Οι στοργικοί Νεαντερταλ

Αποφασισμένοι να ανατρέψουν την μέχρι τώρα ισχυρή άποψη, που θέλει τα παιδιά των Νεάντερταλ να περνούν μια δύσκολη, σύντομη και επικίνδυνη ουσιαστικά ηλικία, φαίνεται ότι είναι οι αρχαιολόγοι - ερευνητές του Πανεπιστημίου της Υόρκης. Συγκεκριμένα, η ερευνητική ομάδα του Κέντρου Παλαιοοικολογίας και εξελικτικής ιστορίας σε συνεργασία με αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου της Υόρκης προσφέρουν μια νέα και διαφορετική οπτική γωνία, βάση της οποίας τα παιδιά των Νεάντερταλ, κατα την παιδική τους ηλικίας, γίνονταν δέκτες ισχυρών συναισθηματικών μηνυμάτων απο τον περίγυρό τους, χρησιμοποιώντας πολλές φορές το παιχνίδι ως μέσο ανάπτυξης των ικανοτήτων τους και γενικά διαδραμάτιζαν έναν σημαντικό ρόλο στην κοινωνία τους.

Η παραδοσιακή άποψη περί δύσκολης παιδικής ηλικίας των Νεάντερταλ εδράζεται σε βιολογικά δεδομένα, ενώ η συγκεκριμένη έρευνα, υπεύθυνος της οποίας είναι  Dr Penny Spikins, εκτός αυτών συνυπολόγισε και κοινωνικά και πολιτιστικά στοιχεία.

Σύμφωνα με την έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο Oxford Journal of Archaeology, η παιδική ηλίκία και η θέση των παιδιών για τους Νεάντερταλ διέφερε με την αντίστοιχη των πρώτων Homo sapiens, τόσο όσον αφορά στην υψηλή αφοσίωση που επεδείκνυαν στο κοινωνικό τους περίγυρο και στην ομάδα τους, οι μικροί Νεάντερταλ όσο, όπως αποδεικνύεται απο τους τάφους των Νεάντερταλ, το ιδιαίτερο ρόλο που έπαιζαν τα παιδιά σε κοινωνικό όσο και συμβολικό επίπεδο.

Όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα: «υπάρχουν αποδείξεις πως οι Νεάντερταλ φρόντιζαν τα τραυματισμένα και άρρωστα παιδιά τους για μήνες και συχνά και χρόνια. Μάλιστα, η μελέτη των παιδικών ταφών, αποκαλύπτει ότι μπορεί να είχε  δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε αυτούς των νέων Νεάντερταλ, οι οποίοι γενικά ήταν πιο περίτεχνοι από ό, τι αυτών των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας».

Οι ομάδες των Νεάντερταλ πιστεύεται πως ήταν μικρές και συχνά απομονωμένες, υποδηλώνοντας σημαντικές συνέπειες για το κοινωνικό και συναισθηματικό πλαίσιο της παιδικής ηλικίας.  Ζώντας σε σκληρά περιβάλλοντα θα υπηρχε μικρή πίεση για την αποφυγή άλλων ομάδων με συνέπεια μια φυσική συναισθηματική έμφαση στις στις ενδο - ομαδικές συνδέσεις.

Απο την μεριά του ο κ. Spikins τονίζει πως: «η παραδοσιακή άποψη θέλει την παιδική ηλικία των Νεάντερταλ μια αφύσικα δυσκολη, σκληρη και επικινδυνη ηλικία. Αυτό συνδέται με τις προκαταληψεις σχετικά με την κατωτερότητα των Νεάντερταλ και την αδυναμία τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους.  Η έρευνά μας κατέδειξε μια ιδιαίτερα κλειστή προσκόλληση προς τα παιδιά η οποία είναι πιο κοντά στην αλήθεια που μας παρουσιάζει το αρχαιολογικό υλικό εξηγεί επίσης στην ταφή των νεκρών βρεφών και παιδιών αλλα και τον καθορισμό ενός συμβολισμού για την θέση που είχαν τα παιδιά στην κοινωνία των Νεαντερτάλιων. Επίσης η δυσκολίες της παιδικής ηλίκίας λόγο του σκληρού περιβάλλοντος δεν υποδηλώνουν αναγκαστικά δύσκολά παιδικά χρόνια λόγο νοοτροπίας των Νεάντερντάλ και επιπλέον τέτοιες δυσκολίες στην ανατροφή των παιδιών παρουσιάζονται τόσο στα παιδιά των ανθρώπων της Πρώιμης Παλαιολιθικής, όσο και στους κυνηγούς - συλλέκτες ενός ψυχρού περιβάλλοντος. Άλλωστε, υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά ανάμεσα σε μια σκληρή παιδική ηλικία και την παιδική ηλικία σε ένα σκληρό περιβάλλον».