Ονομάζεται οξυτοκίνη και είναι η ορμόνη στην οποία οφείλεται ο φόβος και το άγχος του αποχωρισμού και εν τέλει ο πόνος της αγάπης, όπως απέδειξαν αμερικανοί ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Feinbergτου Πανεπιστημίου Northwestern, του Σικάγο.
Σύμφωνα με την έρευνα, η οξυτοκίνη εκτός από υπεύθυνη για τον έντονο δεσμό που νοιώθουν οι μητέρες με τα μωρά τους, οι ερωτικοί σύντροφοι μεταξύ τους και γενικότερα για τους κοινωνικούς δεσμούς και την αγάπης, φέρεται να ευθύνεται και για την ενίσχυση των κοινωνικών αναμνήσεων.
«Όταν μία εμπειρία είναι επώδυνη ψυχικά ή/και σωματικά, η οξυτοκίνη ενεργοποιεί ένα τμήμα του εγκεφάλου που εντείνει την ανάμνησή της. Αποτέλεσμα σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ίδια ορμόνη που «γεννά» την ευτυχία της αγάπης, να «γεννά» επίσης και την επώδυνη ανάμνηση μιας σχέσης που τελείωσε άδοξα και η οποία μοιάζει να αντιστέκεται σθεναρά στον χρόνο» δηλώνουν οι ερευνητές.
Επιπλέον, στην ίδια έρευνα φαίνεται, πως η οξυτοκίνη αυξάνει την επιρρέπεια στον φόβο και το άγχος όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με στρεσογόνες καταστάσεις, ενώ μπορεί να αυξήσει το άγχος και τον φόβο για στρεσογόνα γεγονότα που ενδέχεται να συμβούν στο μέλλον. Έτσι εξηγείται, σύμφωνα με τους ειδικούς, γιατί νιώθουμε ανασφάλεια όταν ανατέλλει μια νέα σχέση ή δεν είμαστε σίγουροι ότι ο/η σύντροφός μας μοιράζεται τα συναισθήματά μας.
Στόχος των επιστημών, όπως δηλώνει και η επικεφαλής ερευνήτρια, δρ Γιελένα Ραντούλοβιτς, καθηγήτρια Διπολικής Διαταραχής στο Τμήμα Ψυχιατρικής & Συμπεριφορικών Επιστημών, της Ιατρικής Σχολής Feinberg είναι ότι:«κατανοώντας τον δυαδικό ρόλο του συστήματος της οξυτοκίνης στην πρόκληση ή την ελάττωση του άγχους, αναλόγως με την κοινωνική συνθήκη, μπορούμε να οδηγηθούμε σε θεραπείες με οξυτοκίνη που θα εντείνουν την ευεξία και θα αμβλύνουν τις αρνητικές αντιδράσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου