Filippo Savi: Η παντοτινή του αγάπη με το Calcio

Δημήτρης Βαρσάνης

Είναι η τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2014-15 στο πρώτο όμιλο της Eccellenza Emilia-Romagna. Μπροστά σε ένα σεμνό πλήθος, οι παίκτες της μικροσκοπικής Lentigione Calcio γιορτάζουν την άνοδο τους στη Serie D. Στον πυθμένα αυτών των εορτασμών βρίσκεται και ο Filippo Savi.

Πέρασαν πάνω από δέκα χρόνια από τότε που ο Savi έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A, παίζοντας για το παιδικό του σύλλογο τη Parma ενάντια στη πανίσχυρη Milan. Από τότε ο 30χρονος μέσος έχει περάσει πολλά. Τώρα μπορεί να σκέφτεστε ότι είναι μια άλλη ιστορία ενός ποδοσφαιριστή που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες του και σιωπηλά ζει στην αβεβαιότητα, αλλά αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που έχει επιδείξει τεράστια ανθεκτικότητα μόνο για να παίξει στο άθλημα που αγαπά.

Γεννημένος στην πόλη της Πάρμα στις 29 Ιανουαρίου του 1987, ο Savi εντάχθηκε στην ακαδημία της ομάδας της πόλης του σε πολύ μικρή ηλικία. Ήταν μια εποχή κατά την οποία το σύστημα νεολαίας των Crociati ήταν γεμάτο με πολλά ταλέντα όπως οι Giuseppe Rossi, Arturo Lupoli και Daniele Dessena.

Ο Savi όμως δεν ήταν ένα πιτσιρίκι αφού εκπροσώπησε την Ιταλία σε διάφορα ηλικιακά επίπεδα και μπόρεσε να επιδείξει το μεγάλο ταλέντο του στους προπονητές της Parma. Στην πραγματικότητα, πολλοί παρατηρούσαν τον νεαρό άνδρα και τον θεωρούσαν ότι είναι μια κορυφαία προοπτική, πιο μπροστά ακόμη και από το μελλοντικό αστέρι της Ιταλίας Rossi.

Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν το ξεκάθαρο ταλέντο του πέσει στα μάτια των υπευθύνων της πρώτης ομάδας της Parma και στις 23 Απριλίου του 2005 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Serie A. Η πίστη στον νεαρό - κάτι που δεν συμβαίνει συχνά στην Ιταλία - δόθηκε από το πιστό στρατιώτη των Gialloblu Pietro Carmignani, τον έριξε ενάντια στη Milan και έδωσε στον τότε 18χρονο την αξιοζήλευτη δουλειά του να μαρκάρει τον Riccardo Kaka.

Παρά την ήττα της Parma με 3-0, ο Savi “αθωώθηκε” και μέχρι το τέλος της σεζόν βρέθηκε στον πάγκο για πολλούς αγώνες του κυπέλλου UEFA και έναν ακόμα της Serie A. Τα πράγματα φαινόταν να πηγαίνουν ευνοϊκά για το νεαρό Parmigiano. Μαζί με την προώθηση του στην πρώτη ομάδα, καθοδήγησε τους νεαρούς Ducali στην επιτυχία σε Εθνικό επίπεδο. Για όλους τους λόγους και τους σκοπούς έμοιαζε σαν να είναι ο επόμενος Ιταλός στρατηγός.

Όμως τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τον νεαρό. Τη χρονιά πριν κάνει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, ο Savi τραυματίστηκε στους πρόσθιους χιαστούς που χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση. Έμελλε να είναι ένας τραυματισμός που θα κατέστρεφε τη σταδιοδρομία αυτού του πολλά υποσχόμενου ποδοσφαιριστή.

Στη δεύτερη σεζόν του ο Savi έφτασε συνολικά στις οκτώ εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και είχε μια σταθερή αδιαμφισβήτητη βελτίωση. Ίσως να έκανε περισσότερα εάν δεν είχε τις ενοχλήσεις στο γόνατο του. Στη συνέχεια τον Δεκέμβριο, ο Savi κατέστρεψε τους χιαστούς στο αριστερό του γόνατο ενώ έπαιζε σε φιλικό ενάντια στη τοπική Traversetolo.

Μία μακρά αποτοξίνωση ακολούθηκε. Δεν επέστρεψε μέχρι τον Ιούνιο της επόμενης χρονιάς αλλά ακόμη και αυτό αποδείχθηκε πολύ πρόωρο, καθώς υπέστη άλλον έναν πόνο μόλις ένα μήνα αργότερα τον οποίο τον καθυστέρησε για άλλους δύο μήνες.

Τον Ιανουάριο της σεζόν 2006-07 η Parma αποφάσισε να τον δανείσει για να πάρει κάποια απαραίτητα λεπτά συμμετοχής μετά από τη διακοπή του τους τελευταίους 12 μήνες. Ο προορισμός του ήταν η Monza, μια ομάδα που κυνηγούσε την άνοδο από την Serie C1 εκείνη τη χρονιά.

Ωστόσο ο Savi το βρήκε δύσκολο να καθιερωθεί σε μια ήδη συνεπής ενδεκάδα και κατά τη διάρκεια των έξι μηνών παραμονής του στο Brianzoli πραγματοποίησε μόνο δέκα εμφανίσεις. Τα ερωτήματα παρέμειναν για την ικανότητά του και την επόμενη σεζόν η Parma αποφάσισε να τον δανείσει και πάλι, αυτή τη φορά σε μια άλλη ομάδα της Serie C1 και στην Arezzo.

Οι εμφανίσεις του στους Amaranto ήταν σταθερές μιας και 19 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα για την ομάδα της Τοσκάνης. Τα πράγματα έμοιαζαν ότι αντιστράφηκαν για τον νεαρό μέσο. Την επόμενη χρονιά η SPAL πήρε το Savi σε μια μορφή συνιδιοκτησίας και εμφανίστηκε 23 φορές στο πρωτάθλημα. Ήταν η πιο συνεπής παρουσία από συμμετοχές στην καριέρα του και φαινόταν ότι άφησε τους τραυματισμούς πίσω του.

Όμως η ζημιά στους χιαστούς του γόνατου του είχε διαχρονικές συνέπειες, ίσως όχι στις τεχνικές ικανότητές του όμως σίγουρα στην αθλητικότητα του να λειτουργήσει σε ένα επίπεδο όπως η Serie A. Γινόταν όλο και προφανές ότι ο Savi δεν θα αγωνιζόταν ποτέ στο ανώτερο επίπεδο και στη Parma όπως θα ήλπιζε.

Όντας όμως τοπικό αγόρι οι Crociati δυσκολεύτηκαν να διακόψουν τις σχέσεις μαζί του και ως εκ τούτου εξαγόρασαν το συμβόλαιο του στο τέλος της συνιδιοκτησίας με την SPAL. Ωστόσο όταν επέστρεψε στην Parma ο Savi πήγε πάλι στο χειρουργείο, αυτή τη φορά για να καθαρίσει κάποιον χόνδρο στο γόνατο.

Μόλις ανέκαμψε από την τελευταία οπισθοδρόμηση, πήγε δανεικός στο κλαμπ της Serie C2 Carpenedolo. Ο Savi δεν πρόκειται να έκανε καμία εμφάνιση για το σύλλογο με έδρα τη Μπρέσια. Ακόμα το αριστερό του γόνατο τον ταλαιπωρούσε. Χρειαζόταν τη τέταρτη χειρουργική επέμβαση του σε έξι χρόνια, αυτό για έναν παίκτη μόλις 23 ετών.

Αποδείχθηκε άλλος ένας μακρύς και δύσκολος δρόμος για την ανάκαμψη του νεαρού, αλλά ήταν ένα ταξίδι που ήταν αποφασισμένος να το πράξει και εν τέλει το έπραξε. Τον Ιανουάριο του 2011 - λιγότερο από δύο χρόνια από τον τελευταίο αγώνα του για τη SPAL εναντίον της Pergocrema - προσχώρησε στην Crociati Noceto της Serie C2 ως δανεικός.

Ήταν ο τέλειος προορισμός για το Savi, με το χωριό του Νοτσέτο να απέχει μόλις 12 χιλιόμετρα από την Πάρμα. Θα μπορούσε να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο παραμένοντας κοντά στο σπίτι του. Όμως όπως φάνηκε σε όλη τη καριέρα του Savi, τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο καθώς αγωνίστηκε μόνο δύο φορές κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου της σεζόν.

Ήταν το τέλος μιας εποχής με περισσότερους τρόπους όταν έφυγε από τον Noceto, με το συμβόλαιο του στην Parma επίσης να λήγει και το κλαμπ να κατανοεί την πραγματικότητα αποφάσισε να μην του το ανανεώσει. Πολλοί αναρωτήθηκαν πού θα πήγαινε στη συνέχεια υπογράφοντας για τις FC Brussels στη δεύτερη κατηγορία του Βελγίου.

Στη μοναδική του σεζόν στο εξωτερικό ο Savi έκανε 20 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα. Την επόμενη χρονιά όμως αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι του και να ενταχθεί στο κλαμπ της Serie D τη Fidenza. Λέγεται μερικές φορές ότι το σπίτι είναι εκεί όπου ανήκει η καρδιά και αυτό ισχύει σίγουρα στη περίπτωση του Savi, με τη Φιντένζα να είναι μόνο 30 λεπτά με το αυτοκίνητο από την Πάρμα.

Ο Savi πέρασε μόνο μισή σεζόν στο σύλλογο μιας και οι οικονομικές δυσκολίες του συλλόγου, τον ανάγκασαν να κοιτάξει άλλες επιλογές. Πήγε σε ένα άλλο κλαμπ της Serie D, τη Bogliasco και έπαιξε 13 φορές στο υπόλοιπο της χρονιάς.

Στο τέλος της σεζόν 2012-13 ο Savi όντας απογοητευμένος αποφάσισε να αποσυρθεί από το άθλημα που αγαπούσε μόλις στα 26 του. Το σώμα του δεν μπορούσε πλέον να αντέξει τις δυσκολίες του σπορ σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Οι χρόνιοι τραυματισμοί του στο γόνατο έφεραν τελικά τις επιπτώσεις.

Αυτό όμως δεν είναι το τέλος της ιστορίας του Savi, το ποδόσφαιρο δεν τελείωσε ακόμη μαζί του. Τον Ιανουάριο του 2014 επανήλθε στην Parma ως σύμβουλος της ομάδας ακαδημιών. Όμως ο Savi ακόμα ήλπιζε να παίξει και στην αρχή της σεζόν 2014-15 επιδεικνύοντας μια νέα φυσική κατάσταση υπέγραψε στην Lentigione Calcio. Το όνειρό του ξαναγεννήθηκε.

Σε συνέντευξή του στο SportParma.com το 2011 ο Savi ρωτήθηκε πώς προετοιμάστηκε να παίξει για τη Noceto, μια ομάδα που παίζει σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με εκείνο που άρχισε. Ο Savi απάντησε: "Ο στόχος μου είναι αυτός: Να παίζω ποδόσφαιρο και να μην σκέφτομαι τα χρήματα ή τη κατηγορία"

Αυτό έκανε στη Lentigione. Πολλοί δεν θα μπορούσαν να επανέλθουν από την απογοήτευση που υπέστη ο Savi και να ξαναρχίσουν την καριέρα τους στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όμως δεν είναι πολλοί σαν το Filippo Savi. Ωστόσο οι εμπειρίες του έχουν διδάξει ένα ζωτικό μάθημα ζωής.

“Το ποδόσφαιρο με έμαθε και με δίδαξε πολλά σημαντικά πράγματα. Στη ζωή δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάς"