Piacenza: Οι εκθρονισμένοι "βασιλιάδες" της επαρχίας

Δημήτρης Βαρσάνης

Πέρασαν 14 χρόνια από τότε που η Piacenza Calcio νικούσε τη πανίσχυρη Milan με 4-2 την τελευταία αγωνιστική της Serie A, αλλά η πτώση τους από τότε έχει δει αυτό το υπερήφανο κλαμπ να υποφέρει μια μοίρα χειρότερη από όσο ο καθένας μπορεί να φανταστεί. Όχι μόνο του αφαιρέθηκε ο τίτλος ότι είναι οι αδιαφιλονίκητοι “βασιλιάδες” της πόλης, αλλά και το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομα που φορούσαν με υπερηφάνεια στο στήθος τους για 93 χρόνια.

Οι “Lupi” (Οι λύκοι) ιδρύθηκαν το 1919 από ένα γκρουπ φοιτητών και τοπικών εργαζομένων. Αγωνίστηκαν για πρώτη φορά στη Serie A το 1993 έχοντας ξεπεράσει το εμπόδιο της Cosenza για να ανέβει από Serie B. Στα επόμενα 10 χρόνια ο σύλλογος που μας χάρισε τους αδελφούς Inzaghi (Filippo και Simone) ανεβοκατέβαινε τις δύο κατηγορίες, αν και έπαιζε κυρίως στο υψηλότερο επίπεδο

Γνωστός για την αυστηρά Ιταλική φιλοσοφία του, ο σύλλογος δεν αγόρασε ποτέ ξένο παίκτη μέχρι την σεζόν 2000-01. Βοηθούμενος από τα γκολ του βετεράνου επιθετικού Dario Hübner, η Piacenza διατηρούσε τη τύχη της στη Serie A σε μια εποχή που το Calcio ήταν στο αποκορύφωμά του και θεωρούνταν το καλύτερο στον κόσμο.

Τα καλά πράγματα πάντα δεν διαρκούν πολύ και με την αργή υποχώρηση του Calcio, έτσι ήρθε και η πτώση της Piacenza που υποβιβάστηκε από τη Serie A τη σεζόν 2002-03. Ο σύλλογος πέρασε τα επόμενα οχτώ χρόνια στη Serie Β και από τότε επέστρεψε ξανά. Πάμε στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης με το σύλλογο να υποβιβάζεται και πάλι το 2011 στη Lega Pro.

Οι τύχες δεν βελτιώθηκαν και ενώ τα αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο συνέχισαν να κάνουν μια ζοφερή ανάγνωση για τους οπαδούς της Piacenza, το ίδιο συνέβη και με την οικονομική της ισορροπία. Το αναπόφευκτο τελικά ήρθε στις 22 Μαρτίου του 2012 όταν το κλαμπ κηρύχθηκε σε πτώχευση. Η ομάδα εκπλήρωσε τις υπολειπόμενες υποχρεώσεις της στη Lega Pro πριν από την επίσημη διάλυση της στις 19 Ιουνίου του 2012. Οι Biancorossi είχαν εξαφανιστεί.

Την ίδια χρονιά όχι μακριά από την Piacenza, η μικροσκοπική Libertaspes Calcio πανηγύριζε την άνοδο από την Promozione στην Eccellenza. Όμως ελάχιστοι ήξεραν ότι αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία πράξη του συγκεκριμένου συλλόγου.

Η Piacenza ήταν ένας πολύ μεγάλος σύλλογος για να ξεθωριάσει όμως η επανένταξή της πιθανότατα θα σήμαινε ότι θα άρχιζε από τη χαμηλότερη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου (Terza Categoria). Αυτό θα γινόταν εκτός αν κάποιος έβρισκε μια εναλλακτική λύση. Αυτή η εναλλακτική λύση εμφανίστηκε στο πρόσωπο της Libertaspes Calcio.

Η νέα κοινοπραξία ήλπιζε να αναβιώσει την Piacenza αγοράζοντας τη Libertaspes και άλλαξε αμέσως το όνομα του συλλόγου σε Lupa Piacenza. Σύμφωνα με τον ιταλικό νόμο, όταν ένα σωματείο φεύγει από τις επαγγελματικές κατηγορίες χάνει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το όνομα του συλλόγου για μια χρονική περίοδο.

Η αναγεννημένη Piacenza επανήλθε στο Stadio Garilli (η παραδοσιακή της έδρα) και ξεκίνησε ξανά από την Eccellenza Emilia-Romagna (η Eccellenza είναι η υψηλότερη ερασιτεχνική κατηγορία της Ιταλίας). Ήταν μια αγενής αφύπνιση για το σύλλογο καθώς την έφερνε πρόσωπο με πρόσωπο με μικροσκοπικούς συλλόγους από τα γύρω χωριά που αντιμετώπιζαν έναν αγώνα εναντίον της Piacenza ως έναν τελικό κυπέλλου.

Ο σεβασμός για το γνωστό όνομα του συλλόγου σήμαινε ότι ήταν ακόμα σε θέση να αντλήσει τους καλύτερους παίκτες από την γύρω περιοχή. Αυτό σε συνδυασμό με μια πιστή βάση οπαδών, μαζική για αυτό το επίπεδο τους βοήθησε να κατακτήσουν άνετα το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 2013 το κλαμπ άλλαξε την επωνυμία του σε Piacenza 1919 και όλοι θέλησαν να κερδίσουν κατευθείαν και τη Serie D. Ωστόσο αποδείχθηκε μια δύσκολη σεζόν καθώς δεν κατάφερε να πάρει το τίτλο του ομίλου της.

Αυτό που έκανε ακόμα περισσότερο τους Piacentini να αγριεύουν είναι ότι έβλεπαν τους γείτονες τους στη πόλη, τη Pro Piacenza να κάθεται στη κορυφή της Serie D. Ήταν μια θέση που δεν εγκατέλειψε ποτέ, παίρνοντας την άνοδο στη Lega Pro για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Όπως και η Piacenza, η Pro Piacenza ιδρύθηκε το 1919 όμως παραδοσιακά έπαιζε πάντα το δεύτερο βιολί σε σύγκριση με τους υπερπληθής γείτονες τους. Στην πραγματικότητα, τη δεκαετία του ‘80 το κλαμπ ήταν ακόμα μια θυγατρική ομάδα της Piacenza. Οι ρόλοι όμως είχαν αλλάξει και η Pro Piacenza ήταν τώρα ο σύλλογος που έμπαινε στις επαγγελματικές κατηγορίες ενώ η Piacenza 1919 παρέμεινε ως μια ημιεπαγγελματική ομάδα.

Για τη βάση των οπαδών της Piacenza αυτό ήταν απαράδεκτο και εξέφρασαν την περιφρόνησή τους αρνούμενοι να αναγνωρίσουν τους αγώνες εναντίον της Pro Piacenza ως πραγματικά "ντέρμπι". Για αυτούς οι πραγματικές αντιπαλότητες ήταν με τη Cremonese, τη Reggiana και τη Parma. Δεν αντίκριζαν την Pro Piacenza ως εκπρόσωπος της πόλης τους. Δεν ήταν οι αληθινοί Piacentini.

Είτε το πιστεύατε είτε όχι η Pro Piacenza ήταν τώρα το πρώτο όνομα στην πόλη, καταδικάζοντας την Piacenza σε μια θέση στην οποία δεν είχε προηγηθεί ποτέ. Την σεζόν 2014 - 2015 τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και οι Biancorossi αισθάνθηκαν το βάρος της προσδοκίας για άλλη μια φορά στη Serie D. Οι προσελεύσεις άρχισαν επίσης να μειώνονται σημαντικά.

Η Pro Piacenza εν τω μεταξύ ξεκίνησε τη παρθενική της χρονιά στη Lega Pro με μείον επτά βαθμούς. Ακόμα όμως και έτσι απέφυγε τον υποβιβασμό και παρέμεινε για την ιστορική της δεύτερη χρονιά. Ωστόσο τη σεζόν 2015 - 16 η Piacenza 1919 ξέφυγε από τη σκληρή πραγματικότητα της Serie D γνωρίζοντας επίσης ότι οι σφετεριστές (Pro Piacenza) χρησιμοποιούν το γήπεδο τους (Stadio Garilli) για τις δικές τους ανάγκες.

Τη περασμένη σεζόν η Piacenza πήρε τη πρώτη της εκδίκηση νικώντας δις τους μισητούς αντιπάλους τους και κάνοντας σαφώς μια πολύ καλύτερη χρονιά διεκδικώντας ακόμα και την άνοδο μέσω των πλέι - οφ. Ωστόσο με τη Pro Piacenza να διατηρεί τη παραμονή της στη Serie C για τέταρτη διαδοχική χρονιά μπορεί να φωνάζει ότι είναι πιο έμπειρη στη κατηγορία από τους άλλοτε “βασιλιάδες” της επαρχίας τους.