Τα 13 απο τα 1619 αιχμάλωτα ''περιστέρια'', δεν έχουν πετάξει απο το 1974, ΑΚΟΜΑ!

Μέσα σε μία έντονα, συναισθηματικά, φορτισμένη ατμόσφαιρα έγινε η παρουσίαση, της 4ης ανανεωμένης έκδοσης, του βιβλίου, του γνωστού δημοσιογράφου, Πέτρου Κασιμάτη ''Αγνοούμενοι- Άκρως Απόρρητο- Δεκατρία Περιστέρια'', η οποία έλαβε χώρα στον χώρο του βιβλιοπωλείου ''Αριστοτέλειο'' στην Θεσσαλονίκη. το βιβλίο, αναφέρετε στο διπλωματικό παρασκήνιο γύρω απο το θέμα των 1619 αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το 1974 αλλά, και στις μυστικές προσπάθειες της Ελλαδικής και της Κυπριακής πλευράς, κατα καιρούς, να εντοπίσουν και να απελευθερώσουν, τουλάχιστον, 13 απο αυτούς. Παρών στην εκδήλωση έδωσαν, πέραν του κ. Κασιμάτη, οι εξίσου γνωστοί δημοσιογράφοι, Νίκος Χιδίρογλου, ο οποίος ήταν και ο συντονιστής της παρουσίασης και Γιώργος Κατσιάνης, η πρόεδρος του Συνδέσμου φιλίας Ελλάδας - Κύπρου, Νανά Μπρέντα και η συγγραφέας, Αντιγόνη Μεταξοπούλου, η οποία διάβασε για το κοινό, κάποια αποσπάσματα του βιβλίου, εκπρόσωποι Κυπριακών σωματείων και φυσικά, πλήθος κόσμου.

 ''Όταν διάβασα, τον Αύγουστο του 1997, την πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου του Πέτρου Κασιμάτη, σοκαρίστηκα. Καθώς, δεν περνούσε απο το μυαλό μου, σε καμιά περίπτωση, ότι Ελλαδίτες και Κύπριοι πολιτικοί, γνώριζαν την ύπαρξη των 13 αγνοουμένων τουλάχιστον και απλά αδράνησαν ή έβαλαν το θέμα σε κάποια ζυγαριά σκοπιμότητας και η σιωπή τους αυτή, για το όλο θέμα είναι το λιγότερο ένοχη...'' σημείωσε στην εισήγησή του ο κ. Χιδίρογλου και συνέχισε λέγοντας πως:'' Το βιβλίο του Πέτρου Κασιμάτη είναι δημοσιογραφικά άρτιο και αυτό φαίνεται απο το ότι έχει βραβευτεί με το βραβείο δημοσιογραφίας του Ιδρύματος Μπότση. Ο Πέτρος Κασιμάτης είναι μια δέσμη φωτός και ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας. Αν κάποιος, μετά απο 15 χρόνια δημοσιογραφικής πορείας με ρωτούσε τη θέλεις τελικά να γίνεις; θα απαντούσα, Πέτρος Κασιμάτης. Είναι απο εκείνους τους δημοσιογράφους, που δεν ''πνίγει'' και δεν διαπραγματεύεται τις ειδήσεις του''.

Απο την μεριά της, η κ. Μπρέντα, αφού συνεχάρη τον συγγραφέα και δήλωσε πως'' συγκινήθηκα και έκλεψα πολλές φορές, όταν διάβαζα το βιβλίο σας'', στην τοποθέτησή της έκανε μνεία στις μαυροφορεμένες γυναίκες, μανάδες, αδελφές των αγνοουμένων ''που κρατούσαν στα χέρια τους φωτογραφίες των δικών τους προσώπων, σε δημόσιες εκδηλώσεις, σε δρόμους, σε πλατείες  και εκλιπαρούσαν για μια βοήθεια, για μια πληροφορία, ένα ενδιαφέρον απο αυτούς που έπρεπε...

Με τον καιρό η παρουσία τους έγινε τόσο συνηθισμένη, ώστε να μην τις προσέχουν καν...

Απο αυτές τις γυναίκες, αλλες με τα χρόνια ''φεύγανε'', άλλες απογοητεύονταν και παίρναν απόφαση ότι δεν θα ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και το θέμα σχεδόν ξεχάστηκε...

Τότε, ένας ευαισθητοποιημένος δημοσιογράφος, ο Πέτρος Κασιμάτης, έβγαλε τις πρώτες πληροφορίες για ζωντανούς απο τους αγνοούμενους, για συναντήσεις με πολιτικούς, με αξιωματούχους και με πολίτες...

Για εκτελέσεις, για βασανιστήρια, για καταναγκαστικά έργα, για συναντήσεις Ελλήνων πρακτόρων με αιχμαλώτους, για επιχειρήσεις απεγκλωβισμού που σχεδιάστηκαν αλλα δεν πραγματοποιήθηκαν καθως μπλοκαρίστηκαν άνωθεν, προς χάριν της ελληνοτουρκικής φιλίας...

Απο τους 1619 αγνοούμενους έχουν απομείνει μόνο μερικές εκατοντάδες ή και δεκάδες, μαζί όμως, έχει απομείνει και το βάρος της ευθύνης, σε τρία κράτη της ανατολικής Μεσογείου, για ένα απο τα μεγαλύτερα εγκλήματα του τέλους του 20ου αιώνα. Το άγος ενός λαού, που δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τα παιδιά του''. Ήταν μερικά απο τα σημαντικότερα σημεία της τοποθέτησης της κ. Μάντρου.

Απο την μεριά του ο κ. Γιώργος Κατσιάνης, επισήμανε πως το '' έργο του κ. Κασιμάτη, σπάει το κατεστημένο της αφωνίας, που παρατηρείτε στα ΜΜΕ, που ενώ κάποια θέματα είναι ''πιασάρηκα'' επειδή έρχονται σε σύγκρουση με διάφορα συμφέροντα δεν βγαίνουν στο φως...

μετά την ανάγνωση του βιβλίου μου δημιουργήθηκαν δυο ερωτήματα, αρχικά γιατί μετά απο τόσα χρόνια δεν υπήρξε μια οργανωμένη επιχείρηση απεγκλωβισμού που να έχει εκτελεστεί και αυτό θα πρέπει μας προβληματίσει. Έπειτα, πόσο τιμητικό είναι για τον πρώην Διοικητή της ΕΥΠ, τον κ. Μαλέ, όπως λέει στον συγγραφέα, δεν υπάρχει τίποτα για αυτό το θέμα, δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι εξαφανιστήκαν στο τρίγωνο των Βερμούδων; 

Τρίτο ερώτημα, ποιοι επέβαλαν να χαρακτηρίζονται οι αγνοούμενοι ως ''άλλο''; ποιοι είναι αυτοί που απαξιώνουν τέτοιες ανθρώπινες τραγωδίες;...

Το έργο του κ. Κασιμάτη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα θρίλερ, με στοιχεία δράματος''.

Σε παρέκβασή του μάλιστα ο κ. Χιδίρογλου, επισήμανε πως ποτέ Ελλαδική ή Κυπριακή κυβέρνηση δεν έθεσε σε κανένα forum, επίσημα, το θέμα των αγνοουμένων ως ένα μείζων ανθρωπιστικό ζήτημα.

Στην τοποθέτησή του ο κ. Κασιμάτης, αφού ανέφερε την δημοσιογραφική περιπέτειά του για το θέμα, τόνισε πως: ''ποτέ μου δεν με απασχολούσε, επαγγελματικά, το κυπριακό, ούτε οι πορείες με τις μαυροφορεμένες γυναίκες αλλά με ενδιέφερε να αποδεικνύω, σαν μια μαθηματική εξίσωση αυτό που συμβαίνει... 

η υπόθεση με συντάραξε, όταν σε ένα συσκευαστήριο λεμονιών στην βόρεια Ελλάδα, βρέθηκε σημείωμα που έγραφε: ''είμαι ο Μιχαλάκης Θεοδούλου, Κύπριος, αιχμάλωτος του Αττίλα, σώστε με'' όταν πιστοποιήθηκε η γνησιότητα του γραφικού χαρακτήρα, ξεκίνησα να ψάχνω και ρωτάω αν όντως υπάρχουν ζωντανοί αιχμάλωτοι απο την τουρκική εισβολή στην Κύπρο...

έψαξα, ρώτησα, βρήκα πηγές και έγγραφα και η δημοσιογραφική έρευνα συνεχίζεται...''