Οι Presidenti που άφησαν ιστορία: Tommaso Ghirardi (Ο ακατανόμαστος)

Δημήτρης Βαρσάνης


Από σήμερα ανοίγουμε μια καινούργια στήλη στη θεματολογία μας. Συγκεκριμένα μια ή δύο φορές το μήνα θα εστιάζουμε στους προέδρους της Ιταλίας που άφησαν τη δική τους ιστορία στη χώρα τους. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι τους έγραψαν με "χρυσά γράμματα" την ιστορία στις ομάδες τους και για αυτό το λόγο θα πιάσουμε για αρχή ένα πρόσωπο που διέλυσε τα πάντα σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της χερσονήσου. 

Καθώς η κάμερα περιστρέφεται οι εικόνες στον τοίχο άρχισαν να εστιάζονται. Σ 'αυτούς ήταν σκηνές δόξας, έκστασης και πάθους. Τίποτα περισσότερο από μια φευγαλέα μνήμη. Πολλά άλλα ωστόσο ήταν ακόμα φρέσκα στο μυαλό, με τη θέα και τους ήχους να προκαλούν ένα χτύπημα ακόμα και τώρα.

Καθώς η φωτογραφική μηχανή κατευθύνεται προς τους άδειους διαδρόμους, μια ξεχωριστή αίσθηση ξεπλένει πάνω από τον θεατή αγγίζοντας τον ακόμα περισσότερο με το τραγούδι «The End» (από τους «Doors») που παίζει από πίσω. Εδώ ήταν ένα συγκρότημα πολλών εκατομμυρίων ευρώ που έμεινε εντελώς άδεια. Το εστιατόριο, μια ιαχή γέλιου και μια συντροφικότητα όπου παρά πολλοί παίκτες - νεαροί και έμπειρου - κάθισαν να φάνε μετά την προπόνηση και στέκονταν σιωπηλοί. Οι καρέκλες ήταν όλες τακτοποιημένες στα τραπέζια. 

Καθώς το βίντεο φτάνει στο τέλος του, η φωτογραφική μηχανή επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη εικόνα. Μια εικόνα από πιο ευτυχισμένους χρόνους όταν τόσο οι παίκτες όσο και οι αξιωματούχοι συναντήθηκαν με τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό. Ωστόσο η φωτογραφική μηχανή δεν εστιάζεται στο Πάπα Φραγκίσκο όμως στον άνθρωπο που κάθεται δίπλα του. Ο άνθρωπος που είχε προκαλέσει τόση πικρία και πόνο, ο άνθρωπος που είχε καταστρέψει έναν από τους πιο ιστορικούς συλλόγους της Ιταλίας: ο Tommaso Ghirardi.

Ακόμα και σε μια χώρα που είναι διαβόητη για την παραγωγή σκοτεινών προέδρων συλλόγων, ο Tommaso Ghirardi κατόρθωσε να το ξεπεράσει αυτό το “προσόν” λαμβάνοντας το “παράσημο” ότι αναδείχθηκε ο πιο σκοτεινός από όλους. Ενώ πολλοί πρόεδροι συνάντησαν εν τέλει μια ασυνήθιστη μοίρα, ελάχιστοι από ήρωες έγιναν κακοποιοί σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα όπως ο 42χρονος άνδρας από τη Μπρέσια. Όμως για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο πρέπει πρώτα να κάνουμε ένα βήμα πίσω.

Το 2007 η Parma Football Club κατέντησε σε ένα λείψανο από τις παλιές μέρες γεμάτες δόξα τη δεκαετία του ‘90. Η πτώση της αυτοκρατορίας Parmalat - η οποία χρηματοδοτούσε το κλαμπ - είχε ξεσκίσει την καρδιά των Gialloblu αφήνοντας το σύλλογο στο μηχάνημα υποστήριξης ζωής. Για τρία χρόνια η Parma συνέχισε κάτω από ελεγχόμενη διοίκηση αναζητώντας συνεχώς έναν αγοραστή.

Σε ένα στάδιο φάνηκε πως ο πρώην πρόεδρος της Real Madrid Lorenzo Sainz έφθασε στο “προαύλιο της κολάσεως” για να αναλάβει το κλαμπ. Η συγκεκριμένη συμφωνία όμως εν τέλει δεν θα προχωρήσει αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για να περάσει κάποιος άλλος. Από αυτήν εισήλθε ο νεαρός Tommaso Ghirardi. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόνο 32 ετών ο επιχειρηματίας από την Brescia έφτασε με εμπειρία κάτω από τη “ζώνη” του, έχοντας ήδη τρέξει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο αν και με πολύ λιγότερη μεγαλοπρέπεια όπως η Parma.

Παρ 'όλα αυτά αποδείχθηκε ως ένας πολύ ικανός ιδιοκτήτης κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Carpenedolo (ένα μικρό κλαμπ λίγο έξω από τη Μπρέσια). Κάτω από την καθοδήγησή του ο σύλλογος προβιβάστηκε στις επαγγελματικές κατηγορίες για πρώτη φορά στη 47χρονη ιστορία του. Τώρα όμως ο Ghirardi αναζητούσε μεγαλύτερα “ψάρια” για ‘τηγάνισμα” και η Parma τοποθετούσε τέλεια το καλούπι. Έχοντας λάβει το κλαμπ σε μια επικίνδυνη κατάσταση τόσο οικονομικά όσο και αγωνιστικά ο Ghirardi δεν έχασε χρόνο να βάλει το καινούργιο του σπίτι σε μια τάξη. Ο τωρινός προπονητής της Fiorentina Stefano Pioli - ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής των Ducali - απολύθηκε μόνο μετά από δύο αγώνες κάτω υπό την ηγεσία του και αντικαταστάθηκε από τον Claudio Ranieri.

Ο Tinkerman - όπως είναι γνωστός - είχε μπροστά του μια μνημειώδης αποστολή: να κρατήσει τους Crociati στη Serie A. Στην πραγματικότητα πολλοί παραιτήθηκαν στην ιδέα του υποβιβασμού όμως ο Ranieri τους αναπτέρωσε το ηθικό για να πετύχει το φαινομενικά αδύνατο: να διατηρήσει τη Parma στη Serie A για 18η συνεχή χρονιά. Ήταν και παραμένει μια από τις πιο αξιόλογες αποδράσεις της σύγχρονης εποχής στην ιστορία της Serie A.

Εκείνο το καλοκαίρι ο Ghirardi επένδυσε έντονα στο ρόστερ χωρίς αμφιβολία ελπίζοντας να εξασφαλίσει την θέση της Parma στη πρώτη κατηγορία για τα επόμενα χρόνια. Θα έπρεπε, ωστόσο να το πράξει χωρίς τις υπηρεσίες του Ranieri ο οποίος μεταπήδησε σε νέα βοσκοτόπια. Αυτό τελικά αποδείχθηκε μοιραίο για το σύλλογο καθώς οι αντικαταστάτες του αποδείχθηκαν εντελώς απαλλαγμένοι από τη δουλειά. 

Τη τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2007-08 η Parma βρισκόταν στην ζώνη του υποβιβασμού. Υπήρχε ακόμα μια πιθανότητα για τη παραμονή όμως χρειαζόταν μια νίκη ενάντια στην Inter που στόχευε στο πρωτάθλημα. Στο τέλος οι Crociati δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν χάνοντας με 2-0 στην έδρα τους από την Inter. Καθώς οι παίκτες των Nerazzurri και οι οπαδοί γιόρταζαν το Scudetto, η πραγματικότητα του υποβιβασμού άνηκε μόνο για τους υποστηρικτές της Parma και τον Ghirardi.

Η άνοδος στην κορυφαία κατηγορία θα επιτευχθεί με τη πρώτη προσπάθεια όμως αποδείχθηκε μια πολύ μακρινή βόλτα, με τον Ghirardi να χρειάζεται ξανά να επέμβει και να αλλάξει άλλον ένα προπονητή. Τα πράγματα ωστόσο έμοιαζαν να είναι στην κορυφή τους για το σύλλογο. Πλέον ξανά στη Serie A και φαινομενικά σε καλή οικονομική βάση το δυναμικό ανάπτυξης φαινόταν πολλά υποσχόμενο.

Μαζί με την άνοδο ο Ghirardi σκέφτηκε επίσης ότι είναι συνετό να προσλάβει έναν νέο διευθυντή ποδοσφαίρου στο πρόσωπο του Pietro Leonardi. Η συγκεκριμένη κίνηση προκάλεσε εν τέλει και τη καταστροφή της Parma Football Club. Ο Leonardi είχε εργαστεί προηγουμένως στην Udinese κάτω από την οικογένεια Pozzo και ήταν ένας μεγάλος θιασώτης της φιλοσοφίας της Udine. Αυτή περιλάμβανε μαζικό σκάουτινγκ, προμήθεια υπηρεσιών υποτιμημένων αλλά και ταλαντούχων παικτών και αργότερα τους πουλούσε για μεγάλο κέρδος.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια ο Ghirardi και ο Leonardi μετέτρεψαν τους Ducali σε μια ελαφρύτερη έκδοση των “ζέβρων”. Ωστόσο,ενώ οι ιδιοκτήτες της Udinese θα συνέχιζαν να αγοράζουν άλλους συλλόγους όπως η Granada και η Watford ανταλλάσσοντας παίκτες μεταξύ των συλλόγων ενώ παράλληλα πωλούσαν και παίκτες για το κέρδος, η Parma διέσχιζε άλλη διαδρομή. 

Αντί να αγοράσει έναν άλλο σύλλογο οι Ghirardi και Leonardi αποφάσισαν ότι ήταν καλύτερο να κλείσουν συμφωνίες με μικρότερους συλλόγους όπως η Gubbio, η Paganese και η Σλοβενική ND Gorica. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μετατράπηκε και ένα παντοδύναμο χάος. Η Parma άρχισε να αποκτά παίκτες με ανησυχητικό ρυθμό και τους έστελνε γρήγορα στους τροφοδοτικούς συλλόγους της. Μέχρι τη στιγμή που η Parma έπαψε να λειτουργεί εκτιμάται ότι ο σύλλογος διέθετε περίπου 150 έως 200 εγγεγραμένους ποδοσφαιριστές.

Όμως λίγη ειδοποίηση γι 'αυτή την ιδιαιτερότητα προέκυψε στον αγωνιστικό χώρο καθώς οι Gialloblu συνέχισαν να βελτιώνονται κάτω από την επιμέλεια του Roberto Donadoni. Επιπλέον ο Ghirardi ήταν ένας αγαπητός ιδιοκτήτης στους οπαδούς αφού μετέφερε το κλαμπ από το “γκρεμό” στις πόρτες της Ευρώπης. Αυτό θα έκανε μόνο την μεταγενέστερη προδοσία του ένα ακόμη πιο πικρό χάπι για να καταπιούν οι Parmigiani.

Όμως πριν από την προδοσία ήρθε μια στιγμή έκστασης. Μια εκπληκτική σεζόν 2013-14 είδε το κλαμπ να τερματίζει έκτο στον βαθμολογικό πίνακα και έτσι να βγαίνει στην Ευρώπη. Ωστόσο ακόμα κι αν φαινόταν ότι οι καλές εποχές επέστρεφαν στην Parma τα σύννεφα της καταιγίδας άρχισαν να συγκεντρώνονται με δυσοσμία. Λίγες εβδομάδες προτού εξασφαλιστεί το Ευρωπαϊκό εισιτήριο, άρχισαν να φιλτράρονται ειδήσεις ότι η Parma δεν θα έπαιρνε την άδεια να αγωνιστεί Europa League. Ο λόγος πίσω από αυτή την απόρριψη ήταν η φαινομενικά εκκρεμούσα πληρωμή φόρου των 100.000 ευρώ. Ο Ghirardi το απέρριψε ως ένα δευτερεύον θέμα και διαβεβαίωσε τους οπαδούς ότι όλα θα είναι εντάξει. Αυτά ήταν τα πρώτα σημάδια του χάους που θα έρχονταν.

Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες κατέστη σαφές ότι οι Ducali δεν θα λάμβαναν την απαιτούμενη άδεια, το οποίο αποδείχτηκε αινιγματικό μιας και πολλοί πίστευαν ότι ο σύλλογος ήταν σε μια λογικά καλή οικονομική βάση. Η συγκεκριμένη σκέψη επρόκειτο να διαλυθεί γρήγορα τη σεζόν 2014-15. Ο Ghirardi κρατούσε ένα χαμηλό προφίλ καθώς άρχισε να αποκαλύπτεται το γεγονός ότι παίκτες και προσωπικό έμειναν απλήρωτοι για πολλούς μήνες. Με τα αποτελέσματα στον αγωνιστικό χώρο να είναι άσχημα το ένα μετά το άλλο, οι ειδήσεις άρχισαν σιγά σίγα να διαρρέουν ότι η οικονομική κρίση είχε κατακλύσει το σύλλογο για άλλη μια φορά.

Στις αρχές Δεκεμβρίου ο Ghirardi πούλησε το κλαμπ σε κάποιο είδος Ρωσο-Αλβανο-Κυπριακού γκρουπ. Ήταν η πράξη ενός απελπισμένου ανθρώπου που προσπαθούσε να ξεφύγει από τα προβλήματα που εκείνος δημιούργησε. Μόλις ένα μήνα αργότερα ο σύλλογος πωλήθηκε και πάλι αφού η κοινοπραξία ισχυρίστηκε ότι ο Ghirardi δεν αποκάλυψε πλήρως την έκταση της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπιζε ο σύλλογος η οποία ήταν πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ.

Το επόμενο βήμα είναι μια ιστορία που έχει ήδη ειπωθεί πολυ καλά. Η Parma διαλύθηκε κάτω από το βάρος του χρέους της και τελικά έπαψε να λειτουργεί. Η κατάρρευση του συλλόγου δεν είχε μόνο επιπτώσεις στο αθλητικό μέτωπο αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Πολλές δουλειές χάθηκαν ενώ οι χονδρέμποροι και οι λιανοπωλητές του κλαμπ αφέθηκαν σε δύσκολη θέση. Αυτό είχε διαρκή και επιζήμια αποτελέσματα και στην τοπική οικονομία.

Σε μια συνέντευξη του στη La Repubblica ο πρώην Διευθυντής ποδοσφαίρου της Parma Pietro Leonardi υποστήριξε ότι κατά την άφιξή του ο σύλλογος χρωστούσε 100 εκατομμύρια ευρώ. Δεδομένου ότι ο Ghirardi δήθεν αγόρασε το κλαμπ χωρίς χρέη αυτό θα σήμαινε ότι τα 100 εκατομμύρια ευρώ προέκυψαν στα πρώτα δύο χρόνια της προεδρίας του Ghirardi.

Αν ναι πώς μπορούσε να τρέχει τη Parma για τόσα πολλά χρόνια αργότερα; Επιπλέον πώς δεν το πήρε κανείς χαμπάρι από τις αρμόδιες αρχές; οι απαντήσεις είναι δύο: είτε απλά δεν τους ένοιαζε τι γινόταν είτε και για αυτούς έχει κάποιο λάκκο η φάβα. 

Ως καλοπροαίρετοι παίρνουμε τη πρώτη εκδοχή από την οποία επίσης γεννάται ένα ερώτημα. Γιατί μετά από αυτό το σκάνδαλο συνεχίζουν αυτοί δύο άνθρωποι όχι μόνο να είναι ελεύθεροι αλλά και να έχουν ξανά ενεργή απασχόληση με το ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα ο Pietro Leonardi μη χάνοντας χρόνο από το καλοκαίρι του 2015 διαπιστώθηκε ότι ασχολείται παρασκηνιακά για τη Latina Calcio (ομάδα της Serie B). Έπειτα από λίγο καιρό ανακοινώθηκε και επίσημα ως αθλητικός διευθυντής του συλλόγου. Το μεγάλο αποτέλεσμα της δουλειάς του; η Latina πτώχευσε στο τέλος της περσινής σεζόν εντελώς...συμπτωματικά.

Επανερχόμενοι στο βασικό υπεύθυνο της καταστροφής αυτού του δοξασμένου συλλόγου, αφού χαιρόταν την ελευθερία του σε διάφορες ταβέρνες και κλαμπ της Μπρέσια επανεμφανίστηκε στο γυαλί της τηλεόρασης πρόσφατα. 

Συγκεκριμένα καθόταν σαν άλλος “Βούδας” δίπλα στο νέο πρόεδρο της Brescia, το γνωστό και μη εξαιρετέο Massimo ο οποίος δήλωσε άκρως θρασύτατα ότι:”Έκανε πολλά καλά πράγματα στη Parma και άδικα κατηγορείται!” Βέβαια εδώ μιλάμε για επίσης έναν σκοτεινό πρόεδρο του Calcio οπότε λογικό να υποστηρίζει το “φίλο” του.

Το μίσος προς τον Tommaso Ghirardi παραμένει πολύ ωμό για όλους εκείνους που συνδέονται με την Parma. Αρχικά θεωρήθηκε ως ένας σωτήρας του συλλόγου μετά το σκάνδαλο της Parmalat με τους οπαδούς να θέτουν την πίστη τους σε αυτόν μόνο για να προδοθούν στο τέλος. Αυτό το “βιτριόλι” ακούγεται διαρκώς στη Curva Nord του Stadio Ennio Tardini κατά τη διάρκεια ενός αγώνα όταν οι Parmigiani τραγουδούν:”Ghirardi, La Senti Questa Voce, VAFFANCUOLO (Ghirardi, άκου αυτή τη φωνή ΑΝΤΕ ΚΑΙ……)”

Αυτή τη φωνή μπορεί να την απολαύσει και από κοντά (πολύ απίθανο βέβαια να παρευρεθεί) όταν η Parma υποδέχεται τη Brescia την ερχόμενη Κυριακή για τη τρίτη αγωνιστική της Serie B. Ένα ματς που οι Parmenzi θα έχουν την ευκαιρία να πάρουν μια μικρή εκδίκηση.