Ο Χίροο Ονόντα, ο ανθυπολοχαγός του αυτοκρατορικού ιαπωνικού στρατού ο οποίος έζησε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων έως το 1974, πολεμώντας καθώς πίστευε ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν, έφυγε από τη ζωή ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Τόκιο σε ηλικία 91 ετών.
Επί σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της ιαπωνικής αυτοκρατορίας, ο αξιωματικός αυτός των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικός σε τεχνικές ανταρτοπόλεμου έκανε αντίσταση στο νησί Λουπάνγκ των Φιλιππίνων, κοντά στο Λουζόν. Είχε σταλεί εκεί το 1944 με ρητή εντολή: να μην παραδοθεί ποτέ και να αντισταθεί μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις.
Με ακόμη τρεις στρατιώτες υπάκουεε σε αυτή την εντολή επί χρόνια μετά τη λήξη της σύγκρουσης αγνοώντας ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει.
Μόλις το 1950 αποκαλύφθηκε ότι οι τελευταίοι ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονταν στη ζούγκλα, όταν ένας μεταξύ αυτών αποφάσισε να βγει από το δάσος και να επιστρέψει στην Ιαπωνία.
Τότε λοιπόν αεροσκάφος έριξε φυλλάδια στο σημείο όπου κρύβονταν ο Ονόντα και οι συστρατιώτες του, τα οποία ανακοίνωναν ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει προ καιρού και ότι ο αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε, κάτι που ο στρατιώτης δεν πίστεψε ποτέ και συνέχισε με τους τελευταίους συντρόφους του να παρακολουθεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις και μερικές φορές να πολεμά φιλιππινέζους στρατιώτες που περνούσαν από την περιοχή.
Μετά το θάνατο ενός συντρόφου του Ονόντα, Τόκιο και Μανίλα συνέχισαν επί δέκα χρόνια να αναζητούν τον Ονόντα και τον τελευταίο συστρατιώτη του. Τελικά οι έρευνες σταμάτησαν το 1959 καθώς Ιάπωνες και Φιλιππινέζοι ήταν πεπεισμένοι ότι οι δύο στρατιώτες ήταν νεκροί.
Σημεία ζωής έδωσαν οι ιάπωνες στρατιώτες το 1972, όταν επιτέθηκαν σε στράτευμα των Φιλιππίνων. Ο Ονόντα κατάφερε να διαφύγει ενώ ο τελευταίος συστρατιώτης του σκοτώθηκε.
Το Τόκιο αποφάσισε τότε να στείλει μέλη της οικογένειας του Ονόντα σε μια προσπάθεια να πειστεί ο στρατιώτης να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά μάταια.
Τελικά, το Δεκέμβριο του 1972 ένας νεαρός δημοσιογράφος που έφθασε στη ζούγκλα του νησιού, κατάφερε να τον κάνει να δεχτεί την αλήθεια, όμως ο Ονόντα του είπε πως θα παραδινόταν μόνο στον (πρώην) διοικητή του.
Στις 9 Μαρτίου του 1974 ο ταλαιπωρημένος αξιωματικός παρέδωσε το ξίφος του 29 ολόκληρα χρόνια από τη στιγμή που είχε διαταχθεί να μεταβεί στο νησί. Ο Ονόντα, που δέκα ημέρες αργότερα θα συμπλήρωνε τα 52 του χρόνια, μεταφέρθηκε από τη Μανίλα στο Τόκυο όπου τον υποδέχθηκαν με τιμές ήρωα οι υπέργηροι γονείς του, ηλικίας αμφότεροι 80 ετών, κυβερνητικοί παράγοντες, δημοσιογράφοι και περίπου 7.000 κόσμος.
Στη σύντομη συνέντευξη Τύπου που παρατέθηκε αρνήθηκε να απαντήσει για το πως του φαινόταν η σύγχρονη Ιαπωνία, περιοριζόμενος να δηλώσει ότι δεν έχει πια σημασία αν κέρδισε ή όχι τον πόλεμο, εφόσον η χώρα ευημερεί. Για τα τότε μελλοντικά του σχέδια είπε ότι δεν είχε σκεφθεί τι θα πράξει.
Ο Ονόντα ήταν ο τελευταίος από τους δεκάδες ιάπωνες στρατιώτες οι οποίοι, στις τέσσερις γωνιές της Ασίας, δεν πίστευαν στην ήττα και είχαν αποφασίσει να συνεχίσουν τη μάχη στο όνομα του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας, αρκετά μετά τη συνθηκολόγηση που ανακοίνωσε ο Χιροχίτο στις 15 Αυγούστου του 1945.
Ο Ονόντα επιστρέφοντας το 1974 στην Ιαπωνία, εξήγησε σε συνέντευξη Τύπου ότι επί 30 χρόνια μέσα στη ζούγκλα των Φιλιππίνων είχε μόνο μια σκέψη στο μυαλό του: "την εκτέλεση των εντολών".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου