Atiba Hutchinson: Το "τοίχος" του Καναδά

Δημήτρης Βαρσάνης


Ο Καναδάς είναι παγκοσμίως γνωστός για πολλές καινοτομίες. Το φερμουάρ, η ινσουλίνη και το επιτραπέζιο παιχνίδι Trivial Pursuit γεννήθηκαν στον Καναδά.

Ο αθλητισμός έχει επίσης μια βαθιά ιστορία στο Έθνος. Ο Καναδός ιατρός James Naismith εφεύρεσε το μπάσκετ. Τώρα το NBA είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ωστόσο λόγω του κρύου καιρού που επηρεάζει τη χώρα στο ήμισυ του χρόνου, τα χειμερινά σπορ έχουν γίνει η απαίτηση του Καναδά για αθλητική φήμη, ειδικά για το χόκεϊ επί πάγου.

Πολλοί αθλητές που δεν έχουν σχέση με το χόκεϊ αναγνωρίστηκαν για τα αθλητικά τους επιτεύγματα τα τελευταία χρόνια. Ο Donovan Bailey ήταν ο παγκόσμιος κάτοχος ρεκόρ στα 100 μέτρα και ένας χρυσός Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα. Επτά χρόνια αργότερα ο Mike Weir κέρδισε το Masters. Στο ποδόσφαιρο η Christine Sinclair είναι αναμφίβολα η καλύτερη καναδέζα γυναίκα ποδοσφαιρίστρια όλων των εποχών.

Ωστόσο η εθνική ομάδα ανδρών του Καναδά παραβλέπεται ευρέως, κυρίως λόγω της έλλειψης επιτυχίας σε Διεθνές επίπεδο. Ως αποτέλεσμα, λίγοι παίκτες αναγνωρίζονται ακόμη και στη δική τους χώρα. Ο Atiba Hutchinson είναι ένας από αυτούς. Αγαπητός από τους οπαδούς σε όλες τις ομάδες που έχει παίξει και πιστό μέλος της Εθνικής ομάδας του Καναδά, ο Hutchinson δεν έχει κερδίσει ποτέ το βραβείο Lou Marsh το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στον πιο εκλεκτό Καναδό αθλητή.

Ο Καναδάς είναι 95ος στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA και δεν έχει συμμετέχει σε Παγκόσμιο Κύπελλο από το 1986. Ωστόσο ένας Καναδός αθλητής ως αρχηγός καθοδήγησε τη Beşiktaş σε δύο διαδοχικά πρωτάθληματα στη Süper Lig και κατεύθυνε τον σύλλογο στη φάση των νοκ-άουτ στο Champions League για πρώτη φορά. Καθόλου ασήμαντα πράγματα.

Αυτά τα επιτεύγματα οδήγησαν τον Hutchinson να ανακηρυχθεί ο καλύτερος Καναδός ποδοσφαιριστής της χρονιά τον Δεκέμβριο του 2017 για έκτη διαδοχική φορά. Ακόμη και σε ηλικία 35 ετών, εξακολουθεί να εκτιμάται από τη Beşiktaş και παίζει σε απίστευτα υψηλό επίπεδο.

Η Beşiktaş δεν είναι ο μόνος σύλλογος όπου άφησε το σημάδι του ο Hutchinson. Ακόμα είχε μια σημαντική συμβολή στην Copenhagen από το 2006 έως το 2010. Ο Καναδός κατέκτησε τρία πρωταθλήματα με τους Δανούς και του απονεμήθηκε το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της Δανέζικης SuperLiga για την σεζόν 2009/10.

Στη PSV Eindhoven ξεκίνησε ως δεξιός μπακ και στη μεσαία γραμμή. Η PSV έφτασε στα προημιτελικά του Europa League, αν και οι εμφανίσεις του ήταν κάπως περιορισμένες λόγω των πολλών τραυματισμών του στο γόνατο. Πραγματοποίησε τρεις εγχειρήσεις σε λιγότερο από δύο χρόνια λόγω των παρατεταμένων αποτελεσμάτων.

Η ανύπαρκτη φήμη του Καναδά στην Ευρώπη σημαίνει ότι οι παίκτες του έχουν δύο επιλογές αν θέλουν να εγκατασταθούν εκτός Βόρειας Αμερικής. Να μαγνητίσουν τους Ευρωπαίους σκάουτερ ως έφηβοι με τις εμφανίσεις τους και η μετακίνηση σε ένα μεγάλο κλαμπ είναι μια διαδρομή αν και ασυνήθιστη. Η άλλη να αγωνιστούν σε μια περιοχή όπως η Σκανδιναβία, η Ανατολική Ευρώπη ή σε κατώτερα πρωταθλήματα της Ηπείρου για να βελτιώσουν τις ικανότητές τους.

Ο Hutchinson προχώρησε στο δεύτερο μονοπάτι και κατευθύνθηκε στη Σουηδία στα 20. Προσχώρησε στην Östers που ήθελε να ενισχύσει την ομάδα της μετά την άνοδο στο Allsvenskan. Ο νεοφώτιστος σύλλογος κατάφερε να κρατήσει το μέσο μόνο για μια χρονιά πριν τον υπογράψει η Helsingborg. Αυτό τελικά οδήγησε στη μεταγραφή του στη Copenhagen.

"Πραγματικά το απόλαυσα. Εκεί είναι πραγματικά όπου όλα άρχισαν για μένα », δήλωσε ο Hutchinson σε μια συνέντευξη του το 2014 στον Καναδικό Τύπο. "Αυτό με βοήθησε πολύ, απλά να μάθω το άθλημα πραγματικά, παίζοντας με την πρώτη ομάδα και να πάρω πολλά παιχνίδια. Το βλέπω κάπως σαν να ανεβαίνω μια σκάλα. Αυτό ακριβώς έκανα. Κάθε σύλλογος στον οποία πήγα ήταν λίγο μεγαλύτερος και καλύτερος από τον προηγούμενο"

Τα Σκανδιναβικά πρωταθλήματα αποτελούν ένα μεγάλο πεδίο αναπαραγωγής για νέους ποδοσφαιριστές. Μερικοί άλλοι Καναδοί έπαιξαν και στη Σουηδία. Ο Mark Watson βρισκόταν στην Östers πέντε χρόνια πριν την άφιξη του Hutchinson. Ο τερματοφύλακας Kenny Stamatopoulos εκπροσώπησε την Enköping και την AIK. Στα 21 του ο Sam Adekugbe αποφάσισε να εγκαταλείψει τους Vancouver Whitecaps και να αρχίσει την Ευρωπαϊκή του περιπέτεια. Αρχικά στάλθηκε δανεικός στη IFK Göteburg και υπέγραψε πρόσφατα ένα τριετές συμβόλαιο με τη Νορβηγική Valerenga.

Η μεταγραφή στη Copenhagen το 2006 ήταν η αρχή της τροχιάς του Hutchinson, συμπεριλαμβανομένου του να αγωνιστεί στο Champions League και της κατάκτησης εγχώριων τίτλων. Ακόμα και ως δεξιός μπακ συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχία της ομάδας. Δεν ήταν απλώς το ακούραστο τρέξιμό του, αλλά η ορατότητα και η ψυχραιμία που επέδειξε υπό την πίεση το οποίο κέρδισε τους υποστηρικτές.

Στην πρώτη του χρονιά στο Champions League την σεζόν 2006/07, ο Hutchinson ξεκίνησε και ολοκλήρωσε και τους 10 αγώνες για την Copenhagen. Σκόραρε στο τελευταίο αγώνα εναντίον της Celtic και εντυπωσίασε κόντρα στη Benfica επίσης. Τέσσερα επιτυχημένα χρόνια στη Δανία τράβηξαν την προσοχή της PSV.

Η μεταγραφή του στην Eredivisie ταίριαζε περισσότερο στο Hutchinson από τη Δανία. "Το επίπεδο είναι σίγουρα υψηλότερο" δήλωσε ο Hutchinson για το Ολλανδικό ποδόσφαιρο:"Στη Δανία το παιχνίδι τους είναι λίγο πιο άμεσο. Στην Ολλανδία τους αρέσει να παίζουν με παιχνίδι κατοχής. Πολλές ομάδες παίζουν με 4-3-3 και έπρεπε να συνηθίσω σε αυτό το σχηματισμό. Για μένα είναι εντάξει. Μου αρέσει να κρατώ την μπάλα και να συμμετέχω σε ένα παιχνίδι κατοχής. "

Ο Hutchinson έπαιξε σε διάφορους ρόλους, από δεξιός μπακ έως επιθετικός ενώ στην Ολλανδία μια σειρά από χειρουργικές επεμβάσεις στο γόνατο - τρεις σε διάστημα 18 μηνών - εμπόδισαν σημαντικά την καριέρα του Καναδού στις Κάτω Χώρες.

Ο πρώτος τραυματισμός συνέβη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο Gold Cup του 2011, ενώ βρισκόταν στο καθήκον της Εθνικής ομάδας. Τον Σεπτέμβριο έπρεπε να υποβληθεί σε μια δεύτερη επέμβαση για να αποκαταστήσει τον σχισμένο μηνίσκο στο αριστερό του γόνατο καθώς η διαδικασία αποκατάστασης δεν πήγε όπως είχε προγραμματιστεί. Τέλος έκανε μια τρίτη χειρουργική επέμβαση προς το τέλος του ημερολογιακού έτους. Ο Hutchinson έπαιξε μόνο 21 φορές σε όλες τις διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν 2011/12, 29 λιγότερες από την προηγούμενη χρονιές.

Για να χειροτερέψουν τα πράγματα ο Mark van Bommel υπέγραψε το καλοκαίρι του 2012, πράγμα που σημαίνει ότι ο Hutchinson έπρεπε να μετακινηθεί στα δεξιά για να χωρέσει ο Ολλανδός Διεθνής. Ωστόσο η ανθεκτικότητα του να ανακάμψει από τρεις ξεχωριστές χειρουργικές επεμβάσεις και η ανιδιοτέλεια του να αλλάζει θέσεις, προσχώρησαν στην ομάδα του. Δεν είναι ποτέ εύκολο να βιώνεις αυτές τις κακουχίες σε ηλικία 29 ετών όμως ο Hutchinson επέμενε.

Τελικά επέστρεψε στη μεσαία γραμμή μετά την μεταγραφή του στη Beşiktaş. Έγινε αμέσως είδωλο για τους οπαδούς του συλλόγου. Ως αρχηγός βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει δύο διαδοχικούς τίτλους της Süper Lig και οδήγησε τους “μαύρους αετούς” στους “16” του Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Ο Hutchinson έχει υπογράψει δύο νέα συμβόλαια από την αρχική του συμφωνία με τη Beşiktaş. Καθοδηγεί ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στη χώρα, ξεκινάει βασικός κάθε εβδομάδα και στα 35 του μοιάζει να είναι στα ένδοξα χρόνια της καριέρας του.

Ο Şenol Güneş - ο οποίος προτιμάει τον υψηλότερο ρυθμό παιχνιδιού σε σύγκριση με τον πρώτο του προπονητή Slaven Bilić - βοήθησε σίγουρα τον Hutchinson. Ως ενδιάμεσος μέσος πρέπει να αντιδρά γρήγορα. Είτε πιέζει ψηλά έναν αμυντικό είτε παίρνει μια σωστή πάσα για να αρχίσει μια αντεπίθεση, ο Hutchinson δεν μπορεί να αντέξει να κάνει λάθος. Εάν το κάνει ο αντίπαλος μπορεί να δημιουργήσει μια επικίνδυνη ευκαιρία για γκολ.

Οι οπαδοί της Beşiktaş εκτιμούν σίγουρα τη μεταξένια και ομαλή επαφή του, την ηρεμία του υπό πίεση και τις ηγετικές του ικανότητες. Η προστιθέμενη πίεση του να είσαι υποψήφιος για το τίτλο κάθε χρόνο συνέβαλε στην αναζωογόνηση του Hutchinson: "Με τη Beşiktaş εμείς παίζουμε για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα κάθε χρόνο", δήλωσε ο Hutchinson: "Πέρυσι το κατακτήσαμε όπως και τη προηγούμενη χρονιά, έτσι έχουμε κάνει το back-to-back. Παίζω - λιγότερο ή περισσότερο - σε κάθε αγώνα τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε να βοηθήσω την ομάδα και μένα να βγάλουμε το καλύτερο μας εαυτό”.

“Έχω δει το κλαμπ να μεγαλώνει από ένα σύλλογο που παίζει για τη δεύτερη και τη τρίτη θέση, να πλησιάζει στο πρωτάθλημα όμως να μην το κατακτά και τώρα να γίνεται δύναμη στην Τουρκία, έτσι ήταν πολύ καλό για μένα και έμαθα πολλά εκεί. Έχω συνεχίσει να αναπτύσσομαι στην καριέρα μου και να κατακτώ πρωταθλήματα και φυσικά έχουμε παίξει στο Champions League τα τελευταία δύο χρόνια, γι 'αυτό είναι υπέροχο. Έχω πολλές καλές εμπειρίες στην Τουρκία, οι οπαδοί είναι καταπληκτικοί, δεν έδειξαν τίποτε άλλο παρά αγάπη και υποστήριξη για μένα ως παίκτη"

Με την επιστροφή στην πατρίδα του ωστόσο το Καναδά πέρα από τους φίλους του ποδοσφαίρου, οι προσπάθειες του Hutchinson υποτιμούνται. Είναι ένα παρόμοιο θέμα που αντιμετώπισε ο Julian de Guzman κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ως ενδιάμεσος μέσος, παίζει σε μια απίστευτα αδιάφορη θέση στον απλό ποδοσφαιρόφιλο του Καναδά. Παρόλο που ο Guzman αγωνίστηκε στη LaLiga - ο πρώτος καναδός που το έπραξε - έλαβε πολύ λίγες ευλογίες.

Τώρα καθώς ο Hutchinson επέστρεψε στην Εθνική ομάδα, πολλοί οπαδοί αρχίζουν να εκτιμούν τη μοναδικότητά του. Πολύ λίγοι Καναδοί διαθέτουν τα ίδια άυλα χαρακτηριστικά. Δεν έχουν το όραμα, την τακτική νοημοσύνη ή την ψυχραιμία υπό πίεση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα λείψει πολύ όταν αποσυρθεί. Κανείς δεν θα είναι σε θέση να αναπαράγει αυτά τα χαρακτηριστικά ή να αποκτήσει το καθεστώς του στην Ευρώπη για πολύ καιρό.

Για έναν παίκτη όπως ο Hutchinson ο οποίος δεν είναι αλαζόνας ή να ενδιαφέρεται για προσωπική αναγνώριση, ίσως είναι ικανοποιημένος που παραμένει έξω από το προσκήνιο του Καναδά. Σίγουρα λαμβάνει αρκετή προσοχή στην Τουρκία για να το αντισταθμίσει. Ωστόσο πρέπει να εκτιμήσουν περισσότερο τον Hutchinson και το ταξίδι του. Λίγοι Καναδοί μπορούν να πουν ότι ακολούθησαν μια επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη, ειδικά παίζοντας για μερικούς από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ολλανδίας, της Τουρκίας και της Δανίας.

Το γεγονός ότι έπρεπε να παλεύει καθημερινά για να εδραιώσει τη θέση του και να ξεπεράσει αμέτρητους τραυματισμούς με αυτόν τον τρόπο, προσθέτει ακόμα μεγαλύτερο κύρος στα επιτεύγματα του Hutchinson κατά τη διάρκεια της καριέρας του.