Δημήτρης Βαρσάνης
Το Σουρινάμ είναι μια χώρα που βρίσκεται στη Βορειοανατολική ακτή του Ατλαντικού της Νότιας Αμερικής. Είναι το μικρότερο Έθνος στην Ήπειρο και φιλοξενεί πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο από 500.000 κατοίκους. Είναι πολιτιστικά παρόμοιο με την Καραϊβική και τα πλοία του μεταφέρουν πολυάριθμα προϊόντα όπως το ρύζι, οι μπανάνες και η ζάχαρη.
Ωστόσο οι μεγαλύτερες εξαγωγές του προέρχονται από τη μορφή μερικών χαρισματικών ποδοσφαιριστών του. Μετά την αρχική ανακάλυψη του από τους Βρετανούς στα τέλη του 17ου αιώνα, οι Ολλανδοί ήταν αυτοί που αποίκισαν το Σουρινάμ και άρχισαν να αξιοποιούν στο έπακρο το αγροτικό τους πλούτο. Στηρίχτηκαν σε μεγάλο βαθμό στους Αφρικανούς σκλάβους να φροντίζουν τη γη τους και να επιστρέφουν τα εμπορεύματα στο λιμάνι του Ρότερνταμ. Εν τέλει μετά από μια συμφωνία με τη Βρετανία το Σουρινάμ αποτελούσε Βασίλειο των Κάτω Χωρών.
Η Εθνική γλώσσα του Σουρινάμ έγινε η ολλανδική και παρέμεινε αποικία της μέχρι την απόκτηση της ανεξαρτησίας του το 1975. Παρά τα κάποια θετικά από την αυτοδιοίκηση του, πολλοί από τους κατοίκους του Έθνους επέλεξαν να μεταναστεύσουν στους πρώην Ευρωπαίους ηγέτες τους δεδομένης της αυξημένης ευκαιρίας απασχόλησης και των μεγαλύτερων μισθών.
Εδώ είναι που γεννήθηκαν οι επόμενες γενιές των “Οράνιε”. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας του Ολλανδικού ποδοσφαίρου Sander Ijtsma:"Η εθνική ομάδα της Ολλανδίας αναμφισβήτητα είναι ωφελημένη από τη χρήση παικτών που γεννήθηκαν στο Σουρινάμ μιας και είχαν τη δυνατότητα να αφήσουν το αντίκτυπο τους". Η Ολλανδία είναι ευρέως γνωστή για την ισότιμη κοινωνία της όμως όπως θα σας πει ο κάθε Σουριναμέζος το πρώτο κύμα της μαζικής μετανάστευσης δεν έγινε δεκτό θερμά από όλους.
“Πρέπει να ήσουν τουλάχιστον δύο φορές πιο καλός από έναν λευκό παίκτη στην ίδια θέση. Πολλοί παίκτες τα παρατούσαν επειδή δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους. Σήμερα τα μάτια των ανθρώπων είναι πιο ανοιχτά όμως στο παρελθόν έδινες έναν πραγματικό αγώνα ". Αυτά είναι τα λόγια του πρώην Ολλανδού Διεθνή του Ajax, της Milan, της Barcelona και της Chelsea Winston Bogarde. Ευτυχώς σε μερικές περιπτώσεις η ικανότητά ξεπέρασε τη προκατάληψη και η Eredivisie χαίρεται που πρόσωπα με καταγωγή από το Σουρινάμ γίνονται Ολλανδοί.
Η Ολλανδία έβγαινε πίσω από μια χρυσή εποχή. Η ομάδα της δεκαετίας του 1970 είχε εμπνεύσει το κόσμο με τις επαναστατικές τακτικές της και το διασκεδαστικό παιχνίδι της. Οι “ Οράνιε” έφτασαν σε δύο διαδοχικούς τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1974 και το 1978 και τελικά τους έχασε και τους δύο. Η εικόνα της βυθίστηκε κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου καθώς η μεγάλη ομάδα των Johan Cruyff, Johan Neeskens και Ruud Krol άνοιξαν το δρόμο για μια πιο πολυπολιτισμική ομάδα. Αυτό που ακολούθησε σηματοδότησε το μεγαλύτερο Διεθνές επίτευγμα της Ολλανδίας μέχρι σήμερα.
Αφού έπαιζε με μια ιδιοσυγκρασιακή φωνή συνώνυμη με το ολλανδικό στυλ, Σουριναμέζικα αστέρια όπως ο Frank Rijkaard και ο Ruud Gullit εμφανίστηκαν στη σκηνή και συνδύασαν το τεχνικά εξαιρετικό ποδόσφαιρο με μια νότα της Νοτίου Αμερικής. Η πληθωρικότητα τους έδωσε νέα ζωή στην ομάδα καθώς κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988.
Παρόλο που η Ολλανδία δεν ήταν πλέον τόσο επιδέξια όπως την προηγούμενη δεκαετία, η είσοδος ενός διαφορετικού είδους ποδοσφαίρου αποδείχτηκε μια αναμφισβήτητη επιτυχία. Ένα άλλο αστέρι του Σουρινάμ στράφηκε στην Ολλανδική εικόνα. Ο Edgar Davids πιστεύει ότι η πατρίδα του έχει μεγάλη επιρροή από την γειτονική Βραζιλία. "Το Σουρινάμ έχει πολλές ομοιότητες με τη Βραζιλία. Υπάρχει πολλή φτώχεια και πολλά παιδιά στο δρόμο που δεν έχουν χρήματα, προέρχονται από διαλυμένα σπίτια και διαθέτουν αρκετό χρόνο στα χέρια τους. Παίζουν ποδόσφαιρο όλη την ώρα και μαθαίνουν να παίζουν με τα γυμνά πόδια τους. "
Αφού τελείωσε το τουρνουά και έφερε Διεθνής αναγνώριση σε αυτή τη μικρή χώρα, οι μετανάστες του Σουρινάμ περισσότερο το γιόρταζαν παρά το κατέκριναν. Δεν ήταν ποτέ πιο διαδεδομένη η χώρα τους όταν διοργανώθηκε ένας φιλανθρωπικός αγώνας το 1991 για να μαζευτούν χρήματα για τις οικογένειες των θυμάτων μετά από ένα αεροπορικό δυστύχημα λίγο έξω από το Παραμαρίμπο, την πρωτεύουσα του Σουρινάμ. Ο αγώνας παρουσίασε μια ενδεκάδα του Σουρινάμ που περιλάμβανε τους Gullit, Rijkaard και Bogarde εναντίον μιας επίλεκτης Ολλανδικής ομάδας μπροστά σε ένα αμοιβαία εορταστικό πλήθος. Το Σουρινάμ έχασε 3-1 νικητές.
Δεν έχει επωφεληθεί όμως μόνο η Εθνική ομάδα. Το 2009 η FIFA ανέφερε ότι υπήρχαν 150 παίκτες στη Eredivisie που η προέλευσή τους είναι από τη χερσόνησο της Νοτίου Αμερικής. Ένας από τους λίγους δημοσιογράφους του Σουρινάμ, ο Humberto Tan πιστεύει ότι η Ολλανδία θα ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση καθ 'όλη τη δεκαετία του '80 αν δεν υπήρχε η επιρροή του Σουρινάμ. Αντίστοιχα παρατήρησε: "Χωρίς το Σουρινάμ η Ολλανδία θα ήταν σαν τη Γερμανία. Μια ομάδα αδύναμη, σοφτ, περίεργη, λίγο δημιουργική και καθόλου συναρπαστική για να την παρακολουθήσεις"
Δυστυχώς το λεπτό ζήτημα του ρατσισμού επανήλθε ξανά στο προσκήνιο το 1996. Με τη ρήξη να εμφανίζεται στην Εθνική ομάδα κατά τη διάρκεια του Euro 1996, εφημερίδες και διάφορα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης ισχυρίζονταν μάλλον ότι υπήρχε μια διάκριση μεταξύ των λευκών και των μαύρων ποδοσφαιριστών ύστερα από εικόνες που προέκυψαν από το μεσημεριανό γεύμα που η ομάδα έτρωγε σε ξεχωριστά τραπέζια. Ο Tan διαψεύδει αυτές τις φήμες και εξήγησε ότι η ρήξη είχε περισσότερο να κάνει με τον προπονητή Guus Hiddink που έθετε υπερβολική πίστη στους έμπειρους παίκτες και παραμέριζε τους νεαρούς συναδέλφους τους.
Με τη θρυλική ομάδα του Ajax του Louis van Gaal να σηκώνει το Champions League το 1995, πολλοί πίστευαν ότι Σουριναμέζοι παίκτες όπως ο Edgar Davids, ο Clarence Seedorf και ο Patrick Kluivert αξίζουν μεγαλύτερη αναγνώριση στη Διεθνή σκηνή. Ωστόσο ο ισχυρογνώμων Hiddink κράτησε μια διαμετρικά αντίθετη άποψη. Στους Σουριναμέζους επίσης απονεμόταν αδικαιολόγητα και αόριστα το επίθετο του «τεμπέλη» λόγω της χαλαρής κουλτούρας της Καραϊβικής, αλλά αν αυτό το νησιωτικό στερεότυπο παίζει ένα μέρος ή όχι δεν έχει αποδειχθεί ποτέ.
Με τη σαρδόνια στάση γύρω από τους Σουριναμέζους παίκτες στα μέσα της δεκαετίας του '90, τίθεται το ερώτημα γιατί πολλοί από αυτούς δεν επέλεξαν να εκπροσωπήσουν την πατρίδα τους σε Διεθνές επίπεδο. Η απάντηση βρίσκεται στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό τοπίο του Σουρινάμ. Από την ανεξαρτησία του η χώρα ήταν τόπος ανησυχίας, καθώς οι δικτατορίες έδειξαν ότι τα ποσοστά ανεργίας και η πείνα αυξάνονται συνεχώς. Ακόμα ένας νόμος ορίζει ότι οποιοσδήποτε πολίτης μεταναστεύει στις Κάτω Χώρες δεν είναι πλέον κατάλληλος να εκπροσωπεί την Εθνική ομάδα.
Αυτό θέτει τους νέους αυτόχθονες παίκτες σε μια ασυμβίβαστη θέση όταν επιδιώκουν μια καριέρα στο ποδόσφαιρο. Το πρότυπο της προπόνησης είναι χαμηλό σε σύγκριση με της Ευρώπης και η δομή του πρωταθλήματος δεν αφήνει και πολλές επιθυμίες δημιουργώντας ένα είδος καταγραφής 22 καταστάσεων. Έτσι, όταν προσφέρονται στους νέους δοκιμές σε ακαδημίες και επαγγελματικά συμβόλαια στην Ολλανδία είναι λογικό και επόμενο να αποχωρούν από το Εθνικό πρόγραμμα του Σουρινάμ.
Σήμερα κατατάσσεται στην 118η θέση της βαθμολογίας της FIFA, το μοναδικό του αστέρι είναι ο Giovanni Drenthe (αδερφός του Royston) και οι ελπίδες του Έθνους να παρευρεθούν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ή στους Ολυμπιακούς αγώνες μοιάζουν ζοφερές.
Επιπλέον κοσμοπολίτικες πόλεις όπως το Άμστερνταμ προσφέρουν μερικές από τις καλύτερες εγκαταστάσεις στον κόσμο και μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα μοντέρνο εφαλτήριο στην κορυφή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο Gullit επιβεβαίωσε αυτή την πεποίθηση όταν δήλωσε: "Η προπόνηση στην Ολλανδία είναι μια από τις καλύτερες στον κόσμο. Οι παίκτες ανυψώνονται με προσοχή στην τακτική και στην τεχνική. Αυτό ωφέλησε τους Ολλανδούς και τους Σουριναμέζους ποδοσφαιριστές. Αυτό το μείγμα συνείσφερε να δημιουργηθούν ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές ομάδες και μας έκανε αυτό που είμαστε”.
Μέχρι σήμερα οι “Οράνιε” κερδίζουν ακόμα παίκτες από το Σουρινάμ με το τελευταίο του “κορμό” να ανήκουν αστέρια όπως ο Virgil van Dijk, ο Jeffrey Bruma, ο Michel Vorm και ο Georgino Wijnaldum. Η σχέση μεταξύ των δύο Εθνών υπήρξε έντονη κατά καιρούς όμως η τάση της μετανάστευσης οδήγησε τους Ολλανδούς στη δόξα και θα φέρει σίγουρα περισσότερους καρπούς απ' ότι μόνο μπανάνες τα επόμενα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου