Στο τεύχος Φεβρουαρίου 2020 του περιοδικού Ειδικού Τύπου "ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ" φιλοξενείται το άρθρο του Σκοπιανού δημοσιογράφου Dragan Cvetic με θέμα τα ελικόπτερα της Αεροπορικής Ταξιαρχίας (Αεροπορία) των Ενόπλων Δυνάμεων της Δημοκρατίας των Σκοπίων, αναφερόμενος στην γειτονική χώρα με το όνομα που έχει προέλθει από την Συμφωνία των Πρεσπών.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολλοί αναγνώστες του ειδικού τύπου στο facebook να "ξεσπαθώσουν" κυριολεκτικά κατά του περιοδικού που επέτρεψε να αναρτηθεί ένα τέτοιο άρθρο. Σε αυτό το άρθρο δεν θα αναλωθώ στο ποιος έχει δίκιο ή αν έχει άδικο, αλλα θα ήθελα να εστιάσω σε κάτι που πολλές φορές το ξεχνάμε επειδή το θεωρούμε δεδομένο. Πάρτε το σαν κάποιες σκόρπιες σκέψεις γύρω από το θέμα.
Όσοι ασχολούμαστε με τον ειδικό τύπο, σε αυτό συμπεριλαμβάνονται αντικείμενα από οπλικά συστήματα μέχρι και η στρατιωτική ιστορία και ο μοντελισμός ( πολλές φορές με όλα αυτά μαζί ταυτόχρονα) αλλα και γενικά με τα στρατιωτικά, το κάνουμε επειδή μας αρεσεί, Φαντάζομαι, οτι πολλοί έχουμε ακούσει ότι "είσαι στρατόκαυλος;" ή "αυτά είναι για παιδιά και οτι πρέπει να ωριμάσεις". Με λίγα λόγια, όσοι ασχολούμαστε, ασχολούμαστε επειδή μας αρέσει. Ξέρεις, σαν τους οπαδούς που υποστηρίζουν μιά ποδοσφαιρική ομάδα, κάτι προσωπικό τους οδήγησε να υποστηρίζουν αυτή και όχι την άλλη ομάδα.
Οι διαφορά μας όμως είναι ότι ο μέσος οπαδός και φίλαθλος δεν ασχολείται και με την προπονητική ή με αντικείμενα, όπως πχ οικονομία αθλητικών συλλόγων. Αντίθετα, ένας φίλος του ειδικού ή αμυντικού τύπου καλύτερα, θα ασχοληθεί με αμυντικά συστήματα, με τακτικές μάχης, με ιστορικά ζητήματα, θα ασχοληθεί ακόμα και με την γεωπολιτική και την γεωστρατηγική, έστω ερασιτεχνικά. Μερικοί μάλιστα θα ασχοληθούν και επαγγελματικά με αυτά και τότε έρχεται το μεγάλο ερώτημα.
Επειδή όλη αυτή ασχολία, που σε αυτούς έγινε επάγγελμα, προέκυψε από ένα παιδικό ή νεανικό "κόλλημα" και επειδή αυτό πολλές φορές έρχεται μαζί και με μία αγάπη για την πατρίδα τους θα πρέπει, τώρα ως επαγγελματίες, να βλέπουν τα πράγματα πιο "ρεαλιστικά" σωστά;
Όχι. Γιατί αν έβλεπες τα πράγματα ρεαλιστικά δεν θα έπρεπε να ασχολείσαι επαγγελματικά με το αντικείμενο και να γίνόσουνα στην καλύτερη ένας δημοσιογράφος του συρμού.
Όχι. Γιατί όταν κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα είναι σαν να παντρεύεσαι τον έρωτα της ζωής σου. Φαντάζομαι ότι δεν θα ήθελες ο έρωτας της ζωής σου, ούτε το φαντάζεσαι βέβαια, να σε μαλώνει γιατί δεν είσαι πλέον ρομαντικός και γλυκός μαζί του.
Όχι επίσης γιατί ο επαγγελματισμός σε βοηθάει να βλέπεις κάποια πράγματα σφαιρικότερα και να αντιλαμβάνεσαι κάποια γκρίζα σημεία και όχι να γίνεσαι "λογικός" και "ρεαλιστής" με αυτά που αγαπάς.
Τέλος, όχι γιατί αυτά προέρχονται από τα νιάτα σου, πόσο εκλογικεύεις τα νιάτα σου;
Αυτά τα λίγα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας για αυτό το ζήτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου