Isco: Ενας σταρ (επιτέλους) στο δρόμο προς το μεγαλείο

Δημήτρης Βαρσάνης

Τα πρωτοσέλιδα εκείνο το πρωί εμφανίστηκαν με αρκετή δόση υπερβολής όμως εκείνοι που τον παρατηρούσαν γνώριζαν ότι δεν υπήρξε υπερβολή. "Τι νταής!" διαβάζεται στη πρώτη σελίδα της Marca. "Απίστευτος", ανέφερε ο Mundo Deportivo. "Δυναμίτης" ισχυρίστηκε η διεγερτική AS.

Όλοι περιγράφουν τις επιδόσεις του Francisco Román Alarcón Suárez - πιο γνωστός ως Isco - εναντίον της Ιταλίας ως μια επίδειξη αριστοτεχνικής δεξιοτεχνίας και της αυθεντικής λαμπρότητας. Η Ισπανία επικράτησε με 3-0 και ο Isco σκόραρε δύο φορές. Όμως έκανε περισσότερα από τα δύο τέρματα. Αισθανόσουν τον ερχομό του, την εμφάνισή του ως παίκτης παγκόσμιας κλάσης.

"Υπέφερα πολύ εναντίον του Isco", δήλωσε ο μέσος της Ιταλίας Marco Verratti ο οποίος είχε βασανιστεί από τον αντίπαλο του στο Bernabeu. "Ήμουν έκπληκτος από την απόδοσή του. Ούτε και ο Messi πλησίασε σε αυτό το επίπεδο. Όταν είδα το δυναμικό του ήθελα να σηκωθώ και να χειροκροτήσω κι εγώ. "

Εκείνοι που παρακολουθούσαν στενά τον Isco πριν από τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ίσως να μην τους είχε ξεφύγει, παρόλο που αυτός ο αγώνας ήταν σίγουρα το ζενίθ της καριέρας του. Υπήρξε κάτι για τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν εναντίον των Azzurri, Ένας παίκτης με μέγιστη αυτοπεποίθηση, πρόθυμος να επιχειρήσει το θεαματικό, όντας σίγουρος ότι θα μπορούσε να το βγάλει.

Ακόμη και εκείνοι έξω από την Ισπανία έλαβαν γνώση του. Η καθημερινή εφημερίδα της Αργεντινής Olé έβγαλε τον τίτλο: "Η Ισπανία προσεύχεται στον Πάπα FrancIsco". Ο πρποπονητής της Ιταλίας Gian Piero Ventura εν τω μεταξύ, δήλωσε: "Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι αυτή τη δυναμική που έβγαλε στη μεσαία γραμμή. Όταν την είδα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να την επικροτήσω. Είναι αντίπαλος, αγωνίζεται στην αντίπαλη ομάδα, αλλά είμαι εξίσου ένας εραστής των όμορφων πραγμάτων σε αυτό το σπορ όπως και ο καθένας. "

Όμως o Isco δεν στεκόταν πάντα στο επίκεντρο της πολυτελείας και του ευρέος επαίνου. Για μεγάλο μέρος της σταδιοδρομίας του στη Real Madrid βρισκόταν στο περιθώριο, ταλαντούχος αλλά ανεκμετάλλευτος. Αυτό έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες. Στα 25 βρήκε τη θέση του στους Μαδριλένους όμως για πολύ καιρό έμοιαζε ότι ποτέ δεν θα τα κατάφερνε. Με σκληρή δουλειά, προσαρμογή και επιμονή και ακόμη και τώρα υπάρχει ακόμα δουλειά να κάνει. Όμως ο Isco έχει τοποθετηθεί στη θέση να πετύχει μεγάλα πράγματα, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.

Ως παιδί πήγαινε παντού με μια μπάλα. Οι γείτονες στη Μπεναμαλδένα (μια Νότια ακτοπλοϊκή πόλη όπου μεγάλωσε ο Isco) σπάνια τον έβλεπαν χωρίς τη μπάλα του. "Αυτό που θέλω είναι η μπάλα", είπε σε συνέντευξή του στην El País λίγα χρόνια αργότερα. Αυτό είναι που ήθελε και όταν την είχε στα πόδια του, έμοιαζε ξεκάθαρα ότι μπορούσε να κάνει ξεχωριστά πράγματα. Ο Isco έτρεχε στα γήπεδα της Atlético Benamiel με τον αδελφό του και τους φίλους του και όταν δεν ήταν εκεί έπαιζε μόνος του.

Στον αγωνιστικό χώρο - ερχόμενος από και προς το σχολείο - μια μπάλα ήταν συνεχώς στα πόδια αυτού του μοναχικού νεαρού. Σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα παρατηρήθηκε από πολυάριθμους σκάουτερ αξιόλογων συλλόγων. Όμως υπήρχε μια ιδιοσυγκρασία στο παιχνίδι του Isco που τους έκανε πολλούς απρόθυμους - παρά τις ορατές δυνατότητές του - να του δώσουν μια ευκαιρία: το στυλ τρεξίματος του.

Ο Isco είχε πάντα ένα "αστείο τρέξιμο" σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα. Υπήρχαν ανησυχίες ότι οι ασυνήθιστες μετακινήσεις του με τα πόδια μπορεί να τον περιορίσουν και  να κρατήσουν πίσω την αναμφισβήτητη τεχνική του ικανότητα. "Μοιάζει σαν να τα κουνάει λίγο", δήλωσε αρχικά ο δημοσιογράφος Graham Hunter και συνέχισε: "Όμως το πίσω μέρος του ποδιού έχει κολλήσει έξω, λίγο αντιαισθητικά. Αν τον βλέπατε να τρέχει, δεν θα πιστεύατε ότι είναι ένας ποδοσφαιριστής αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ"

"Πιθανόν" παραδέχτηκε ο Isco. Παρ 'όλα αυτά φαινόταν παράλογο να αγνοηθεί εντελώς ένας τόσο ταλαντούχος νεαρός παίκτης απλώς και μόνο λόγω του αντιαισθητικού του βαδίσματος. Ευτυχώς, δεν το έπραξαν όλοι. Το 2006 η Valencia κάλεσε τον 14χρονο παίρνοντας τον από το τοπικό του κλαμπ: τη Benamiel.

Έμεινε εκεί για επτά χρόνια ξεκινώντας από τις τάξεις των νέων στους “Che”. Το 2010 ήρθε το πλήρες ντεμπούτο του σε ηλικία 19 ετών όταν κλήθηκε στην ανδρική ομάδα για το Copa del Rey με προπονητή τον Unai Emery. Αυτό που ακολούθησε έφερε τον Isco στην πρώτη γραμμή προσοχής. Ο έφηβος σκόραρε δύο φορές καθώς η Valencia επικρατούσε της Leganés με 4-1.

Στη Valencia B ο Isco διακρίθηκε κατευθύνοντας την ομάδα του στον τίτλο της Tercera (τέταρτη κατηγορία της Ισπανίας) τον ίδιο χρόνο του εντυπωσιακού ντεμπούτου του. Όμως ο Emery δεν φάνηκε πεπεισμένος. Ένα χρόνο αργότερα, του δόθηκαν λίγες ευκαιρίες και υπήρχαν ερωτηματικά πάνω από την ιδιοσυγκρασία του. ίσως δεν θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της πρώτης ομάδας της Valencia.

Αργότερα κάτι τέτοιο θα αποδειχθεί λάθος όμως στο Mestalla θεωρήθηκε περιττός. Εμφάνισε πολλές αναλαμπές, αν και όχι αρκετές για να ακολουθήσουν και άλλες θριαμβευτικές επιδόσεις από τον αγώνα με τη Leganés.

Έτσι πήγε στη Malaga όπου θα προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο πρώην σύλλογος του αποφάσισε λάθος. Πρώτον θα έπρεπε να κερδίσει τους δικούς του υποστηρικτές. Υπήρχαν αμφιβολίες για τον Isco όντας μια μεταγραφή έξι εκατομμυρίων ευρώ. Ανυποψίαστο και άπειρο, ένα 19χρονο παιδί με ιδιόμορφο τρόπο τρεξίματος και μόνο λίγες εμφανίσεις στο όνομά του.

Ο αθλητικός διευθυντής της Malaga Antonio Fernandez ωστόσο επέμενε ότι αυτός ήταν ένας παίκτης με μοναδική ικανότητα στο παιχνίδι. "Δεν με νοιάζει πώς κάποιος περπατάει στο δρόμο. Δεν με νοιάζει αν βγαίνει έξω με το σκύλο του. Με νοιάζει πώς παίζει. Ήταν ένα καλό παιδί με εντυπωσιακό ταλέντο. Ήξερα ότι με υπομονή θα μπορούσε να λειτουργήσει. " τόνισε

Τα λόγια του αποδείχθηκαν σοφά. Σε δύο χρονιές στο La Rosaleda, η αξία του από τα έξι εκατομμύρια ευρώ έφτασε στα 30 εκατομμύρια ευρώ και υπήρχαν πολλά κλαμπ πρόθυμα να τα πληρώσουν. Το σύνολο του Manuel Pellegrini έπαιζε με στυλ που ταίριαζε στον Isco. Ψηφίστηκε ως Golden Boy της UEFA το 2012 και για λίγα δευτερόλεπτα η ομάδα του δεν πέρασε στα ημιτελικά του Champions League.

Ο Pellegrini δεν το κράτησε μυστικό ότι ήθελε τον Isco στο Manchester City μετά από την επίδρασή του εκείνη την χρονιά όμως δεν ήταν το μοναδικό κλαμπ που ενδιαφερόταν. Ο Florentino Pérez στη Real Madrid γνώριζε ότι η συνεχής αγορά ενός “Galáctico” δεν ήταν πάντα η πιο βιώσιμη ή ακόμα και η πιο εμπορεύσιμη επιλογή. Ήθελε περισσότερους Ισπανούς για να εξασφαλίσει ότι η πολιτιστική και Εθνική ταυτότητα της ομάδας του δεν θα χαθεί.

Ο Carlo Ancelotti δεν έμοιαζε ο άνθρωπος που ήθελε να φέρει τον Isco. Αντ 'αυτού και κάπως ταιριαστά  ο Zinedine Zidane - τότε σε ρόλο συμβούλου του προέδρου - που προκάλεσε τη μεταγραφή. Ο Pérez διατηρούσε αμφιβολίες ότι ο Isco θα μπορούσε να χωρέσει σε μια ομάδα γεμάτη από αξιόπιστους, καθιερωμένους και επιθετικογενείς παίκτες, αλλά ο Zidane σφράγισε την εξουσία του. Ο ρόλος του ήταν να συμβουλεύει και η συμβουλή του ήταν να υπογράψει τον Isco.

Έτσι και έκαναν το καλοκαίρι του 2013 νίκησαν τη Manchester City του Pellegrini για την υπογραφή του. "Η Real Madrid είναι η Real Madrid", δήλωσε ο Isco. Υπήρχε μόνο επιλογή στα μάτια του. Η Real Madrid ήταν η Real Madrid όμως σοφά, από τότε που πήγε στην Ισπανική πρωτεύουσα δεν μίλησε ποτέ δημοσίως για το όνομα του σκύλου του: Messi: "Τον ονόμασα έτσι επειδή ο Leo Messi είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο και έτσι είναι και ο σκύλος μου", είπε ευτυχώς πριν από τη συνάντηση με τον Cristiano Ronaldo στο Bernabéu.

Ακόμη και στις πρώτες του μέρες στο σύλλογο, ο Isco συγκρίθηκε με τον Zidane αλλά οι συγκρίσεις ποτέ δεν έμοιαζαν σαν να τις άξιζε πραγματικά, σαν να ήταν κάτι περισσότερο από έναν αδύναμο σύνδεσμο. Οι αιθέριες κινήσεις ήταν εκεί, ένα μοναδικό είδος κομψότητας και λεπτότητας. Η συνοχή ωστόσο ήταν το κύριο ζήτημα.

Δεν πήρε πολλά λεπτά συμμετοχής στην πρώτη του σεζόν κάτω από τον Ancelotti. Η εύρεση μιας θέσης για αυτόν τον ελαφρύ και μικροσκοπικό μεσοεπιθετικό αποδείχθηκε δύσκολη. Ήταν ένα οκτάρι; ένα δεκάρι; ένας εξτρέμ; ή ένα ψευτοεννιάρι; Ο Ancelotti τον χρησιμοποίησε παντού όμως υπήρχε μια αίσθηση ότι παρεμποδιζόταν στο σύστημα του 4-3-3 και ότι απλά δεν ταιριάζει.

Δεν τον βοήθησε και το λεγόμενο «BBC» (το επιθετικό τρίο που αποτελούνταν από τους Karim Benzema, Gareth Bale και Cristiano Ronaldo). Δεδομένου ότι δεν υπήρξε καμία φυσική θέση στην ομάδα για τον Isco, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι θα χρειαζόταν ένα επιπλέον επίπεδο δέσμευσης ως αφετηρία. "Δεν είμαι ηλίθιος", είπε. "Αν δεν ξεκινώ βασικός είναι δικό μου λάθος."

Κατάλαβε ότι για να μπει στη θέση όπου θα μπορούσε να αρχίσει να λάμπει η τεχνική του δύναμη, θα έπρεπε να γυρνά πίσω, να υποφέρει, να παλεύει και να καταπονείται. Έτσι αυτό έκανε και σύντομα εισήγαγε ένα νέο στοιχείο στο παιχνίδι του, το οποίο προηγουμένως στερούνταν. "Τώρα νιώθω άρρωστος μετά από κάθε αγώνα", αποκάλυψε αργότερα.

Παρ 'όλα αυτά παρέμεινε ένα αναπόφευκτο συναίσθημα ότι ο Isco χανόταν στην ομάδα του Ancelotti. Ο Ιταλός προπονητής είχε τονίσει ότι η ανανεωμένη δουλειά του τον έκανε ένα «μη διαπραγματεύσιμο» κομμάτι του ρόστερ και η φροντίδα του βοηθού του Fernando Hierro τον βοήθησαν να βρει κάποια συνέπεια, αλλά οι στιγμές λαμπρότητας παρέμειναν σποραδικές.

Δεν είναι ότι ήταν φτωχός, ούτε ότι δεν του δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες. ίσως το “υποτιμημένος” να είναι η λέξη που περιγράφει τον Isco τα δύο χρόνια στην καριέρα του στη Real Madrid. Όταν ο Ancelotti έφυγε για να αντικατασταθεί από τον Rafa Benítez, ήταν περισσότερο από το ίδιο. Ο Ισπανός επέμεινε με το 4-3-3 - που είχε δημιουργηθεί σε μια προσπάθεια να βρει μια θέση για το Bale - και η αξία του Isco αμφισβητήθηκε ολοένα και περισσότερο.

Οι φήμες για μια αποχώρηση εμφανίζονταν όλο και πιο τακτικά στο Τύπο. Μια κίνηση στη Tottenham ίσως, ακόμα και μια εικασία για μεταγραφή στη Barcelona. Ο ίδιος ο Isco παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στη Marca το Μάρτιο του 2016, ότι η έλλειψη κίνησης για ένα καινούργιο συμβόλαιο  τον ανησυχούσε. "Φαίνεται λίγο περίεργο όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αν δεν θέλουν να ανανεώσω, δεν θα το ζητήσω".

Το ευχάριστο για τον Isco είναι ότι η θητεία του Benitez ήταν σύντομη και ως αντικαταστάτης του επιλέχτηκε ο Zidane, ο άνθρωπος που υποστήριζε κατηγορηματικά την μεταγραφή του τρία χρόνια νωρίτερα. "Είναι ένας παίκτης που μου αρέσει πολύ", είπε ο Γάλλος και οι οπαδοί σύντομα θα συμφωνούσαν μαζί του.

Παρ 'όλα αυτά δεν υπήρχε καμία άμεση λύση. Ο Isco ξεκίνησε την προηγούμενη σεζόν ακόμα ως μια χρήσιμη, αξιόπιστη και ευέλικτη επιλογή, αλλά όχι ακόμα ένας απαραίτητος τροχός στη μηχανή. Όλα άλλαξαν όταν ο Bale υπέστη σοβαρό τραυματισμό κατά τη διάρκεια της χρονιάς, κάτι που θα τον κρατούσε στο περιθώριο για την πλειοψηφία των υπόλοιπων μηνών.

Αυτή ήταν η ευκαιρία του Isco. Προσθέστε σε αυτό την τακτικότητα με την οποία ο Zidane εμφανίστηκε πρόθυμος να ξεκουράσει το Ronaldo και η σημασία διπλασιάστηκε. Η αλλαγή στους παίκτες έφερε μια αλλαγή στο σχηματισμό, ένας έξτρα άνδρας στη μεσαία γραμμή, ένα διαμάντι στο οποίο ο Isco έγινε η κορυφή του. Σ ​'αυτόν τον ελεύθερο ρόλο - γιατί σίγουρα του δόθηκε η άδεια να περιπλανιέται και να μην περιορίζεται ως το παραδοσιακό δεκάρι - δεν ήταν τίποτα λιγότερο από υπέροχος.

Καθώς η Real Madrid όδευε μπρος ολοταχώς στο τίτλο της La Liga και στο δεύτερο διαδοχικό Champions League, ο Isco ήταν ο κορυφαίος καλλιτέχνης, ο κεντρικός δημιουργός και το επίκεντρο κάθε γρήγορης επίθεσης. Ήταν εντυπωσιακός στις εντυπωσιακές εκτός έδρας νίκες επί της Sporting Gijón και της Deportivo, ήσσονος σημασίας στα ημιτελικά του Champions League ενάντια στην Atlético Madrid όπως και στο τελικό απέναντι στη Juventus.

Αυτή έμελλε να είναι μια μακρά κραυγή από τον Isco και φαινομενικά οφείλεται σε μια απλή αλλαγή του συστήματος. Μόνο ένα χρόνο νωρίτερα ο πρώην αμυντικός των Merengues Iván Helguera τον επέκρινε. "Ο Isco δεν δίνει ασίστ, δεν είναι καλός στον αέρα, δεν ανακτά ξανά την μπάλα. Θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα όμως το Bernabeu τον χειροκροτεί γιατί έκανε μια “Croqueta” [ένα κομμάτι δεξιοτήτων στο οποίο αλλάζει γρήγορα την μπάλα από το ένα πόδι στο άλλο και πάλι πίσω]. Οι κινήσεις του όμως που καταλήγουν; "

Από τότε ο Isco έχει αποδείξει ότι ο Helguera είναι λάθος. Τώρα είναι τόσο μια δημιουργική δύναμη όσο και ένας κινητήρας στο σύνολο του Zidane, πανταχού παρών στην επίθεση, ένας τεχνίτης που έχει αποκτήσει την ικανότητα της επιθετικότητας. Είναι μια απόλαυση να τον παρακολουθείς με τη μπάλα στα πόδια και πλέον εξίσου εντυπωσιακός δίχως αυτήν. Είναι κάτι το "μαγικό" όπως το αποκαλούν οι συμπαίκτες του και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.