Δημήτρης Βαρσάνης
Ήταν Σάββατο απόγευμα, στις 10 Ιουλίου του 1976 και ώρα 12:37 μ.μ. για να είμαστε ακριβείς 20 χιλιόμετρα βόρεια του Μιλάνου οι κάτοικοι της μικρής πόλης του Σεβέζο είχαν εγκατασταθεί για το Σαββατοκύριακο τους.
Το κοντινό τοπικό χημικό εργοστάσιο έκλεισε επίσης για το Σαββατοκύριακο. Παρά τις επικίνδυνες ουσίες που αντιμετωπίστηκαν στο εργοστάσιο, δεν θεωρήθηκε ποτέ ως κίνδυνος από τον τοπικό πληθυσμό όμως σε αυτή την τραγική μέρα τα πάντα ήταν έτοιμα να αλλάξουν. Καθώς το εργοστάσιο έκλεινε ένα από τα κτίρια όπου οι χημικές ουσίες αποθηκεύτηκαν άρχισε να υπερθερμαίνεται, γρήγορα η πίεση στο κτίριο ανέβηκε σε ένα ανυπέρβλητο επίπεδο που προκάλεσε έκρηξη, εξαερώνοντας περίπου έξι μετρικούς τόνους τοξικού αερίου (γνωστό ως διοξίνη) έξω στην ατμόσφαιρα.
Αυτό το σύννεφο τοξικού αερίου θα έκανε γρήγορα το δρόμο του πάνω από την πόλη του Σεβέζο και δεν θα περνούσε πολύς καιρός για να γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα. Σε ένα άρθρο που γράφτηκε ένα μήνα μετά την έκρηξη περιγράφηκαν τα αποτελέσματα του σύννεφου από το αέριο επηρεάζοντας αρχικά τα ζώα: "Ένας αγρότης έβλεπε τη γάτα του να πέφτει και όταν πήγε να πάρει το σώμα της η ουρά έπεσε. Όταν οι αρχές πήγαν τη γάτα για εξέταση δύο ημέρες αργότερα, ο αγρότης είπε ότι το μόνο που έμεινε ήταν το κρανίο της "
Ενώ τα ζώα ήταν τα πρώτα που αισθάνονταν τα αποτελέσματά του οι άνθρωποι σύντομα άρχισαν να αρρωσταίνουν: «Ήταν τέσσερις μέρες πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να νιώθουν τα αποτελέσματά του. Ναυτία, θολή όραση και ειδικά μεταξύ των παιδιών, παραμορφωτικές πληγές μιας ασθένειας του δέρματος γνωστή ως χλωρίνη».
Η ανταπόκριση στην καταστροφή θεωρήθηκε από πολλούς ως εντελώς αναποτελεσματική, πέρασαν αρκετές μέρες πριν να ανακοινωθούν τα νέα ότι το τοξικό αέριο είχε απελευθερωθεί και λίγες ημέρες μετά από αυτό πριν ξεκινήσουν οι εκκενώσεις. Παραμένει έως και μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές που παρατηρήθηκαν ποτέ στην Ευρώπη.
Όσον αφορά την εταιρεία που ελέγχει το εργοστάσιο, η ICMESA δεν υπάρχει πλέον. Κοντά στη πόλη Μέντα (στο ακριβές έδαφος όπου δημιουργήθηκε η εταιρεία που ήταν υπεύθυνη για την καταστροφή) τοποθετήθηκε κάτι εντελώς καινούργιο. Ένα μικρό γραφικό ποδοσφαιρικό γήπεδο για τη σημερινή ομάδα της Serie C AC Renate 1947.
Μετά βίας πάνω από 4000 άτομα η μικροσκοπική πόλη του Ρενάτε στην επαρχία της Μόντσα και Μπριάντσα είναι μία από τις τελευταίες τοποθεσίες στην Ιταλία που κάποιος θα ψάξει για μια ποιοτική επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα. Όμως ανάμεσα στη λίμνη του Κόμο και την πρωτεύουσα της μόδας (Μιλάνο) είναι ακριβώς εκεί που πρέπει να βρεθεί κανείς.
Ιδρύθηκε δύο χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από μια ομάδα ντόπιων τρελών με το ποδόσφαιρο. Το μπλε και το μαύρο χρώμα που κοσμεί την πλάτη της μέχρι σήμερα έχει επιλεγεί προς τιμήν της Inter, την οποία πολλοί από τους ντόπιους του Ρενάτε είχαν μια στοργική αγάπη.
Έκτοτε για τους “πάνθηρες” είναι μια ύπαρξη που αποστέλλεται σχεδόν πρωτίστως στις κατώτερες ερασιτεχνικές κατηγορίες της χώρας. Αυτό που ακολούθησε ήταν πέντε χρόνια αόριστων τερματισμών (με εξαίρεση τη δεύτερη θέση τη σεζόν 08/09), όχι όμως κάτι που θα έπρεπε να επικριθεί. Για ένα σύλλογο με το μέγεθος και τη φήμη του πέντε συνεχόμενα χρόνια στη Serie D είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα και επρόκειτο να γινόταν πολύ καλύτερο.
Παρά το γεγονός ότι τερμάτισε στη πέμπτη θέση τη σεζόν 09/10 και έμεινε έξω στα πλέι - οφ, ο σύλλογος επιλέχθηκε από το τότε πρωτάθλημα της Lega Pro για να γεμίσει μια σειρά κενών θέσεων. Το μικρό κλαμπ από την βιομηχανική καρδιά της Ιταλίας αγωνιζόταν τώρα με ιστορικά ονόματα του Calcio όπως η - επτά φορές πρωταθλήτρια - Pro Vercelli.
Οι “πάνθηρες” τερμάτισαν στην εξαιρετικά αξιόπιστη πέμπτη θέση στην παλιά Seconda Divisione. Από τότε παρέμειναν στις επαγγελματικές κατηγορίες με τη τρέχουσα να είναι η όγδοη χρονιά μαζί με πολλούς συλλόγους που είναι πολύ ανώτεροι τους ιστορικά.
Όσο για την τρέχουσα σεζόν είναι μέχρι στιγμής μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις. Με τους περισσότερους εμπειρογνώμονες της κατηγορίας και ένας αριθμός και των δικών τους οπαδών να περιμένουν ότι ο σύλλογος τους θα δυσκολευτεί, μέχρι στιγμής έχουν συμβάλει ως “πυροβόλα όπλα” μιας και είναι αρκετά κοντά στην κορυφή με 26 πόντους ύστερα από 14 αγώνες.
Πώς έχει επιτευχθεί αυτό; όχι σίγουρα χάρη στις οικονομικές δυνατότητες της αλλά μάλλον στη καλή παλιομοδίτικη ομαδική εργασία και στην αυτοπεποίθηση. Χωρίς μεγάλα ονόματα ακόμη και σε αυτό το επίπεδο οι παίκτες καλλιεργούν μέχρι στιγμής μια νικηφόρα νοοτροπία που τους έχει βάλει πάνω από πιο σεβαστά ονόματα όπως η Vicenza, η Reggiana και η Triestina.
Όσο για τον προπονητή της, δεν είναι μέρος μιας νέας επερχόμενης φυλής προπονητών που είναι στο δρόμο για μια νέα και φιλόδοξη προοπτική αλλά ένας μάλλον ανεπιτυχής 48χρονος. Η τελευταία θητεία του Roberto Cevoli στην οποία ήταν υπεύθυνος για ένα σύλλογο κράτησε μόνο επτά αγώνες στη Civitanovese, όπου σημείωσε ένα άσχημο ποσοστό των 0,14 βαθμών. Πριν από αυτό βρισκόταν στην Αλβανία όμως ούτε και εκεί έκατσε για πολύ μιας και κοούτσαρε μόνο τρία παιχνίδια. Συνολικά η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του Cevoli σε ένα πάγκο οποιοδήποτε συλλόγου είναι 32 αγώνες και αυτό στη Monza πριν από επτά χρόνια.
Επιπλέον για την αξιοσημείωτη έναρξη της σεζόν είναι ότι το κάνει συχνά απέναντι σε μια συντριπτικής υποστήριξη του αντιπάλου, καθώς η μέση προσέλευση της Renate των 468 ατόμων είναι η τέταρτη μικρότερη και στους τρεις ομίλους της Serie C.
Με όλα αυτά που τέθηκαν στο προσκήνιο, ένα μη αναγνωρισμένο ρόστερ, ένας πολυταξιδεμένος προπονητής και ένας μέσος όρος προσέλευσης που δεν φτάνει καν τα 500 άτομα, το ξεκίνημα της Renate έως τώρα δεν είναι τίποτα λιγότερο από φανταστικό.. Είναι δίκαιο να πούμε ότι με τόσο μεγάλο μέρος της σεζόν να έχει περάσει η Renate εξακολουθεί να διατηρεί το ρυθμό της. Όμως όπως όλοι περιμέναμε ότι η Leicester δεν θα άντεχε, είδαμε πώς τελείωσε.
Σε απόσταση περίπου 20 χιλιόμετρα από τα εκθαμβωτικά φώτα του San Siro και στο έδαφος της Renate ένα νέο όνειρο λαμβάνει χώρα, ένα όνειρο που έχει τη δυνατότητα να γράψει ένα νέο ιστορικό κεφάλαιο στην ιστορία του Calcio. Το όνειρο της μικροσκοπικής Renate.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου