του αποκλεισμού της από το Κύπελλο Εθνών Αφρικής.
Ο αγώνας τελείωσε 1-0, αφήνοντας τη Νιγηρία ανήμπορη να πάρει τη πρόκριση και για το φετινό Κύπελλο Εθνών Αφρικής με μια αγωνιστική ακόμα να απομένει (το δεύτερο συνεχόμενο τουρνουά που δεν κατάφερε να συμμετάσχει) και υπήρχε μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση του déjà vu μετά από μια απογοητευτική όμως ίσως και όχι εντελώς απροσδόκητη χαμηλή επίδοση.
"Είναι ασυγχώρητο ότι οι σούπερ αετοί δεν θα είναι στο μεγαλύτερο τουρνουά στην Αφρική για δεύτερη διαδοχική φορά" είπε ο πρώην Διεθνής με τη Νιγηρία Segun Odegbami απηχώντας τις σκέψεις του μεγαλύτερου μέρους του Έθνους. Οι παίκτες υπάρχουν. Οι Victor Moses, Alex Iwobi, Ahmed Musa και Kelechi Iheanacho είναι μόνο για να αναφέρουμε μερικούς και όλοι τους έχουν ενεργό ρόλο στην Premier League και σίγουρα διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή ταλέντων από πολλές χώρες που πέρασαν σε αυτό το τουρνουά.
Ωστόσο η Νιγηρία κέρδισε μόνο μια φορά σε έναν όμιλο που περιείχε επίσης την Τανζανία και το Τσαντ - το οποίο αναγκάστηκε να αποσυρθεί επικαλούμενο οικονομικά θέματα - και για άλλη μια φορά έμεινε έξω πολύ νωρίς. Ως Έθνος έχοντας εμμονή με το ποδόσφαιρο και διαθέτοντας τον μεγαλύτερο πληθυσμό και οικονομία στη συντριπτική Ήπειρο της Αφρικής, τότε γιατί οι "σούπερ αετοί" έχουν αποτύχει να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τόσο ανεπαρκώς, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια;
Η Νιγηρία εμφανίστηκε στην παγκόσμια σκηνή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις ΗΠΑ, φέρνοντας μαζί της ένα χαριτωμένο, σαγηνευτικό στυλ ποδοσφαίρου που γεννήθηκε από τις εντυπωσιακές μικρές τους ομάδες στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μεταξύ των ετών του 1985 και του 1993, η Under 17 της χώρας έφτασε στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου τέσσερις φορές, κατακτώντας μεταξύ άλλων τα δύο και βγάζοντας ταλέντα όπως ο Nwankwo Kanu και ο Celestine Babayaro.
Μέχρι να κάνει τη πρώτη της εμφάνιση στο Παγκόσμιο κύπελλο που εντυπωσιακά τερμάτισε πρώτη στον όμιλο της μπροστά από την Αργεντινή του Diego Maradona. Προπονητής της ήταν ο Clemens Westerhof και αποκλείστηκε από την Ιταλία στην παράταση στη φάση των "16", αλλά είχε αφήσει μια ανυπολόγιστη επίδραση στην παγκόσμια σκηνή, βάζοντας ουσιαστικά την ίδια και την Αφρική σε ένα βαθμό στο χάρτη.
Όμως ακόμη και με μια τέτοια αξιέπαινη προσπάθεια στις ΗΠΑ, εξακολουθούσε να υπάρχει η αίσθηση ότι θα μπορούσαν να πετύχουν σπουδαιότερα πράγματα με αυτό που κατέληξε να είναι γνωστό ως η "χρυσή εποχή" του ποδοσφαίρου της Νιγηρίας. Κατά κάποιο τρόπο, η δεκαετία του '90 ήταν σχεδόν συνώνυμη της φήμης τους ότι έκαναν πολύ λιγότερα πράγματα από αυτά που μπορούσαν να δώσουν. Υπήρξε όμως πολύ περισσότερη σταθερότητα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο από αυτή που επικρατεί τα τελευταία χρόνια.
Τον Ιανουάριο του 1994 η Νιγηρία κατέκτησε το Copa Africa ενάντια στην Τυνησία, η οποία - εκπληκτικά - ήταν η τελευταία επιτυχία τους στο τουρνουά μέχρι το θρίαμβό τους κάτω από τον Stephen Keshi το 2013. Ακόμη και με ένα σχετικό επίπεδο επιτυχίας από τα προηγούμενα στάνταρ τους τη δεκαετία του '90, ήταν η αρχή της αδυναμίας τους να μετατρέψουν τις ομάδες των δυνατών, ακατέργαστων ταλέντων στις δυνάμεις που είχαν υπαινιχθεί στο επίπεδο της ακαδημίας τους.
Παρ 'όλα αυτά, αναμφισβήτητα το πιο εντυπωσιακό επίτευγμα της Νιγηρίας ήρθε το 1996, όταν πήρε το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Αποκόμισε το παρατσούκλι «ομάδα όνειρο» από τον Τύπο της χώρας, μία ομάδα υπό την ηγεσία του άστατου ταλέντου του Jay-Jay Okocha που ξεπέρασε τη Βραζιλία και την Αργεντινή στο δρόμο μιας από τις αξιοζήλευτες τιμές του αθλητισμού.
Δυστυχώς στο ποδόσφαιρο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ούτε καν πλησιάζουν το Παγκόσμιο Κύπελλο, στο οποίο η Νιγηρία συμμετείχε και πάλι το 1998, αυτή τη φορά στη Γαλλία. Ξανά πέρασε στους "16" όμως αυτή τη φορά υπήρχε ο προστιθέμενος παράγοντας των προσδοκιών που παρουσιάστηκε από την δεκαετής παρουσία της. Ηττήθηκε με το εμφατικό 4-1 από τη Δανία και η επίδοση της σε μεγάλο βαθμό θεωρήθηκε απογοητευτική.
Μια δεκαετία που σίγουρα αποδείχθηκε επιτυχημένη στο ότι η Νιγηρία έφερε στην πρώτη γραμμή το Αφρικανικό ποδόσφαιρο, ωστόσο το ξεκάθαρο ταλέντο που παρήγαγε κουβάλη μαζί του και μια απαίτηση για επιτυχία που τελικά δεν διατηρήθηκε με οποιαδήποτε συνέπεια ή σταθερότητα από τότε. Έχοντας ξεφύγει από την ανωνυμία σε μια από τις υπερδυνάμεις της Ηπείρου, υπήρχε τώρα μια υπόθεση ότι αναπόφευκτα θα ακολουθούσε η πρόοδος.
Δεν έγινε αυτό και παρόλο που η Νιγηρία πραγματοποίησε μια σχετικά καλή πορεία τόσο στο Copa Africa του 2000 όσο και του 2002, δεν κατάφερε να προχωρήσει πέρα από τη φάση των ομίλων στα επόμενα τρία Παγκόσμια Κύπελλα ούτε καν να υπαχθεί στο τουρνουά του 2006.
Μετά τον αποκλεισμό τους στη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, οι παρεμβάσεις εκτός γηπέδου άρχισαν να παρεισφρύουν στις υποθέσεις της εθνικής ομάδας. Έχοντας πάρει μόνο ένα βαθμό και αποχωρώντας με έναν μάλλον απαθή τρόπο, ο πρόεδρος Goodluck Jonathan ανέστειλε την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου από τις Διεθνείς Διοργανώσεις για δύο χρόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η FIFA να απειλήσει τη Νιγηρία ότι θα την απελάσει από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, αν η κυβέρνηση δεν πάρει πίσω την αποφάση της και ο Jonathan προς ανακούφιση των περισσοτέρων που αγαπούν το άθλημα τελικά υπέκυψε.
Από το 2010 η Νιγηρία είχε τουλάχιστον έξι διαφορετικούς προπονητές με την αστάθεια να περιβάλλει την Ομοσπονδία του Νιγηριανού Ποδοσφαίρου (NFF) και να οδηγεί σε πολλές αντιπαραθέσεις. Το ποδόσφαιρο της μαστίζεται από τις ανεπάρκειες της NFF που έχουν συμπεριλάβει μια πικρή κρίση ηγεσίας και τα τακτικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα.
Η θητεία του προπονητή Stephen Keshi τη περίοδο 2011-2014 ήταν ένα τέλειο παράδειγμα των ζητημάτων που επικεντρώνονται γύρω από την ιεραρχία της Εθνικής ομάδας. Ένα παρατεταμένο έπος μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 - κατά το οποίο η Νιγηρία αποκλείστηκε από τη Γαλλία στους "16" - είδε τον Keshi απότομα να απολύεται παρά το γεγονός ότι κάπως αναζωογόνησε την Εθνική ομάδα κατά τη διάρκεια της τριετής περιόδου του.
Συγκεκριμένα κατεύθυνε τη Νιγηρία στη κατάκτηση του Coppa Africa το 2013, το πρώτο τους τρόπαιο ύστερα από 19 χρόνια με μια αναμφισβήτητα λιγότερο ταλαντούχα ομάδα από ότι είχαν οι προκάτοχοί του στη διάθεσή τους κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών. Η πορεία τους στα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής ομολογουμένως ήταν φτωχή όμως υπήρχαν ακόμη δύο αγωνιστικές για να γίνουν. Το πιο αξιοσημείωτο γεγονός ήταν ότι ο Keshi απολύθηκε μετά τη νίκη με 3-1 επί του Σουδάν που είχε αποκατασταθεί ένα στοιχείο αισιοδοξίας.
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της περιόδου της σχετικής επιτυχίας όμως, ο Keshi διατηρούσε μια ασταθή σχέση με τη NFF. Αφού κατέκτησε το Coppa Africa το 2013, πρόσφερε την παραίτησή του εν μέσω αναφορών ότι το διοικητικό συμβούλιο προσέγγισε τον πρώην προπονητή της Ζάμπια Hervé Renard. Πείστηκε εν τέλει να παραμείνει στο πάγκο όμως στη συνέχεια ακολούθησε μια περίοδο επτά μηνών στην οποία ο Keshi δεν πληρώθηκε λόγω της πτώχευσης της NFF.
Αυτά τα θέματα χρησιμεύουν μόνο για να τονίσουν την συχνά αυθαίρετη φύση των αποφάσεων που λαμβάνονται από τη NFF. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει σαφής έλλειψη οργάνωσης και προφανώς ένα κενό εξουσίας που έχει γίνει ορατό σε όλους που σχετίζονται με την Εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια. Τα διοικητικά προβλήματα δεν είναι μόνο εκείνα που επηρεάζουν. Υπήρξε μια ασυγχώρητη έλλειψη επενδύσεων στον τομέα των ακαδημιών σε τοπικό επίπεδο, καθώς και μια φαινομενική αδιαφορία προς το εγχώριο ποδόσφαιρο.
Η πολιτική με επίκεντρο τη NFF έχει έρθει κάτω από κριτική για την έλλειψη εστίασης στο ίδιο το ποδόσφαιρο, με πολλά από τα μέλη της να θεωρείται ότι αδιαφορούν για το άθλημα που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν. Ο Adegboyega Onigbinde ο οποίος διαχειρίστηκε τους "σούπερ αετούς" στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, μίλησε απογοητευμένος για την τρέχουσα κατάσταση του ποδοσφαίρου στη χώρα του όταν η NFF προχωρούσε για μήνες χωρίς να διορίσει ένα νέο προπονητή:"Όταν λέω ότι το μείζον πρόβλημα με το ποδόσφαιρο μας είναι τα διοικητικά οι άνθρωποι θυμώνουν. Η πρόσληψη ενός προπονητή είναι ένα ζήτημα που θα μπορούσε να λυθεί μέσα σε μια-δυο εβδομάδες. Ο αθλητισμός δεν είναι κάτι που θα πρέπει να πολιτικοποιηθεί γι 'αυτό και η Νιγηρία δεν είναι σταθερή και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν τα πάει καλά. "
Παρά το γεγονός ότι από τους παρόντες παίκτες κάποιοι παίζουν όποτε το θελήσουν, μερικοί έχουν κατηγορήσει την έλλειψη μιας προκαθορισμένης φιλοσοφίας από τη λεγόμενη χρυσή εποχή. Η συχνή αλλαγή στους προπονητές είναι αναπόφευκτα ένα μέρος του όμως βγάζοντας έξω και τα εξωγηπεδικά ζητήματα, φαίνεται να υπάρχει και μια έλλειψη συνοχής μεταξύ των μικρών ομάδων βάλει τα τελευταία τρία χρόνια. Κυρίως δε αν εξετάσεις το εκπληκτικό γεγονός ότι η Νιγηρία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Under 17 τόσο το 2013 όσο και το 2015 και το 2007 και ήταν φιναλίστ το 2009. Ορισμένοι ποδοσφαιριστές από αυτές τις ομάδες θα έπρεπε τώρα να αφήσουν το σημάδι τους στην πρώτη ομάδα, ή τουλάχιστον μέσα στα επόμενα χρόνια.
Πέρυσι η χώρα βυθίστηκε σε μια βαθιά ύφεση μετά από μια ραγδαία υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου, η οποία οδήγησε σε άσχημα γεγονότα στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βραζιλία το περασμένο καλοκαίρι. Η έλλειψη κονδυλίων έφτασε σε ένα σημείο όπου το ταξίδι με το αεροπλάνο για να πάει τους παίκτες στη Νότια Αμερική ήταν ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο και η Νιγηρία έφτασε λίγες ώρες πριν από το εναρκτήριο παιχνίδι της. Στη συνέχεια ήρθε η καταστροφική πορεία στα προκριματικά του Coppa Africa το 2017, η οποία κατέληξε σε έναν αποκλεισμό αφήνοντας τους οπαδούς σε όλη τη χώρα να αισθάνονται αποξενωμένοι και αναστατωμένοι.
Αυτό έχει οδηγήσει στην NFF να κοιτάξει πέρα από το να διορίζει μόνο Νιγηριανούς προπονητές, 11 εκ των οποίων έχουν έρθει και έχουν φύγει από το 2010. Ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Anthony Kojo-Williams, ο οποίος είναι σε αντίθεση με τις σημερινές μεθόδους του διχασμένου συμβουλίου είπε:"Ακόμα υποστηρίζω ότι κανένας Νιγηριανός προπονητής δεν είναι κατάλληλος για να προπονήσει τους αετούς. Πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τη Νιγηρία όμως δεν ακούγομαι και κοιτάμε στο βαθύτερο χάος και ντροπή που έχουμε πέσει"Ακόμα και από έξω να το δεις είναι σαφές ότι η Νιγηρία έχει σοβαρά προβλήματα με όσους βρίσκονται στην εξουσία.
Όμως με τις σωστές προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις, εξακολουθεί να υπάρχει το ενδεχόμενο η υπερδύναμη του Αφρικανικού ποδοσφαίρου να μπορέσει μια ημέρα να επιστρέψεί σε αυτό που τώρα φαίνεται πολύ σαν μια "χρυσή εποχή" της δεκαετίας του '90.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου