Δημήτρης Βαρσάνης
Για τη Newcastle μπορεί ακόμα να είναι πολύ αργά. Με αγωνιστικές να απομένουν για το τέλος της Premier League, η εξουσία του συλλόγου τελικά ξύπνησε από το λήθαργο και έκανε κάτι. Απέλυσε τον Steve McClaren - ένα πράγμα που έπρεπε να γινόταν μήνες νωρίτερα - και διόρισε τον Rafa Benitez στη θέση του.
Η δουλειά του Benitez κατ 'ουσίαν, είναι να αποσπάσει τον εαυτό του από το Champions League σε μια ομάδα που φαίνεται εδώ και μήνες ότι θα ανήκει στη Championship. Μετά από την ισχνή ήττα της από τη Leicester με 1-0 σε μια πολύ βελτιωμένη έκδοση της, η Newcastle έχει εννέα αγώνες ακόμα για να σώσει το μέλλον της. Ως ελάχιστο, θα πρέπει να κερδίσει τους τέσσερις, ίσως πέντε από αυτούς, για να έχει οποιαδήποτε ελπίδα να βάλει από κάτω τις Sunderland και Norwich. Αν όχι, η λήθη γνέφει.
Αν συμβεί το χειρότερο και ο Benitez δεν είναι σε θέση να μετατρέψει τα βασικά μέταλλα σε χρυσό, δεν θα κάνει κανένα καλό σε αυτό που ο Ισπανός θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν θα βοηθήσει να δείξουν με το δάκτυλο τους παίκτες, ως κατηγορούμενους, να λένε ότι θα μπορούσαν να βάλουν περισσότερα γκολ ή να δεχτούν λιγότερα, ότι θα μπορούσαν να έχουν παίξει καλύτερα ή να προσπαθούσαν περισσότερο. Μπορεί να υπάρχει μια απατηλή κάθαρση σε προσφορά από τον συντετριμμένο και τρομαγμένο McClaren, αλλά ακόμη και αυτό θα μπορούσε να επιτεθεί σε ένα από τα συμπτώματα, όχι στην αιτία.
Όχι, αν είναι πολύ αργά για τη Newcastle, είναι γιατί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι που ξεχωρίζει ως ένα χρήσιμο μάθημα για κάθε άλλη ομάδα στην Premier League. Αν είναι πολύ αργά για τη Newcastle, είναι επειδή, όπως η Aston Villa και η Sunderland έχουν διαπράξει μια έλλειψη φιλοδοξίας. Ζουν τη πτώση τους αποδεικνύοντας του τι συμβαίνει όταν ένας σύλλογος έχει μολυνθεί από τη στασιμότητα.
Χρειάστηκε μια εβδομάδα για τον διευθύνων σύμβουλο της Newcastle, Lee Charnley, να πείσει τον Benitez να δεχθεί τη δουλειά - και το ρίσκο - στο St James Park. Σε γενικές γραμμές, οι συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν δεν επικεντρώθηκαν στο χρήμα: πόσο θα πρέπει να πληρωθεί, πόσα θα πάρει για μπόνους αν τους σώσει και πόσα χρήματα θα του διαθέσουν στη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού για να τα ξοδέψει αν αποφευχθεί το χειρότερο. Αντ 'αυτού, το επίκεντρο ήταν σε κάτι λιγότερο απτό. Το επίκεντρο ήταν στη φιλοδοξία.
Για σχεδόν μια δεκαετία, η Newcastle προσπαθεί να μην κάνει τίποτα εκτός από το να μένει στάσιμη. Αυτό είναι το καθεστώς που πραγματικά ήθελε ο Mike Ashley: να είναι ένα κλαμπ της Premier League, ασφαλές και βολεμένο στην μέση του βαθμολογικού πίνακα, να μην λαμβάνει την έξοδο στο Europa League ή τη κατάκτηση ενός τροπαίου πάρα πολύ σοβαρά, σε περίπτωση που ξεφύγουν από το κύριο στόχο της σωτηρίας, από την οποία σε περίπτωση που επιτευχθεί θα πάρει πολλές εκατομμύρια λίρες λόγω των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Αγοράζει παίκτες ώστε να μπορεί να τους πουλά και να βγάζει κέρδος, και έτσι ώστε να μπορεί να αγοράζει και άλλους και να τους πουλά εξίσου.
Όλες οι εν λόγω έξαλλες δραστηριότητες συνεισφέρουν μόνο για να πορεύεται νερό. Το πρόβλημα με αυτό, βέβαια, είναι ότι η Premier League είναι ένας καρχαρίας, πάντα κινείται μπροστά. Είναι γεμάτη από ομάδες που προσπαθούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους και να βελτιώσουν το σταθμό τους. Η Southampton έχει τους νεαρούς της παίκτες, η Stoke διαθέτει μια μείξη Ευρωπαίων νικητών, η Swansea έχει τη φιλοσοφία της, και υπάρχουν η West Ham, η Everton, η West Brom και οποιαδήποτε άλλη μαγεία που είναι στο δρόμο της Leicester.
Ενώ στη Newcastle είχαν αφιερώσει όλες τις ενέργειές τους στο να στέκονται ακόμα, όλες αυτές οι ομάδες την έπιασαν και την προσπέρασαν. Πέρασαν μόλις λίγα χρόνια από τότε που η Newcastle βρισκόταν στη θέση Southampton: μια ομάδα λίγο έξω από την ελίτ, στην καλύτερη θέση για να επωφεληθεί από τυχόν λάθη. Όχι πια. Είναι οι Άγγλοι οδηγοί της Κυριακής, παγιδευμένοι στην εσωτερική λωρίδα, χαρούμενοι μόνο και μόνο που είναι στον ίδιο δρόμο, καθώς όλα τα αυτοκίνητα γύρω τους βάζουν τα πόδια στο πάτωμα.
Είναι η ίδια ιστορία στην Aston Villa, όπου ο Randy Lerner αποφάσισε ότι δεν πρέπει να επενδύσει για να κρατήσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα σε μια τροχιά. Είναι η ίδια ιστορία στη Sunderland, η οποία δεν μπορεί να πειστεί ότι δεν είναι μια συντόμευση. Και είναι μια ιστορία που μπορεί να τελειώσει με το να παίρνουν και οι τρεις αυτό που αξίζουν. Προσπάθησαν να σταθούν όρθιες και κατέληξαν να μείνουν πίσω.
Στη Newcastle τώρα φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει τον λανθασμένο τρόπο σκέψης τους. Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι ο Benitez δεν θα είχε πάρει τη δουλειά, αν δεν είχε πεισθεί από τον Charnley ότι ο σύλλογος θα ανταποκριθεί στις φιλοδοξίες του, υπό την προϋπόθεση ότι μπορούν να εξορκίσουν τον υποβιβασμό κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο μηνών. Του έχουν υποσχεθεί ότι θα ξοδέψουν όσο το έπραξαν κάτω από τον McClaren - 80 εκατομμύρια λίρες - για να του επιτρέψουν να αναμορφώσει την ομάδα και να βεβαιωθούν ότι το ίδιο δεν θα γίνει ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να συμβεί και πάλι.
Η ιστορία τους, όμως, περιέχει μια αλήθεια που κάθε άλλη ομάδα της χώρας θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη. Η ακινησία είναι το ίδιο με το να μείνεις πίσω, και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον πάτο του βαθμολογικού πίνακα, αλλά από την άλλη επίσης και για την πιο "χλιδάτη" περιοχή. Η Arsenal έχει περάσει μια δεκαετία ευχαριστημένη με το πού και τι είναι. Μπορεί να μην έπεσαν από εκεί, όχι ακόμα τουλάχιστον, αλλά απέτυχαν να επωφεληθούν από τις ωδίνες των άλλων, όπως οι παραδοσιακοί αντίπαλοι τους που παραπάτησαν ή άλλοι που έχουν μείνει στο παρελθόν τους. Οι "κανονιέρηδες" είναι ένα σταθερό σημείο σε έναν κόσμο θολής κίνησης, μια σταθερότητα μεταξύ των αλλαγών.
Και έπειτα υπάρχει η Manchester United, η οποία είναι πολύ αφοσιωμένη στα κατορθώματα της στο παρελθόν, αλλά εντός αγωνιστικού χώρου βρίσκεται και η ίδια από τη πλευρά της σε μια στασιμότητα. Οι συγκεκριμένοι έχουν σταματήσει να ψάχνουν τρόπους για να βελτιωθούν, με την προϋπόθεση, αντίθετα, ότι η φήμη τους και η ιστορία τους θα τους φέρει σε πέρας. Έχουν πέσει θύμα της τάσης να πιστεύουν ότι αυτό που είσαι είναι αυτό που πάντα θα είσαι, ακριβώς όπως έκανε η Liverpool πριν από 25 χρόνια.
Καμία από αυτές τις ομάδες δεν πρόκειται να υποστούν μια μοίρα τόσο σοβαρή όσο αυτή την οποία σίγουρα περιμένει τη Villa ή που μπορεί ακόμα να συμβεί και στη Newcastle. Όμως η United και η Liverpool έχουν υποστεί τους δικούς τους "υποβιβασμούς" - από διεκδικητές του Champions League σε διεκδικητές των θέσεων του Champions League στο πρωτάθλημα - και, αν η Tottenham, η West Ham συνεχίσουν την πρόοδό τους, δεν υπάρχει κανένας λόγος για την Arsenal να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο
Τα συμπτώματα είναι διαφορετικά, αλλά η αιτία είναι η ίδια. Όποιος κι αν είναι, όπου κι αν βρίσκεται, η στασιμότητα είναι εκεί να τον "σκοτώσει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου