Το Σάββατο 19 Ιουλίου 2014 πραγματοποιήθηκε στο Στρατόπεδο Αντ/γου Σταυριανάκου, στη Μαλούντα μια σεμνή επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεων των ψυχών των πεσόντων Αξιωματικών και οπλιτών της ΕΛΔΥΚ κατά την τουρκική εισβολή του 1974 και δέηση υπέρ υγείας και ανευρέσεως των αγνοουμένων της.
Παρόντες ήταν ο υπουργός Αμυνας της Κύπρου Χριστόφορος Φωκαΐδης, ο τέως Προέδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, η Ελληνική Δημοκρατία δια της Αντιπροέδρου της Βουλής των Ελλήνων Μαρίας Κόλια Τσαρουχά, επιζώντες συνάδελφοι των νεκρών και αγνοούμενων που έφθασαν ακόμα και από την Αυστραλία για να αποδώσουν τιμές, εκπρόσωποι κομμάτων και συγγενών των αγνοουμένων και των συνδέσμων του των Ελλαδιτών που πολέμησαν κατά του Αττίλα.
Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε παρουσία στην τελετή, ήταν ο τότε Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ Ταξίαρχος Εν Αποστρατεία Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος που κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των νεκρών και αγνοουμένων ανδρών του.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την τελετή κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των νεκρών και αγνοουμένων ανδρών της ΕΛΔΥΚ και παρέδωσε αναμνηστικές πλακέτες τους εκπροσώπους και τα μέλη των Ελλαδιτών που πολέμησαν στην Κύπρο το 1974.
Ο ε.α Ταξίαρχος Σταυρουλόπουλος, έντονα συγκινημένος δήλωσε ότι: «νιώθω τιμή που βρέθηκα ξανά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Θυμήθηκα τις μάχες της 15ης και 16ης Αυγούστου κατά τις οποίες οι θέσεις της ΕΛΔΥΚ προσβάλλονταν από άρματα και τεθωρακισμένα, και πως ο λοχαγός Σταυριανάκος, παρά το γεγονός ότι ήταν του αξιωματικός του μηχανικού, πολέμησε ηρωικά ως πεζός και έπεσε.
Εκτιμώντας τα δεδομένα της μάχης, ζήτησα βοήθεια ενός λόχου και τεθωρακισμένων, η απάντηση των Διοικητών του πεζικού και των τεθωρακισμένων ήταν ότι έστελναν βοήθεια. Ζήτησα επίσης βοήθεια από το υγειονομικό επειδή στο Στρατόπεδο δεν υπήρχαν νοσοκόμοι ούτε γιατρός.
Η βοήθεια δεν ήρθε ποτέ, μας εγκατέλειψαν στη βοήθεια του Θεού και με τη βοήθεια της Παναγίας κατορθώσαμε να αντεπεξέλθουμε μέχρι τις 4.00 το απόγευμα. Μετά ήταν αδύνατο, η πίεση με τα τουρκικά τεθωρακισμένα, το πεζικό και την αεροπορία ήταν μεγάλη και αναγκάστηκα ως Διοικητής να διατάξω σύμπτυξη».
Ο τότε λοχαγός Λούης Ιωαννίδης, που κατάγεται όπως ανέφερε από την Κύπρο, υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό και ορίστηκε ως συνοδός του αρματαγωγού που έφερε τους στρατιώτες της 107 σειράς για να αντικαταστήσουν τους στρατιώτες της σειράς 103 που απολύονταν.
Αφηγούμενος τα γεγονότα των ημερών αυτών, πρόσθεσε ότι «το αρματαγωγό έφθασε στο λιμάνι της Αμμοχώστου στις 19 Ιουλίου το πρωί. Παραδώσαμε τους στρατιώτες της 107 σειράς και παραλάβαμε του απολυόμενους και αναχωρήσαμε από την Αμμόχωστο τις απογευματινές ώρες της 19ης Ιουλίου. Νωρίς το πρωί της 20ης του Ιούλη ενώ βρισκόμασταν ανοικτά της Πάφου πληροφορηθήκαμε ότι αεροπλάνα της τουρκικής αεροπορίας βομβάρδισαν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Όλοι οι στρατιώτες ξεσηκώθηκαν και δήλωναν ότι εάν το αρματαγωγό δεν επέστρεφε θα επιχειρούσαν να επιστρέψουν στην Κύπρο κολυμπώντας για να ενωθούν με τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ και να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Τούρκων. Μετά από σύσκεψη στο γραφείο του Πλωτάρχη αποφασίστηκε να επιστρέψουμε στην Πάφο και από στις μονάδες τους στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Σε εμένα ανατέθηκε η διοίκηση του 4ου λόχου με τον οποίο αντιστάθηκαμε στις επιθέσεις των Τούρκων μέχρι τις 16 Αυγούστου. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ με την απαράμιλλη ανδρεία που επέδειξαν συνέτειναν τα μέγιστα ώστε να κρατηθεί η Λευκωσία μακριά από την κατοχή των Τούρκων. Ο 4ος λόχος έδωσε 23 νεκρούς και αγνοούμενους στην ελευθερία αυτού του τόπου».
Ο Πρόεδρος του Πολεμικού Συλλόγου “Κομάντος 74” Παναγιώτης Αφάλης, η οποία απαρτίζεται από τους καταδρομείς που συμμετείχαν στην αεροαποβατική επιχείρηση ¨Νίκη” που έλαβε χώρα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974 με 15 με μεταγωγικά αεροσκάφη Noratlas στο αεροδρόμιο, ανέφερε ότι: «διαχρονικά δόθηκε υπέρμετρο βάρος στην αποστολή αυτοκτονίας “Νίκη” και ξεχάστηκαν οι δύο νικηφόρες μάχες της Α` μοίρας Καταδρομών κατά των τουρκικών δυνάμεων. Η μία δόθηκε στις 23 Ιουλίου στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, που όπως κράτησε μισή ώρα επιχειρησιακά και σε διπλωματικό επίπεδο 2 ώρες και η δεύτερη, στο ύψωμα Κολοκασίδη. Μέσα στο πλαίσιο της προδοσίας υπήρχε σκοπός να αποκοπεί η Λευκωσία από τη Λεμεσό ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να χωριστεί στα δύο».
Σύμφωνα με τον κ. Αφαλή από τους καταδρομείς δόθηκαν δύο μάχες, που ήταν νικηφόρες. Ανέφερε ακόμα ότι οι καταδρομείς ζήτησαν να συμμετάσχουν και σε άλλες μάχες, αλλά δεν τους δόθηκε εντολή.
Ο Αντώνιος Δούλας που πολέμησε ως απλός στρατιώτης, είπε ότι: «όσο ζω θα στρατεύομαι με τους Κύπριους αδελφούς, ώστε να πάρουμε το κύριο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και να περπατήσουμε όλοι μαζί ως την Κερύνεια και να σβήσουμε το προσβλητικό σύμβολο από τον Πενταδάκτυλο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου