Davor Šuker: Από ένας απλησίαστος σκόρερ σε ένα δυσφημισμένο πρόεδρο

Δημήτρης Βαρσάνης


Το 2013 η Readers Digest επιβεβαίωσε αυτό που ήδη όλοι το γνώριζαν. Σε 16 πόλεις σε ολόκληρο τον πλανήτη κανονίζεται από κομπάρσους ηθοποιούς να πετάξουν το σακίδιο τους σε ένα γεμάτο χώρο, κάπου που θα είναι προσβάσιμο να ανακαλυφθεί. Κάθε ένα περιέχει οικογενειακές φωτογραφίες και το αντίστοιχο ποσό των 50 δολαρίων στο τοπικό νόμισμα, καθώς και λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή του στο νόμιμο ιδιοκτήτη του.

Λιγότερα από τα μισά σακίδια επιστράφηκαν. Για τους περισσότερους, η ευκαιρία να κάνουν μια γρήγορη μπάζα είναι πολύ δύσκολο να την αντισταθείς. Τι θα συνέβαινε λοιπόν, αν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι ανακάλυπταν μια χρυσή αντίκα αξίας 30.000 δολαρίων; Θα επαναλαμβάνονταν τα αποτελέσματα του πειράματος;

Ο Davor Šuker έχει την απάντηση. Ο πρώην επιθετικός της Arsenal και της Real Madrid ανακάλυψε την αντίκα ενώ βρισκόταν σε πτήση από το Μιλάνο στο Λονδίνο το 2011, αφού ένας απρόσεκτος επιβάτης άφησε πίσω του το πολύτιμο πακέτο. Παίρνοντας τα χρήματα για τη πάρτη του, μόνο όταν η γυναίκα του Šuker προσπάθησε να εκτιμήσει τα νομίσματα η κλοπή του αποκαλύφθηκε. Για πολλούς, ήταν ένας διαφορετικός τύπος οπορτουνισμού από αυτόν που χαρακτήρισε τη λαμπερή του καριέρα.

Τέτοιες αντιλήψεις δεν θα μπορούσαν να προβληθούν στο μωρό Davor όταν γεννήθηκε στην πόλη του Όσιγιεκ τη Πρωτοχρονιά του 1968. Ο γιος του Tomislav και της Milka δεν μπορούσε παρά να έχει μια αθλητική παιδική ηλικία. ο πατέρας του ήταν καταξιωμένος σκοπευτής, παίρνοντας στη σκοποβολή το χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες ένα χρόνο πριν από τη γέννησή του ενώ η αδελφή του Nevenka ήταν μια ταλαντούχα βολειμπολίστρια.

Όταν δεν ξάπλωνε στο ποταμό Ντράβα ή δεν ασχολούνταν με τον αθλητισμό, ο Šuker αναπόφευκτα παρακολουθούσε ή έπαιζε ποδόσφαιρο, ενώ καθόταν μπροστά στην οικογενειακή τηλεόραση που μαγεύονταν από την επιχρυσωμένη λευκή φανέλα της Real Madrid. Αποφάσισε λοιπόν ότι και αυτός θα έπαιζε για την ομάδα των Alfredo Di Stéfano και Ferenc Puskás σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Παρά την ένταξη στην ομάδα της πόλης του σε πρόωρη ηλικία, ο Šuker δεν προοριζόταν για την κορυφή. Δεν μπορούσε να περπατήσει καλά, δεν είχε ταχύτητα και έμοιαζε με ένα άκαμπτο αεράκι που ανά πάσα στιγμή θα ανατιναζόταν. Το δεξιό του πόδι εν τω μεταξύ ήταν τρομερό. Το αριστερό του όμως ήταν αρκετά μαγικό για να τον χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο ταλαντούχους επιθετικούς στην Ευρώπη. Συνδυάζοντας τα με μια έξυπνη αίσθηση τοποθέτησης και μια τρομακτική τεχνική, ο προπονητής της Osijek Milan Duricic δεν είχε καμία μετάνοια να του δώσει το ντεμπούτο του στην ενδεκάδα κατά της Vojvodina πριν από τα 17α γενέθλιά του.

Ο Šuker πήρε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί με τους Bjelo-Pavi όμως όταν το έπραξε, τα γκολ έρχονταν το ένα μετά το άλλο. Δεκαοκτώ τέρματα στην τελευταία του σεζόν προσέλκυσαν την προσοχή των μεγαλύτερων συλλόγων της περιοχής, με τις Dinamo και Partizan να μάχονται για την υπογραφή του. Τελικά, η Dinamo πήρε τον άνδρα της σφραγίζοντας τη συμφωνία μαζί με το συμπαίκτη του Miroslav Žitnjak.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Šuker έκανε πολλά για να αυξήσει το προφίλ του. Το 1987 συνάντησε τους Roberts, Jarni και Prosinečki για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στη Χιλή, σχηματίζοντας μια ομάδα της Γιουγκοσλαβίας που είχε μια ξεχωριστή Κροατική διάθεση. Με τον Zvonimir Boban και τον Predrag Mijatović μαζί του, σημείωσε δύο εκπληκτικά τέρματα εναντίον των διοργανωτών μπροστά σε 67.000 οπαδούς στο Estadio Nacional, πριν σκοράρει ξανά κατά της Ανατολικής Γερμανίας του Matthias Sammer στον ημιτελικό. Όταν ο Uwe Brunn της Δυτικής Γερμανίας δεν κατάφερε να αποκρούσει το αποφασιστικό πέναλτι του Boban η Γιουγκοσλαβία στέφθηκε Παγκόσμια πρωταθλήτρια.

Η πρώτη χρονιά του Šuker στην πρωτεύουσα ήταν σημαντική, όχι όμως για αθλητικούς λόγους. Τα 12 γκολ του τον έστειλαν στη πρώτη θέση των σκόρερ όμως κανείς δεν τα θυμάται σε ένα χρόνο που θυμόμαστε πιο έντονα για μια περίφημη αναμέτρηση με τη Red Star Belgrade στις 13 Μαΐου του 1990. Εκείνη την μέρα ο αγώνας ποδοσφαίρου διήρκεσε μόλις 10 λεπτά προτού γεμίσει ο αγωνιστικός χώρος από βία, με μια απαθείσα αστυνομική δύναμη να παρατηρεί τους φρενήρεις υποστηρικτές να πηγαίνουν να αρπάζουν τους λαιμούς του άλλου.

Αν και ο Šuker διαταράχθηκε από τις εντάσεις στον αγωνιστικό χώρο δεν το έδειξε. Τα 34 γκολ σε 60 αγώνες προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Προέδρου της Sevilla Luís Cuervas, ο οποίος ηγήθηκε μιας αντιπροσωπείας στο Ζάγκρεμπ καθώς ο πόλεμος στα Βαλκάνια απείλησε να αποκόψει την περιοχή. Μετά από παρατεταμένες διαπραγματεύσεις ο Šuker έφτασε στη Sevilla μαζί με τον συμπαίκτη του Željko Petrović τον Οκτώβριο του 1991.

"Φανταστείτε κάποιον να βομβαρδίζει τον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης. Αυτό συμβαίνει στο σπίτι μου " είπε ένας αποσπασμένος Šuker καθώς ανακοινώθηκε ως παίκτης των Σεβιγιάνων. Όπως είπε η παράκτια πόλη του Ντουμπρόβνικ βομβαρδίστηκε από τις Σερβικές δυνάμεις, σε μια πράξη που προκάλεσε ευρεία καταδίκη στη Διεθνή κοινότητα.

Ενώ ο Petrović θα εξασθενούσε γρήγορα από την οπτική του κόσμου, ο Šuker δεν έχασε χρόνο να γίνει θρύλος στο Νερβιόν. Ο νωθρός αριθμός “7” της Sevilla άφησε άμεσο αντίκτυπο στο ντεμπούτο του σημειώνοντας ένα χατ-τρικ σε μια ισοπαλία στο Copa del Rey εναντίον της Espanyol. Τα γκολ του μπορεί να φαίνονταν ακανόνιστα στην πρώτη του σεζόν, αλλά τα ταλέντα αυτού του άστατου αριστεροπόδαρου ήταν αναμφισβήτητα. Με κραυγές του τύπου "Davor-Davor, Šuker-Šuker!" από τις κερκίδες έμοιαζε σαφές ότι η Šukermania ρίζωσε.

Στη δεύτερη χρονιά του Suker ο προπονητής της Sevilla Carlos Billardo κάλεσε το φάντασμα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πραξικόπημα. Ο Diego Maradona ίσως ήταν πιο αργός και πιο παχύς από την ακμή του στη Napoli, αλλά παράλληλα με τον ομοεθνή του Simeone στη μεσαία γραμμή οι Ανδαλουσιανοί κατείχαν ένα πραγματικό κυνισμό. Ο Šuker και ο Maradona έμοιαζαν ένα ιδανικό ζευγάρι, με την εκθαμβωτική γκάμα του Αργεντινού να είναι βέβαιο ότι θα παράσχει στον συνεργάτη του τις ευκαιρίες για γκολ.

Οι δυνατότητές τους συνοψίστηκαν δυναμικά κατά τη διάρκεια μιας νίκης με 2-0 επί της Real Madrid στο πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν, αλλά πολύ συχνά ο Maradona παρέδωσε τις εμφανίσεις ενός τεμπέλη με το εγώ ενός θρύλου. Με την Sevilla να μένει εκτός Ευρώπης εξαφανίστηκε σαν μια άσχημη καταιγίδα περνώντας από μια κακή πειθαρχία.

Ο Šuker ήταν τώρα ο κύριος στόχος και απολάμβανε την εξάρτηση της ομάδας από αυτόν. Μόνο ο Romario σημείωσε περισσότερα τέρματα εκείνη τη χρονιά με τον Κροάτη φαινομενικά να παρακινείται από μια υπόσχεση από τον φίλο και μπακάλη του José Cuevas, ο οποίος του είχε υποσχεθεί ένα πεπόνι για κάθε γκολ που θα πετύχαινε. Μέχρι τον Μάιο τα τέρματα του Suker έβγαλαν τον σύλλογο στο Κύπελλο UEFA.

Μετά από μια άλλη παραγωγική χρονιά είδε να τερματίζει πίσω από τον Iván Zamorano και Meho Kodro στο βραβείο Pichichi, ο Šuker ξεκίνησε την τελευταία του χρονιά στη Sevilla. Πρόκειται για μια χρονιά που χαρακτηρίζεται από δύο ξεχωριστές στιγμές.

Η πρώτη έφτασε κατά τη διάρκεια μιας συναρπαστικής αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου UEFA. Η Sevilla επικράτησε με 1-0 στο πρώτο παιχνίδι, πριν από την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Andrzej Juskowiak στο 93’ της παράτασης να τείνει τη πρόκριση στη πλευρά των “ερυθρόλευκων”. Με το ρολόι να χτυπά 110 λεπτά στη νύχτα των αποκριών, ο Šuker έστειλε τη μπάλα στη πάνω γωνιά του Αλέξανδρου Ράντου με μια πανέμορφη εκτέλεση φάουλ. Μπορεί να αποκλείστηκε στον επόμενο γύρο, αλλά το συγκεκριμένο γκολ εξακολουθεί να μνημονεύεται ως μια στιγμή αγνής και απεριόριστης χαράς.

Η δεύτερη στιγμή ήταν ακόμα πιο ρομαντική. Τη στιγμή που η Sevilla κατέβηκε για τη τελευταία αγωνιστική της LaLiga εναντίον της Salamanca στις 24 Μαΐου του 1996, είχε ήδη ενταχθεί στο ρόστερ της Κροατίας κατά την προετοιμασία τους για το πρώτο μεγάλο τουρνουά στην ιστορία τους. Τα τέρματα του είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη πρόκριση, αλλά τα ζητήματα ήταν πολύ λιγότερα ρόδινα σε συλλογικό επίπεδο.

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά επιβλήθηκαν αυστηρότερες δημοσιονομικές ρυθμίσεις στα κλαμπ της LaLiga, με τη μη συμμόρφωση της Sevilla να την οδηγεί να απειλείται με υποβιβασμό. Μετά από εκτεταμένες διαμαρτυρίες, μετά βίας κατάφεραν να διατηρήσουν το καθεστώς τους με τα εξωαγωνιστικά προβλήματα να τους περιορίζουν σε μια θέση στο μέσο της βαθμολογίας.

Με τη μεταγραφή του στη Real Madrid να έχει συμφωνηθεί ήδη, ο Šuker εγκατέλειψε το στρατόπεδο της Κροατίας προσλαμβάνοντας ένα ιδιωτικό τζετ για να επιστρέψει στην Ισπανία εγκαίρως για ένα τελευταίο αντίο. Σε μια στιγμή πλούσιας ποίησης, θα πετύχαινε και τα τρία τέρματα σε μια νίκη με 3-1, πριν κουβαληθεί ψηλά στους ώμους του Rojiblancos καθώς έφευγε από το γήπεδο:"Εκεί έγινα σημαντικός επιθετικός", παραδέχτηκε ο Šuker σε μια συνέντευξη που θα κάνει στην El País το 2016. Στην Αγγλία όμως, πρόκειται να γίνει και μύθος.

Μετά από μια ταραχώδης μάχη για την ανεξαρτησία, η Κροατία έλαβε τελικά την ιδιότητα του μέλους της UEFA το 1993. Ο Šuker πέτυχε τα δύο γκολ στη πρώτη επίσημη νίκη της χώρας του από τότε που έγινε ένα κυρίαρχο έθνος, μια εύκολη εκτός έδρας νίκη εναντίον της Εσθονίας στο Ταλίν. Ο άνδρας της Sevilla θα βοηθήσει τη χώρα του να προκριθεί εύκολα στο Euro 96, περνώντας και την Ιταλία στη πρώτη θέση.

Στο ίδιο το τουρνουά οι Κροάτες προέκυψε ως μια εθιστική καινοτομία, οι αγαπημένοι των ουδέτερων που συνδύαζαν μια κοκκινωπή ερυθρόλευκη φανέλα με ένα ανθηρό επιθετικό στυλ. Πριν ηττηθούν από τη Γερμανία στα προημιτελικά, οι εμφανίσεις τους εντυπωσίασαν το κοινό που παρακολουθούσε με τις επιδόσεις του Šuker να αναγνωρίζονται ιδιαίτερα.

Πράγματι παρείχε αυτό που πολλοί θα αποκαλούσαν αργότερα ως το γκολ του τουρνουά: ένα θαυμάσιο τσιμπηματάκι πάνω από τον Peter Schmeichel για να νικήσει τη τότε κάτοχο πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο ίδιος Šuker μάλιστα θεωρούσε ότι ένα τέτοια εξωφρενικό τελείωμα εναντίον του καλύτερου τερματοφύλακα του κόσμου έδειξε την εμπιστοσύνη του πατριωτικού έθνους του, με τους συμπαίκτες του μεθυσμένους με την ιδέα να εκπροσωπούν τη σημαία. «Όταν έπαιζα για τη Γιουγκοσλαβία δεν σήμαινε τίποτα», παραδέχτηκε ο Igor Štimac. "Τώρα το συναίσθημα είναι ασύγκριτο."

Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις της Κροατίας στο Euro 1996 δεν ήταν η μοναδική έκπληξη εκείνο το χρόνο. Νωρίτερα μέσα στη χρονιά η Real Madrid τερμάτισε στην ακατάλληλη έκτη θέση στη LaLiga. Ο τρελός πρόεδρος του συλλόγου Lorenzo Sánz διέταξε την αναθεώρηση του συλλόγου ξεκινώντας με την πρόσληψη του προπονητή της Milan Fabio Capello. Οι τρεις εκατομμύρια λίρες στάθηκαν αρκετές για να πείσουν τη Sevilla να αφήσει το αστέρι της, ενώ οι Dejan Petković και Agostinho πετάχτηκαν στη συμφωνία ως τεχνικά ανταλλάγματα.

Η ένταξή του Šuker στη Μαδρίτη αποτέλεσε μια ανατριχίλα για το ταλέντο του. Ο Clarence Seedorf και ο Roberto Carlos έφθασαν από τη Serie A, με τον Predrag Mijatović να αρπάζεται από τη Valencia μετά από μια πολύ καλή συλλογή τερμάτων το προηγούμενο χρόνο. Με τους νεαρούς Raul και Guti να ανεβαίνουν στη πρώτη ομάδα οι Merengues έμοιαζαν απειλητικοί στην επίθεση. Ο Šuker εγκαταστάθηκε αργά στη ζωή της πρωτεύουσας. Καθώς το πρώτο Clásico της χρονιάς έφτανε όλο και πιο κοντά, τα τέρματα του βοήθησαν να κλείσει το χάσμα με την Barcelona στη κορυφή.

Η Real Madrid φιλοξένησε τους Blaugrana στο Santiago Bernabéu τον Δεκέμβριο του 1996 σε αυτό που γρήγορα έγινε ένα βασιλικό ασβέστωμα. Τέσσερις από τους καινούργιους παίκτες του Capello συμμετείχαν στα γκολ, με το Mijatović να διπλασιάζει το προβάδισμα από τη πάσα του Seedorf αφότου η σέντρα του Roberto Carlos βρήκε τον Šuker ελεύθερο στο δεύτερο δοκάρι. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ήταν ο καταλύτης για μια μακρά αήττητη πορεία, με τα 24 γκολ του Šuker να αποδεικνύονται αρκετά για να φέρουν την Real Madrid πίσω στο σωστό στέμμα της.

Ένας τίτλος όμως δεν στάθηκε αρκετός για να δελεάσει τον Capello σε μια παρατεταμένη παραμονή. Με μια επιστροφή στο Milanello να επιβεβαιώνεται ο Jupp Heynckes διορίστηκε στη θέση του. Ο Suker εδραίωσε τη θέση του στην επίθεση της Real Madrid κατευθύνοντας μια τρομακτική τριάδα μαζί με τον Raul και το Mijatovic. Ο Heynckes δεν κατάφερε να πείσει στον εγχώριο χώρο όμως οδήγησε την ομάδα του στο τελικό του Champions League τον Μάιο, με τον Mijatović να δίνει το τρόπαιο στη νίκη με 1-0 επί της Juventus.

Μετά από μια 32ετής αναμονή η Real αγκάλιασε τη Séptima. Ο Šuker ακόμα και αν περιορίστηκε στο ρόλο του αναπληρωματικού στο τελικό, είχε αποφασιστική σημασία για να σταματήσει ένα χουντού δεκαετιών. Αναχώρησε έπειτα για το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γαλλία με ένα άλλο μεγάλο τρόπαιο κάτω από τη ζώνη του και τη θέση του στη λαογραφία των Μαδριλένων να είναι φαινομενικά ασφαλής.

Στη πραγματικότητα λίγοι άνθρωποι κατηγοριοποίησαν τη Κροατία ως αουτσάιντερ. Ο Šuker δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια μεμονωμένη απειλή σε μια ομάδα που θα μπορούσε να αρκεστεί στους Aljoša Asanović, Boban και Robert Prošinecki. Κάτω από το 3-5-2 του Ciro Blazević, ο Robert Jarni και ο Goran Vlaović έλαβαν άφθονο χώρο για να προχωρήσουν. Η Κροατία ήταν ταλαντούχα και σε καμία περίπτωση μια έκπληξη.

Ακόμα ήταν πολύ ωραίο να δούμε τα τέρματα του Šuker. Τα δύο ήρθαν στα δύο πρώτα παιχνίδια εναντίον της Τζαμάικας και της Ιαπωνίας. Στον δεύτερο γύρο έβαλε το χέρι του στο λαιμό του πριν εκτελέσει ένα αποφασιστικό πέναλτι κατά των ξανθών Ρουμάνων. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο διαιτητής διέταξε να επαναλάβει την εκτέλεση του. Δεν έχει σημασία, ο ατρόμητος Κροάτης επιθετικός ευστόχησε ξανά.

Στους προημιτελικούς η Κροατία αντιμετώπισε τους πρωταθλητές Ευρώπης. Η Γερμανία άφησε έξω τη Γιουγκοσλαβία στη φάση των ομίλων πριν αποκλείσει το Μεξικό των Luis Hernández και Cuatehmoc Blanco στον επόμενο γύρο. Με τον Oliver Bierhoff και τον Lothar Matthäus, η ομάδα του Berti Vogts προσέφερε το πρώτο πραγματικό τέστ για τους άνδρες του Blazević.

Όταν ο Christian Wörns στάλθηκε νωρίς από το διαιτητή για μπάνιο, ένα Έθνος άρχισε να πιστεύει. Τα όνειρα έδωσαν τη θέση τους στην πραγματικότητα μετά τα υπέροχα γκολ του Jarni και του Vlaović. Με τη Γερμανία να κυνηγάει απελπισμένα να γυρίσει στο παιχνίδι, ο Šuker ακολούθησε μια χαμένη μπαλιά στην αριστερή πλευρά πριν κόψει με το δεξί του πόδι για να αποφύγει μια απελπιστική ορμή τουJörg Heinrich. Καθώς η μπάλα πέρασε από τον Andrea Köpke και κατέληξε στο δίχτυα, αφέθηκε στον Blazević να συνοψίσει τα συναισθήματα μιας ολόκληρης χώρας: «Αυτή είναι μια ιστορική στιγμή στην ιστορία του Κροατικού ποδοσφαίρου», με κόκκινες, λευκές και μπλε σημαίες να φωτίζουν το βράδυ στη Λυών.

Αφού ταπείνωσαν τους Γερμανούς τόσο ολοκληρωμένα, οι ελπίδες ήταν υψηλές για μια παρόμοια έκπληξη με τους διοργανωτές του Roger Lemerre. Η Γαλλία δεν είχε πείσει μέχρι στιγμής νικώντας τη Παραγουάη στη παράταση στα προημιτελικά. Ο Asanović έδωσε στο Suker στο 46’ για το πρώτο γκολ και η πρόκριση σε μια ιστορική θέση στο τελικό φαινόταν εφικτή.

Δυστυχώς όμως για την Κροατία, ο Lilian Thuram επέλεξε εκείνο το ζεστό βράδυ για να σημειώσει τα δύο πιο απίθανα και κρίσιμα τέρματα στη Γαλλική ποδοσφαιρική ιστορία σε εκείνο το σημείο. Με τον Zinedine Zidane και τον Youri Djorkaeff να είναι εγκλωβισμένοι, ο δεξιός μπακ με δύο εκπληκτικά τελειώματα έστειλε τους οικοδεσπότες σε πλήρη έκσταση. Η Κροατία έμεινε έξω όμως έμεινε σε μια ανάμνηση του τουρνουά όπως καμία άλλη.

Με ένα χάλκινο μετάλλιο να είναι ακόμα δυνατό να παρθεί, ο Blazević δεν χρειάστηκε να ανησυχεί για το κίνητρο της ομάδας του. Η Ολλανδία βρέθηκε στο δρόμο της όμως για τον Šuker προσωπικά, το “χρυσό παπούτσι” έμοιαζε ακόμα εφικτό. Πρόκειται να το έπαιρνε είτε αυτός είτε ο Ronaldo και ένα γκολ εναντίον των Oranje θα του έδινε ένα πρώιμο πλεονέκτημα.

Μετά από 35 λεπτά ο Boban έδωσε τη πάσα που θα έφερνε την ένδοξη χρονιά του Šuker. Εκείνος βρέθηκε αμέσως σε μια θέση βολής, έριξε τη σφαίρα του απέναντι στον Edwin van der Sar και ο τερματοφύλακας της Juventus έμεινε κοκαλωμένος καθώς η μπάλα κυλούσε στην κάτω γωνία του. Ήταν ένα τέρμα που συνόψισε όλα όσα έκανε το Šuker μεγάλο. Οπορτουνιστής, καινοτόμος και θανατηφόρος.

Ο Šuker επέστρεψε στη Μαδρίτη τη καινούργια σεζόν αντιμετωπίζοντας ένα έργο βουνό. Πώς θα μπορούσε ενδεχομένως να επαναλάβει την επίδοση του προηγούμενου χρόνου; μια ήδη δύσκολη αποστολή θα γίνει σύντομα αδύνατη χάρη σε ένα αρκουδάκι 16 λιρών.

Από τη στιγμή που η σχέση του Šuker με την παρουσιάστρια της Ισπανικής τηλεόρασης Ana Obregón έγινε δημόσια το 1997, ήταν πρωτοσέλιδο για τις σελίδες της Hola! και διάφορων ταμπλόιντ. Η «γηραιά μπάρμπι» - όπως η Victoria Beckham την αποκαλούσε αργότερα σε μια φημολογούμενη σχέση με τον σύζυγό της David - ήταν μια εγγυημένη ιστορία. Το 1999 ωστόσο, το όνομά της άρχισε να εμφανίζεται τακτικά και στις αθλητικές σελίδες.

Ο Šuker βρισκόταν στο Λονδίνο, διαπραγματεύοντας μια πιθανή κίνηση μακριά από τη Μαδρίτη. Η φόρμα του έπεσε σημαντικά στη νέα χρονιά, με τμήματα της υποστήριξης της Real να υποδηλώνουν ότι η λαμπρή σχέση του και η κοινωνική σκηνή της Μαδρίτης είχαν μια αποσπασματική επιρροή. Όταν ο Šuker παραδέχτηκε στους δημοσιογράφους ότι αγόρασε στη φίλη του ένα αρκουδάκι από το Harrods, ο προπονητής του John Toshack δήλωσε ότι «μια γυναίκα όπως αυτή αξίζει περισσότερα».

Η Obregón απάντησε αιχμηρά στο Toshack, αποκαλώντας τον κλόουν και ότι ο σύντροφος της θα σταματήσει να παίζει χωρίς αμοιβή, «Ο Toshack πρέπει να ξοδεύει λιγότερο χρόνο για μένα και περισσότερο για τον Davor. "Μετά από τη λαμπρή του φόρμα τη προηγούμενη χρονιά, η αποχώρηση του από τη Μαδρίτη φαινόταν αναπόφευκτη.

Οι προσφορές έφθασαν από την Τουρκία και την Ελλάδα και η υπόσχεση για ένα λιγότερο ικανοποιητικό επίπεδο ποδοσφαίρου όμως με μια βαριά βαλίτσα. Ωστόσο ο Šuker ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την αθλητική πρόκληση που προσφέρθηκε από την Arsenal. Ο Arsène Wenger είχε μόλις πουλήσει τον Nicolas Anelka στην Real Madrid και χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος των κερδών για να υπογράψει το Thierry Henry καθώς και να χτίσει ένα σύγχρονο προπονητικό κέντρο. Με μερικά εκατομμύρια να διατίθενται ακόμα, εξασφάλισε την υπογραφή ενός ποδοσφαιριστή που βρέθηκε μεταξύ των καλύτερων στον κόσμο μόλις 18 μήνες νωρίτερα.

Ο Šuker από την πλευρά του ήταν τόσο απελπισμένος να παίξει στην Αγγλία που υπέγραψε με μειωμένο μισθό, ενθουσιασμένος με την προοπτική ενός πρωταθλήματος με το οποίο γέμισε πλήθη και στάδια το 1996. Δυστυχώς, ο Κροάτης δυσκολεύτηκε να επιδράσει στο βόρειο Λονδίνο. Παρά το γεγονός ότι προσαρμόστηκε καλά στη πρωτεύουσα, ο Šuker βρέθηκε σφηνωμένος πίσω από τους Nwankwo Kanu και Dennis Bergkamp στην αρχική ενδεκάδα. Όταν ο Henry άρχισε να βρίσκει τα πόδια του ως επιθετικός πήγε στη τέταρτη σειρά.

Υπήρχαν ωστόσο σύντομες στιγμές έμπνευσης. Η εκπληκτική ατομική προσπάθεια του εναντίον της Coventry για παράδειγμα, ή το ενστικτώδες βολέ απέναντι στη Sunderland. Οι περισσότεροι Gunners όμως τον θυμούνται για τα δύο τέρματα του εναντίον της Aston Villa, με το δεύτερο γκολ να έρχεται με ένα έμμεσο μέσα στη περιοχή. Ο Šuker ίσως να είχε γεράσει όμως κάθε ένα από τα τέρματα του στην Arsenal αναδείκνυε τη κλάση του. Η άφιξη του Sylvain Wiltord από τη Bordeaux το επόμενο καλοκαίρι σήμαινε ότι η σύντομη αλλά και ικανοποιητική παραμονη του Κροάτη ολοκληρώθηκε.

Ακολούθησαν οι περίοδοι του στη West Ham και στη 1860 Munich όμως η μαγεία χάθηκε σε μεγάλο βαθμό. Ο Šuker αποσύρθηκε το 2003, το ίδιο έτος που ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία της χώρας του. Αυτό θα ήταν ένα υπέροχο μέρος για να τελειώσει η ιστορία του. Ο Šuker όμως ήθελε να απέχει ποτέ από τη διαμάχη.

Το 1996 φωτογραφήθηκε στο τάφο του πρώην ηγέτη της Ustaše Ante Pavelić στη Μαδρίτη. Η Ustaše επιδίωξε στη προώθηση μιας Εθνοτικώς "καθαρής" Κροατίας και συνεργάστηκε με τους Ναζί για τη δίωξη και τη δολοφονία μειονοτικών Εθνοτικών ομάδων. Η απάντηση του Šuker στις φωτογραφίες όπως αναφέρεται στη Guardian έλεγε:"Είναι γνωστό τι αντιπροσωπεύει ο Davor Šuker" είπε αναφερόμενος σε τρίτο πρόσωπο, όπως πράττει συχνά.

Η στήριξη του Šuker στον αμυντικό Josip Simunić δημιούργησε επίσης οργή. Ο πρώην Κροάτης διεθνής - ο οποίος βοήθησε να χρηματοδοτήσει μια ταινία του 2016 που ισχυρίζεται ότι το Κροατικό ολοκαύτωμα ήταν υπερβολικό - τιμωρήθηκε για 10 αγώνες το 2013 μετά από συμμετοχή στην Εθνικιστική ψαλμωδία ύστερα από έναν αγώνα πλέι - οφ στο Παγκόσμιο Κύπελλο  έναντι της Ισλανδίας. Ο Šuker - ο οποίος μέχρι τότε είχε εκλεγεί ως επικεφαλής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας - έκρινε σκόπιμο να τον διορίσει ως προπονητή της Εθνικής ομάδας.

Από την εκλογή του το 2012 ο Šuker προτάθηκε σχετικά με μια δήθεν στενή σχέση με τον σούπερ ατζέντη Zdravko Mamić. Σε πρόσφατες αποκαλύψεις αισθάνθηκε αμήχανα όταν υποδείχθηκε ότι έλαβε πληρωμή για το ρόλο του. Αυτό δεν θα φαινόταν πολύ κακό, εάν δεν δήλωνε σε προηγούμενη συνέντευξή του ότι δούλευε αφιλοκερδώς. Όλα τα παραπάνω συνεισέφεραν ώστε ένας άνθρωπος που προηγουμένως θεωρούνταν ανέγγιχτος να φαίνεται προορισμένος στο λάθος.

Ο Ivan Perisić είναι ίσως το πιο γνωστό αστέρι για να μιλήσει έξω από τα δόντια, επικρίνοντας την απόφαση να παίξει ασήμαντους φιλικούς αγώνες όπως αυτό εναντίον της Εσθονίας τον Μάρτιο του 2017, όπου τελείωσε τη χρονιά του Marko Pjaca με ένα τραυματισμό:"Θα ήθελα να προτείνω στο Šuker," δήλωσε ο Perisić "να διαλέγει καλύτερο αντίπαλο με εγκαταστάσεις υψηλότερης ποιότητας, επειδή μπορούμε μόνο να χάσουμε περισσότερους παίκτες σε τέτοιους τρομακτικούς αγωνιστικούς χώρους".

Οι φήμες για παρεμβολές στην ενδεκάδα εν τω μεταξύ μαστίζουν την ομάδα εδώ και χρόνια. Το 2014 ο Eduardo da Silva μίλησε απερίφραστα για τις «εξωτερικές επιρροές» που είχαν αρνητικές επιπτώσεις στους ποδοσφαιριστές. Οι κατηγορίες ήταν λεπτές. Την ίδια χρονιά, ο Γερμανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ARB πρότεινε ότι ο Šuker βρισκόταν σε τακτική επαφή με τον Ante Šapina, διαβόητο για χειραγώγηση αγώνων. Ωστόσο ο Suker αρνήθηκε έντονα τους ισχυρισμούς, απομακρύνοντας τον εαυτό του από έναν άνδρα ο οποίος είχε καταδικαστεί σε πέντε χρόνια φυλάκισης για δωροδοκία ποδοσφαιριστών και αξιωματούχων σε ολόκληρη την Ήπειρο.

"Είμαι πολύ ενθουσιασμένος", τόνισε ο Šuker πέρυσι. «Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η συνέχεια στο κόσμο του ποδοσφαίρου». Αναφερόμενος στην επανεκλογή του ως πρόεδρος της Κροατικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου τον Δεκέμβριο. Ο Dario Simic (πρώην αμυντικός της Inter και της Milan) ήταν ο ανταγωνιστής στην κυριαρχία του Šuker, ξεκινώντας ακόμα και νομικές διαδικασίες εναντίον μιας εκλογικής διαδικασίας που ο πρωθυπουργός Andrej Plenkovic επέκρινε για έλλειψη διαφάνειας.

Παρά τις διαμαρτυρίες ωστόσο η στέψη του Šuker έμοιαζε αναπόφευκτη. Η εντολή του μπορεί να ανανεώθηκε όμως οι οπαδοί του Κροατικού ποδοσφαίρου ελπίζουν ότι θα οδηγήσει σε βελτιωμένη σχέση με την Εθνική τους ομάδα μετά από μια αδιαφανή πρώτη θητεία.

Η κληρονομιά του Suker εκτός αγωνιστικού χώρου μπορεί να είναι αμφισβητήσιμη όμως μέσα σε αυτό είναι ανέγγιχτη. Ήταν η κεφαλή ενός πατριωτικού Έθνους, ένας ποδοσφαιρικός πρεσβευτής για μια χώρα που έκανε τα πρώτα της βήματα στη Διεθνή σκηνή. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, κατέδειξε την ικανότητα της Κροατίας ως αρχηγός και ενέπνευσε μια γενιά που έφτασε σε νέα σύνορα. Αυτό τουλάχιστον, είναι κάτι που αξίζει να επαινέσουμε.