Όταν τα UAV μπορούν να σώζουν και ζωές. Το περιστατικό του Erik Salmon

Το Μάιο του 2016, ο αναλυτής πληροφοριών της 2ης Ταξιαρχίας της 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας Erik Salmon υπηρετούσε στο στρατόπεδο Swift στο Ιράκ με βασική αποστολή την υποστήριξη των δυνάμεων του Ιράκ κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Ως αναλυτής πληροφοριών τον περισσότερο χρόνο της υπηρεσίας του των περνούσε στο κέντο χειρισμού των UAV απο όπου συντόνιζε τις τις ενέργειες των ιρακινών δυνάμεων προς την κατάληψη της Μοσούλης και συγκέντρωνε όποιες πληροφορίες μπορούσε για να της διαβιβάσει προς το κέντρο. 

Μέχρι που μια νύχτα, ο Erik Salmon ανέλαβε την πιο ενδιαφέρουσα αποστολή της θητείας του. Να βοηθήσει ένα Ιρακινό ανθυπολοχαγό, ο οποίος είχε αποκοπεί απο το περίπολο του οταν αυτό ενεπλάκει σε συμπλοκή με τον εχθρό, να επιστρέψει με ασφάλεια στις φίλιες γραμμές. 

όπως παραδέχεται και ο ίδιος, Salmon « η συγκεκριμένη αποστολή ήταν γεμάτη ένταση». Αρχικά ο Ιρακινός ανθυπολοχαγός ήρθε σε επαφή με το κέντρο μέσω του κινητού του τηλεφώνου. «Ένιωθα το στρες, τον φόβο και την ένταση που βρισκόταν καθώς τον άκουγα». Χρησιμοποιώντας χάρτες της περιοχής και με βάση οσα περιέγραφε για την θεση που βρισκόταν εσταλει ενα UAV με στόχο να τον καθοδηγήσει πίσω στις φίλιες γραμμές χωρις να γίνει αντιληπτός.

Αφού τον έπεισε να εγκαταλείψει το καταφύγιό του και να τον εμπιστευτεί, ο Erik Salmon καθοδηγούσε ολη νύχτα τον άτυχο ανθυπολοχαγό, να αποφεύγει εχθρικές θέσεις. Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας και αφού πέρασε μια νύχτα γεμάτη άγχος και ένταση, καθώς ο Ιρακινός ανθυπολοχαγός ήταν πολύ στρεσαρισμένος και πολλές φορές φοβόταν να κινείται οσο γρήγορα απαιτούσαν οι συνθήκες, ο Salmon οδήγησε τον ανθυπολοχαγό λίγο πιο μπροστά απο τις φίλιες γραμμές οπου τον περισυνέλεξε μια περίπολος έτσι ώστε να αποφευχθεί να πυροβοληθεί απο κάποιον φίλιο σκοπό.

Για αυτή του την πράξη, μετά το τέλος της θητείας του στο Ιράκ, ο Erik Salmon παρασημοφορήθηκε με το Army Achievement Medal.

Carlos Roa: Ο εκκεντρικός τερματοφύλακας που βγήκε νικητής από την ελονοσία, το καρκίνο και...το "τέλος του κόσμου"

Εκπαίδευση στο ΣΠΕΝ της XVI Μ/Κ ΜΠ

Στιγμιότυπα από την εκπαίδευση του Σχολείου Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων (ΣΠΕΝ), στην Περιοχή Ευθύνης της XVI Μ/Κ ΜΠ (16ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού) έδωσε στην δημοσιότητα το ΓΕΣ.

Η εκπαίδευση περιλαμβάνει αντικείμενα ατομικής τακτικής, βολές ελαφρών όπλων και πολυβόλων ημέρα και νύκτα, πυρ και κίνηση ομάδος με πραγματικά πυρά και ΤΑΜΣ Διμοιρίας κατά την άμυνα και την επίθεση.

Times: Η Κέρος είναι το αρχαιότερο νησιωτικό ιερό στον κόσμο

Δημοσίευμα των Times κάνει λόγο για νέα εντυπωσιακά ευρήματα που εντοπίστηκαν στην Κέρο. Σύμφωνα με τον ιστότοπο της αγγλικής εφημερίδας, μία από τις πιο αινιγματικές αρχαίες θέσεις στην Ελλάδα αποκαλύπτει νέα επίπεδα πολυπλοκότητας μετά από μια δεκαετία έρευνας.

Πρόκειται για την εύρεση μιας εντυπωσιακής κλίμακας κι ενός δρόμου (μονοπατιού) που συνέδεε τον πετρώδη λόφο Κάβο της Κέρου με τη βραχονησίδα Δασκαλιό, περιοχές οι οποίες στην αρχαιότητα συνδέονταν μεταξύ τους με μια λεπτή λωρίδα γης (και τον καταποντισμένο σήμερα δρόμο). Τα ευρήματα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, χρονολογούνται την εποχή των Πυραμίδων της Αιγύπτου.

Πρόκειται για τις εναποθέσεις εκατοντάδων σπασμένων κομματιών από μαρμάρινα κυκλαδικά ειδώλια, καθώς και από μαρμάρινες λεκάνες και ασυνήθιστα κεραμικά αγγεία πόσης κρασιού, που φέρουν το παρατσούκλι «σαλτσιέρες» εξαιτίας του σχήματός τους. Είναι εντυπωσιακό ότι σχεδόν κανένα από τα μαρμάρινα κομμάτια δεν «κολλάει» με άλλο και κανένα ολόκληρο ειδώλιο ή αγγείο δεν έχει βρεθεί, αλλά ούτε και κάποιο ίχνος από θραύση στη γύρω περιοχή, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα κομμάτια έρχονταν στον Κάβο ήδη σπασμένα από άλλο μέρος.

Επιπλέον, κανένα από τα 500 και πλέον κομμάτια ειδωλίων ή τα 2.500 περίεργα κομμάτια μαρμάρινων λεκανών δεν έχει βρει το ταίρι του σε κάποιο κυκλαδικό αντικείμενο που εντοπίστηκε αλλού ή αποκτήθηκε μέσω της αγοράς παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων. «Φαίνεται ότι υπήρχε ένα είδος υποχρέωσης να φέρνουν ένα κομμάτι σπασμένου ειδωλίου και να το αποθέτουν στο ιερό νησί της Κέρου, πιθανότατα διαμένοντας μερικές μέρες στο Δασκαλιό κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης της τελετής», είχε υποθέσει πριν έξι χρόνια ο Καθηγητής Ρένφριου (The Times, June 18, 2011).

Το ύφος της κεραμικής, αλλά και οι ραδιοχρονολογήσεις, αποδεικνύουν ότι οι τελετουργικές εναποθέσεις έγιναν κυρίως μεταξύ 2750 και 2550 π. Χ., με σταδιακή μείωση στον επόμενο ενάμιση αιώνα. Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα σκάλα είναι «συνομήλικη» της τελετουργικής δραστηριότητας.

Σημειώνεται ότι στη νησίδα Δασκαλιό έχουν εντοπιστεί από το 2008 τα κατάλοιπα πέτρινου τελετουργικού κτηρίου μήκους 16 μ., που χρονολογείται μεταξύ 2550 και 2400 π. Χ. και το οποίο εγκαταλείφθηκε περίπου το 2000 π. Χ. Σύμφωνα με τον κ. Ρένφριου, είναι «το μεγαλύτερο γνωστό κτήριο της Πρωτοκυκλαδικής Περιόδου», η δε περιοχή «έχει την πιο εντυπωσιακή δημόσια αρχιτεκτονική στις Κυκλάδες για την εποχή, που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου».

Επιπλέον, όπως είχε γίνει γνωστό το 2008, μέσα στο κτήριο εντοπίστηκαν τρία χάλκινα τσεκούρια, τα οποία ζυγίζουν περισσότερο από ένα κιλό, γεγονός πολύ σημαντικό για τη μεταλλουργία του νησιού, που πιθανόν έπαιξε τον ρόλο της στη σπουδαιότητα της εγκατάστασης, ενώ ένα μικρότερο κυκλικό κτήριο στο Δασκαλιό, που έκρυβε 350 θαλάσσια βότσαλα στο εσωτερικό του και βρέθηκε στην ίδια ανασκαφική περίοδο, δείχνει τελετουργικές πρακτικές και στη θέση της σημερινής βραχονησίδας.

«Το αρχαιότερο νησιωτικό ιερό στον κόσμο», σύμφωνα με τον γνωστό Βρετανό αρχαιολόγο Σερ Κόλιν Ρένφριου, που ερευνά εδώ και χρόνια την περιοχή, βρίσκεται στο απόμερο και ακατοίκητο νησί της Κέρου στα νότια των Κυκλάδων, μεταξύ Νάξου και Σαντορίνης, επίσης σημαντικά κέντρα της Εποχής του Χαλκού. Όπως αναφέρουν οι Times, εκεί όπου ο δρόμος συναντά την απότομη πλαγιά του Κάβου, οι πρόσφατες ανασκαφές έχουν φέρει στην επιφάνεια μια σκάλα, που ανεβαίνει την πλαγιά προς τις δυο περιοχές όπου γίνονταν οι «τελετουργικές εναποθέσεις».

«Η σημασία του ιερού της Κέρου ως το πρώτο σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στο Αιγαίο της Εποχής του Χαλκού ενισχύεται από τα νέα ευρήματα στην εγκατάσταση του Δασκαλιού» δήλωσε πρόσφατα ο κ. Ρένφριου, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα. «Οι κύριες τελετουργικές εναποθέσεις σπασμένων μαρμάρινων ειδωλίων και αγγείων, καθώς και κεραμικών αγγείων πόσης, έγιναν στον Κάβο της Κέρου, χωρίς να συνοδεύονται από την παρουσία εντυπωσιακών κατασκευών ή κάποιου μεγάλου συγκροτήματος κτηρίων», τόνισε ο Βρετανός Καθηγητής, συμπληρώνοντας: «Αντίθετα, αυτά τα μνημειώδη κτήρια κατασκευάστηκαν στον οικισμό του Δασκαλιού, ο σχεδιασμός και τα μνημειώδη χαρακτηριστικά του οποίου τώρα αρχίζουν να γίνονται κατανοητά. Ήταν σαφώς το σημαντικότερο τελετουργικό κέντρο των Κυκλάδων στο κέντρο του Αιγαίου από τις αρχές της 3ης χιλιετίας π. Χ., αναμφισβήτητα κάπου 500 χρόνια νωρίτερα από οποιοδήποτε άλλο τελετουργικό κέντρο στο προϊστορικό Αιγαίο».

Το σήμα της εβδομάδας: Εθνική Ομοσπονδία ποδοσφαίρου Θιβέτ

Κίνα: Νέος πύραυλος αέρος - αέρος

Σύμφωνα με την επίσημη κρατική εφημερίδα China Daily, η Κίνα ενδεχομένως να δοκιμάζει έναν νέο, μακράς εμβέλειας πύραυλο αέρος- αέρος ο οποίος θα μπορούσε να καταρρίπτει αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης (ιπτάμενα ραντάρ) και ανεφοδιασμού άλλων αεροπλάνων εν πτήσει.

Όπως αναφέρει το Reuters, ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ επιβλέπει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων, που περιλαμβάνει stealth αεροσκάφη και αεροπλανοφόρα, ενώ η χώρα έχει δοκιμάσει επίσης πυραύλους για χρήση εναντίον δορυφόρων.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο κινεζικός στρατός πρόσφατα ανέβασε στο Ίντερνετ εικόνες ενός μαχητικού J-11B οπλισμένου με έναν μεγάλο, άγνωστου τύπου πύραυλο κατά τη διάρκεια ασκήσεων πέρυσι.

Ο ερευνητής θεμάτων αεροπορίας Φου Κιανσάο δήλωσε στην εφημερίδα πως θεωρεί ότι ο πύραυλος είναι σχεδιασμένος για να χτυπά από απόσταση στόχους υψηλής αξίας, όπως αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης, που κανονικά βρίσκονται εκτός των ζωνών μάχης.
Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη στον τομέα των κινεζικών πυραύλων αέρος – αέρος, που αυτή τη στιγμή έχουν βεληνεκή κάτω των 100 χλμ.

Ο πύραυλος ίσως να έχει βεληνεκές ακόμα και 400 χλμ, υπερβαίνοντας αυτά των αντίστοιχων πυραύλων που χρησιμοποιούνται από τις δυτικές πολεμικές αεροπορίες, και να έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί κάθοδο στους στόχους του από τη στρατόσφαιρα, σύμφωνα με τον προαναφερθέντα αναλυτή.

Αρχαία Πομπηία: Αρχαία «σκουπίδια» στο επίκεντρο αρχαιολογικής έρευνας

Η αρχαιολογική σκαπάνη στη γη της Πομπηίας και των άλλων περιοχών που θάφτηκαν κάτω από τη στάχτη του Βεζουβίου το 79 μ.Χ. έφερε στην επιφάνεια ευρήματα όπως τραγικές φιγούρες ανθρώπων που βρήκαν ξαφνικά τον θάνατο, αλλά και καταπληκτικές τοιχογραφίες, πολυτελείς βίλες και χρυσά κοσμήματα.

Τα τελευταία χρόνια, ομάδα ερευνητών πραγματοποιεί συστηματικές μελέτες στα «σκουπίδια» των δρόμων της Πομπηίας, αλλά και σε κάδους, ακόμα και σε αποθηκευτικά δοχεία. Στόχος είναι να εξεταστεί η σχέση των απλών Ρωμαίων με τα αντικείμενά τους, τα οποία είχαν την τύχη να διατηρηθούν με μοναδική πιστότητα εξαιτίας των καταλοίπων της ηφαιστειακής έκρηξης. Αυτό επέτρεψε, σύμφωνα με τους ερευνητές, μια ιδιαίτερη «εμβάθυνση» στις ταπεινότερες των ιδιοκτησιών.

Ταπεινές αγροικίες, αλλά και πολυτελείς εξοχικές κατοικίες θάφτηκαν από την έκρηξη του Βεζουβίου, το 79 μ. Χ., οδηγώντας στον θάνατο περισσότερους από 20.000 ανθρώπους στην Πομπηία και στη γύρω περιοχή. Από την άλλη, όμως, η καταστροφική πυροκλαστική ροή διατήρησε τα πάντα με πρωτοφανή τρόπο. Τα ταπεινά προϊόντα που έμειναν πίσω δείχνουν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν κατ' οικονομίαν τα υπάρχοντά τους, αν και ορισμένα καθημερινής χρήσης αντικείμενα συνήθως αγοράζονταν, δηλαδή δεν τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι.

Όπως για παράδειγμα, τα αντικείμενα που βρέθηκαν σε αγροικία κοντά στην Πομπηία. Ο χώρος γύρω από την εστία ήταν τόσο γεμάτος από στάχτη που είναι σαφές ότι «δεν έβγαζαν έξω τα σκουπίδια τους», όπως αναφέρει ο Theodore Pe από το ίδιο Πανεπιστήμιο, επικεφαλής του προγράμματος, ο οποίος ερευνά τα αντικείμενα των προηγούμενων ανασκαφών.

«Έχουμε αρχίσει να έχουμε ενδείξεις σχετικά με τις επιλογές των ανθρώπων και τον τρόπο διαχείρισης των αντικειμένων τους. Έχουμε αποκτήσει μια αίσθηση για τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν και αποθήκευαν τα πράγματά τους, αν δηλαδή τα πέταγαν ή τα διατηρούσαν», δήλωσε η Caroline Cheung, μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ, που ασχολείται με το συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα.

Σε ένα άλλο συγκρότημα οικιών κοντά στην Πομπηία, πιθανότατα εγκατάσταση εμφιάλωσης κρασιού, βρέθηκαν περισσότεροι από 1.000 αμφορείς, πολλοί από τους οποίους ήταν «μπαλωμένοι», αλλά έτοιμοι να ξαναγεμίσουν μάλλον με κρασί, όπως αναφέρουν οι ερευνητές, οι οποίοι εντόπισαν κι άλλα μη αναμενόμενα ευρήματα εκτός οικιών. Στα «σκουπίδια» του δρόμου περίμεναν να βρουν πολλά σπασμένα γυαλιά, από τα γυάλινα μυροδοχεία και αγγεία. Ωστόσο, δεν εντόπισαν σχεδόν κανένα, απόδειξη ότι μάζευαν ακόμα και τα γυάλινα θραύσματα πιθανόν για να φτιάξουν κάτι άλλο.

Είναι βέβαια πολύ νωρίς να πει κανείς αν οι άνθρωποι της Πομπηίας ήταν φανατικοί υποστηρικτές της ανακύκλωσης. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις, όμως, δείχνουν ότι «κεραμικά και άλλα είδη επαναχρησιμοποιούνταν ή τουλάχιστον επισκευάζονταν, σε αντίθεση με τη σημερινή κοινωνία της μιας χρήσης», όπως αναφέρει η Cheung.

Νιγηρία: Η αποδεκάτιση της από πρώτη δύναμη της Αφρικής στο αβέβαιο μέλλον της

Germán Burgos: Κάτι περισσότερο από το πρωτοπαλίκαρο του Simeone

Αγγλικό ποδόσφαιρο: Το θαύμα του Teletext

Martin Odegaard: Ένα παιδί - "θαύμα" στις "καρδούλες" της Ολλανδίας

Serie A: Η καθοριστική περίοδος του Diego Simeone στη Catania

«Ιστορική» λύση - γνωμοδότηση για τις αρχαιότητες της Θεσσαλονίκης

Μετρό ή αρχαία»; Σε αυτό το ερώτημα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο απάντησε οριστικά την περασμένη Τρίτη, με μια «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, συνεδρίαση στην οποία τα μέλη του ΚΑΣ έδωσαν το «πράσινο φως» στην προμελέτη που συντάχθηκε με τη συνεργασία της ομάδας εργασίας (Αττικό Μετρό, Δήμος Θεσσαλονίκης, Υπουργείο Πολιτισμού και Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων) σχετικά με την κατασκευή του σταθμού «Βενιζέλου» και την κατά χώραν διατήρηση και ανάδειξη των αρχαιοτήτων που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο των εργασιών για την κατασκευή του Μητροπολιτικού Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης.

«Είναι ο ίδιος δρόμος που περπάτησαν αυτοκράτορες και ο άγιος Δημήτριος», δήλωσε μεταξύ άλλων, η γ.γ. του ΥΠΠΟΑ, Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, αναφερόμενη στο βυζαντινό σταυροδρόμι (decumanus maximus και cardo) που ανακαλύφθηκε στο επίμαχο σημείο του έργου, αποτυπώνοντας τη συγκίνηση των αρχαιολόγων για την ευτυχή κατάληξη μιας πολυετούς συζήτησης.

«Πρόκειται για μια άγνωστη εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το εύρημα δεν είναι απλώς σπουδαίο για τη Θεσσαλονίκη, αλλά μοναδικό για όλη την υφήλιο», επισήμανε –επίσης συγκινημένος– ο Δημήτρης Αθανασούλης, βυζαντινολόγος και προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, συμπληρώνοντας ότι «είναι η σημαντικότερη ανασκαφή στην Ελλάδα μετά την ανεύρεση του τάφου του Φιλίππου».

«Η τεχνική υπηρετεί τον πολιτισμό, ο οποίος και δεν κοστολογείται. Ήταν ευτυχής συγκυρία να βρεθούν άνθρωποι που πιστέψαμε στο ίδιο πράγμα», δήλωσε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, που επανέλαβε το όραμά του: Μια αρχαιολογική πλάζα, αλλά κι ένας αρχαιολογικός περίπατος που θα ξεκινάει και θα καταλήγει στον σταθμό «Βενιζέλου», με ενδιάμεσες στάσεις σε άλλα μνημεία του κέντρου της πόλης, όπως ο Άγιος Δημήτριος, η Παναγία Αχειροποίητος και το Καπάνι. «Φέτος κηρύξαμε διεθνή διαγωνισμό, νέοι είμαστε θα τα κάνουμε όλα», συμπλήρωσε χαριτολογώντας ο ίδιος.

«Το έργο βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, ‘τρέχει’», σημείωσε από τη μεριά του ο πρόεδρος της «Αττικό Μετρό ΑΕ» και πρώην πρύτανης του ΑΠΘ, Νίκος Μυλόπουλος, που ανέλαβε καθήκοντα μέσα στο 2016. Αποκρινόμενος δε στον κ. Μπουτάρη, συμπλήρωσε ότι «τεχνολογία και πολιτισμός πάνε ‘χέρι-χέρι’», ειδικά όταν πρόκειται για αρχαιότητες όπως ο δρόμος decimanus maximum, «ένα τεχνολογικό επίτευγμα της εποχής του». Όσον για το αν πρόκειται για την καλύτερη λύση από άποψη κόστους, ο ίδιος τόνισε ότι μια οικονομικότερη πρόταση θα μπορούσε να καθυστερήσει επιπλέον το έργο, κάτι που θα επέφερε και την ανάλογη επιβάρυνση.

Σημειώνεται ότι στην καρδιά της βυζαντινής Θεσσαλονίκης έχει εντοπιστεί η πλακόστρωτη μέση οδός ή λεωφόρος των βυζαντινών χρόνων, που σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση σε μήκος περίπου 75 μέτρων κάτω από τη σημερινή Εγνατία, καθώς και η διασταύρωσή της με τον μαρμαρόστρωτο cardo, που βρίσκεται στην κατεύθυνση της σημερινής οδού Βενιζέλου. Πρόκειται για ένα ιστορικό σταυροδρόμι που επιβιώνει εδώ και 16 αιώνες, ενώ μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζουν τμήματα των δημοσίων κτιρίων που στέγαζαν εμπορικές χρήσεις, κυρίως αργυροχρυσοχοΐας (όπως ακριβώς και σήμερα, δηλώνοντας τη διαχρονία της περιοχής) και του εντυπωσιακού τετράπυλου, που σηματοδοτούσε τη διασταύρωση.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι αρχαιότητες που θα διατηρηθούν στη θέση τους θα είναι της τάξης του 91%, ενώ στο σημείο που βρέθηκε το τετράπυλο θα διευρυνθεί η έκταση της έρευνας, για την επιπλέον αποκάλυψη του μνημείου. Πεζογέφυρα που θα περνάει πάνω από τις αρχαιότητες θα δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες να τα παρατηρούν – και σε αυτό θα βοηθάει και το μπαλκόνι θέασης στην προέκταση της πεζογέφυρας, καθώς και ένα γυάλινο δάπεδο στη νότια πρόσβαση του σταθμού). Παράλληλα θα υπάρχει πρόβλεψη για επιτόπου επίσκεψη, ελεγχόμενη, και κατά ομάδες. Ο χρόνος περάτωσης του σταθμού με τις αρχαιότητες θα πάρει περίπου τέσσερα χρόνια από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν οι εργασίες. Όσο για το κόστος, μένει να εκτιμηθεί.

Robinho: Ένας "θρύλος" που μάταια περιμέναμε

Ν.Ι.Μέρτζος: Οι δυνάμεις του Ελληνισμού σε αιχμαλωσία

Στην αυγή του Νέου Έτους διαυσταρώνουμε óλοι διάπυρες τις ευχές για μια Καλή Χρονιά-έστω λίγο καλύτερη απó τις προηγούμενες κακές χρονιές οπóτε κλιμακώνεται ολοένα οξύτερη η μεγάλη κρίση. Μακάρι! Ωστóσο, δεν αρκούν οι ευχές. Δυστυχώς, το Πολιτικó Σύστημα παραμένει αμετανóητο και αναπαράγει óσα αίτια προκάλεσαν και τροφοδοτούν την κρίση. Αυξάνει τις αντιπαραγωγικές δημóσιες δαπάνες για να διορίζει στο Δημóσιο περισσóτερους υπαλλήλους, που είναι άχρηστοι αλλά είναι πελάτες του. Συντηρεί ένα Κράτος που είναι τριτοκοσμικó και εχθρικó προς τον Λαó, αλλά είναι λάφυρο των πολιτικών και των συμμάχων τους Ολιγαρχών. Ωστóσο, τα τóσα παθήματα δεν μας έγιναν μαθήματα. Επανέρχονται οδυνηρóτερα κάθε χρóνο αλλά δεν ισχύει η «επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως». Κρίμα.

Παρά τις εκάστοτε αντίθετες πολιτικές διακηρύξεις, η Ελλάδα βυθίζεται κάθε χρóνο πιο βαθιά στην εθνική παρακμή επί δεκαετίες πια. Ήταν αναπóφευκτη αφ ́óτου οι ποικίλες ηγεσίες-óχι μóνον οι πολιτικές- παρóρμησαν τους τωρινούς Έλληνες να εγκαταλείψουν την παράδοσή μας, την γλώσσα μας και την ελληνική παιδεία μας ώστε τάχα να «εκσυγχρονισθούν» και να γίνουν δήθεν «Ευρωπαίοι».

Όταν επί χρóνια δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, τα αίτια της επερχομένης κρίσης φαίνονταν και óσοι «μετέχουν της ημετέρας παιδείας» μπορούσαν να την προβλέψουν.  ́Ηταν η φυσική συνέπεια του γεγονóτος óτι καταφρονήσαμε την κληρονομιά μας και εγκλωβισθήκαμε στην αυταπάτη της «προóδου», της «ευημερίας» και της «ελευθερίας» που μας έστησαν και ακóμη χειρίζονται χέρι-χέρι η ανελλήνιστη Εξουσία με την Ολιγαρχία. Τα αίτια της κρίσης δημοσίευσε επανειλημμένα ο υποφαινóμενος τα προηγούμενα έξη χρóνια. Η υπενθύμιση αυτή δεν είναι κάποια έπαρση. Είναι απóδειξη óτι, παρά τα αλλεπάλληλα παθήματα και Μνημóνια, ο Μηχανισμóς της Κρίσης παραμένει ανέπαφος και τρώει τις σάρκες μας. Παρατίθεται αυτούσια μια ακóμη μαρτυρία απó το έτος 2011 ως εξής:

Επί χιλιάδες χρóνια οι Έλληνες εβίωναν και επί πλέον πραγμάτωναν μιαν μοναδική κοσμοαντίληψη και στο πλαίσιο αυτής ελαύνονταν απó μιαν ακλóνητη αυτοπεποίθηση για τον Ελληνισμó, την προοπτική του, την ερμηνεία της Ιστορίας του, τις αυτοφυείς δυνάμεις του και τις μεγάλες ευκαιρίες του.
Στους χαλεπούς καιρούς μας αυτή η κοσμοαντίληψη των Ελλήνων έχει μεθοδικά διασαλευθεί και η αυτοπεποίθησή τους έχει υποκατασταθεί απó μιαν άνωθεν διοχευτευμένη μοιρολατρεία. Ο ελληνικóς Λαóς, με óργανο τον αναπαυτικó μύθο του δήθεν παντοδυνάμου Κράτους-Πατέρα, οδηγείται σε χαμηλή πτήση με σταθερή πυξίδα την ασφαλή, υποτίθεται, Λογική και την οφθαλμοφανώς ευτελή δημóσια πρακτική. Αυτή η κατάσταση καθίσταται στους καιρούς μας φοβική και υποτροπιάζει σε νóσο παραλυτική καθώς ο μέσος Έλληνας, καρφωμένος στον καναπέ του, απαξιώνεται νύχτα-μέρα απó την τηλεóραση και τους αυθάδεις «παντογνώστες» της.

Ο συστηματικóς αυτóς ψυχολογικóς πóλεμος είναι προγραμματικóς. Ο Έλληνας «πρέπει» να χάσει την ιδιοπροσωπεία του και την αυτοπεποίθησή του για να πάψει να είναι απρóβλεπτος -óπως π.χ. άλλοτε το 1821 και το 1940-1944 και τώρα στην παγκóσμια ναυτιλία, στην υπεράσπιση της Θράκης, του Αιγαίου, της Κύπρου και της Μακεδονίας. Ο πολίτης «πρέπει» να «λειτουργεί ελεύθερα και δημοκρατικά» τάχα στην τηλεοπτική του εικονική πραγματικóτητα που δήθεν «είναι πιο πολυφωνική παρά ποτέ» αφού ακούγονται τóσες πολλές φωνές απó τóσο πολλές μεριές! «Χρειάζονται» καταχρεωμένοι και κατατρομαγμένοι καταναλωτές óχι μóνον αχρήστων υλικών προϊóντων και δανείων αλλά και κυρίως συσκευασμένων πληροφοριών, συντονισμένων καταστροφολογιών, υπερεθνικών ιδεολογιών και δικτυωμένων υπηρεσιών ώστε να ανταποκρινóμεθα óλοι μας αυτóματα στις εκάστοτε εντολές των Μεγάλων Αδελφών σαν τα σκυλιά του Παυλώφ.

Πραγματικά, λοιπóν, οι αυτοφυείς ελληνικές αξίες, παντελώς ασύμβατες με το Σύστημα και υπερβατικές, είναι επικίνδυνες για το κατεστημένο της Ολιγαρχίας αλλά και για τους βολεμένους στη μιζέρια τους «εδώ δεν γίνονται τέτοια»! Επί πλέον αποτελούν προσωπική προσβολή για τους ισοβίτες της εικονικής πραγματικóτητας, τους χρυσωμένους κεκράκτες των Αφεντικών και τους «πεφωτισμένους» φυλακισμένους στην Λογική- Φυλακή υψίστης ασφαλείας.

Ωστóσο, óταν ελαύνονταν απó την πατρώα κοσμοαντίληψή τους οι Έλληνες, ακóμη κι η δικιά μας γενιά, επέτυχαν πολλά και θαυμαστά. Αλλιώς, πώς θα υπήρχε η σημερινή Ελλάδα; Τέτοια, έστω ολίγα, γίνονται και σήμερα αλλά μπορούν να γίνουν αύριον απείρως περισσóτερα εφ’óσον επανέλθουμε στον εαυτóν μας και στην Οδóν μας. Αυτó διδάσκει η ελληνική Ιστορία. Αρκεί οι ικανοί να προχωρήσουν στις στοχαστικές προσαρμογές συναρμóζοντας παραγωγικά την εθνική κληρονομιά μας με τους πιο πρωτοπóρους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η πίστη κινεί óρη. Και συχνά τα εκίνησε στην Ελλάδα.

Αυτή η πεποίθηση και η πολλή αγάπη για το εμπερίστατο Γένος μας (...) αναγέννησε μέσα σε μονάχα οκτώ περίπου χρóνια ένα ερημωμένο χωριó, ξεχασμένο σε μια ψηλή βουνοκορφή πάνω στο Βίτσι. Μοναδικó στρατηγικó πλεονέκτημά του ήταν ο βαθύς σεβασμóς στην εξαιρετικού κάλλους απάτητη Φύση, στην εθνική κληρονομιά και στην παράδοση. Είναι ακριβώς εκείνα τα χιλιάκριβά μας στοιχεία τα οποία, óμως, ο πατερναλιστικóς κρατισμóς, ο ακóρεστος ατομικóς ωφελιμισμóς και ο πιο χυδαίος αλλά κερδοφóρος τουρισμóς είχε ανακηρύξει «εμπóδια της σύγχρονης ανάπτυξης» και τα ισοπέδωσε. Αυτά, óμως, τα στοιχεία έκαναν πρóτυπο ραγδαίας οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης εκείνον τον ερειπιώνα με απóλυτη κοινωνική συνοχή και με εύφορη ηπιóτητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση το βράβευσε.

Τον Οκτώβριο 1994 το Νμυφαίον είχε μóνον 35 κατοίκους, χρωστούσε στην Αγροτική Τράπεζα δάνειο 12.000.000 δραχμών με επιτóκιο 28% και το ταμείον ήταν μείον 3.000.000 δραχμές! Γίνονταν φανερó óτι χρειάζονταν άλλη αντίληψη, άλλος ορίζοντας, άλλη διοίκηση, άλλο επίπεδο και ισχυρές συμμαχίες. Το στοίχημα ήταν:

1. Να αναγεννηθεί το ερημωμένο χωριó, να αναπτυχθεί και να ανανεωθεί η κοινωνία του με καινούργιες οικογένειες σε έναν συνεκτικó ιστó.
2. Να διασωθεί μια σπάνια πλέον κιβωτóς της εθνικής κληρονομιάς και να λειτουργεί ως ανοικτή σχολή ζωντανής διδαχής αφιερωμένη ευλαβικά στο Γένος.
3. Να φανερωθεί εσαεί óτι ο Ελληνισμóς, παρ’óτι αυτομαστιγούμενος ως ανάξιος, διαθέτει τις δυνάμεις και τις δυνατóτητες να αναπτυχθεί παραγωγικά, συνεκτικά και ταπεινά κατά τρóπον πρóτυπον μέσα απó τους εφθαρμένους του θεσμούς.

Άρα η οικονομία του ήταν ο τουρισμóς. Αλλ’ óχι ο μαζικóς, λαίμαργος και χυδαίος που είχε ήδη πλήξει βαρύτατα την Ελλάδα: το φυσικó της περιβάλλον και την αισθητική της, την κληρονομιά της, την κοινωνία της και το ήθος της. Συνεπώς, ο νέος τουρισμóς óφειλε να είναι ήπιος, σεβóμενος την συνολική κληρονομιά μας, ελκυóμενος και τρεφóμενος απ’ αυτήν. Τέλος, ο ήπιος τουρισμóς δεν έπρεπε να μονοπωληθεί οικονομικά αλλά το παραγóμενο εισóδημά του να διαχυθεί στην νέα κοινωνία ώστε αυτή να αναγεννηθεί και να απλωθεί ισχυρή και ιδίως συνεκτική.

Το εγχείρημα έμοιαζε τρελó στην τρέχουσα Λογική αλλά πέτυχε λαμπρά γιατί κινήθηκε στην πατρώα κοσμοαντίληψη και στις αξίες του Ελληνισμού.

Οι τζιχαντιστές κατέστρεψαν το Τετράπυλον στην Παλμύρα

O διευθυντής των συριακών αρχαιοτήτων Μααμούν Αμπντουλκαρίμ ανακοίνωσε την καταστροφή του Τετράπυλου στην Παλμύρα απο τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους μετά την επανακάταληψη της πόλης απο τους ισλαμιστές τον περασμένο Δεκέμβριο.

Το Τετράπυλο είχε ανεγερθεί την εποχή του Διοκλητιανού, στα τέλη του 3ου αιώνα. Ήταν ένα τετράγωνο με τέσσερις κολώνες σε κάθε πλευρά. Από τις 16 κολώνες, μόνο η μία είναι η αρχική, ενώ οι άλλες είχαν ανακατασκευαστεί το 1963 από τσιμέντο από τη συριακή υπηρεσία αρχαιοτήτων. Οι αρχικές κολώνες ήταν από ροζ γρανίτη που είχε μεταφερθεί από την Αίγυπτο.

Το ρωμαϊκό θέατρο έχει εννέα σειρές κερκίδων. Χρονολογείται από τον 1ο αι. μ.Χ. Κατά την πρώτη κατοχή της πόλης, από τον Μάιο του 2015 έως τον Μάρτιο του 2016, το ΙΚ είχε χρησιμοποιήσει το αρχαίο θέατρο για δημόσιες εκτελέσεις.

«Από την πρώτη ημέρα, περίμενα ένα τρομερό σενάριο. Ήμασταν ήδη μάρτυρες του τρόμου κατά την πρώτη κατοχή της πόλης και ειλικρινά δεν πίστευα ότι η Παλμύρα θα καταλαμβανόταν για δεύτερη φορά», πρόσθεσε αναστατωμένος ο Μααμούν.

«Η μάχη για την Παλμύρα είναι πολιτιστική και όχι πολιτική. Δεν έχω καταλάβει πώς η διεθνής κοινότητα και αυτοί που μετέχουν στη συριακή σύγκουση αποδέχθηκαν να πέσει η Παλμύρα», πρόσθεσε.

Η επικεφαλής του πολιτιστικού οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε πως η καταστροφή του Τετράπυλου στη συριακή πόλη Παλμύρα από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους συνιστά «νέο έγκλημα πολέμου».

«Αυτή η καταστροφή είναι ένα νέο έγκλημα πολέμου και μια τεράστια απώλεια για τον συριακό λαό και για την ανθρωπότητα», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Γενική Διευθύντρια της UNESCO Ιρίνα Μπόκοβα.

«Αυτό το νέο πλήγμα κατά της πολιτιστικής κληρονομιάς, μόλις λίγες ώρες αφότου η UNESCO έλαβε αναφορές για μαζικές εκτελέσεις στο θέατρο, δείχνει πως η πολιτιστική εκκαθάριση υπό την ηγεσία βίαιων εξτρεμιστών έχει σκοπό να καταστρέψει τόσο ανθρώπινες ζωές όσο και ιστορικά μνημεία προκειμένου να στερήσει τον συριακό λαό από το παρελθόν και το μέλλον του».

Deportivo Maldonado: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το μεγαλύτερο μεσάζων κλαμπ στη Νότιο Αμερική

Παγκόσμιο κύπελλο: Το περισσότερο δεν σημαίνει και καλύτερο

Προς έγκριση απο το ΚΑΣ η μελέτη για τα αρχαία στον σταθμό Βενιζέλου

Τη διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας/Τμήματος Κ.Μακεδονίας (ΤΕΕ/ΤΚΜ) κι άλλων φορέων ενημέρωσε ο πρόεδρος της «Αττικό Μετρό ΑΕ», Γιάννης Μυλόπουλος γύρω απο τη μελέτη που η «Αττικό Μετρό ΑΕ» θα παρουσιάσει την Τρίτη στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), σε σχέση με την αξιοποίηση των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης.

Η μελέτη, της οποίας συζητήθηκε μόνο το τεχνικό μέρος, αφορά στην υλοποίηση της τελευταίας απόφασης του υπουργείου Πολιτισμού για το Μετρό Θεσσαλονίκης, η οποία προβλέπει την παραμονή in situ των σημαντικών αρχαιοτήτων που ήρθαν στο φως στο σταθμό Βενιζέλου κατά τις εκσκαφές για το έργο.

«Επεξεργαστήκαμε και βρήκαμε μια λύση, η οποία προϋποθέτει την –στο ίδιο σημείο αλλά σε μεγάλο βάθος– κατασκευή του σταθμού της Βενιζέλου. Είναι μια λύση που έχει πολλά πλεονεκτήματα, με δεδομένη την απόφαση για παραμονή κατά χώρα των αρχαιοτήτων, και είναι τεχνικά εφικτή. Η λύση αυτή και δεν αποδομεί τα έργα που έχουν γίνει μέχρι τώρα, και τα συνεχίζει. Και είναι μια λύση που θα δώσει έναν σταθμό μοναδικό στον κόσμο, έναν ανοιχτό αρχαιολογικό χώρο» σημείωσε ο κ. Μυλόπουλος, επισημαίνοντας ότι η προτεινόμενη λύση ενδέχεται να υποστεί κάποιες μικρές αλλαγές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).

«Εμείς περιμένουμε την τελική έγκριση από το ΚΑΣ και την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού» υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία για το έργο, καθώς αν αυτό δεν τελειώσει έως το 2020, τότε δεν θα σταματήσει απλά, αλλά και η Ευρώπη θα ζητήσει τα χρήματά της πίσω.

Με τη δρομολόγηση της λύσης αυτής, συμπλήρωσε, μπορούν να ξεκινήσουν και τα έργα πολιτικού μηχανικού στο σταθμό Βενιζέλου, όπου οι εργασίες είχαν σταματήσει επί τέσσερα χρόνια, γιατί το έργο ήταν δεσμευμένο στη διελκυστίνδα μεταξύ των φορέων για το θέμα των αρχαιοτήτων.

Όπως έχει γίνει γνωστό, για την ολοκλήρωση του έργου ανάδειξης των αρχαιοτήτων in situ και κατασκευής του σταθμού, θα απαιτηθούν περίπου τέσσερα χρόνια και θα χρειαστεί να καλυφθεί επιπλέον κόστος ίσο με περίπου το 2% της συνολικής συμβατικής δαπάνης της βασικής γραμμής του μετρό, ήτοι 20-25 εκατ. ευρώ.

Ερωτηθείς αν θεωρεί τις προβλέψεις αυτές ρεαλιστικές, ο Πάρις Μπίλλιας, πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ, το οποίο εκπροσωπεί τον κλάδο των μηχανικών, επισήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Με βάση τα όσα γνωρίζουμε, θεωρούμε ότι για την υλοποίηση του έργου θα απαιτηθούν τουλάχιστον 40 εκατ. ευρώ κι ότι το χρονοδιάγραμμα της κατασκευής θα ξεπεράσει τα πέντε χρόνια. Αυτό που πρέπει λοιπόν να δούμε προσεκτικά είναι πόσο θα στοιχίσει η κατασκευή και πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να μπορούμε να πούμε ότι αυτή η πρόταση είναι προς το συμφέρον της πόλης και των πολιτών ή αν αντίθετα θα πρέπει να προκριθεί η αρχική λύση που προέβλεπε απόσπαση και επανατοποθέτηση», σημείωσε ο κ. Μπίλλιας.

Ο ίδιος γνωστοποίησε ότι το ΤΕΕ/ΤΚΜ ζήτησε την αναβολή της προγραμματισμένης για την Τρίτη παρουσίασης της μελέτης στο ΚΑΣ, ώστε το επιμελητήριο, που σημειωτέον είναι ο θεσμοθετημένος γενικός σύμβουλος της Πολιτείας, να έχει επαρκή χρόνο ώστε να μελετήσει την πρόταση και να καταθέσει τεκμηριωμένες προτάσεις, εφόσον αυτό χρειαστεί.

Πρόσθεσε ότι η μελέτη της «Αττικό Μετρό» είναι άρτια και εξέφρασε την ικανοποίηση του για το γεγονός ότι η «Αττικό Μετρό» ανταποκρίθηκε άμεσα στην πρόσκληση του ΤΕΕ/ΤΚΜ γα ενημέρωση.

Ο αμερικανικός στρατός παρουσίασε το πρωτότυπο hoverbike

Στις 10 Ιανουαρίου, στον χώρο δοκιμών Αμπερντίν στο Μέριλαντ το Army Research Laboratory (ARL) του στρατού των ΗΠΑ επέδειξε τις πτητικές δυνατότητες ενός πρωτότυπου, ορθογώνιου quadcopter- «hoverbike» κατά τη διάρκεια επίσκεψης αξιωματούχων του Πενταγώνου.

Το όχημα- που είναι περισσότερο γνωστό ως «hoverbike», δηλαδή στην ουσία μια ιπτάμενη μοτοσικλέτα- μπορεί κάποια στιγμή να δώσει τη δυνατότητα σε στρατιώτες να ζητούν εφόδια και να τα παραλαμβάνουν ταχύτατα.

Οι ερευνητές οραματίζονται ένα μελλοντικό JTARV (joint tactical aerial resupply vehicle) το οποίο θα μπορεί να πετά είτε σε πολύ μικρό είτε σε πολύ μεγάλο ύψος, σε ταχύτητες 96 χλμ ανά ώρα και άνω. «Οπουδήποτε και αν βρίσκονται στο πεδίο της μάχης, οι στρατιώτες θα μπορούν να ανεφοδιάζονται μέσα σε λιγότερο από 30 λεπτά» είπε ο Τιμ Βονγκ, στέλεχος της Protection Division του ARL, κάνοντας λόγο για ένα «Amazon για το πεδίο της μάχης». «Θέλουμε να έχουμε τέτοιες επιλογές» πρόσθεσε.

Το πρωτότυπο είναι ηλεκτροκίνητο, ωστόσο οι ερευνητές δουλεύουν πάνω σε ένα υβριδικό σύστημα προώθησης το οποίο θα μπορούσε να αυξήσει δραματικά την εμβέλεια. «Εξετάζουμε το ενδεχόμενο επέκτασης της δυνατότητας μεταφοράς φορτίου στα 360 κιλά και της εμβέλειας στα 200 χλμ» είπε ο Βονγκ. «Επίσης θέλουμε να ενσωματώσουμε προηγμένη, έξυπνη πλοήγηση και σχεδιασμό αποστολών. Επιδιώκουμε να καταλήξουμε σε μια αρθρωτή, σταθερή πλατφόρμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ακόμα πιο δυναμικές και προκλητικές αποστολές».

Το ARL άρχισε να δουλεύει πάνω στο concept του JTARV το καλοκαίρι του 2014, ξεκίνησε συνεργασία με τις Malloy Aeronautics και SURVICE και προχώρησε γρήγορα από το στάδιο του concept σε πρωτότυπα πλήρους μεγέθους. Πλέον στο πρόγραμμα συμμετέχει και το Σώμα Πεζοναυτών, ενώ υπάρχει και συνεργασία με το Office of Naval Research (ONR).

Το σήμα της εβδομάδας: FC Tom Tomsk

Louis Van Gaal: Το αντίο ενός "παππού" του ποδοσφαίρου

Κύπρος: Βολές βαρέων όπλων πεζικού

Στο πλαίσιο της επιχειρησιακής εκπαίδευσης, το διήμερο 18 και 19 Ιανουαρίου 2017, το σύνολο του προσωπικού Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας Πεζικού εκτέλεσε βολές με τη χρήση όλων των οπλικών συστημάτων της Ταξιαρχίας.

Middlesbrough: Από τη παραλίγο διάλυση της στην ασταμάτητη πορεία της έως το τελικό του κυπέλλου UEFA

ΛΕΦΕΔ Αττικής: Με CQB ξεκινά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το 2017

Την Κυριακή 15 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκπαίδευση του 2017 για την Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων Αττικής με αντικείμενο την μάχη εντός αστικής περιοχής και ειδικότερα την εκκαθάριση οικίας. Τα μέλη εκπαιδεύτηκαν στις σύγχρονες μεθόδους κίνησης εντός κτηρίων και εκκαθάρισης δωματίων σε περίπτωση επιχειρήσεων.

Αποτελεί ένα αντικείμενο που γίνεται όλο και πιο διαδεδομένο λόγω της συγκέντρωσης του πληθυσμού στα αστικά κέντρα κατά 92% παγκοσμίως και του γεγονότος ότι το 80% πλέον των σύγχρονων συγκρούσεων πραγματοποιείται εντός κατοικημένων χώρων.

Την ίδια ημέρα κλιμάκιο της ΛΕΦΕΔ Αττικής μεταβεί στις Κυκλάδες για εκπαίδευση και οργάνωση παραρτήματος της ΛΕΦΕΔ.