Που χάθηκες εσύ: Simone Scuffet

Δημήτρης Βαρσάνης


Λένε ότι η παραμονή στην κορυφή είναι εξίσου σκληρή με το ταξίδι για να φτάσεις εκεί. Σε κάθε στιγμή μπορεί να συμβεί μια πτώση από την κορυφή του βουνού και η ανάβαση έπειτα να είναι δύσκολη. Ο Simone Scuffet γνωρίζει πάρα πολύ καλά πόσο γρήγορα μπορείς να ξεχαστείς αφού εξαφανίστηκες από το προσκήνιο.

Μόλις πριν από τρία χρόνια ο νεαρός τερματοφύλακας της Udinese ήταν ο πιο συζητήσιμος παίκτης στη χερσόνησο. Από πρώτη σελίδα στις τοπικές εφημερίδες μέχρι θέμα κουβέντας στις καφετέριες, ο Scuffet κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή όλων των ποδοσφαιρόφιλων. Το προσκήνιο τον άνθισε όμως σε μια αναλαμπή οι στιγμές δόξας του και ο Εθνικός έπαινος ξαφνικά έγιναν πράγμα του παρελθόντος.

Στο δεύτερο μισό της σεζόν 2012/2013 ο 17χρονος Scuffet κλήθηκε στην πρώτη ομάδα από τον Francesco Guidolin ως τρίτη επιλογή πίσω από τους Zeljko Brkic και Daniele Padelli. Έχοντας 17 παιχνίδια κάτω από τη ζώνη του με την Primavera την ίδια χρονιά, η άφιξή του στον πάγκο ήταν ένας τρόπος για τον έφηβο τερματοφύλακα να προπονηθεί και να μάθει από τους πιο έμπειρους μπροστά του. Αν και θα διαρκούσε μόνο για επτά αγώνες, έμελλε να είναι μια πολύτιμη εμπειρία για την ανάπτυξή του.

Εκείνο το καλοκαίρι ο Scuffet έκανε το ντεμπούτο του με τους Under-18 των Azzurri τον Αύγουστο, ένα άλλο επίτευγμα που μπαίνει στο κατάλογό του. Καθώς πλησίαζε η σεζόν 2013/2014, φαινόταν ότι θα γυρίσει στη Primavera εκτιμώντας την ευκαιρία που έλαβε με τη παρουσία του στη πρώτη ομάδα. Ωστόσο με τον Brkic να χάνει χρόνο λόγω ενός σπασμένου μυός, ο Scuffet χρειαζόταν και πάλι στον πάγκο είτε ο Ivan Kelava είτε ο αναπληρωματικός Francesco Benussi τραυματίζονταν. Θα καταλήξει να χωρίσει το χρόνο του μεταξύ της πρώτης ομάδας και της Primavera, ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο καθ 'όλη τη διάρκεια του πρώτου μισού της σεζόν.

Μετά το διάλειμμα των Χριστουγέννων, ο Scuffet ξανακλήθηκε από τον Guidolin ο οποίος έβλεπε την Udinese να παίρνει μόνο μία νίκη σε επτά αγώνες και να χάνει τέσσερις διαδοχικούς αγώνες. Κοιτώντας να βρει λύση για να σταματήσει την καθοδική πορεία, ο Ιταλός τεχνικός έπρεπε τώρα να προσαρμοστεί με την ιδέα ότι ο Brkic θα μείνει στο κατάλογο των τραυματιών. Εκείνη τη στιγμή ο Guidolin έριξε μια ζαριά σε μια απόφαση που θα έθετε τον Simone Scuffet στο προσκήνιο και θα έδινε στο νεαρό μια δόση απροσδόκητης δημοτικότητας.

Πρώτη Φεβρουαρίου του 2014: ο Scuffet μπήκε στο Stadio Renato Dall'Ara της Bologna ως βασικός τερματοφύλακας στην αρχική ενδεκάδα της Udinese. Μια στιγμή που ονειρεύεται ο κάθε ποδοσφαιριστής που βγαίνει από την ακαδημία ενός συλλόγου. Παρά τα νεύρα και την πίεση, αντάμειψε την πίστη του προπονητή σ 'αυτόν καθοδηγώντας τις “ζέβρες” σε μία νίκη και διατηρώντας ανέπαφη την εστία του (0-1). Κάθε αγώνα που ακολούθησε θα συνεχίσει να ενισχύει την κατάστασή του ως ένας από τους πιο συναρπαστικούς νεαρούς τερματοφύλακες στην εγχώρια αγορά. Με τη σειρά του έβαλε πολύ δύσκολα στο Guidolin να έχει κάποιον άλλο εκτός από το Scuffet κάτω από τα δοκάρια.

Το να είσαι στο κέντρο της προσοχής μπορεί να προσφέρει μια συνεχή πίεση για να αποδίσεις. Ευτυχώς για τον Scuffet του δόθηκε μια πολύτιμη συμβουλή από ένα πρώην αστέρι της Udinese. "Στην Udinese είχα την ευκαιρία να προπονούμαι με το Handanovic. Μου δίδαξε να μην περιμένω, να μην φοβάμαι και επιτίθεμαι στη μπάλα κάθε φορά που έχω την ευκαιρία », δήλωσε ο Scuffet στη Repubblica το 2014. Μέχρι το τελευταίο ματς της σεζόν είχε συγκεντρώσει 16 συνεχόμενες εμφανίσεις και έξι clean sheet , μαζί με μια σειρά συναρπαστικών εμφανίσεων για να βοηθήσει την Udinese να τερματίσει 13η.

Καθώς αυξανόταν η δημοτικότητά του το ίδιο συνέβη και με τις φωνές των οπαδών που φώναζαν να πάρει μια θέση στην τελική ομάδα του Cesare Prandelli για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Αν και είχε προσκληθεί στη προεπιλογή, ο Prandelli αποφάσισε να μην πάρει τον Scuffet αλλά το Mattia Perin στη Βραζιλία ως τρίτος τερματοφύλακας. Άλλα κλαμπ στην Ευρώπη άρχισαν να το σημειώνουν, ένα από τα οποία ήταν η Atletico Madrid. Η Ισπανική ομάδα ερχόταν από μια θεαματική χρονιά κάτω από τον Diego Simeone με τη κατάκτηση της La Liga και έψαχναν έναν αντικαταστάτη του Thibault Courtois ο οποίος γύρισε στη Chelsea.

Οι “Cholhoneros” ολοκλήρωσαν μια συμφωνία για να υπογράψουν τον Jan Oblak από τη Benfica όμως είχαν ακόμα στραμμένα τα μάτια τους στο Scuffet. Η μισή χρονιά των επιδόσεων του στάθηκε αρκετή για να κάνει την Atletico να μιλήσει με την Udinese για τη μεταγραφή. Οι συνομιλίες μεταξύ των δύο μεριών βρίσκονταν σε εξέλιξη και ένα πενταετές συμβόλαιο τέθηκε στο τραπέζι για το Scuffet, αλλά η Atletico θα έβαζε ένα μπλοκ. Υπήρξαν αντικρουόμενες ρεπορτάζ σχετικά με τον λόγο πίσω από την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων. Είτε ήταν οι γονείς του εμπόδισαν την κίνηση είτε επειδή ήθελε να ολοκληρώσει τις σπουδές του ο Scuffet έμεινε στην Ιταλία.

Αν υπήρχε κάποια αίσθηση απογοήτευσης ή λύπης θα άλλαζε γρήγορα απότομα με τον ενθουσιασμό να ξεκινήσει τη καινούργια σεζόν ως ενδεχομένως το μακροπρόθεσμο νούμερο ένα της ομάδας. Αυτό που δεν γνώριζε ο Scuffet ήταν ότι μια αλλαγή προπονητή θα έβαζε φρένο στη συνεχή άνοδο του και θα άρχιζε να ξεθωριάζει από το προσκήνιο.

Μετά από μια επιτυχημένη περίοδο που περιελάμβανε back-to-back παρουσίες στο Champions League, ο Francesco Guidolin παραιτήθηκε ως προπονητής και ανέλαβε ως τεχνικός διευθυντής. Για τον Scuffet ο Guidolin ήταν ο υπεύθυνος που πόνταρε πάνω του και ήταν ο καταλύτης της επανάστασης του. Ο πρώην τεχνικός της Inter Andrea Stramaccioni προσλήφθηκε στη θέση του και παρόλο που έμοιαζε προφανές ότι ο Ιταλός προπονητής θα διατηρούσε τον 18χρονο στην αρχική ενδεκάδα, έβαλε το Scuffet πίσω στο πάγκο.

Ο Stramaccioni προτιμούσε τον Ορέστη Καρνέζη ο οποίος επέστρεψε στο κλαμπ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού από το δανεισμό του στη Granada. Ακόμα κι αν σκόπευε ο Scuffet να προσπαθήσει να εντυπωσιάσει το νέο του προπονητή, μια παραμόρφωση στον αστράγαλο θα τον άφηνε εκτός για ένα μήνα. Μετά την επιστροφή του υποβιβάστηκε ως θεατής στο πάγκο, παρακολουθώντας το Καρνέζη να κλειδώνει τη θέση του βασικού. Ο Scuffet θα πραγματοποιούσε μόνο δύο εμφανίσεις, αν και στα τελευταία δύο παιχνίδια δέχτηκε πέντε γκολ και έχασε και τα δύο η ομάδα του. Ο Scuffet θα λάβει την παρθενική του κλήση στην U-21 των Azzurrini υπό τον Luigi Di Biagio και θα κάνει το ντεμπούτο του σε μια λευκή ισοπαλία έναντι της Ουγγαρίας στις 15 Αυγούστου σε ένα Διεθνές φιλικό. Εγχώρια, αν η προηγούμενη σεζόν έπρεπε να ξεχαστεί, η επόμενη επρόκειτο να ξεχαστεί τελείως.

Μη ικανοποιημένος από το να έχει το ρόλο του δεύτερου ο Scuffet έψαξε για μια επιστροφή στην καριέρα του και ενέκρινε μια συμφωνία δανεισμού για να συμμετάσχει στην πρόσφατα προβιβασμένη Como για τη σεζόν 2015-2016 στη Serie B. Για μερικούς ο υποβιβασμός κατηγορίας δε πρόκειται για επιλογή. Για τον Simone Scuffet αυτό σήμαινε μια ευκαιρία να ανανεώσει την καριέρα του εξασφαλίζοντας στον εαυτό του ένα αρχικό ρόλο, ακόμα κι αν ήταν μακριά από την κορυφαία κατηγορία.

Ωστόσο ο πρώην σύλλογος της Lega Pro ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ και θα ήταν σκληρό να τοποθετήσουμε όλη την ευθύνη στους ώμους του Scuffet. Ο δανεικός τερματοφύλακας τα βρήκε πολύ σκούρα να παίρνει νίκες και να διατηρεί ανέπαφη την εστία του. Μετά τη πρώτη του νίκη στο τέταρτο παιχνίδι του, θα έμενε για 14 συνεχόμενους αγώνες χωρίς νίκη παραχωρώντας 26 τέρματα. Η Como κράτησε σπάνια το κεφάλι της πάνω από το νερό καθ 'όλη τη διάρκεια της σεζόν, ασχολούμενη κυρίως με τη δική της δίκαιη συμμετοχή για εξωαγωνιστικούς λόγους. Με τους Lariani να παραμένουν στο πάτο της βαθμολογίας της Serie B και να είναι καταδικασμένοι σε ένα ταξίδι πίσω στο Lega Pro, ο ένας χρόνος του Scuffet μακριά από την Udinese είχε ως αποτέλεσμα μια από τις πιο δύσκολες χρονιές της σταδιοδρομίας του. Θα επέστρεφε στη μητρική του ομάδα έχοντας δεχτεί 52 γκολ σε 34 εμφανίσεις στη μοναδική του θητεία στη Serie B.

Μέσα σε δύο χρονιές ο Simone Scuffet από ένα αγαπητό πρόσωπο του Ιταλικού ποδοσφαίρου έζησε τον εφιάλτη του υποβιβασμού στη Lega Pro. Είναι ασφαλές να πούμε ότι γινόταν γρήγορα μια δεύτερη σκέψη στους οπαδούς της Serie A. Εκείνη την εποχή ένα νέο πρόσωπο σε τερματοφύλακα εμφανίστηκε στη σκηνή εν ονόματι Gianluigi Donnarumma της Milan και πήρε τη βασιλεία του να χαρακτηριστεί ως ο «επόμενος Buffon», ένας τίτλος που ο Simone Scuffet κατείχε για περίπου ένα χρόνο.

Τον ώθησε ακόμα περισσότερο στις σκιές ήταν η προώθηση του τότε 18χρονου Alex Meret, ενός άλλου πολύτιμου ταλέντου που έγινε η δεύτερη επιλογή πίσω από τον Καρνέζη. Ανεξάρτητα από τη βραχυπρόθεσμη ανάμνηση των οπαδών, ο Scuffet είχε αγνοήσει την πεποίθηση ότι ήταν απλά μια ανάμνηση στο “ταψί” και ανοίχτηκε γι 'αυτό κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με την Gazzetta dello Sport πέρσι: «Αυτή η σκέψη, ότι είμαι ήδη τελειωμένος σε ηλικία 19 ετών επειδή έπαιζα ένα χρόνο στη Serie B δεν με απασχολεί. Έπαιξα 34 παιχνίδια και με εξυπηρέτησε καλά. Είμαι σαν ένας τερματοφύλακας που πηγαίνει από τη Primavera στη Serie B. Είναι ο δρόμος ενός κανονικού παιδιού ».

Στην ίδια συνέντευξη ο πλέον 21χρονος αποκάλυψε επίσης την αλήθεια πίσω από την άρνηση της μεταγραφής του στην Atletico: "Δεν είναι αλήθεια ότι μετά από αυτούς τους πρώτους μήνες στη Serie A είπα όχι να πάω στην Ισπανία για να τελειώσω τις σπουδές. Επέλεξα να μείνω στην Udinese για το περιβάλλον και για τους προπονητές τερματοφυλάκων. Ήθελα να συνεχίσω να αναπτύσσομαι εδώ.”

Τώρα πρέπει να γράψει την ιστορία της λύτρωσης του. Προς το παρόν ο Scuffet πρέπει να παίξει το ένα παιχνίδι μετά το άλλο και να επικεντρωθεί στις ικανότητες που τον εκτόξευσαν στο προσκήνιο πριν από τρία χρόνια. Δεν ζει πια με το βάρος του «νέου Buffon» ή του κληρονόμου του θρόνου των Azzurri αλλά για μόνο ένα πράγμα: να γίνει πάλι ο Simone Scuffet.