Μουντιάλ

Την πήγε μέχρι το τελικό αλλά έχασε την ευκαιρία να έχει μια δική του θέση στους θρύλους

του Δημήτρη Βαρσάνη

Γράφτηκε,ήταν γραφτό να γίνει,ήταν η ευκαιρία της ζωής του. Με τους αντιπάλους του σε αυτό το Παγκόσμιο κύπελλο να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον,ο Lionel Messi είχε την ευκαιρία να μιμηθεί έναν Εθνικό ήρωα πριν περίπου 20 χρόνια και με το περιβραχιόνιο του αρχηγού να σηκώσει το τρόπαιο με την Αργεντινή. Όμως ο Messi τη πέταξε στα σκουπίδια χάνοντας με την ομάδα του στη παράταση από τη Γερμανία και έχασε την ευκαιρία επίσης να τελειώσει μια από τις μεγαλύτερες συζητήσεις που γίνονται. Αν όντως αξίζει να θεωρείται ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.

Στιγμιαίος ήρωας,σταθερά περιθωριακός

Αναμφισβήτητα ο Messi πήρε την ομάδα στις πλάτες στους τρεις αγώνες του ομίλου. Σε κανένα σημείο η Αργεντινή δεν φάνηκε επιθετικά τρομακτική για να πιστέψουν οι (τηλέ)θεατές ότι θα κατακτήσει το Παγκόσμιο κύπελλο. Οι συμπαραστάτες του δεν μπορούσαν να τραβήξουν,ο Higuain ήταν ξεθωριασμένος και ντεφορμαρισμένος,ο Aguero ως συνήθως αποκόμισε έναν τραυματισμό, ακόμα και ο Di Maria ήταν σποραδικός στη καλύτερη περίπτωση στις επιπτώσεις του.

Η μπάλα αφέθηκε στον Messi ξανά και ξανά,όχι για να πραγματοποιήσει πλούσιες και βιρτουόζες παραστάσεις αλλά για να συμπληρώσει κάθε πιθανή περίπτωση της στιγμιαίας ποιότητας του,να είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας και να κάνει σίγουρο ότι η Αργεντινή θα περάσει. Ένας αρχηγός προς παράδειγμα,όχι με λόγια έβγαλε το κάρο μέσα από τη λάσπη. Πέτυχε το νικητήριο τέρμα εναντίον της Βοσνίας,το γκολ της τελευταίας στιγμής με το Ιράν και τα δύο γκολ απέναντι στη Νιγηρία στη νίκη με 3-2.

Περνώντας από τη φάση των ομίλων ο Messi έφερε σε αμηχανία τους πρώτους σκόρερ και έδειχνε ότι μπορεί να σηκώσει το βάρος της ευθύνης από το Έθνος του. Η Ελβετία τον είχε κλεισμένο για 117 λεπτά αλλά χρειάστηκε να βρεθεί μόνο μια φορά ελεύθερος για να δώσει τη μπάλα στον Di Maria ώστε να σφραγίσει τη πρόκριση στα προημιτελικά. Ωστόσο στον τελικό απέναντι στη Γερμανία δεν είδαμε καμία τέτοια στιγμή της μαγείας του.

Να περπατούσε χωρίς τη μπάλα,να έκανε απλώς φευγαλέες ενέργειες στα παιχνίδια του,να μην μπορούσε να σύρει την ομάδα μαζί του,όλα αυτά θα ήταν απολύτως αποδεκτά αν δεν είχε εκείνες τις αποφασιστικής σημασίας στιγμές. Ο Messi δεν κατάφερε εν τέλει να προσφέρει όλα αυτά που μπορούσε. Ήταν λόγω φυσικής κατάστασης,λόγω φόρμας,ψυχολογικά θέματα ή μια έλλειψη υποστήριξης απέναντι σε καλούς αμυντικούς; ο χρόνος μας έχει αποδείξει ότι δεν έχει σημασία. Σε έναν τελικό Παγκοσμίου κυπέλλου θα κερδίσεις ή θα χάσεις.

Η φάρσα της χρυσής μπάλας

Ναι,ήταν καθοριστικός για την Αργεντινή,η οποία πιθανότατα δεν θα έφτανε στον τελικό χωρίς τις παρεμβάσεις του,αλλά η χρυσή μπάλα είναι το βραβείο για τον καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης. Ο Messi δεν έπρεπε να ήταν καν ούτε στους πέντε υποψήφιους και όμως δεν άφησε το “Maracana” χωρίς άδεια χέρια. Μια έμπνευση τής FIFA για ένα βραβείο της παρηγοριάς ή ένα νεύμα από τον χορηγό της Adidas; όποια και αν είναι η αιτιολογία αυτός το κέρδισε και φυσικά ελάχιστοι για να μη πούμε κανένας συμφώνησαν με αυτή την απόφαση.

Η τιμή που σε δίνει ένα Παγκόσμιο κύπελλο

Υπάρχουν εκείνοι που αρνούνται να χρίσουν έναν παίκτη ως έναν από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών αν τα χέρια του δεν κρατήσουν ψηλά το τρόπαιο του Παγκοσμίου κυπέλλου. Υπάρχουν και οι άλλοι που λένε ότι τα εσωτερικά και τα εξωτερικά επιτεύγματα σε σταθερή βάση σε συλλογικό επίπεδο αποδεικνύουν περισσότερο την ανωτερότητα και τη μακροζωία ενός παίκτη,παρά το αν ή όχι είχε τη καλοτυχία να γεννηθεί στην ίδια χώρα και στην ίδια εποχή με ένα άλλο γκρουπ καλών ποδοσφαιριστών.

Οι σκέψεις ενός ατόμου με το αν ο Messi δικαίως μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών,ή ακόμη και ο καλύτερος. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως αμφιβολία ότι ο άσσος της Barcelona είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη αυτή τη στιγμή. Όμως είχε την ευκαιρία να καταστήσει όλες αυτές τις διαφορές απόψεων εντελώς αμφισβητήσιμες. Αν το έπραττε,αν ήταν σε θέση να παρασύρει ένα ολόκληρο Έθνος στο τρίτο του Παγκόσμιο κύπελλο το χρυσό αγαλματίδιο θα άξιζε να το κρατάει ψηλά.

Όπως όμως το τελευταίο του φάουλ στον τελικό η απόδοση του ήταν απογοητευτικά εγκόσμια. Απουσίασε από τη τελική εξέταση και αυτό του κόστισε το δικαίωμα να κατέχει αδιαμφισβήτητα μια θέση στο πάνθεον των θεών του ποδοσφαίρου.