Μουντιάλ

Ο άνθρωπος που δεν έχει λάβει τα εύσημα που του αναλογούν

του Δημήτρη Βαρσάνη

Σε όλη την πορεία της Αργεντινής στο Παγκόσμιο κύπελλο ο προπονητής της Alejandro Sabella έχει τεθεί στο περιθώριο ως μια κωμική φιγούρα. Είτε πρόκειται για τη ζαλάδα που ένιωσε μετά το δοκάρι του Higuain στον αγώνα με το Βέλγιο,είτε για το μπουγέλωμα που δέχτηκε από τον Lavezzi την ώρα που του έδινε οδηγίες,οι αντιδράσεις του τον έχουν κάνει ένα σταρ του Ίντερνετ από τα διάφορα μέσα που είναι ειδικά στο τρολάρισμα.

Όμως τι γίνεται με τον προπονητή Sabella; τον άνθρωπο που οδήγησε την Αργεντινή σε τελικό Παγκοσμίου κυπέλλου μετά από 24 χρόνια; για χρόνια οι Αργεντίνοι προπονητές κατατάσσονταν ή ως “Bilardistas” ή ως “Menottistas”, ανάλογα με τη προσέγγισή τους σε ένα παιχνίδι. Το πρώτο γκρουπ πήρε το όνομα του από τον Carlos Bilardo,έναν πραγματιστή τεχνικό και λάτρη του αποτελέσματος που οδήγησε την Αργεντινή στη κατάκτηση του Μουντιάλ το 1986.

Εν αντιθέσει με το δεύτερο,τον Cesar Luis Menotti που ήταν ένας θιασώτης του επιθετικογενούς ποδοσφαίρου και κατεύθυνε την “Albiceleste” στο Παγκόσμιο του 1978 μέσα στη χώρα της.

Οι αμυντικογενείς προπονητές ταξινομούνται ως “Bilardistas”,ενώ αυτοί που είναι πιο επιθετικογενείς “Menottistas”. Υπάρχει και ακόμα ένα γκρουπ που αποκαλείται “Bielsistas” για το μοντέλο της πίεσης ψηλά που έφερε ο Marcelo Bielsa,αλλά κυρίως αυτή  η τάση προσανατολίζεται στους δύο προπονητές που πήραν το Παγκόσμιο κύπελλο. Ο Sabella ο οποίος την Κυριακή θα έχει την ευκαιρία να γίνει ο τρίτος που το πετυχαίνει,στρέφεται σίγουρα στη πλευρά των “Bilardistas”. Ως παίκτης κατέκτησε δύο πρωταθλήματα  με την Estudiantes κάτω υπό τις οδηγίες του Bilardo και αργότερα ως προπονητής με την ίδια ομάδα το 2009 σήκωσε ένα πρωτάθλημα και ένα Copa Libertadores.

Τα “λιοντάρια” δέχτηκαν μόλις δύο τέρματα στα νοκ - άουτ και έξι σε 14 αγώνες συνολικά κατά τη διάρκεια του θριάμβου στο Champions League της Λατινικής Αμερικής. Η Αργεντινή έχει ένα παρόμοιο τρόπο παιχνιδιού και ακόμα δεν έχει δεχτεί γκολ στη φάση των νοκ - άουτ. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών έπαιξε πιο ανοιχτό ποδόσφαιρο,αλλά μια τέτοια προσέγγιση κάθισε βαριά στο στομάχι του Sabella να την εφαρμόσει στα τελικά της διοργάνωσης. Μάλιστα αναφορές από δημοσιογράφους του BBC λένε ότι όταν οι αντίπαλοι της Αργεντινής βγαίνουν στην αντεπίθεση, συχνά ο 59άχρονος τεχνικός κλείνει τα μάτια του και προσεύχεται για τα κενά που έβλεπε στην άμυνα του.

Το σύστημα του 3-5-2 με το οποίο ξεκίνησε η Αργεντινή εναντίον της Βοσνίας ήταν ακόμα μια ένδειξη τς φύσης του ενημερωμένου Sabella. Ήταν πολύ μέτρια στο πρώτο ημίχρονο του εν λόγω  αγώνα ενώ στο δεύτερο μέρος βελτιώθηκε αισθητά με την αλλαγή του συστήματος. Από τότε ο Sabella βρήκε την ισορροπία που ποθεί σε έναν σχηματισμό του 4-4-2 ή του 4-4-1-1,με τον Lionel Messi να είναι τοποθετημένος πίσω από τον επιθετικό.

Μετά τη πρόκριση επί της Ολλανδίας ο Sabella στάθηκε ιδιαίτερα στην μια επιπλέον ημέρα ξεκούρασης για τη Γερμανία και ότι σε σύγκριση με την ομάδα του έχει πιο χαλαρά πόδια,με λίγα λόγια τους έδωσε το τίτλο του φαβορί για το τρόπαιο. Πάντως ως προπονητής στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία του χαρακτηρίζεται από τρεις ιδιότητες:ταπεινότητα,αφοσίωση και ειλικρίνεια.

Μετά την απόσυρση του ως ποδοσφαιριστής,για 15 χρόνια ήταν έμπιστος βοηθός του φίλου του και πρώην συμπαίκτη του Daniel Passarella σε διάφορες ομάδες στην Αργεντινή,στη Βραζιλία,στην Ιταλία,στο Μεξικό και στις Εθνικές της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. Πρόσφατα και σε σχετικά μεγάλη ηλικία,το 2009 αποφάσισε να γίνει πρώτος προπονητής και αυτό επειδή έλαβε τέλος στη προπονητική του καριέρα ο Passarella. Αργότερα σε μια συνέντευξή του στην “Ole” ο Sabella παραδέχθηκε ότι η στενή φιλία τους δεν τον επέτρεπε να φύγει νωρίτερα από το πόστο του.

Ο τρόπος προσέγγισης του στη διαχείριση περνά απαρατήρητος έχοντας ως συνέπεια σχεδόν μόνο οι παίκτες του να λαμβάνουν πίστωση σε μια επιτυχία τους. Προετοιμάζει σχολαστικά την ομάδα του και παρέχει σαφέστατα και συνοπτικά μηνύματα στους ποδοσφαιριστές του. Όταν ρωτήθηκε από την “Ole” για το τι είδος παίκτη του αρέσει να έχει απάντησε ότι προτιμά έναν ευφυή και δουλευταρά κατά τη διάρκεια ενός αγώνα,παρά έναν προικισμένο σε τέχνη παίκτη αλλά με λίγη νοημοσύνη.

Η δυναμική της ομάδας είναι πολύ σημαντική για τον Sabella και γι αυτό άλλωστε δεν συμπεριέλαβε στην αποστολή του για τη Βραζιλία τον Tevez,ο οποίος υπήρχε ο κίνδυνος να χαλάσει την αρμονία του συνόλου του. Η συναδελφικότητα στην Αργεντινή φάνηκε ιδιαίτερα στη διαδικασία των πέναλτι απέναντι στην Ολλανδία. Η ενέργεια του Mascherano να μαζέψει όλους τους παίκτες στο κέντρο του γηπέδου για να τους ενθαρρύνει ήταν μια εμβληματική πράξη για τα θέλω τους ως ομάδα και ως Έθνος πάνω απ’ όλα.

Η “Albiceleste” δεν έφτασε με καθόλου θεαματικό τρόπο στον τελικό,απλά έκανε τη δουλειά της με απόλυτο ήρεμο τρόπο και τα βασικά ως ομάδα για να πετύχει αυτό το στόχο. Με αυτό τον τρόπο φανερώνεται και η ιδιοσυγκρασία του προπονητή της,να είμαστε συγκρατημένοι αλλά και αποτελεσματικοί. Η Αργεντινή είναι ένα παιχνίδι μακριά από το τρίτο της Παγκόσμιο στέμμα,με αρεστό ή μη τρόπο αν το κατακτήσει το όνομα του Sabella θα βρίσκεται δίπλα σε μια θέση από αυτά των Menotti και Bilardo.

Ποιος ξέρει,ίσως σε λίγα χρόνια  να δούμε μια νέα γενιά προπονητών σε μια νέα κατηγορία,τους “Sabellistas”.