Stuart Holden: Όταν ένας ποδοσφαιριστής δεν παραδίδεται στους τραυματισμούς του

Δημήτρης Βαρσάνης


Είναι ένα σπάνιο πράγμα στο ποδόσφαιρο ένας παίκτης ο οποίος εμφανίστηκε μόνο 30 φορές για ένα κλαμπ να γίνεται ένας αδιαμφισβήτητος μύθος.

Όμως και πάλι, ο Stuart Holden είναι ένας σπάνιος και ξεχωριστούς άνθρωπος στο σύνολο του. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής και ένας άνθρωπος που έπαιζε, ζούσε και ανέπνεε. Ένας παίκτης ο οποίος για μια φευγαλέα στιγμή, ήταν ένας από τους καλύτερους κεντρικούς μέσους την Premier League. Ένας παίκτης που ανέβασε σχεδόν τη Bolton στα προηγούμενα ευγενή ύψη και από την απώλεια του δεν ανακτήθηκε πραγματικά από τότε. Ο Stuart Holden αποσύρθηκε επισήμως από το ποδόσφαιρο στις 3 Φεβρουαρίου του 2016 μέσω μιας συναισθηματικής και ειλικρινής επιστολής στο ussoccer.com.

Περιέγραψε λεπτομερώς πώς για να γίνει πατέρας για πρώτη φορά τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι ήταν ο σωστός χρόνος για να αφήσει το υπόλοιπο σώμα του να αναπαυθεί από τη σκληρή πραγματικότητα του ποδοσφαίρου. Εκείνος αναπόλησε πολλά από την καριέρα του και ευχαρίστησε όλους εκείνους που προσέφεραν ένα χέρι βοήθειας και στήριξης.

Αυτό που δεν ήταν εμφανές στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του ήταν μια υπόδειξη θλίψης ή λύπης. Αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο όπως έπαιζε: χαμογελαστός. Η ιστορία του Stu Holden - ένας ξανθομάλλης Αμερικάνος που γεννήθηκε στο Αμπερντίν και έγινε θρύλος στην Bolton - είναι θλιβερή. Είναι η ιστορία ενός παίκτη του οποίου η θαυμάσια ικανότητα του συνεχώς κοβόταν από τραυματισμούς. Είναι η ιστορία ενός παίκτη που είχε την ποιότητα να προχωρήσει και να πετύχει ακόμη πιο απίστευτα πράγματα από ό, τι έκανε. Είναι ένα κομμάτι από μια ελληνική τραγωδία. Όμως είναι επίσης μια ιστορία που πρέπει να εμπνέει τους ανθρώπους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, όχι μόνο σε όσους εργάζονται και παρακολουθούν το άθλημα. Θα πρέπει να εμπνεύσει και τους ανθρώπους να μην εγκαταλείπουν ποτέ.

Οι απ' έξω μπορεί να πιστεύουν ότι οι τραυματισμοί του Holden τελείωσαν κατά τη στιγμή που ο Jonny Evans χτύπησε το γόνατό του σπάζοντας το πόδι του. Όμως στην πραγματικότητα ο Holden ήταν κάπως καταραμένός με τραυματισμούς σε όλη τη σταδιοδρομία του. Όχι σαν εκείνο το είδος ποτ συνεχώς εκτροχιάζουν τις καριέρες του Jack Wilshere και του Daniel Sturridge. Όχι, αυτοί οι τραυματισμοί ήταν όλα ένα αποτέλεσμα μιας φρικτής τύχης που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς.

Όταν ο Holden μεταφέρθηκε αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο για να παίξει για την Sunderland το 2005 δέχτηκε επίθεση ενώ στεκόταν έξω από ένα μπαρ του Νιουκάστλ επειδή αγωνιζόταν στη μισητή της αντίπαλο. Υποφέροντας ένα κάταγμα οφθαλμικής κόγχης, δεν μπορούσε να προπονηθεί για δύο μήνες και όταν τελικά επέστρεψε υπέστη έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που τον απέκλεισε για την υπόλοιπη χρονιάΑφέθηκε ελεύθερος χωρίς να παίξει ούτε ένα παιχνίδι για τις "μαυρόγατες". Στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του στο Τέξας και υπέγραψε στη Houston Dynamo όπου η καριέρα του απογειώθηκε. Εκείνος έπαιξε αναπόσπαστο μέρος στην κατάκτηση των δύο κυπέλλων MLS στο Νότο και είδε επίσης να κερδίζει μια θέση βασικού στην Εθνική ομάδα και να παίρνει άλλη μια ευκαιρία για να παίξει στην Αγγλία.

Μια σύμπτωση έστειλε τον Holden στην δεξιά πλευρά του Lancashire. Ήταν αρχικά υπό δοκιμή στη Burnley αφού ο Owen Coyle τον είχε δει να αγωνίζεται σε ένα παιχνίδι για την Dynamo στην τηλεόραση και ήταν εντυπωσιασμένος με αυτό που παρατήρησε και τον προσκάλεσε στους Clarets. Όχι πολύ καιρό μετά ο Coyle άφησε τη Burnley για να πάρει τα ηνία στην Bolton και έφερε τον Holden μαζί του, όπου ήταν και η καλύτερη μεταγραφή που έκανε στο Reebok.

Ο Holden ήταν η μοναδική φωτεινή σπίθα στο ντεμπούτο του στη βαριά ήττα με 4-0 από τη Tottenham και ήταν επίσης το αστέρι της στην πρώτη της έξοδό  στην Premier League, μια νίκη με 1-0 ενάντια στη Wolves. Στη συνέχεια καθώς είχε μια τάση σε αυτό, η χρονιά του κόπηκε απότομα.



Ενώ βρισκόταν στο καθήκον για τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Ολλανδίας ο Nigel de Jong έσπασε το πόδι του με ένα φρικτό μαρκάρισμα. Με τη χρονιά να τελειώνει, τότε τέθηκε ένας αγώνας δρόμου για να ανακτηθεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Εν τέλει τα κατάφερε και ήρθε από τον πάγκο στο πρώτο παιχνίδι κατά της Αγγλίας. Όλοι οι οπαδοί της Bolton ήταν στην ευχάριστη θέση να δουν τον Holden να επανέρχεται, ακόμη και ενάντια στα "Τρία Λιοντάρια".

 Γύρισε πίσω στο Reebok για την έναρξη της νέας σεζόν σε φόρμα και ανυπομονώντας να ξεκινήσει και από τις 14 Αυγούστου έως την ημερομηνία του τραυματισμού του (19 Μαρτίου) απέδειξε σε όλους πόσο υπέροχο ταλέντο ήταν. Ένας δυναμικός άντρας, εργατικός, εφευρετικος, επίμονος και κομψός, ένας παίκτης εξίσου ικανός στην άμυνα και στην επίθεση.

Ήταν ένας κινητήρας, η σπονδυλική στήλη, η καρδιά και η ψυχή της ομάδας και όταν απάνθρωπα έφυγε μαζί του χάθηκε και η ομάδα και δεν εμφανίστηκε ξανά ποτέ στα μεγάλα σαλόνια. Έχοντας περάσει έξι χρόνια τώρα και οι Trotters δεν ήταν σε θέση να το πράξουν. Η Bolton έπεσε από την 7η στην 14η θέση και ταπεινώθηκε στο Wembley από τη Stoke εκείνη την χρονιά. Έφτασε έως και το πάτο της Championship έχοντας ήδη υποβιβαστεί και τώρα αγωνίζεται.

Εκείνη τη μέρα στο Old Trafford δεν ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Holden ως ποδοσφαιριστής αλλά ήταν το τελευταίο παιχνίδι του ως εκείνου του ποδοσφαιριστή. Συνεχώς έριχνε ιδρώτα και δάκρυα για το άθλημα που αγαπά και το έπραξε σε αρκετές περιπτώσεις, ωστόσο κάθε φορά συναντιώταν με μια άλλη οπισθοδρόμηση.

Επέστρεψε από το αρχικό τραυματισμό του έξι μήνες αργότερα με μια ανείπωτη χαρά και αγαλλίαση. Το πρώτο του παιχνίδι ήταν μια αναμέτρηση για το League Cup εναντίον της Aston Villa στην οποία αγωνίστηκε 90 λεπτά και ενέπνευσε μια άθλια ομάδα της Bolton σε μια νίκη με 2-0. Στη συνέχεια μια ρουτίνα του τσεκάπ επισπεύσθηκε και αποκαλύφθηκε ότι μια καρφίτσα είχε μπει στο αριστερό γόνατό του και προκάλεσε μια βλάβη χόνδρου. Χρειαζόταν μια χειρουργική επέμβαση για να γίνει.

Δεκαέξι μήνες αργότερα επέστρεψε στο Reebok για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια και πέρασε ως αλλαγή στο τέλος σε έναν αγώνα του FA Cup κόντρα στην Everton. Καθώς σηκώθηκε από την πλάγια γραμμή περιμένοντας να μπει στον αγωνιστικό χώρο ξανά η ευτυχία ήταν απτή. Δεν ήταν μόνο ένας υποστηρικτής της Bolton που ήταν περιχαρής και τον έβλεπε ξανά. Μπήκε με τη συνοδεία ενός εκστατικού χειροκροτήματος και το άσμα:"STU-S-A, STU-S-A, STU-S-A".

Πήγε για να κάνει περισσότερες εμφανίσεις εκείνη την χρονιάς συμπεριλαμβανομένου ενός σύντομου δανεισμού στη Sheffield Wednesday για να ανακτήσει την ευκρίνεια του. Ήρθε στα μέσα της σεζόν με διακριτικότητα και επανήλθε στην Εθνική του ομάδα για το Gold Cup. Όλα τα σημάδια ήταν στραμμένα προς τον Holden για να κάνει μια πλήρη αποκατάσταση και να επανέλθει στην Bolton το καλοκαίρι έτοιμος και ανυπόμονος για να λάβει τη θέση του στη μέση του σταδίου. Στη συνέχεια έσχισε τους χιαστούς του στον τελικό.

Παρότι άλλη μια σπαρακτική οπισθοδρόμηση, ο Holden παρέμεινε θετικός και αρνήθηκε να τα παρατήσει. Άλλοι εννέα μήνες εξαντλητικής δουλειάς ακολούθησαν και πραγματοποίησε ακόμα μια επιστροφή, αυτή τη φορά σε έναν αγώνα των ρεζερβών της Bolton. Μόλις 23 λεπτά και οι χιαστοί του σχίστηκαν και πάλι και αυτό έμελλε να ήταν το τελευταίο του παιχνίδι.

Μια τέτοια σταθερή σειρά από καταστροφικές αποτυχίες θα σπάσουν ένα μικρότερο άνδρα, αλλά όλες δεν κατάφεραν να απογοητεύσουν τον Holden και κάθε φορά επέστρεφε στο γήπεδο για μια ακόμη φορά. Τον Ιανουάριο του 2016 όταν προπονούνταν στις εγκαταστάσεις των ΗΠΑ και είχε  κάνει σχέδια με τον Owen Coyle να επανέλθει στην αγαπημένη του Dynamo για άλλη μια φορά, με τον Σκωτσέζο τεχνικό να διακρίνει το ταλέντο του και του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στην Αγγλία.

Όμως οι πόνοι σύντομα επέστρεψαν και όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί του μέσω ενός e-mail ανακοίνωσε την απόσυρση του. Ο αγώνας είχε μόλις τελειώσει. Είναι ένα τεράστιο κρίμα, μια θαυμάσια καριέρα διεκόπη πάρα πολύ σύντονα. Όμως ακριβώς όπως ο Holden, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταθούμε σε αυτό το γεγονός. Πέτυχε απίστευτα πράγματα. Ήταν ένας πρωταθλητής για ένα από τα σωματεία του και τη χώρα του. Έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στη Premier League.

Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί στο Μπόλτον και στο Χιούστον. Παίρνεις ένα ξεχωριστό ποδοσφαιριστή, ένα ξεχωριστό πρόσωπο για να επιτευχθεί αυτό και ο Holden είναι αναμφίβολα ένα από αυτά.