Δημήτρης Βαρσάνης
Είμαστε στις 15 Φεβρουαρίου του 2004 και η Arsenal είναι πίσω στο σκορ με 1-0 στο Highbury από τη Chelsea για τον πέμπτο γύρο του FA Cup.
Ο Adrian Mutu είχε βάλει μπροστά τους φιλοξενούμενους κατά το πρώτο ημίχρονου και οι Gunners - που ήταν χωρίς το Thierry Henry λόγω τραυματισμού - έψαχναν αγωνιωδώς έναν τρόπο για να γυρίσουν το παιχνίδι. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο νεοαποκτηθείς 20χρονος μεσοεπιθετικός από την Σεβίλλη José Antonio Reyes. Ο Ισπανός βρισκόταν στο σύλλογο για λίγο λιγότερο από δύο μήνες όμως ο Arsene Wenger δεν είχε κανένα ενδοιασμό να τον ρίξει κατ 'ευθείαν στο Αγγλικό ποδόσφαιρο.
Δέκα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο και ο Reyes πήρε μια πάσα από τον Edu λίγο κάτω από το μισό της περιοχής της Chelsea. Βλέποντας το χώρο που του παρείχαν οι παίκτες της Chelsea προχώρησε και με τη μπάλα να είναι κολλημένη αριστερό του πόδι, εξαπέλυσε μια "βολίδα" από τα 25 μέτρα που έσκασε στη πάνω γωνία του Carlo Cudicini. Η Arsenal ισοφάρισε και λίγα λεπτά αργότερα ο Ισπανός ξανά γύρισε το ματς με ένα κοντινό τελείωμα και έδωσε τη πρόκριση στους Gunners.
Ήταν ένα σύντομο ταξίδι για να φτάσει έως το Highbury. Ο Reyes γεννήθηκε από γονείς Ρομά στη Σεβίλλη και προωθήθηκε μέσα από τις τάξεις ενός από τα μεγαλύτερα κλαμπ της πόλης τη Sevilla.
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη πρώτη ομάδα μόλις στα 16 του εναντίον της Real Zaragoza. Στα 18 του η Sevilla επανήλθε στη La Liga και ήταν ένα σταθερό κομμάτι στην αρχική ενδεκάδα παίζοντας μπροστά ή στα πλευρά της επίθεσης. Αριστεροπόδαρος, μικροσκοπικός, γλιστερός και εξαιρετικά ικανός ο Reyes σκόραρε οκτώ φορές. Την επόμενη χρονιά πέτυχε 11 γκολ και έλαβε τη πρώτη του κλήση από την Εθνική ομάδα της Ισπανίας. Οι μεγάλοι σύλλογοι ήδη κυκλοφορούσαν γύρω του πριν περάσει ακόμα την εφηβεία.
Ένα από αυτά τα κλαμπ ήταν η Arsenal. Ο Arsene Wenger παρακολούθησε τον Reyes παρακολουθημένος 40 φορές πριν κάνει την κίνησή του. Στο μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου της σεζόν 2003-04 ο Reyes πήγε στο Highbury για ένα ποσό που άγγιξε τα 20 εκατομμύρια ευρώ και "έσπασε" το προηγούμενο ρεκόρ χρημάτων.
Αν και η μεταγραφή του δεν έλεγε τόσα πολλά στην Αγγλία σίγουρα προκάλεσε σάλο στην Ισπανία. Ο David Dein (τότε αντιπρόεδρος της Arsenal και μεσολαβητής στο Deal) υπενθύμισε την εμπειρία ως "καταπληκτική, σχεδόν τρομακτική". Μιλώντας στην Evening Standard ανέφερε: "Όλοι μιλούσαν για αυτή τη μεταγραφή γύρω από την πόλη και πριν καταλήξουμε σε συμφωνία ο Τύπος προσπαθούσε να μπει στο δωμάτιο. Μέσα σε μια ώρα υπήρχαν εκατοντάδες οπαδοί έξω από τις μεγάλες σιδερένιες πόρτες και φώναζαν «Reyes μη φεύγεις σε αγαπάμε». Λατρευόταν στη Σεβίλλη. Καθώς έφευγε με το αυτοκίνητο του μερικοί πήδηξαν πάνω του για να το σταματήσουν".
Ωστόσο ο Reyes δεν έλαβε ποτέ αρκετά την ίδια λατρεία από τους οπαδούς της Arsenal. Πέτυχε σημαντικά τέρματα κατά τη διάρκεια της πρώτης του σεζόν. Τα δύο γκολ εναντίον της Chelsea για το FA Cup, ένα άλλο γκολ εναντίον των "μπλε" στα προημιτελικά του Champions League και ένα κρίσιμο γκολ ισοφάρισης με τη Portsmouth εκτός έδρας για να διατηρήσει το ιστορικό αήττητο σερί ζωντανό.
Την επόμενη χρονιά σκόραρε ένα αξέχαστο τέρμα για να βάλει την Arsenal μπροστά στο σκορ στη νίκη της με 5-3 επί της Middlesbroug. Επισκιασμένος από θρύλους όπως ο Patrick Vieira, ο Robert Pires, ο Dennis Bergkamp και ο Thierry Henry οι συνεισφορές του Reyes στην Arsenal των "Invincibles" παραμένουν κρυμμένες.
Το ταξίδι της Arsenal στο Old Trafford το 2005 ήταν το σημείο καμπής για την καριέρα του Reyes στους "κανονιέρηδες". Η Arsenal χρειάζονταν μόνο να αποφύγει την ήττα για να συνεχίσει το αήττητο σερί στους 50 αγώνες, ένα επίτευγμα που ο Sir Alex Ferguson ήταν αποφασισμένος να αποτρέψει. Οι δύο ομάδες για μια ακόμη φορά παρήγαγαν ένα έντονο και δυνατό παιχνίδι και ο Reyes υπέμεινε μια φρικτή στιγμή. Έτρεχε σε όλο το γήπεδο και η United πίεζε και μερικές φορές υπερέβη τη γραμμή. Οι αδελφοί Neville και ο Scholes κατάφεραν με "βίαιο" τρόπο να βγάλουν τον Reyes εκτός παιχνιδιού.
"Έπρεπε να κάνω τον Reyes να χάσει την εμπιστοσύνη του" έγραψε ο Gary Neville στην αυτοβιογραφία του:"Αν υπήρχαν ερωτηματικά γι 'αυτόν ήταν πάνω στην ιδιοσυγκρασία του. Ήταν η δουλειά μου να εκθέσω την αδυναμία του".
Για όλες τις ικανότητες και το ταλέντο του ο Reyes ποτέ δεν προσαρμόστηκε αρκετά στο παιχνίδι του αγγλικού ποδοσφαίρου. Πολλοί οπαδοί της Arsenal πιστεύουν ότι το σκληρό παιχνίδι του Gary Neville κατέστρεψε οποιεσδήποτε πιθανότητες είχε ο Reyes να πετύχει μεγάλα πράγματα με τη φανέλα της ομάδας τους.
Εν συνεχεία όντως ταλαιπωρήθηκε να βρει τη συνοχή. Φήμες κυκλοφόρησαν ότι ο παίκτης δεν άντεχε πλέον στο Λονδίνο. Ο ίδιος ο Reyes τις εμβάθυνε όταν έπεσε θύμα φάρσας από τον Ισπανικό ραδιοφωνικό σταθμό Cadena COPE, στο οποίο παραδέχτηκε ότι ήταν δυστυχισμένος και ήθελε να επιστρέψει στην Ισπανία. Εν τω μεταξύ η σχέση του με τον Thierry Henry έγινε τεταμένη αφότου ο Ισπανός προπονητής Luis Aragonés ισχυρίστηκε ότι ο Reyes θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερος από τον Γάλλο.
Τα πάντα καταστράφηκαν στον τελικό του FA Cup το 2005. Πέταξε την ευκαιρία να πάρει την εκδίκηση του από τη Manchester United, καθώς έγινε μόλις ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία που αποβλήθηκε κατά τη διάρκεια ενός τελικού. Ως αποτέλεσμα αναγκάστηκε να παρακολουθήσει από τις κερκίδες τους 10 συμπαίκτες του να επικρατούν της United στα πέναλτι.
Η σεζόν 2005-06 πέρασε με τον ίδιο να παλεύει για να παίρνει συμμετοχές. Εκείνο το καλοκαίρι, ζήτησε να μείνει έξω από τα προκριματικά του Champions League με την Arsenal για να μπορεί να παίξει με τη Real Madrid στην Ευρώπη μπροστά από τη συγκεκριμένη κίνηση του. Ο Wenger ήταν αναστατωμένος με την τακτική της Real Madrid που προκάλεσε διαταραχές στον Reyes όμως τελικά ενέκρινε μια συμφωνία ανταλλαγής: ο Reyes εντάχθηκε στη Μαδρίτη με τη μορφή του δανεισμού με τον Julio Baptista να πηγαίνει στην Αγγλία.
Ο Reyes μπορεί να είχε επιστρέψει στην Ισπανία και την άνεση της οικογένειας και του σπιτιού του όμως η περίοδος του στη Μαδρίτη δεν ήταν τόσο άνετη. Αντιμετωπίζοντας τον ανταγωνισμό από τους Robinho, Antonio Cassano και Raul, ο Reyes ξεκίνησε μόλις 17 φορές και έβαλε επτά τέρματα. Οι επιπτώσεις του στην ομάδα ήταν σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένες μέχρι την τελευταία αγωνιη της σεζόν.
Η Real Madrid στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς τέθηκε εναντίον της Mallorca γνωρίζοντας ότι μόνο μια νίκη θα είναι αρκετή για να πάρει το πρωτάθλημα. Οποιοδήποτε στραβοπάτημα θα επέτρεπε στη Barcelona - η οποία αντιμετώπιζε εκτός την υποβιβασμένη Gimnàstic Taragona - να "κλέψει" την πρώτη θέση.
Η ομάδα του Fabio Capello πίεζε σε όλο το γήπεδο από την έναρξη του αγώνα. Μια σέντρα του Roberto Carlos χάθηκε κατά κάποιο τρόπο από το καθένα και η Mallora βγήκε στην αντεπίθεση. Μια μπαλιά του Arrango "χώρισε" το κέντρο της άμυνας της Real και ο Sebastian Varela τελείωσε με ιδανικό τρόπο τη φάση στην εστία του Casillas. Το Bernabeu έμεινε άναυδο όμως σύντομα "εξερράγη" για να ενθαρρύνει τους παίκτες του. Υπήρχαν άλλα 73 λεπτά διαθέσιμα.
Η Real Madrid μόχθησε όμως δεν μπορούσε να βρει έναν τρόπο για να απειλήσει τα αντίπαλα καρέ. Ο Capello έκρινε ότι μια μεγάλη αλλαγή ήταν απαραίτητη και στο 65' έβγαλε τον David Beckham (στο τελευταίο του παιχνίδι για τους Μαδριλένους) και πέρασε τον Reyes όπου το αντίκτυπο του ήταν άμεσο. Ο Gonzalo Higuain πήρε τη μπάλα και την έδωσε στο Reyes, ο οποίος ήταν στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή για να ισοφαρίσει με το δεξί του πόδι. Ο Mahamadou Diarra με κεφαλιά έδωσε στην Real το προβάδισμα με 10 λεπτά να απομένουν πριν ο Reyes βάλει το "κερασάκι στην τούρτα" για το τελικό 3-1.
Θα έπρεπε να είναι μια αναζωογονητική στιγμή στην καριέρα του Reyes. Είναι μια επίδραση αντάξια ενός λατρεμένου ήρωα στα περισσότερα κλαμπ όμως η καριέρα του Reyes στη Real δεν διήρκεσε περισσότερο από μία χρονιά. Το επόμενο καλοκαίρι έφυγε ξανά, αυτή τη φορά για τη μισητή της αντίπαλο Atletico Madrid.
Η πρώτη του χρονιά με τους "Colchoneros" ήταν φρικτή. Ο προπονητής της Atleti Javier Aguirre προτιμούσε τους Maxi Rodríguez και Simão στα πλευρά, ενώ ο έφηβος Sergio Agüero και ο παραγωγικός Diego Forlan εξασφάλιζαν στον Reyes ότι θα είχε λίγες ευκαιρίες μπροστά. Στο τέλος παρέλαβε την οργή των οπαδών της Atleti για το πέρασμα του από τη Real Madrid και η αποτυχία του να σκοράρει όλη τη χρονιά τον έκανε όλο και λιγότερο προσφιλή.
Η μεγαλύτερη αδυναμία του Reyes ήταν η αποτυχία του να αντιμετωπίσει το δυνατό παιχνίδι. Μπορεί να είχε διαφύγει από τους αδελφούς Neville επιστρέφοντας στην Ισπανία όμως δεν μπορούσε να ξεφύγει από τους αμυντικούς που γνώριζαν πώς να τον βγάλουν εκτός αγώνα. Οι αναλαμπές του, οι δεξιότητες του και η δημιουργικότητα του άφηναν υποσχέσεις για έναν ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης που θάφτηκαν κάτω από τα απρόσεκτα λάθη του. Για τους προπονητές του είχε γίνει ένας παίκτης πολυτέλειας.
Τη σεζόν 2008-09 στάλθηκε δανεικός στην Benfica. Από τους "Invincibles" της Arsenal και την ουσιαστική παράδοση του πρωταθλήματος στη Real Madrid τη τελευταία αγωνιστική στο Πορτογαλικό πρωτάθλημα. Η σταδιοδρομία του Reyes βρισκόταν στο γκρεμό. Ακόμη στα 25 του είχε πολλά ακόμα να προσφέρει και ο προπονητής της Benfica Quique Sánchez Flores πίστευε ότι θα μπορούσε να αντιστρέψει τις τύχες του Reyes.
Κάτω από τη καθοδήγηση του Flores ο Reyes πραγματοποίησε μια θετική χρονιά στη Benfica. Οι δύο τους θα επανενωθούν την επόμενη σεζόν στην Atletico Madrid. Με έναν προπονητή να τον εμπιστεύεται ο Reyes ξαναβρήκε τη φόρμα και τη συνοχή του. Εν τέλει έβαλε το πρώτο του γκολ για την Atleti κόντρα στη Valladolid, σκόραρε απέναντι στη Real Madrid και ανακηρύχθηκε ως "Man of the Match" στη νίκη με 2-1 επί της Barcelona. Ήταν πάντα παρών στη πορεία της Atlético στο Europa League με αποκορύφωμα τη νίκη της ομάδας στον τελικό εναντίον της Fulham. Στη συνέχεια και στο UEFA Super Cup ενάντια στη κάτοχο του Champions League Inter έβαλε το πρώτο γκολ στη νίκη τους με 2-1.
Όμως όταν ο Flores έφυγε από το Vicente Calderona το 2011 πήρε μαζί του και τις τύχες του Reyes. Ο Ισπανός δεν κατάφερε να έχει μια καλή συνεργασία με το νέο του προπονητή Gregorio Manzano και αποχώρησε από το σύλλογο στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου της σεζόν 2011-12. Αντί να κυνηγήσει τα χρήματα στη Major Soccer League ή στη Μέση Ανατολή ο Reyes επέστρεψε στο μέρος που λάτρευε: τη Σεβίλλη.
Πέρασαν οκτώ χρόνια από τότε που ο Reyes άφησε τη Sevilla για την Arsenal. Σε εκείνο το διάστημα οι "Σεβιγιάνοι" απόλαυσαν μια "χρυσή" περίοδο επιτυχιών κάτω από τον Juande Ramos, κατακτώντας το Κύπελλο UEFA και το Copa del Rey από δύο φορές το καθένα. Ποδοσφαιριστές του βεληνεκούς του Dani Alves, του Louis Fabiano και του Frédéric Kanouté έρχονταν και παρέρχονταν. Παρ 'όλα αυτά ο Reyes είχε μια υποδοχή ήρωα μιας και οι οπαδοί με το που εμφανίστηκε φώναζαν το όνομα του και υποκλίνονταν. Υπήρχε ακόμη χρόνος για τον άσωτο υιό να γευτεί την επιτυχία με τα χρώματα της Sevilla.
Η δεύτερη περίοδός του στη Sevilla συνόψισε τέλεια τον Reyes ως ποδοσφαιριστή. Παρέμεινε ασυνεπής και επιρρεπήης στο δυνατό παιχνίδι. Αυτή τη φορά όμως αγωνίζονταν μπροστά στους οπαδούς που τον συγχωρούσαν και ο προπονητής του Unai Emery εμπιστεύτηκε την εμπειρία του. Ο Reyes κράτησε τις πιο μαγικές στιγμές του στα μεγάλα ματς.
Τη σεζόν 2012-13 σκόραρε μετά από μόλις 11 δευτερόλεπτα κατά της Real Madrid στο ντέρμπι της Σεβίλλης (το πρώτο από τα δύο γκολ στη νίκη τους με το εκκωφαντικό 5-1). Την επόμενη χρονιά σκόραρε ξανά εναντίον της Betis, αυτή τη φορά στο δεύτερο αγώνα για τους "16" του Europa League. Αυτό το γκολ έδωσε στη Sevilla την δυνατότητα για να αντιστρέψει το μειονέκτημα των δύο γκολ και την πρόκριση στη διαδικασία των πέναλτι. Έπαιξε στον τελικό και βοήθησε για ακόμα μια φορά να νικήσει τη Benfica. Το 2015 ο αρχηγός της Sevilla σε ένα ακόμα τελικό του Europa League εναντίον της Dniepr δημιούργησε το πρώτο γκολ της ομάδας του για τον Carlos Bacca.
Δυστυχώς θα χάσει την απίστευτη τρίτη συνεχόμενη κατάκτηση του Europa League της Sevilla λόγω σκωληκοειδίτιδας. Με τον Emery να φεύγει για την PSG και το νέο προπονητή Jorge Sampaoli να απαιτεί ένα νεώτερο "κορμό" παικτών ο Reyes άφησε για άλλη μια φορά την Σεβίλλη. Φέτος αντάμωσε για τρίτη φορά με τον Quique Sanchez Flores, αυτή τη φορά στην Espanyol. Όντας στα 33 του φαίνεται πιθανό ότι ο Reyes θα τελειώσει την καριέρα του στην Ισπανία.
Πολλοί πίστευαν ότι ο José Antonio Reyes είχε το ταλέντο να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους Ισπανούς ποδοσφαιριστές. Ήταν ένας παίκτης που έμοιαζε να του λείπει η καρδιά και το ταμπεραμέντο να φτάσει πραγματικά σε αυτό το επίπεδο. Παρόλα αυτά η καριέρα του είναι γεμάτη με δόξα.
Ήταν ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Reyes δεν επέτρεψε στον εαυτό του να λιώσει στο σκοτάδι της Τουρκίας, της Ρωσίας, της Ασία ή της Βόρειας Αμερικής όπως άλλα τόσα χαμένα ταλέντα του παρελθόντος και επέστρεψε στο σημείο όπου ξεκίνησαν όλα για να βοηθήσει το μητρικό του σύλλογο στη χώρα του να γράψει ιστορία.
Ότι και αν συμβεί στα έτη του λυκόφως του αφήνει πίσω μερικές εξαιρετικές στιγμές μαγείας για να τις θυμούνται οι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου