Gabriel και Diego Milito: Η αντιπαλότητα και η αδελφοσύνη δύο προικισμένων αδερφών

Δημήτρης Βαρσάνης

Το Μάιο του 2016 για τη τελευταία αγωνιστική της Primera División της Αργεντινής τιμήθηκε η απόσυρση του 36χρονου Diego Milito. Σε μικρή απόσταση από το Μπουένος Άιρες ο Gabriel Milito - ο μικρότερος αδερφός του Diego κατά 14 μήνες - διορίστηκε ως προπονητής της Club Atlético Independiente. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντουέτα αδερφών στο ποδόσφαιρο γύρισαν εκεί που ξεκίνησαν όλα.

Παρά τα 21 τρόπαια που πήραν μαζί σε συλλογικό επίπεδο ο Diego και ο Gabriel πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας τους σκοντάφτοντας και χορεύοντας στις σκιές. Καθοδηγούμενοι από μερικούς από τους καλύτερους προπονητές ποδοσφαίρου, κλήθηκαν και οι δύο μαζί μόλις 65 φορές.

Ο τελικός του Champions League το 2010 είναι πολύ γνωστός ως του José Mourinho. Ωστόσο καθώς ο Mourinho έλαβε τον έπαινο του αριστουργήματός του, ο Diego Milito ακούραστα έβαψε γύρω από έναν ήδη εντυπωσιακό καμβά εκτοξεύοντας λεπτές αλλά ταυτόχρονα και καθοριστικές πινελιές μεγαλοφυίας.

Ήταν κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης βραδιάς στο Santiago Bernabeu ως το τελευταίο κεφάλαιο της “καταιγίδας” της Inter και ένας εγκέφαλος προπονητικής πέτυχε το αδιανόητο τρεμπλ με ένα γηρασμένο ρόστερ καλλιτεχνών και αρχιτεκτόνων.

Στον ημιτελικό ο μνημειώδης αποκλεισμός της Barcelona από την Inter είχε πολλές δραματικές επιρροές. Ωστόσο μία από τις πιο μεγάλες ιστορίες του δεύτερου αγώνα ήταν ότι τα αδέρφια Milito επανενώθηκαν στον αθλητικό ανταγωνισμό.

Για τον Diego οι τρεις εβδομάδες πριν από τη κατάκτηση του Champions League περιλάμβαναν τις καθοριστικές στιγμές της καριέρας του. Έχοντας σκοράρει στο πρώτο αγώνα για να δώσει στην Inter το προβάδισμα, έβαλε το μοναδικό τέρμα στο τελικό του Coppa Italia και έκανε το 1-0 στη δύσκολη εκτός έδρας νίκη επί της Siena, ένα αποτέλεσμα που σφράγισε το Scudetto.

Για τον Gabriel οι εβδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια που οδήγησαν στον ημιτελικό της 28ης Απριλίου του 2010 ήταν εξίσου ηρωικά αν και λιγότερο θεαματικά. Έχοντας υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο του δύο χρόνια νωρίτερα ο Gabriel επανήλθε πρόσφατα στην αγωνιστική δράση. Μια αχρησιμοποίητη αλλαγή στο πρώτο αγώνα, στον αγώνα ρεβάνς ο Gabriel και ο Diego τέθηκαν στην αντίστοιχη αρχική ενδεκάδα.

Δυστυχώς ο Gabriel αγωνίστηκε μόνο στο πρώτο ημίχρονο όμως για 45 λεπτά τα δύο αδέρφια κυνηγούσαν άγρια για ​​μια θέση στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης.

Σταθερά στη σκιά του Superclásico της Αργεντινής είναι το ντέρμπι της Αβεγιανέδα. Από την άποψη της ιστορικής σημασίας η ταραχώδης σύγκρουση μεταξύ της Boca Juniors και της River Plate είναι από τις πιο μεγάλες στο κόσμο. Ωστόσο το δεύτερο ντέρμπι του Μπουένος Άιρες μπορεί να προκαλέσει εξίσου εντυπωσιακή φλόγα.

Από το 1999 έως το 2003 ο Diego και ο Gabriel Milito έκαναν το ντέρμπι της Αβεγιανέδας μια οικογενειακή υπόθεση. Στα 20 του και με παρατσούκλι “El Princípe” για την ασυνήθιστη ομοιότητά του με το Ουρουγουανό θρύλο Enzo Francescoli, ο Diego πέρασε τα χρόνια αιχμής του στην επίθεση της Racing. Διασχίζοντας την πόλη και στα χρώματα της μισητής αντιπάλου της Club Atlético Independiente, ο Gabriel ήταν καθιερωμένος και καταξιωμένος κεντρικός αμυντικός και έγινε αρχηγός της ομάδας μόλις στα 22 του.

Πετώντας την αδελφική αγάπη έξω από το παροιμιώδες παράθυρο, το πρώτο ντέρμπι της Αβεγιανέδα έθεσε τα αδέρφια το ένα εναντίον του άλλου με τον Diego να αποβάλλεται. Μετά τις διαμάχες ακολούθησαν κάποια πειράγματα από τον αδελφό του. Στο δεύτερο ντέρμπι οι γονείς τους και αντίστοιχες κοπέλες αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν νωρίς, αδυνατώντας να παρακολουθήσουν τους αγαπημένους τους να πολεμούν, να χλευάζουν και να κλωτσούν ο ένας τον άλλον στον αγωνιστικό χώρο.

Παρόλο που αποδείχθηκε μια έντονη αντιπαλότητα στον αγωνιστικό χώρο τα αδέρφια Milito πάντα παρέμεναν κοντά στο ποδόσφαιρο. Οι δύο τους μεταπήδησαν από τη Νότια Αμερική στην Ευρώπη το 2003 και από τότε παρατάχθηκαν τόσο ως στιγμιαία μισητοί αντίπαλοι όσο και ως αγαπητοί συμπαίκτες.

Τον Ιούλιο του 2003 η Real Madrid έγινε ο πρώτος μεγάλος σύλλογος που έριξε μια ματιά στα αδέρφια Milito. Πίσω από τις σκηνές της αποκάλυψης του David Beckham και τους φωτογράφους, ο Gabriel έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει η δεύτερη μεταγραφή εκείνο το καλοκαίρι στη Μαδρίτη. Οι ανησυχίες όμως σχετικά με την ανάκαμψη του από ένα πρόσφατο τραυματισμό στο γόνατο παρεμπόδισαν μια κίνηση των ονείρων του.

Αδιαμφισβήτητα πολύ ​​ευχαριστημένη με αυτό που φαινόταν σαν ένα στοίχημα, η Real Zaragoza κινήθηκε άμεσα να υπογράψει τον αμυντικό. Εγκατεστημένος γρήγορα και βεβαιώνοντας μια σίγουρη αίσθηση εμπιστοσύνης και ικανότητας, ο Gabriel έγινε αρχηγός του συλλόγου από τη στιγμή που ο μεγαλύτερος αδελφός του έφτασε στην Ευρώπη. Παρά τις εικασίες για το αντίθετο τα αδέλφια δεν έμελλε να γίνουν ακόμα συμπαίκτες.

Οι εβδομάδες μετατράπηκαν σε μήνες και ο Diego παρέμεινε στην Αργεντινή ξεκινώντας την περίοδο 2003-04 με την Racing. Καθώς οι περισσότεροι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι έχασαν την ευκαιρία της υπογραφής του Diego εμφανίστηκε ένας απίθανος νικητής. Έχοντας αποφύγει τον υποβιβασμό για λίγο στην Serie C1 κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν, η Genoa αντιπροσώπευε κάτι λιγότερο από μια προφανής επιλογή για τον Diego. Εντούτοις ένα από τα μεγαλύτερα “ψάρια” της Serie Β που αργότερα προετοιμάζονταν για επιστροφή στο Campionato, κατείχε το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα ότι επέτρεπε σε έναν ξένο να προσαρμοστεί μακριά από το προσκήνιο.

Τελικά όμως ο Diego δεν χρειάστηκε χρόνο. Σε μιάμιση χρονιά στην ακτή της Λιγουρίας, πέτυχε 33 τέρματα σε 59 εμφανίσεις και σφράγισε την άνοδο με δύο γκολ του σε μια νίκη με 3-2 στην Γένοβα επί της Venezia. Η συγκεκριμένη νίκη επιβεβαίωσε τον τίτλο της Serie B και το τέλος μιας ολόκληρης δεκαετίας μακριά από τη Serie A...ή έτσι νόμιζαν. Λίγες μέρες αργότερα η έκσταση έδωσε τη θέση της στη σύγχυση και στη μανία.

Πραγματοποιήθηκαν ισχυρισμοί για τη χειραγώγηση του σε στελέχη και παίκτες και των δύο συλλόγων. Τα “σκοτεινά νερά” του ιταλικού ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή ήταν πιο θορυβώδη. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι που απευθύνθηκαν στις αρχές και στους ανακριτές επικεντρώθηκαν στην παράνομη απόκτηση αποδεικτικών στοιχείων. Η Venezia - της οποίας ο υποβιβασμός είχε ήδη επιβεβαιωθεί - κατηγορήθηκε για συμβατική απάτη και παράνομη πληρωμή σε αντάλλαγμα να μην κάνει πάρα πολλά για να σταματήσει τη νίκη της Genoa.

Σε μια βιαστική και συχνά ασταθής έρευνα, η ετυμηγορία και η έκκληση κατέλαβαν τα πρωτοσέλιδα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2005. Μέχρι τη στιγμή που η Genoa καταδικάστηκε στη 22η θέση της Serie B και ως εκ τούτου στον υποβιβασμό της στη Serie C1. Ο Diego Milito - που κρίθηκε μακριά από κάθε άμεση κατηγορία σε προσωπικό επίπεδο - ήταν στο δρόμο για την Real Zaragoza.

Ήταν μια διετής συμφωνία δανεισμού που έκανε τα αδέρφια Milito να συναντηθούν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους. Ο δεσμός τους σήμαινε καλά πράγματα για τη Zaragoza καθώς ο Diego τελείωσε ως ο πρώτος σκόρερ της ομάδας κατά την πρώτη του σεζόν, συμπεριλαμβανομένου ενός ατομικού κρεσέντου τεσσάρων τερμάτων στο ημιτελικό του Copa del Rey το 2006 έναντι της Real Madrid. Η Zaragoza εν τέλει ηττήθηκε από την Espanyol στο τελικό.

Ο Diego βελτίωσε τις επιδόσεις του στο σκοράρισμα τη σεζόν 2006-07, βάζοντας μόλις δύο γκολ λιγότερα από τον πρώτο σκόρερ της La Liga Ruud van Nistelrooy. Η Zaragoza μονιμοποίησε το δανεισμό του και η σταθερή πρόοδος ήταν εμφανής. Ωστόσο ο Gabriel κέρδισε τους περισσότερους επαίνους για τις σταθερές αμυντικές του εμφανίσεις.

Γνωρίζοντας ένα ή δύο θέματα σχετικά με τις σταθερές αμυντικές επιδόσεις του ο Frank Rijkaard ξόδεψε 20 εκατομμύρια ευρώ για να κάνει τον Gabriel Milito παίκτη της Barcelona τον Ιούλιο του 2007.

Η χρονιά που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από μια περίοδο αλλαγής για τον Καταλανικό σύλλογο. Οι Lilian Thuram, Gianluca Zambrotta και Ronaldinho θα έπαιζαν τα τελευταία τους παιχνίδια για το σύλλογο. Ο Deco και ο Samuel Eto'o θα ακολουθούσαν σύντομα. Ένα χρόνο αργότερα ο ίδιος ο Rijkaard δεν θα βρισκόταν στο πάγκο. Η αναζωογόνηση και η επανάσταση ήταν έτοιμες για εκκίνηση.

Παρά το σοκ των αλλαγών και μιας αδιανόητης απουσία ασημικών στο τέλος της σεζόν ο Milito ήταν βασικός στην ενδεκάδα. Ο Bojan Krkić και ο Lionel Messi εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και παρά το γεγονός ότι τερμάτισε 18 βαθμούς πίσω από την Real Madrid η Barça έφτασε στα ημιτελικά του Champions League.

Στους δύο αγώνες τον Απρίλιο του 2008 η Manchester United αναδείχθηκε νικήτρια και καταγράφηκε ο τελευταίος Αγγλικός τελικός κόντρα στη Chelsea. Για τον Gabriel Milito όμως, ο αποφασιστικός αγώνας στο Old Trafford πήρε ένα εντελώς νέο καρδιοχτύπι σε προσωπικό επίπεδο καρδιάς. Υπήρξε σωματικός και συναισθηματικός πόνος λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο.

Μέχρι τη στιγμή που ο Rijkaard εγκατέλειψε το Camp Nou και ο Pep Guardiola έθεσε ως στόχο να επιβεβαιώσει τη Barcelona ως την πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου, ο Milito παραγκωνίστηκε από τραυματισμό στα γόνατα του.

Στην αρχή της επανάστασης του Pep υπέφερε αρκετά όμως ο Gabriel ήταν ένας αθλητής στα πρώτα του χρόνια. Ήταν περισσότερο από άνετα με την μπάλα στα πόδια του και με μεγάλη κλίση για να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των σχεδίων του νέου προπονητή. Προς τιμήν του Gabriel ο Guardiola το δήλωσε πολλές φορές σε πολλές περιπτώσεις.

Μια αναμενόμενη ετήσια ανάκαμψη παρεμποδίστηκε από προβλήματα στην καρδιά του και τελικά ο Milito επανήλθε μετά από σχεδόν 600 ημέρες καταναγκαστικής απουσίας.  Ο Pep και η Barcelona στο μεταξύ πανηγύριζαν το Sixtuple.

Στο ποδόσφαιρο πολλά μπορούν να συμβούν μέσα σε δύο χρόνια. Μέχρι τη στιγμή που ο Gabriel επέστρεψε στην αγωνιστική δράση στις 5 Ιανουαρίου του 2010 σε έναν αγώνα της La Liga απέναντι στη Sevilla, η πορεία της καριέρας του Diego ανετράπη δύο φορές και έφτασε στο δρόμο του θρυλικού καθεστώτος.

Έχοντας πάρει το περιβραχιόνιο της Real Zaragoza μετά τη μεγάλη κίνηση του Gabriel, ο Diego υπέγραψε μια επέκταση συμβολαίου η οποία συμπεριελάμβανε μια φημολογούμενη ρήτρα εξαγοράς ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ. Η υπεραξία της Zaragoza από τον αρχηγό της ωστόσο δεν αντικατοπτρίστηκε ακριβώς στα ίδια ύψη επιτυχίας στον αγωνιστικό χώρο. Το τερματισμό στη πρώτη εξάδα το 2007 ακολούθησε ο υποβιβασμός την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2007-08.

Αναπόφευκτα η σχέση αγάπης Milito-Zaragoza τελείωσε. Ο Diego εν συνεχεία απέρριψε αρκετές πιο προσοδοφόρες προσφορές από όλη την Ευρώπη και επέστρεψε στην Ιταλία. Πιο συγκεκριμένα επέστρεψε στη Γένοβα.

Πίσω στην υποσχεθείσα γη της Serie A το Deal αντιπροσώπευε κάτι σαν ένα πραξικόπημα για τη Genoa το οποίο ολοκλήρωσε στη τελευταία μέρα των μεταγραφών. Έχοντας εξασφαλίσει την ασφάλεια της μέσης της βαθμολογίας την προηγούμενη σεζόν, ο Diego πέτυχε 24 γκολ για να προωθήσει τη Genoa μέσα στη πρώτη πεντάδα τη σεζόν 2008-09. Μόνο ο Zlatan Ibrahimović κατάφερε στο τέλος της χρονιάς να έχει καλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα.

Η “λαιμαργία” του Ibrahimović μπροστά από την αντίπαλη εστία είχε οδηγήσει το σύνολο του Mourinho στο scudetto και προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Barcelona. Καθώς ο Ibrahimović χάραζαν το δρόμο του στο Camp Nou, η Inter και ο Mourinho θα εισέπρατταν 46 εκατομμύρια ευρώ και τις υπηρεσίες του Samuel Eto'o.

Με αυτό το απροσδόκητο και σε αυτό που έμελλε να είναι ένα από τα πιο καρποφόρα και εμπνευσμένα ποδοσφαιρικά Deal, η Inter υπέγραψε τους Lúcio, Thiago Motta, Wesley Sneijder και τέλος το Diego Milito. Σε λίγους μόνο μήνες αυτοί οι παίκτες έγιναν η σπονδυλική στήλη μιας ομάδας που θα λάμβανε απαράμιλλη επιτυχία, τόσο σε εγχώριο όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Συνολικά ο “El Princípe” κατέγραψε 30 γκολ σε 52 εμφανίσεις σε μια αδίστακτη πρώτη του χρονιά. Τα δύο τέρματα του Diego στον τελικό επιβεβαίωσαν ένα πρωτοφανές τρεμπλ για την Inter και εντυπωσίασε με τη μοναδική του επιθετική καλλιτεχνία.

Στο πρόσωπο του Diego Milito σε ένα στάδιο ποδοσφαίρου κανείς δεν έβλεπε τον Lionel Messi σε πλήρη ροή ούτε τις ακατέργαστες και ενστικτώδεις ιδιότητες του Carlos Tevez. Αντ 'αυτού ο Ντιέγκο κατείχε ένα οπλοστάσιο πιο λεπτών ταλέντων, και στη συνέχεια τα πάντρευε με τη δυνατότητα στιγμιαίας έκρηξης σε μια πλαστοπροσωπία του Messi ή του Tevez. Η δική του ήταν μια ύποπτη ικανότητα να κάθεται στο περιθώριο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα περιμένοντας πονηρά και καρτερικά τη κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει την ευκαιρία του.

Ο τελικός του Champions League το 2010 ήταν αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος αγώνας για τις αντίστοιχες σταδιοδρομίες των αδελφών Milito. Έχοντας μείνει πίσω στα ημιτελικά ο Gabriel θα ήταν ευτυχής να δει τον μεγαλύτερο αδελφό του να αρπάζει την ευκαιρία και με τα δύο χέρια. Πρωταγωνιστής ενός εξαιρετικά οργανωμένου συνόλου της Inter ο Diego Milito ήταν στην αντεπίθεση.

Μετά από ένα ελεύθερο του Júlio César ο Milito έδειξε δύναμη, έξυπνη τοποθέτηση και ένα πρώτο άγγιγμα για να στείλει με μια κεφαλιά τη μπάλα στα πόδια του Wesley Sneijder. Τρία δευτερόλεπτα πέρασαν καθώς ο Sneijder έλεγξε την μπάλα, την έβαλε στα πόδια του και πέρασε τη πάσα. Στο ίδιο χρονικό πλαίσιο ο Milito ξεπέρασε τον συμπατριώτη του Martin Demichelis και έβαλε τον εαυτό του σε θέση βολής. Εκείνος έθεσε τους αμυντικούς σε ένα μπέρδεμα και στη δεύτερη επαφή του ύψωσε την μπάλα πάνω από το επερχόμενο Hans-Jӧrg Butt με ισχυρή ακρίβεια.

Με τον Demichelis και τον Daniel van Buyten να υποφέρουν συνεχώς από το Milito, η ντρίμπλα του στο Βέλγο ήταν εντελώς απολαυστική στο 70’. Το δεύτερο και αποφασιστικό τέρμα του Milito και της Inter στη βραδιά ήταν μια ατομική εφεύρεση. Λαμβάνοντας μια πάσα στα αριστερά, ο Milito έτρεξε προς την περιοχή. Οι αλλαγές στο ρυθμό του έβαλαν τον Van Buyten να τον κυνηγά και δημιούργησε το άνοιγμα. Με το μάτι του δολοφόνου, ο Milito άνοιξε το σώμα του και σούταρε δυνατά την μπάλα στην κάτω δεξιά γωνία.

Η επανασύνδεση με το πρώτο επαγγελματικό κλαμπ και η αναζωπύρωση αυτής της ειδικής σχέσης θεωρείται συχνά ως το σήμα κατατεθέν για έναν Νοτιοαμερικάνο ποδοσφαιριστή και οι δύο αδερφοί Milito το έκαναν ακριβώς αυτό.

Μετά από μόλις 10 εμφανίσεις για τη Barcelona κατά τη διάρκεια της σεζόν 2010-11 ο Gabriel ήταν ο πρώτος που επέστρεψε στην Αργεντινή. Η Independiente καλωσόρισε στο σπίτι της τον αγαπημένο της αρχηγό το καλοκαίρι του 2011. Αναπόφευκτα ο Gabriel υπέκυψε σε τραυματισμούς και κρέμασε τα παπούτσια του ύστερα από μια μόνο χρονιά.

Στην επιστροφή του στο Μιλάνο μετά το καλοκαίρι του 2010 ο Diego υπέγραψε σε ένα καινούργιο τετραετές συμβόλαιο. Παρέμεινε παίκτης της Inter στα τρία από αυτά παίζοντας κάτω από έξι διαφορετικούς προπονητές. Παρότι ισοφάρισε τη καλύτερη του επίδοση στο σκοράρισμα τη σεζόν 2011-12, οι τραυματισμοί και οι δυσκολίες για συνέχεια και ρυθμό κάτω από τόσους προπονητές αποδείχθηκαν σημαντικά εμπόδια.

Πίσω στα χρώματα της Racing ο Diego βοήθησε το κλαμπ της πατρίδας του στο πρωτάθλημα του 2014 εξασφαλίζοντας μια θέση στο Copa Libertadores του 2015. Μέχρι τη στιγμή που ο Diego αποσύρθηκε και τυπικά ο Gabriel είχε καθιερωθεί ως ένας πολλά υποσχόμενος προπονητής. Κατεύθυνε την Estudiantes σε μια εντυπωσιακή σεζόν πριν πάρει τα ηνία στην Independiente.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός ο Diego τελικά ακολούθησε τα βήματα του Gabriel. Όπου ο Gabriel κινήθηκε με σίγουρο ρεαλισμό και ποδηλάτισε χωρίς να τα παρατήσει σε περιόδους κακής τύχης, ο Diego κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τη πορεία του προς τα μεγαλύτερα κρεσέντο της σταδιοδρομίας του και να ολοκληρώσει κάτι σαν ένα παραμύθι.

Παρά τους καυγάδες τους και τους τσακωμούς στον αγωνιστικό χώρο σαν τα παιδιά στην αυλή, υπάρχει ένας δεσμός μεταξύ του Diego και του Gabriel που εκτείνεται σε αυτόν της αδελφοσύνης. Οι δύο Milito θα είναι για πάντα προικισμένοι συμπαίκτες, αντίπαλοι και αδερφοί.