Marcelinho: Ο Βραζιλιάνος "πολεμιστής" που ξεσήκωσε τη Bundesliga

Δημήτρης Βαρσάνης


Ο Μάρτιος του 2017 ήταν σίγουρα ένας μήνας γεμάτος δράση. Στο ποδόσφαιρο η Chelsea διατηρούσε το προβάδισμα των 10 πόντων έναντι της Tottenham στην κορυφή της Premier League, ενώ η Barcelona ολοκλήρωνε την απίθανη ανατροπή κόντρα στη PSG. Με όλα αυτά τα γεγονότα, θα μπορούσατε να συγχωρεθεί κάποιος για το γεγονός ότι αγνόησε έναν αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο για να τιμηθεί ένας 41χρονος Βραζιλιάνος με λευκασμένα ξανθά μαλλιά.

Ο Marcelo dos Santos γνωστός καλύτερα στη χώρα του ως Marcelinho Paraíba ή απλώς Marcelinho ήταν ένα εμπορικό δεκάρι. Έχοντας όλη την τεχνική λαμπρότητα που συνδέεται με τη Βραζιλία, το απόθεμα του ήταν αξιοσημείωτο για το κλειστό κοντρόλ του και μια σειρά από ακριβή και τεχνικά στημένα χτυπήματα. Κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ετών στη Γερμανική πρωτεύουσα έγινε είδωλο στους οπαδούς μέσω ενός συνδυασμού του ταλέντου και του πολύχρωμου τρόπου ζωής εκτός αγωνιστικού χώρου.

Η μετάβαση στη Γερμανία δεν ήταν η πρώτη του Ευρωπαϊκή διέξοδος. Μετά από τρεις επιτυχημένες χρονιές στο Σάο Πάολο όπου βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Paulista, μετακόμισε το 2000 στη Marseille. Παρότι σκόραρε στα δύο από τα τρία πρώτα παιχνίδια του, δεν κατάφερε να εγκατασταθεί στη Γαλλία μη μαθαίνοντας ούτε μια Γαλλική λέξη και επιστρέφοντας στη Βραζιλία ύστερα από μόλις έξι μήνες. Η πραγματική του εκτόξευση συνέβη στη πατρίδα του με τη Grêmio. Σε έξι μήνες πήρε τόσο το πρωτάθλημα Gaúcho όσο και το κύπελλο Βραζιλίας και έπειτα παραχωρήθηκε για οκτώ εκατομμύρια ευρώ στη Hertha Berlin.

Προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη όσων συνέβησαν στη Μασσαλία, σε όλη τη περίοδο του στη Γερμανική πρωτεύουσα ο Marcelinho έμενε μαζί με έναν όμιλο συγγενών και φίλων. Αυτός ο όμιλος αριθμούσε οκτώ έως δέκα άτομα και έμεναν σε τρία ενοικιαζόμενα διαμερίσματα προσφέροντας τις ανέσεις του Βραζιλιάνου. Παρά τα πολλά περιστατικά που αναφέρθηκαν, ήταν τέτοιες οι δραστηριότητες που επέτρεψαν στον Marcelinho να αισθανθεί εναρμονισμένος και πετύχει στην Ευρώπη.

Στο DFL - Ligapokal (ένας θεσμός στη Γερμανία που γινόταν πριν την έναρξη της σεζόν με τις πέντε πρώτες του πρωταθλήματος και τη κυπελλούχο να συμμετέχουν) ο Marcelinho σκόραρε στο ντεμπούτο του στον αγώνα ενάντια στη Bayer Leverkusen, βάζοντας άλλο ένα στο 4-1 επί της Schalke στον τελικό. Αυτό βοήθησε την Hertha να εξασφαλίσει το πρώτο της τρόπαιο από το πρωτάθλημα της Zweiteliga το 1990. Αυτή τη φόρμα τη κουβάλησε και στη Bundesliga σκοράροντας στη τρίτη αγωνιστική του πρωταθλήματος ενάντια στην Energie Cottbus και συνέχισε να κεραυνοβολεί την αντίπαλη εστία με 13 τέρματα στην πρώτη του σεζόν στη Γερμανία. Έπειτα έβαλε δύο τέρματα στο 5-1 επί της τότε πολύ καλής Kaiserslautern ενώ μοίρασε και πέντε ασίστ καθώς η Hertha τερμάτιζε τέταρτη στο πρωτάθλημα.

Η συγκεκριμένη επίδοση κορυφώθηκε με το ενδιαφέρον του προπονητή της Εθνικής Βραζιλίας Luiz Felipe Scolari, ο οποίος επέλεξε τον Marcelinho για τους πέντε προκριματικούς αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου εκείνο το έτος. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο πρώτος παίκτης από τη Πολιτεία Παραίμπα που έπαιξε και σκόραρε για τη Βραζιλία, παγιώνοντας τη θέση του ως τοπικός ήρωας. Μάλιστα άνοιξε λογαριασμό στο ντεμπούτο του στη νίκη με 2-0 επί της Παραγουάης τον Αύγουστο του 2001. Δυστυχώς αποκλείστηκε από την 23μελης αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 λόγω ενός περιστατικού που ο παίκτης το χαρακτήρισε ως το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του .

Ο Scolari του είπε ότι ήταν σίγουρο ότι θα έπαιρνε το αεροπλάνο για την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα. Αυτό ίσχυε μέχρι το Μάρτιο του 2002 όταν πιάστηκε μεθυσμένος και να οδηγεί υπερβολικά πέρα ​​από το όριο χωρίς ζώνη ασφαλείας και ακόμα δεν κατείχε έγκυρη άδεια οδήγησης. Αναγκασμένος να περάσει όλη τη νύχτα στη φυλακή, το επόμενο πρωί ο γνωστός για την αυστηρότητα του Felipao για να ζητήσει εξηγήσεις. Ενώ το έπραξε ο Marcelinho δεν κλήθηκε ξανά από την Εθνική ομάδα.

Αυτή η παράλειψη του επέτρεψε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς η Hertha διατήρησε το Ligapokal. Για άλλη μια φορά νίκησε τη Schalke με 4-1 στο τελικό με το Marcelinho να σκοράρει δύο φορές, μαζί με ένα άλλο γκολ και μια ασίστ στη πρόκριση απέναντι στη Bayern στον ημιτελικό. Στο πρωτάθλημα βελτίωσε τα στατιστικά του με 14 τέρματα και εννέα ασίστ, καθώς η Hertha κατέληγε στη πέμπτη θέση που οδηγούσε σε άλλη μια έξοδο στο κύπελλο UEFA.

Για να πούμε όμως το διάστημα του Marcelinho στη Γερμανία ότι χαρακτηρίστηκε μόνο από τα μεγάλα νούμερα και τη τακτική Ευρωπαϊκή συμμετοχή είναι μια υπερβολική απλοποίηση. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του στο Βερολίνο του επιβλήθηκε συχνά πρόστιμο για τις νυκτερινές του περιπέτειες. Μαζί με την υπόθεση του στην Εθνική Βραζιλίας ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός συνέβη τον Μάρτιο του 2003, όπου βγήκε έξω το βράδυ πριν από μια ήττα με 1-0 από το Hamburg. Οι διοικούντες της Hertha γνωρίζοντας τα καμώματα του αστέρα τους, πήγαν στο μπαρ για να το μαζέψουν και στη συνέχεια να τον τιμωρήσουν με 20.000 ευρώ.

Εν αντιθέσει όμως με τους περισσότερους παίκτες,  ήταν μια θυσία που ο Marcelinho στάθηκε έτοιμος να τη δεχτεί και δεν άλλαξε τη δέσμευσή του στην Hertha. Το θεώρησε περισσότερο ως μια επιχειρηματική σχέση, έτοιμη να τη πληρώσει για να απολαύσει τον πλούσιο τρόπο ζωής του. Εν τω μεταξύ το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου ανέχτηκε μια τέτοια συμπεριφορά λόγω της τεράστιας επίδρασης του στην ομάδα. Ο Marcelinho πέρασε τις περισσότερες Κυριακές στα κλαμπ, συνήθως μένοντας και έως τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας. Παρά τα τακτικά νυχτοπερπατήματα του στις πέντε το πρωί αψήφησε τη λογική του ιατρικού προσωπικού, εξακολουθώντας να είναι ο ταχύτερος δρομέας στην προπόνηση το επόμενο πρωί.

Με την ομάδα της Hertha να απολαμβάνει μία από τις καλύτερες περιόδους συνέπειας στην ιστορία της, τα μεθύσια ήταν ένα ιδιαίτερο θέμα στους εκτός έδρας αγώνες της Ευρώπης όπου η ομάδα πετούσε συχνά τα απογεύματα της Δευτέρας. Ο πρώην συμπαίκτης του Andreas Neuendorf θυμάται πως εκείνα τα ταξίδια συνεπάγονταν με τη συχνότητα του Marcelinho, με τη μυρωδιά του οινοπνεύματος μερικές φορές να μυρίζει σε όλο το αεροπλάνο.

Ακόμα του επιβλήθηκαν πρόστιμα για τη συμπεριφορά του τόσο για τα Χριστουγεννιάτικα όσο και για τα καλοκαιρινά διαλείμματα, από τα οποία σχεδόν πάντα θα επέστρεφε αργά. Ανεξάρτητα από την έλλειψη τυπικότητας, ο παίκτης δεν το χρησιμοποίησε ποτέ ως δικαιολογία για να αποφύγει την προπόνηση. Ο Marcelinho διατηρήθηκε σε φόρμα κατά τη διάρκεια αυτών των αδικαιολόγητων απουσιών, διατηρώντας την ικανότητά του να έχει άμεσο αντίκτυπο στην επιστροφή του, άλλος ένας λόγος για τον οποίο του επιτρεπόταν να ξεφεύγει παραπάνω μερικές φορές.

Είναι άδικο να τον αποκαλέσει κάποιος ερασιτέχνη, ένα χαρακτηρισμό που ο παίκτης το αισθάνεται υπερβολικό από τους δημοσιογράφους. Ήταν ένας άνθρωπος κάτω από τη γη, ο οποίος παρέμεινε αληθινός στις ρίζες του κρατώντας φίλους με τους οποίους μεγάλωσε. Χρησιμοποιώντας τον πλούτο που είχε συσσωρεύσει μέσω του ποδοσφαίρου, αγόρασε αυτοκίνητα και ακίνητα γι 'αυτούς βοηθώντας παράλληλα την τοπική του κοινότητα. Ένας από τους στενούς φίλους του τον περιέγραψε κάποτε ως "Θείο δώρο".

Κάποιοι κυνικοί θεωρούσαν αυτό τον όμιλο ανθρώπων ως επιβλαβή, ενθαρρύνοντας τον παίκτη να τους αφήσει στις οικονομικές τους δυσκολίες. Χωρίς την παρουσία τους στο Βερολίνο όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Marcelinho δεν θα είχε φτάσει σε τόσο μεγάλα ύψη στη Γερμανία.

Ένα άλλο βασικό στοιχείο της αρμονικής σχέσης ήταν ο αντιπρόεδρος της Hertha Dieter Hoeneß, ο οποίος υπηρέτησε να προστατεύσει τον Βραζιλιάνο από τον μεγάλο αρνητικό τύπο. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη το 2005 όταν ο Marcelinho πήρε την απόφαση να αγοράσει ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, μόνο για να αλλάξει γνώμη και να πάρει το Hoeneß να λύσει τη σύμβαση. Τόσο κοντινή που ήταν η σχέση τους, ο Βραζιλιάνος ειρωνικά έλαβε ένα ρολόι όταν έφυγε από το κλαμπ θέτοντας σε αμφισβήτηση το αρνητικό στερεότυπο του Γερμανικού χιούμορ.

Η σεζόν 2004/05 ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη του Marcelinho στη Γερμανία πετυχαίνοντας 18 τέρματα και δίνοντας 13 ασίστ που έστειλαν την Hertha στη τέταρτη θέση. Τον Νοέμβριο σημείωσε ένα χατ-τρικ σε μια νίκη με 3-2 επί της Wolfsburg. Τον Δεκέμβριο εκτέλεσε ένα πέναλτι αλά Panenka μαζί με την καταγραφή δύο ασίστ στο 6-0 εναντίον της Borussia Mönchengladbach. Ακόμα έβαλε από δύο τέρματα στη Leverkusen, στη Schalke και στη Freiburg.

Ο τελευταίος αγώνας χαρακτήρισε αναμφισβήτητα το πιο αξιομνημόνευτο από τα 79 γκολ του Marcelino στην Hertha. Πριν από την έναρξη της αναμέτρησης είπε στους συμπαίκτες του να του δώσουν την μπάλα σε κάθε ευκαιρία, καθώς φαινόταν βέβαιος ότι θα μπορούσε να πιάσει ξεκρέμαστο τον τερματοφύλακα της Freiburg Richard Golz, ο οποίος είχε την τάση να βγαίνει από το κουτί του. Στο 6’ ο Βραζιλιάνος πήρε την μπάλα στον κεντρικό κύκλο και ύστερα από μια γρήγορη ματιά ξεγέλασε το Golz με ένα ψηλοκρεμαστό σουτ.

Στο τέλος της χρονιά ψηφίστηκε στην ομάδα της σεζόν για δεύτερη φορά, αν και αυτή τη φορά ως ο πιο συχνά επιλεγμένος ποδοσφαιριστής. Εμφανίστηκε 12 φορές στην ομάδα της εβδομάδας στη Bundesliga και έλαβε τις περισσότερες ψήφους από τους συναδέλφους του για το βραβείο του Παίκτη της χρονιά. Δυστυχώς οι ψήφους από τα μέσα ενημέρωσης τον έριξαν από τη κορυφή και ανέβασαν το Michael Ballack της Bayern. Ένα βραβείο που κέρδισε στα τέλη του 2005 ήταν αυτό του αθλητή της χρονιάς στα βραβεία Sportsperson του Βερολίνου. Ακόμα και σήμερα, στην 38χρονη ιστορία του είναι ο μοναδικός μη Γερμανός που το πήρε.

Ίσως αυτή η αναγνώριση να είναι πιο κατάλληλη, με τον παίκτη να τιμάται στην πρωτεύουσα ως είδωλο της Hertha. Το 2003 μπήκε μέσα στην ομάδα του αιώνα της Hertha, μια ομάδα που συντάχθηκε στο πλαίσιο των εορτασμών των 111ων γενεθλίων του συλλόγου. Να είσαι μέσα στην ενδεκάδα με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην ιστορία του συλλόγου μετά από μόλις τρεις χρονιές, φανερώνει το γεγονός πώς οι οπαδοί της Hertha βλέπουν τον Marcelinho. Παρ 'όλα αυτά η φύση της αποχώρησης του ήταν ατυχής. Μετά από άλλη μια καταπληκτική χρονιά τη σεζόν 2005/06 με διψήφια τέρματα και ασίστ, ο σύλλογος τελικά κουράστηκε από τις παρατεταμένες απουσίες του.

Ο Marcelinho επέστρεψε από τη Βραζιλία με καθυστέρηση 11 ημερών για την προετοιμασία αναφέροντας συνεχώς τη συντήρηση του διαδρόμου στο αεροδρόμιο. Ωστόσο η λήψη αυτού του στοιχείου ήταν πιο σοβαρή από το συνηθισμένο και αποφασίστηκε να χωρίσουν οι δρόμοι του με το σύλλογο. Αυτό οδήγησε σε προσφορές από την CSKA Moscow, την Espanyol και τον Ολυμπιακό αν και μετά από διαβούλευση με τον Τούρκο συμπαίκτη του Yıldıray Baştürk, ο Marcelinho αποφάσισε να προχωρήσει σε μια κίνηση 2,5 εκατομμυρίων λιρών στη Trabzonspor.

Παρόλο που έλαβε την τυπικά παθιασμένη άφιξη στο αεροδρόμιο από τους Τούρκους οπαδούς, ο Βραζιλιάνος δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στη πόλη της Μαύρης Θάλασσας. Αφέθηκε μπερδεμένος από την κουλτούρα των οπαδών σχολιάζοντας πώς θα ήταν θυμωμένοι ακόμα και αν η ομάδα νικούσε 1-0, μια λογική που απλά δεν καταλάβαινε. Μετά από μόνο δύο τέρματα σε 17 αγώνες και έξι μήνες ο Marcelinho επέστρεψε ξανά στη Γερμανία.

Αυτή τη φορά υπέγραψε στη Wolfsburg μιας και πείστηκε να ενταχθεί στο σύνολο του Felix Magath. Συνέχισε από εκεί όπου το άφησε με τη Hertha με πέντε τέρματα και οκτώ ασίστ κατά το δεύτερο μισό της σεζόν και αποδείχτηκε αποφασιστικής σημασίας για να βοηθήσει την ομάδα της Σαξονίας να αποφύγει τον υποβιβασμό. Διατήρησε τις άψογες επιδόσεις του την επόμενη χρονιά ως αρχηγός, με τα επτά τέρματα του και τις 10 ασίστ να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην ανάβαση των “λύκων” στη πέμπτη θέση. Για αυτές τις συνεισφορές του έλαβε και πάλι μια θέση στην ομάδα της χρονιάς από το Kicker, η τρίτη και τελευταία φορά στη καριέρα του.

Το καλοκαίρι του 2009 ο Marcelinho αποφάσισε να επιστρέψει στη Βραζιλία. Αρχικά υπέγραψε στη Flamengo, αν και αντιμετώπισε προβλήματα με τους καθυστερημένους μισθούς και έλυσε άμεσα το συμβόλαιο του. Συμφώνησε να συνεχίσει στη Coritiba στην εκατονταετηρίδα του συλλόγου και στην πρώτη του χρονιά πέτυχε 14 γκολ, αν και δεν κατάφερε να αποτρέψει τον υποβιβασμό. Αυτό προκάλεσε μια επιστροφή στη Sao Paolo αν και δεν ήταν στα φυσικά του στάνταρ και δόθηκε άμεσα δανεικός στη Sport Recife στη δεύτερη κατηγορία.

Βοήθησε τη Sport να ξανακερδίσει την άνοδο στο Brasileirão το 2011 πριν ξεκινήσει μια καριέρα γυρολόγου στις κατώτερες κατηγορίες. Αυτή περιελάμβανε και μια περίοδο πίσω στη Série A το 2015 με τη Joinville, όπου ακόμη και στα 38 του τελείωσε ως ο δεύτερος σκόρερ του συλλόγου και μια επιστροφή στο πρώτο του club ποτέ Campinense. Σήμερα στα 42 του παραμένει ενεργός στην τέταρτη κατηγορία Portuguesa, αντιπροσωπεύοντας μια πεθαμένη φυλή ποδοσφαιριστών που παίζουν απλά για την αγάπη του αθλήματος.

Η επιστροφή στη Hertha το Μάρτιο του 2017 προσέλκυσε πάνω από 27.000 νοσταλγικούς οπαδούς στο Olympiastadion. Ήταν μια απόδειξη της διαχρονικής επιρροής του. Μνημονεύεται όχι μόνο ως ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχουν φορέσει ποτέ τα κυανόλευκα χρώματα της “μεγάλης κυρίας”, αλλά και ένας από τους καλύτερους παίκτες της γενιάς του στη Bundesliga