Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018
Σημαντική αρχαία επιγραφή για την ιστορία του Αιγαίου επανεντοπίστηκε στην Αμοργό
Σύμφωνα με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού γνωστοποιεί ότι επανεντοπίστηκε πρόσφατα στην Αμοργό ένα κείμενο – κλειδί για την ιστορία του Αιγαίου τον 3ο αι. π.Χ., το περίφημο ψήφισμα της Νικουριάς (IG XII 7, 506).
Σύμφωνα με την ανακοίνωση η επιγραφή είχε ανακαλυφθεί το 1893 στην εκκλησία της Παναγιάς στο νησάκι Νικουριά απέναντι από την Αιγιάλη της Αμοργού, μεταφέρθηκε τότε προσωρινά σε γειτονικό στάβλο όπου ως το 1908 τουλάχιστον ήταν ορατή, αλλά στην πορεία των χρόνων χάθηκε. Το κείμενό της γνωρίζουμε από την δημοσίευσή της», σημειώνει το υπουργείο.
Συγκεκριμένα στο ψήφισμα μνημονεύεται η απόφαση του Κοινού των νησιωτών, πολιτικής ενώσεως που συνέστησαν οι Πτολεμαίοι, να συμμετέχουν με επίσημους αντιπροσώπους στη γιορτή και τους αγώνες που διοργάνωσε ο Πτολεμαίος Β´ στην Αλεξάνδρεια στη μνήμη του θεοποιημένου πατέρα του Πτολεμαίου Α´ του Σωτήρος. Αντίγραφο του ψηφίσματος στήθηκε στο βωμό του Πτολεμαίου Α’ στη Δήλο, έδρα του Κοινού, ενώ υπήρξε πρόβλεψη να στηθούν και άλλα σε όλες τις πόλεις που το υπερψήφισαν, μεταξύ των οποίων ήταν και μία από τις πόλεις της Αμοργού».
Το ΥΠΠΟΑ κάνει λόγο και για την κεντρική θέση που κατέχει στην επιστημονική έρευνα το ψήφισμα της Νικουριάς, «διότι παρέχει στοιχεία σχετικά με τoν συσχετισμό δυνάμεων στο Αιγαίο στο α΄ μισό του 3ου αι. π.Χ. και συγκεκριμένα την μετάβαση από τον έλεγχο των Μακεδόνων σε εκείνον των Πτολεμαίων. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη η επιγραφή χρονολογείται στο διάστημα 280-278 π.Χ. ή στα πρώτα χρόνια της δεύτερης δεκαετίας του 3ου αι. π.Χ.».
Δεκάδες Ελλήνων και ξένων ερευνητών, καθώς και αρχαιολόγων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας είχαν στο παρελθόν αναζητήσει το σημαντικό αυτό ψήφισμα. Πρόσφατα, τελειόφοιτος φοιτητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αμοργινής καταγωγής, ο Στέλιος Περάκης και ο Γερμανός αρχαιολόγος Ν.N. Fischer, έπειτα από υπόδειξη εντοπίων, επανεντόπισαν την επιγραφή, εντοιχισμένη σε πρόσφατα επισκευασμένη κατοικία στο χωριό Θολάρια, καθώς παρέμεινε ανεπίχριστη. Σημειώνεται ότι η κατοικία αυτή ανήκε παλαιότερα στον Σταμάτη Γρίσπο, βοσκό στη Νικουριά».
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων ευχαριστεί όσους συνέβαλαν στον επανεντοπισμό της επιγραφής και την ενημέρωση της Υπηρεσίας, έχει δε δρομολογήσει την αποτοίχιση, μεταφορά και έκθεσή της στην αρχαιολογική Συλλογή Αμοργού.
Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018
Χάλκινο άγαλμα του Λύσιππου επιστρέφει στο ιταλικό κράτος από το Μουσείο Getty
Μετά από μια δεκαετή και πλέον δικαστική μάχη του μουσείου J. Paul Getty που βρίσκεται στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια με το ιταλικό κράτος, το ιταλικό δικαστήριο αποφάσισε τη Δευτέρα ότι το άγαλμα θα πρέπει να κατασχεθεί και να επιστρέψει στην Ιταλία, απορρίπτοντας την τελευταία έφεση του μουσείου. Η υπόθεση εκδικάστηκε σε ανώτατο βαθμό έπειτα από την προσφυγή του αμερικανικού μουσείου εναντίον εντολής Ιταλού δικαστή περί δήμευσης του χάλκινου αγάλματος.
Πρόκειται για το χάλκινο γλυπτό του Λύσιππου ονόματι «Victorious Youth» ή «Getty Bronze», το οποίο χρονολογείται μεταξύ του 4ου και του 2ου αιώνα π.Χ. και ανακαλύφθηκε το 1964 από Ιταλούς ψαράδες στην πόλη Φάνο της Κεντροανατολικής Ιταλίας. Αμέσως πωλήθηκε χωρίς την έγκριση του κράτους και επανεμφανίστηκε στην αγορά το 1974 οπότε και αγοράστηκε από το Μουσείο J. Paul Getty στην τιμή των 3,95 εκατ. δολαρίων το 1977.
«Ήταν μια πολύ, πολύ μακρά διαδικασία, αλλά τώρα ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να το έχουμε στην Ιταλία το συντομότερο δυνατό», δήλωσε ο Lorenzo D'Ascia, δικηγόρος που εκπροσωπεί την ιταλική κυβέρνηση. Ωστόσο, η μοίρα ενός από τα ωραιότερα πρωτότυπα χάλκινα της κλασσικής εποχής, το οποίο πιθανότητα δημιουργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα και χάθηκε στη θάλασσα αφού πρώτα είχε κλαπεί από τους Ρωμαίους, είναι ακόμη ασαφής.
Το Μουσείο Getty εδώ και καιρό ισχυρίζεται ότι το άγαλμα δημιουργήθηκε πιθανώς εκτός Ιταλίας και ανακαλύφθηκε στα διεθνή ύδατα μετά από χιλιάδες χρόνια, οπότε δεν είναι ένα ιταλικό αντικείμενο που υπόκειται σε επαναπατρισμό. Ιταλοί αξιωματούχοι, που ισχυρίζονται ότι το άγαλμα βρέθηκε στα ιταλικά χωρικά ύδατα, είχαν επισημάνει ότι εάν το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε υπέρ τους, σχεδίαζαν να ζητήσουν από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να υλοποιηθεί άμεσα η απόφαση και να γίνει κατάσχεση του αγάλματος.
Η ενέργεια αυτή είναι πιθανό να οδηγήσει σε νέα δικαστική διαμάχη, γράφουν οι New York Times που μεταδίδουν την είδηση. «Αναμένουμε την πλήρη συνεργασία των αμερικανικών θεσμών, ως είθισται», δήλωσε ο υπουργός Πολιτισμού της Ιταλίας, Alberto Bonisoli και πρόσθεσε ότι είναι ανοιχτός να συζητήσει το πώς και πότε». «Η ετυμηγορία πάντως πρέπει να γίνει σεβαστή», τόνισε.
Σε απάντηση της απόφασης του δικαστηρίου, η αντιπρόεδρος επικοινωνίας του ιδρύματος του μουσείου, Getty Trust, Lisa Lapin δήλωσε: «Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το νόμιμο δικαίωμά μας στο άγαλμα. Ο νόμος και τα γεγονότα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν δικαιολογούν την επιστροφή στην ιταλική κυβέρνηση ενός αγάλματος που εκτίθεται στο κοινό του Λος Άντζελες εδώ και σχεδόν μισό αιώνα». «Πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε απόφαση κατάσχεσης είναι αντίθετη με την αμερικανική και διεθνή νομοθεσία», πρόσθεσε.
Πρόσφατη επανεξέταση τοποθετεί το άγαλμα πραγματικού μεγέθους ενός δαφνοστεφανομένου αθλητή στον δεύτερο ή τρίτο αιώνα π.Χ. Ακόμη, οι Ιταλοί ψαράδες που το ανέσυραν από τη θάλασσα συνειδητοποίησαν την αξία της ανακάλυψής τους, και το έθαψαν περιμένοντας τον σωστό αγοραστή. Ιταλοί αξιωματούχοι υποστήριξαν ότι το άγαλμα, το οποίο πωλήθηκε αρκετές φορές μετά την ανακάλυψή του, μεταφέρθηκε στη συνέχεια παράνομα από την Ιταλία χωρίς την απαιτούμενη άδεια εξαγωγής, αφού είχε κρυφτεί σε διάφορα μέρη, από μπανιέρες μέχρι και μοναστήρια.
Ως εκ τούτου, το Getty Trust θα έπρεπε να είναι πιο πορσεκτικό στις αγορές του, υποστηρίζουν οι ιταλικές αρχές. «Αγόρασαν ένα άγαλμα που δεν είχε την άδεια εξαγωγής». Σύμφωνα με τον ιταλικό νόμο του 1939, όταν ανακαλύπτονται αρχαιολογικά έργα στη χώρα, οι αρχές πρέπει να ενημερώνονται και τα ευρήματα δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουν την χώρα χωρίς άδεια εξαγωγής.
Σύμφωνα με τη Silvia Cecchi, εισαγγελέα που έχει επιληφθεί της υπόθεσης, «ο γλύπτης ήταν Έλληνας, αλλά το άγαλμα ήταν πολιτιστικά και διοικητικά ιταλικό όταν βυθίστηκε». Κατά τη διάρκεια του χρόνιου δικαστικού αγώνα του, το Getty είχε επικρατήσει σε άλλες αποφάσεις των κατώτερων δικαστηρίων.
Οι ιταλικές αρχές υποστήριξαν ότι στις προηγούμενες εκδικάσεις, οι εισαγγελείς δεν ήταν σε θέση να παράσχουν σημαντικά στοιχεία σχετικά με την προέλευση του αγάλματος.
Ο William Pearlstein, συνεργάτης της δικηγορικής εταιρείας Pearlstein McCullough & Lederman της Νέας Υόρκης, ο οποίος εκπροσώπει αντιπροσώπους αρχαιοτήτων σε διαμάχες με κυβερνήσεις, δήλωσε ότι πιστεύει ότι το Getty θα πρέπει να καταθέσει μήνυση στις Ηνωμένες Πολιτείες, αξιώνοντας το δικαίωμά του στο άγαλμα. Ωστόσο, η αντίληψη που κυριαρχεί στο Φάνο, την παραθαλάσσια πόλη στην ανατολική ακτή της Ιταλίας, που οι ψαράδες επέστρεψαν με το άγαλμα αφού το βρήκαν περισσότερο από 50 πριν από χρόνια. Γενεές εκεί έχουν αγωνιστεί για το άγαλμα και τώρα γιορτάζουν την πιθανή επιστροφή του.
«Είναι απόλυτη χαρά για την Ιταλία, και για την πόλη μου. Πάντα νιώθαμε ότι ο Λύσιππος μας ανήκε», δήλωσε ο Tristano Tonnini, δικηγόρος του περιφερειακού πολιτιστικού συλλόγου.
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018
Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018
Πιστά αντίγραφα αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων στο Μουσείο της Αρχαίας Νικόπολης στην Πρέβεζα (εικόνες)
17 αρχαία μουσικά όργανα που δημιουργήθηκαν διά χειρός του Γιώργου Πολύζου, από το 1984 έως το 2004, για την ομάδα το «Ευρετήριο» του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, που συγκρότησε ο ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιώργος Μανιάτης, θα φιλοξενούνται στο Μουσείο της Αρχαίας Νικόπολης στην Πρέβεζα, σε μια μοναδική έκθεση που αφορά την περίοδο από τον 8ο έως τον 3ο αιώνα π.Χ.
Στην έκθεση εκπροσωπούνται οι τρεις βασικές κατηγορίες μουσικών οργάνων: χορδόφωνα, αερόφωνα και κρουστά. Σχετικό εποπτικό υλικό παρουσιάζει την ιστορία, την εξέλιξη, τα χαρακτηριστικά, τις περιστάσεις εκτέλεσης των μουσικών οργάνων, φωτίζει διάφορες πτυχές του ρόλου της μουσικής στον κόσμο των θνητών και αθανάτων, ενώ ανιχνεύει την πραγματικότητα πίσω από τους επικρατέστερους μύθους.
Μια έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών το 1979 σχετικά με τη μουσική στην αρχαία Ελλάδα γεννά τη σκέψη στο νεαρό τότε Γιώργο Πολύζο, που ασχολείται με το κόσμημα, να ανοίξει τον ορίζοντα της δημιουργίας του. Οι εικόνες και τα ευρήματα από την αρχαία Ελλάδα, που κοσμούν τις προθήκες διαφόρων μουσείων, αποτελούν για τον Γιώργο Πολύζο σημαντική πρωτογενή πηγή για τη μορφή, τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες και τις ακουστικές ιδιότητες.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον καλλιτέχνη στο εργαστήρι του, στον οικισμό Τσόπελα Πραμάντων. Ζει μέσα στη φύση, την πέτρα και το ξύλο. Ο ίδιος έχει το ταλέντο, την έμπνευση, το πάθος της δημιουργίας. Η συνομιλία μαζί του είναι αποκαλυπτική.
«Όταν είδα μια φωτογραφία σε μεγέθυνση της κύλικας λύρας των Δελφών, είπα κάποια στιγμή θα φτιάξω μια λύρα» θυμάται και συνεχίζει: «Όταν το 1983 ο φίλος μου, ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιώργος Μανιάτης, μου έστειλε ένα κείμενο για τη σχέση πολιτικής και μουσικής, δόθηκε και η αφορμή να κατασκευάσω ένα πιστό αντίγραφο λύρας και να του το προσφέρω “ως αντίδωρο”. Εκείνος την έπαιξε και την έδειξε στους μαθητές του. Τότε, έμενα στις Σέρρες. Όταν κατέβηκα στην Αθήνα, με υποδέχτηκαν τα παιδιά παίζοντας τη λύρα. Εγώ, ενθουσιασμένος, τους είπα, θα σας φτιάξω και ένα άλλο αρχαίο μουσικό όργανο, μια πανδουρίδα από όστρακο χελώνας».
Ο καλλιτέχνης, μας εξηγεί, πώς έψαχνε, έπαιρνε πληροφορίες, παρατηρούσε τις λεπτομέρειες στα εκθέματα των μουσείων, τα ανάγλυφα, τα ευρήματα. «Έχει βρεθεί σε ανασκαφή στη Δάφνη, στην Αθήνα, μια άρπα. Την έχω μελετήσει και την έχω αντιγράψει ακριβώς» λέει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Πολύζος δίνει όλες τις λεπτομέρειες για τα αρχαία μουσικά όργανα: «Οι λύρες ήταν από καύκαλο χελώνας. Έχουμε πολλά ευρήματα. Σε τάφους για παράδειγμα στη νεκρόπολη της Άρτας. Ο ομηρικός ύμνος στον Ερμή, λέει πώς έφτιαξε την πρώτη λύρα. Όταν ο Ερμής ήταν 3 ημερών, στην Κυλλήνη, στην Πελοπόννησο, όπου γεννήθηκε, βγήκε έξω από την σπηλιά, συνάντησε μια χελώνα, την πήρε στα χέρια. “Τι όμορφη που είσαι, λάμπει το καύκαλό σου, έλα μέσα και θα σε κάνω χορευταρού και τραγουδίστρια” και την πήρε. Ο ύμνος είναι μια έμμετρη οδηγία, πώς να φτιάχνει κάποιος λύρα, πριν ανακαλυφθεί η γραφή, προφανώς το έλεγαν ως τραγούδι. Είναι δακτυλικός εξάμετρος, όπως είναι τα Έπη».
«Η λύρα ήταν ένα όργανο απλό. Μπορούσε να το φτιάξει κάποιος που είχε μια δεξιότητα» επισημαίνει και προσθέτει: «Η λύρα είναι όργανο της εκπαίδευσης. Με αυτό μάθαιναν μουσική τα παιδιά. Οι χορδές είναι από έντερα. Το καύκαλο είναι καλυμμένο από δέρμα. Όπως έκανε ο Ερμής. Mε 7 εντέρινες χορδές από πρόβατο. Στην Ιλιάδα υπάρχει αναφορά πως ο Αχιλλέας έπαιζε φόρμιγγα, όταν απείχε από τη μάχη. Η φόρμιγγα είναι επτάχορδο όργανο του παλατιού, από χρυσό ή ασήμι, με εβένους και ελεφαντόδοντο. Πολυτελής κατασκευή. Ήταν το όργανο της Αυλής. Το είχαν σε περίοπτη θέση στο παλάτι, το έπαιρνε κάποιος υπηρέτης και το έδινε στα χέρια του Δημόδοκου, γιατί ήταν τυφλός. Στην Κέρκυρα, όταν πήγε ο Οδυσσέας, έπαιζε ο Δημόδοκος. Αργότερα, η φόρμιγγα εξελίσσεται στην κιθάρα. Το όργανο των λυρικών ποιητών ήταν η βάρβιτος. Έπαιζαν ο Αλκαίος, η Σαπφώ και ο Ανακρέων. Η διάφορα από τη λύρα είναι στο μήκος της παλλόμενης χορδής. Έχει μεγαλύτερο μήκος, είναι βαθύφωνο, κοντά στη φωνή των ποιητών. Όταν λέμε ποιήματα στην αρχαία Ελλάδα, εννοούμε τραγούδια. Ο στίχος δεν ήταν μόνο ως κείμενο, αλλά τραγουδούσαν και χόρευαν. Επίσης, υπήρχαν τύμπανα, κρόταλα και πνευστά, όπως ο διπλός αυλός, η κεράτινη σάλπιγγα, ο αυλός του Πανός».
Δείτε μερικές φωτογραφίες από την έκθεση:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)