Piermario Morosini: Πριν τον Astori...

Δημήτρης Βαρσάνης


Ένας τεράστιος βρυχηθμός "Come on!" αντηχούσε γύρω από το White Hart Lane. Πρόκειται για το προημιτελικό του FA Cup με τον νικητή να κατευθύνεται στο Wembley. Όμως δεν υπάρχει ποδόσφαιρο. Αντ 'αυτού ακουγόταν μόνο ένα άσμα για το Fabrice Muamba από τους οπαδούς και των δύο πλευρών.

Ο μέσος της Bolton κατέρρευσε ύστερα από 41 λεπτά  αγώνα. Ο Muamba έπεσε στο έδαφος σαν ένας κορμός δέντρου. Ο μέσος της Tottenham Rafael van der Vaart ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε το γεγονός και φώναξε στους ιατρούς να τρέξουν. Ένας απινιδωτής χρησιμοποιήθηκε στον αγωνιστικό χώρο. Ο όρος CPR (καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση) εκτελέστηκε μπροστά στο πλήθος. Οι εικόνες του περιστατικού και η αντίδραση των οπαδών εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο.

Στην πραγματικότητα ο Muamba θεωρούνταν νεκρός για 78 λεπτά. Όμως η αποτελεσματικότητα του CPR στον αγωνιστικό χώρο καθώς και η άμεση ιατρική υποστήριξη της υπηρεσίας ασθενοφόρων του Λονδίνου έσωσαν τη ζωή του ποδοσφαιριστή. Τις επόμενες εβδομάδες ο απινιδωτής και η κατάσταση της καρδιάς ήταν δύο από τις πιο χρησιμοποιούμενες λέξεις στο ποδόσφαιρο. Ήταν ένα ζήτημα που στεκόταν τώρα στο προσκήνιο και αφορούσε όλο το κόσμο του ποδοσφαίρου.

Μόλις ένα μήνα αργότερα όμως ο κόσμος δεν παρακολουθούσε. Η Pescara υποδεχόταν τη Livorno. Έπαιζε ο τέταρτος με τον 16ο της Serie B. Ακόμα και όσοι παρευρίσκονταν στο Stadio Adriatico αρχικά δεν κατάφεραν να παρατηρήσουν τι συνέβη. Ήταν τρομερά οικείο. Ο Pieromario Morosini έπεσε στο έδαφος. Σε αντίθεση με τον Muamba προσπάθησε να σηκωθεί. Κατάφερε να σταθεί στα γόνατα του πριν καταρρεύσει ξανά. Πάλευε για τη ζωή του. Αυτό που ακολούθησε στη συνέχεια αποδείχθηκε δαπανηρό.

Ένα αυτοκίνητο είχε μείνει μόνο του εμποδίζοντας την είσοδο του ασθενοφόρου στον αγωνιστικό χώρο. Συνεπώς η διαδρομή του Morosini στο κοντινό νοσοκομείο του Santo Spirito καθυστέρησε. Παρόλο που - όπως και στην υπόθεση του Muamba - ένας οπαδός από το κόσμο έτυχε να είναι γιατρός έσπευσε να παράσχει άμεση ιατρική περίθαλψη, δεν στάθηκε αρκετό. Ο Morosini κηρύχθηκε νεκρός στο νοσοκομείο 90 λεπτά μετά την κατάρρευση του και μόλις στα 25 του.

Καθώς η τραγική είδηση ​​έγινε γνωστή η Ιταλική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ακύρωσε όλους τους υπόλοιπους αγώνες στα επαγγελματικά πρωταθλήματα εκείνο το Σαββατοκύριακο. Οι παίκτες της Milan και της Genoa προθερμαίνονταν στο San Siro όταν λήφθηκε η απόφαση. Για κάποιον τόσο γεμάτο ζωή και έναν αθλητή στην κορυφή της καριέρας του το να πεθάνει παίζοντας ποδόσφαιρο έμοιαζε ακατανόητο. Ανάμεσα στην κοινότητα του Calcio ο Morosini ήταν πολύ αγαπητός.

Όπως πολλοί υποσχόμενοι ποδοσφαιριστές στο Ιταλικό ποδόσφαιρο ο Morosini έμαθε τη τέχνη στη φημισμένη ακαδημία της Atalanta, στο Centro Sportivo Bortolotti. Άνηκε στην Udinese από το 2005 αγωνιζόμενος για πολλές ομάδες και εκπροσωπώντας την Under 19 και 21 των Azzurri.

Ο ιδιοκτήτης της Udinese Giampaolo Pozzo τον περιέγραψε ως "υπόδειγμα επαγγελματία". Οι λογαριασμοί των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης μαρτυρούσαν τη καλή και διασκεδαστική φύση του. Συχνά απεικονιζόταν με το σκυλί του ή τη κοπέλα του Anna Vavassori (βολειμπολίστρια από το Μπέργκαμο) με την οποία σχεδίαζε να περάσει το μέλλον του. Αυτά συνέβαιναν παρά τις προσωπικές τραγωδίες που συνάντησε κατά την εφηβεία του.

Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν μόλις 15 ετών. Δύο χρόνια αργότερα πέθανε και ο πατέρας του πέθανε. Ανάμεσα στο θάνατο των δύο γονέων ο αδελφός του που είχε αναπηρία αυτοκτόνησε. Η ζωή του Morosini γύρισε ανάποδα ενώ ήταν ακόμα έφηβος. Αφέθηκε με την αδελφή του, το οποίο ήταν επίσης άτομο με σοβαρή αναπηρία και χρειαζόταν συνεχή φροντίδα. Όμως παρά τη μεγάλη του θλίψη ο Morosini ήταν αποφασισμένος να είναι ευτυχισμένος και να κάνει την οικογένειά του περήφανη.

"Συχνά αναρωτιόμουν γιατί όλα αυτά μου συνέβησαν όμως αυτό με έβλαπτε περισσότερο", είπε και συνέχισε: "Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Αυτά είναι πράγματα που σου δίνουν την ικανότητα να κάνεις ότι μπορείς. Θέλω να είμαι ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής γι 'αυτούς, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γιατί ξέρω πόσο ευτυχισμένοι θα είναι από εκεί ψηλά".

Ο θάνατος του Morosini ήταν ο πρώτος τέτοιου είδους στην Ιταλία από το 1977. Ο προηγούμενος ήταν του Renato Curi ο οποίος έπαιζε για την Perugia όταν κατέρρευσε και πέθανε. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν η Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ένιωθε υπερήφανη που ανακοίνωνε ότι ποδοσφαιριστές - όπως ο πρώην επιθετικός της Inter Nwankwo Kanu - είχαν υποβληθεί σε έλεγχο και υποχρεώθηκαν σταματήσουν για λίγο από το ποδόσφαιρο για να υποβληθούν σε μια καρδιοχειρουργική επέμβαση μετά τα αποτελέσματα των τεστ.

Οι ερωτήσεις επομένως αμέσως μετά το θάνατο του Morosini επικεντρώθηκαν στην αντίδραση έκτακτης ανάγκης. Γιατί εμποδίστηκε η πορεία του ασθενοφόρου; έπρεπε να υπήρχε ένας καρδιολόγος στον αγωνιστικό χώρο; ο απινιδωτής ήταν διαθέσιμος αρκετά γρήγορα; Οι απαντήσεις δόθηκαν τέσσερα χρόνια μετά από αυτό το τραγικό γεγονός.

Τον Σεπτέμβριο του 2016 οι τρεις γιατροί που περιέθαλπαν τον Morosini έλαβαν ποινές φυλάκισης έως ένα έτος μετά την καταδίκη τους για ανθρωποκτονία. Ο γιατρός έκτακτης ανάγκης Vito Molfese, ο γιατρός της Livorno Manlio Porcellini και ο γιατρός της Pescara κατηγορήθηκαν ότι δεν συμμορφώθηκαν με το ιατρικό πρωτόκολλο. Κανένας από αυτούς δεν χρησιμοποίησε έναν απινιδωτή παρά το γεγονός ότι υπήρχαν δύο στο πλάι του αγωνιστικού χώρου και ένα τρίτο στο ασθενοφόρο. Όπως τόνισαν οι εισαγγελείς: "Ποτέ δεν θα μάθουμε αν ο Morosini θα ζούσε ακόμα τώρα. Όμως δεν είναι αποδεκτό ότι εκείνοι που είχαν το καθήκον να ενεργήσουν δεν το έπραξαν τόσο σωστά ».

Λίγους μήνες πριν από αυτή την ετυμηγορία ο Fabrice Muamba πραγματοποίησε την επιστροφή του σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Σκόραρε σε ένα φιλανθρωπικό αγώνα για τη Bolton τέσσερα χρόνια μετά την αναγκαστική απόσυρση του. Από τότε ο Muamba συνεχίζει να γίνεται ένας από τους πιο σεβαστούς άντρες στο Βρετανικό ποδόσφαιρο. Έχει μιλήσει εκτενώς για την υπόθεση του και είναι πρεσβευτής της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών. Έχει γίνει επίσης εξειδικευμένος προπονητής, δημοσιογράφος και συγγραφέας με πολλές καλές πωλήσεις. Η αξιοσημείωτη ανάκαμψη του Muamba και η απίστευτη ζωή του μετά το ποδόσφαιρο φέρνει σε άγρια ​​εστίαση την απώλεια του Morosini.

Θα παραμείνουν πάντα ερωτήματα ως προς το αν θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα. Όμως ποτέ δεν θα ξαναγραφτούν γεγονότα με αυτό που συνέβη στις 14 Απριλίου του 2012. Μια ημερομηνία που πρέπει να θεωρηθεί μία από τις πιο σκοτεινές ημέρες στην ιστορία του Calcio.

Το Morosini θα τον θυμόμαστε πάντα για το χαμόγελο και την ευφυή προσωπικότητά του. Ήταν ένας ζεστός νεαρός άνδρας που πέθανε με τραγικό τρόπο κάνοντας αυτό που αγαπούσε και προσπαθώντας να κάνει την οικογένειά του περήφανη. Γι 'αυτό η μνήμη και η κληρονομιά του είναι ανεξίτηλες.