95 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός του δήμου Νέας Σμύρνης ετοίμασε  ένα  μεγάλο αφιέρωμα με αφορμή τη συμπλήρωση 95 χρόνων από την Καταστροφή της Σμύρνης. Το ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμά του περιλαμβάνει από εκθέσεις, διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες έως προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ και ξεναγήσεις, όλα με σημείο εκκίνησης τη Σμύρνη και τις αλησμόνητες πατρίδες.

Το αφιέρωμα, που ξεκίνησε στις 6 Μαρτίου και θα ολοκληρωθεί στις 24 Ιουνίου 2017, πραγματοποιείται στο Ψηφιακό Μουσείο Σμύρνης & Νέας Σμύρνης και στον πολυχώρο «Γαλαξίας», με ελεύθερη είσοδο.

Στο Ψηφιακό Μουσείο, παράλληλα με τη μόνιμη έκθεση, εικόνες, ήχοι και κείμενα στοχεύουν να φέρουν κοντά στο κοινό θησαυρούς των αρχείων και των ιδιωτικών συλλογών του Μουσείου που αποκαλύπτουν την ιστορία τους. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν σχεδιαστεί εκθέσεις, ομιλίες, θεατρικά δρώμενα, αλλά και ξεναγήσεις μέσα στο Μουσείο, αλλά και στην πόλη της Νέας Σμύρνης. 

Το μουσικό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει φέτος σημαντικά ονόματα, όπως ο Πασχάλης Τόνιος, η Αρετή Κετιμέ, ο Κωστής Χρήστου, η Ερωφίλη, ο Στέφανος Δεκεριάν, η Ευδοκία Χατζηιωάννου που θα ερμηνεύσουν σμυρναίικα τραγούδια μεγάλων συνθετών, όπως οι Παντελίδης, Τούντας, Παπάζογλου, Περιστέρης, Δραγάτσης. 

Στο πλαίσιο των προβολών που πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα παρουσιαστεί το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ «aPolis» της Κατερίνας Τζόβα (24/3), αλλά και παλαιότερες ταινίες, όπως το «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη (23/3) και το «Τραγωδία του Αιγαίου» (27/4) που γυρίστηκε το 1961 από το Βασίλη Μάρο. 

Στο πλαίσιο του αφιερώματος, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Νέας Σμύρνης θα προβάλει το «1922» του Νίκου Κούνδουρου (6/4), αποτίοντας φόρο τιμής στο μεγάλο σκηνοθέτη που «έφυγε» πρόσφατα. 

Θα προβληθούν επίσης δυο ντοκιμαντέρ της Μαρίας Ηλιού, «Σμύρνη: η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922» (8&28/4) και «Από τις δύο πλευρές του Αιγαίου» (19/4-27/5) που εξιστορεί τα γεγονότα μετά την Καταστροφή, επικεντρώνοντας στους Διωγμούς και στις ανταλλαγές των πληθυσμών και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Θα προβληθεί επίσης το «Μου λένε να μην σ’αγαπώ» (31/3). 


Από το θεατρικό πρόγραμμα ξεχωρίζουν η «Αγγέλα Παπάζογλου» (27/3), ένας καθηλωτικός μονόλογος με την Αννα Βαγενά που αφηγείται η ίδια την ιστορία ως σύζυγος του ρεμπέτη Βαγγέλη Παπάζογλου. Ο λόγος της σπουδαίας Μικρασιάτισσας φαντάζει πιο επίκαιρος από ποτέ, ενώ το ίδιο ισχύει και για την παράσταση «Λωξάντρα» (3/4), επίσης με την Αννα Βαγενά, ένα νοσταλγικό ενθύμιο από τη ζωή των Ελλήνων στην Πόλη. Ξεχωρίζει, επίσης, το γνωστό «Πιτσιμπούργκο» της Σώτης Τριανταφύλλου (10&12/3), που διαδραματίζεται στη Χίο του 1913 μέσα από την αλληλογραφία που έχει μια γυναίκα με το σύζυγό της, ξενιτεμένο στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής. Μέσα από τα γράμματα ξεδιπλώνεται η ζωή στο νησί αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Στο πλαίσιο του αφιερώματος θα συμπεριληφθούν και άλλες ενδιαφέρουσες παραστάσεις, όπως ο «Δρόμος για το Σπίτι» (21/4) που φτάνει από την Ιταλία ειδικά για τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Νέας Σμύρνης. 

«Το αφιέρωμα έχει στόχο να κρατήσει τη μνήμη μας ζωηρή σε καιρούς κρίσιμους. Η ιστορία μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε πιο καθαρά και με περισσότερο κριτική ματιά απέναντι στις καταστάσεις» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Βαγγέλης Χατζατουριάν, διευθυντής του Ψηφιακού Μουσείου Σμύρνης & Νέας Σμύρνης, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Νέας Σμύρνης, που διοργανώνει συχνά εκδηλώσεις οι οποίες τιμούν τη Σμύρνη.

«Ας μην ξεχνάμε ότι η Σμύρνη αποτελεί πόλη-σύμβολο για τη Νέα Σμύρνη και σημείο αναφοράς για ολόκληρο τον Ελληνισμό. Πρόσφατα διοργανώσαμε ένα αφιέρωμα στους συνθέτες της Σμύρνης το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία και κέρδισε το ενδιαφέρον του κοινού. Φέτος, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε εξ ολοκλήρου τις εκδηλώσεις μας στα 95 χρόνια από την Καταστροφή, αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη των Σμυρνιών, αλλά και όλων των προσφύγων» συμπλήρωσε ο κ. Χατζατουριάν, ο οποίος θεωρεί ότι «οι καιροί και οι συγκυρίες σχεδόν απαιτούν» ένα τέτοιο αφιέρωμα.

Πιστεύει δηλαδή ότι υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ του χτες (1922) και του σήμερα, με κοινό σημείο την προσφυγιά. «Τότε ήταν οι Έλληνες που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους και έγιναν πρόσφυγες, σήμερα είναι κάποιοι άλλοι που ξεριζώθηκαν από τις δικές τους, με ένα μέρος αυτών να βρίσκει καταφύγιο στη χώρα μας. Αν θεωρήσουμε ότι η πόλη είναι μια ισχυρή ένωση μεταξύ ανθρώπων που επιζεί και εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και μετά την Καταστροφή της, τότε είναι οι άνθρωποι που δημιουργούν την πόλη, οι φορείς του πολιτισμού της, της σκέψης, των συνηθειών, της γλώσσας, του ήθους και είναι εκείνοι που διαμορφώνουν το κοινό της όραμα. Οι πρόσφυγες μπορούν και πρέπει να αφήνονται να δημιουργήσουν τη δική τους πόλη, το δικό τους όραμα, όπου γης...», κατέληξε.