Δημήτρης Βαρσάνης
Για πολλά χρόνια το ποδόσφαιρο της Barcelona ήταν το σημείο αναφοράς της τελειότητας στον κόσμο του βασιλιά των σπορ. Το Tiki-Taka, ο Lionel Messi και φυσικά ο άστατος Βραζιλιάνος σούπερ σταρ Ronaldinho ήταν μόνο μερικοί από τους λόγους πίσω από την άνοδο του συλλόγου.
Το Mes Que un Club που μεταφράζεται σε «Περισσότερο από ένα κλαμπ» είναι μια φράση συνώνυμη με ένα πραγματικό Ευρωπαϊκό γίγαντα, αλλά στην αρχή της νέας χιλιετίας τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήταν σχεδιασμένα για μια ομάδα που δεν μπορούσε να ταιριάξει με τη Dream Team του Johan Cruyff.
Ο Louis van Gaal προσπάθησε και απέτυχε όμως ακόμη και ο μεγάλος Ολλανδός δεν κατάφερε να χτίσει μια βιώσιμη ομάδα ικανή να ταιριάξει με τους προκατόχους του. Η σκυτάλη πέρασε στο συμπατριώτη του Frank Rijkaard και αυτή η αλλαγή φρουράς ήταν ο λόγος που μπήκε μια νέα εποχή στη Καταλονία
Ο Xavi, ο Andrés Iniesta, ο Carles Puyol, ο Samuel Eto'o και φυσικά ο Ronaldinho ήταν ίσως η μεγαλύτερη ηθική αυτουργία στη στροφή προς το μεγαλείο, αλλά ένας άνθρωπος, του οποίου το όνομα πέφτει συχνά κάτω από το ραντάρ είναι ο Ludovic Giuly. Ο Γάλλος του οποίου η πονηριά και εργατικότητα του ήταν απαραίτητες για τη “μηχανή” του Rjikaard.
Το 2007 το Γαλλικό γρανάζι στην επιθετική γραμμή της έπρεπε να παραδώσει τη θέση του σε κάποιον Lionel Messi, αλλά για τρία χρόνια βοήθησε στην ανοικοδόμηση του κουρελιασμένου μοντέλου της Barcelona. Υπογράφοντας από την AS Monaco για περίπου εκατομμύρια 8 εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι του 2004, ο Giuly ήρθε με μια σημαντική φήμη μετά τη συνεισφορά του στον επαρχιακό σύλλογο να φτάσει έως το τελικό του Champions League εκείνη τη χρονιά.
Το συναρπαστικό Γαλλικό σύνολο του Didier Deschamps θα ηττηθεί τελικά στο τελικό από τη Porto του José Μουρίνιο με 3-0. Οι Πορτογάλοι ήταν απλά πάρα πολύ αποτελεσματικοί. Δυστυχώς στο τελευταίο παιχνίδι του για τον σύλλογο ο Giuly υπέστη έναν τραυματισμό στη βουβωνική χώρα και αντικαταστάθηκε νωρίς στο πρώτο ημίχρονο.
Ωστόσο η φήμη του είχε ήδη παγιωθεί κατά τη διάρκεια μιας κερδοφόρας περιόδου στην πατρίδα του. Ένας τολμηρός επιθετικός, ο Giuly ήταν ικανός να προσαρμοστεί σε διαφορετικά συστήματα και θέσεις, ταλαιπωρούσε τους αντίπαλους ακραίους μπακ και διέθετε μια εξαιρετική ψυχραιμία μπροστά από την εστία.
Ήταν αυτό που λαχταρούσε η Barcelona καθώς είχε ήδη δύο σούπερ σταρ στην επίθεση της με τους Eto’o και Ronaldinho να κλέβουν τα φώτα της δημοσιότητας και να βάζουν άφθονα τέρματα. Το μόνο που χρειάζονταν ήταν έναν συνεπή εργάτη που θα μπορούσε να γίνει η τρίτη ακίδα στην τρίαινα τους. Ο Giuly ήταν αυτός ο παίκτης. Ποτέ δεν εντυπωσίασε τους θεατές του Camp Nou με μια εξωφρενική δεξιότητα ή με έναν όγκο τερμάτων που θα κάνουν τα σαγόνια τους να πέσουν, ωστόσο τη συνεισφορά του την αντιλαμβάνονταν όλοι.
Αφού σκόραρε στο ντεμπούτο του ενάντια στη Santander, ο Γάλλος απόλαυσε ένα γρήγορο ξεκίνημα στην καριέρα του στην Ισπανία. Το πιο ιδανικό για τον Rijkaard ήταν ότι διέθετε ένα παίκτη ο οποίος ήταν ολοκληρωμένος στο κορυφαίο επίπεδο και θα μπορούσε να προσαρμοστεί στο σύστημα του με ευκολία.
Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να τον διδάξει λίγο από τακτική. Δεν ήταν ένα προπονητικό πείραμα, απλά μια έξυπνη τακτική με έναν παίκτη ικανό να κάνει την εξοφλήσει:«Δεν έχω πολλά πράγματα να μάθω στο Ludo. Είναι ένας πολύ σημαντικός παίκτης για εμάς. Μπορεί να γίνει ένας πάροχος αλλά επίσης ένα από τα μεγάλα προσόντα του είναι το σκοράρισμα. Θα ήταν άδικο να τον καταδικάσουμε τοποθετώντας τον μόνο στα πλευρά. Η βάση του παιχνιδιού του είναι η ταχύτητα και η ευφυΐα του.» Ο Rijkaard ήξερε ότι είχε τον τέλειο άνθρωπο για τη δουλειά.
Τη πρώτη του χρονιά τη τελείωσε ως δεύτερος σκόρερ της ομάδας πίσω από τον πληθωρικό Eto’o παρότι έλειπε ανά διαστήματα λόγω των αρκετών τραυματισμων του. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι η εξαετής ξηρασία τους σε τίτλους σταμάτησε το καλοκαίρι του 2005 με τη κατάκτηση της La Liga. Η συνοχή και η ακρίβεια των τριών επιθετικών της ανέβασαν στον ουρανό τη σημαία των Blaugrana.
Αφού δοκίμασαν το γλυκό νέκταρ της επιτυχίας το σύνολο του Rijkaard πέταξε τη σεζόν 2005-06 με τις πιο δυναμικές της διαθέσεις, με τον “έλικα” του Giuly στα δεξιά να διατηρείται πάντα σταθερός. Η εποχή της κυριαρχίας της Barcelona αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα.
Ο Eto’o και ο Ronaldinho ήταν στα καλύτερα τους σε μια από τις καλύτερες χρονιές της Barcelona “σπάζοντας” ομάδες στα δύο με το μαγευτικό ταλέντο τους. Ήταν η χρονιά που ο Βραζιλιάνος σούπερ σταρ έλαβε μια μόνιμη επευφημία στο Barcelona μετά από δύο σόλο γκολ που ουσιαστικά αψήφησε όλες τις πιθανότητες.
Ο Giuly ήταν περισσότερο στην περιφέρεια σε εκείνο το “κλάσικο” εκτελώντας θαυμάσια το ρόλο του και κρατώντας τους τρεις μπροστινούς κολλημένους μεταξύ τους. Ήταν ένα παιχνίδι που θα έρθει να συμβολίσει τη δική του περίοδο όπως και του Ronaldinho στο σύλλογο.
Τα στατιστικά του μπορεί να έκαναν μια βουτιά (μόνο πέντε γκολ και τρεις ασίστ στη La Liga) όμως η ήσσονος παρουσία του στην ομάδα ήταν ακόμα εκεί. Ο υποστηρικτικός του ρόλος στη κατά τα φαινομενικά καλύτερη τριάδα στο κόσμο εκείνο το διάστημα ήταν δύσκολος και η τηλεπαθητική κατανόηση του με τον Juliano Belletti στη δεξιά πλευρά ήταν ζωτικής σημασίας για το στυλ παιχνιδιού του Rijkaard.
Πρόκειται να ήταν μια σταθερή χρονιά για το Giuly χωρίς όμως να παίρνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν ήταν αυτός που σαγήνευε τα πλήθη, απλά εκπλήρωνε το ρόλο του με ένα αξιοπρεπή τρόπο σαν τον Pedro λίγο καιρό αργότερα στους Καταλανούς.
Ωστόσο μια νύχτα στο Μιλάνο θα εδραίωνε την ιδιότητά του ως λατρεμένου ήρωα των Blaugrana. Αφού ξεπέρασε με δυσκολία τη Benfica και τη Chelsea του Mourinho στα στάδια των νοκ-άουτ του Τσάμπιονς Λιγκ, η Barcelona βρέθηκε στα ημιτελικά του θεσμού. Η Milan στάθηκε ως αντίπαλος της η οποία θεωρούνταν και το φαβορί της διοργάνωσης. Μια ομάδα με ένα σύγχρονο μύθο σχεδόν σε κάθε θέση.
Ο πρώτος αγώνας έγινε στο San Siro. Μια οδυνηρή αποστολή για κάθε ομάδα ακόμα και αν αυτή κατείχε τον όγκο των αστέρων της Barcelona. Δεν έμελλε όμως να είναι μια βραδιά για τους άνδρες με τα κοκκινόμαυρα. Αντ 'αυτού ήταν μια βραδιά για τον μικροκαμωμένο Γάλλο με τη φωσφοριζέ φανέλα.
Ο Ronaldinho πήρε τη μπάλα και με μια ιδανική πάσα που μόνο η κλάση του μπορούσε να βγάλει βρήκε τον Giuly, ο οποίος όπως έκανε πάντα είχε την απαραίτητη ηρεμία για να περάσει την μπάλα από τον ανήμπορο Dida. Ήταν το μοναδικό τέρμα και στους δύο αγώνες και ο αποφασιστικός παράγοντας στη μεγαλύτερη βραδιά της Barcelona από το τελικό του Wembley το 1992 απέναντι στη Sampdoria.
Η Arsenal απέκλεισε τη Villareal στον άλλο ημιτελικό για να γίνει το τελευταίο εμπόδιο των ανδρών του Rijkaard στο Παρίσι. Ο Giuly παρέδωσε τη χρησιμότητα του όμως του αρνήθηκαν ένα γκολ δόξας. Όταν έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Lehman ο οποίος ανέτρεψε νωρίτερα στη φάση τον Eto’o. Ο διαιτητής έκρινε ότι είναι μια κόκκινη κάρτα και φάουλ έξω από τη περιοχή και ως εκ τούτου το τέρμα ακυρώθηκε.
Εν τέλει οι Blaugrana υπερνίκησαν την αντίσταση των Gunners με 2-1 και ήταν οι βασιλείς της Ευρώπης για μια ακόμη φορά. Ο Giuly είχε πετύχει το όνειρό του να λάβει το μετάλλιο του Champions League αφού έμεινε εκτός αγωνιστικού χώρου με έναν τραυματισμό στον προηγούμενο τελικό του με τη Monaco.
Η σεζόν 2006/07 θα είναι η τελευταία του στην Ισπανία μιας και το αυξανόμενο ανάστημα του Messi σηματοδότησε ότι ο χρόνος πλησιάζει στο τέλος του. Ο Γάλλος ακόμη σχολίασε ότι ο μικρός Αργεντινός “μάγος” τους διέλυε στην προπόνηση και ότι ήταν μια τυπική διαδικασία να αντικατασταθεί.
Ο Giuly θα ξεκινήσει σε μόλις 15 παιχνίδια της La Liga εκείνη την χρονιά βρίσκοντας δίχτυα μόνο τρεις φορές. Μια νέα εποχή της συνολικής κυριαρχίας της Barcelona πλησίαζε και ο Γάλλος δεν είχε τις δεξιότητες - ή την ηλικία - για να αντεπεξέλθει Αντ 'αυτού θα αποχαιρετήσει την ομάδα που του έδωσε την τιμητική διάκριση που του άξιζε. Η σκυτάλη πέρασε στον Messi και η διαδικασία της εξέλιξης συνεχίστηκε στη Καταλονία. Γνώριζε όπως και οι περισσότεροι ότι ο Messi επρόκειτο να ανυψώσει τη Barca σε αθέατα επίπεδα και με όλη τη χάρη του ο Giuly του έδωσε την έγκριση για να το αφήσει να συμβεί.
Ωστόσο οι οπαδοί στο Camp Nou δεν θα ξεχάσουν ποτέ το ταπεινό ξεκίνημα τους στο δρόμο προς τη δόξα στην αρχή της νέας χιλιετίας και ότι ο Giuly ήταν ένα ζωτικό κομμάτι του παζλ. Ο Γάλλο ίσως να μην ήταν το τελευταίο κομμάτι όμως επέτρεψε σε άλλους να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα οφέλη χάρη στην ικανότητα και την ανιδιοτελής στάση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου