Το Όχι της Σκωτίας ρίχνει το βάρος της διατήρησης της Ένωσης στο Λονδίνο

Η ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας είναι αρκετά ιδιόμορφη σε σχέση με την ιστορία των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών. Στην Βρετανία για πρώτη φορά αναπτύχθηκε αντιμοναρχικό - προφασιστικό κίνημα, η περιβόητη περίοδος του Όλιβερ Κρόμγουελ 1653 - 1658, σε αυτή την χώρα αποπειράθηκε να πραγματοποιηθεί η πρώτη μεγάλη τρομοκρατική επιχείρηση μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου απο τον τον Γκάι Φωκς και την «συνωμοσία της πυρύτιδας», ήταν η πρώτη χώρα που αντιμετώπισε τις κοινωνικο - πολιτικές επιπτώσεις τις βιομηχανικής επανάστασης και τις ανάπτυξης του καπιταλισμού, όπως φαίνεται απο τα έργα του Κάρολου Ντίκενς και πολλά άλλα τα οποία θα εμφανιστούν πολύ μετά στην υπόλοιπη Δύση (ο πρώτος serial killer, την πρώτη δυναμική αντάρτικη / τρομοκρατική ομάδα (IRA), το πρώτο αντάρτικο 4ης γενεάς (ΕΟΚΑ) κ.α)

Τώρα και πάλι η Μεγάλη Βρετανία αντιμετώπισε, επιτυχώς για την ώρα, τα απόνερα τις οικονομικής κρίσης αλλα και τις παγκοσμιοποίησης τα οποία είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητες του μοντέλου του έθνους - κράτους αλλα και τις μειωμένης εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης στην Ενωμένη Ευρώπη.

Το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Σκωτία στις 28 Σεπτεμβρίου οι Σκωτσέζοι αποφάσισαν με 55% όχι. Πολλοί θεώρησαν αυτή τους την απόφαση ως αποτέλεσμα φόβου. προσωπικά πιστεύω πως προήλθε απο δύο λόγους: πρώτον οι Σκοτσέζοι δεν θα θέλανε να φανούν αυτοί ως οι υπαίτιοι της διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου , μιας χώρας στην οποία πολλοί Σκοτσέζοι έδωσαν μέχρι και την ζωή τους για αυτήν, αλλα και να είναι αυτοί απο τους οποίους θα ξεκινούσε μια περίοδος σε όλη την Ευρώπη, ίσως και όλο τον κόσμο, αυτονομιστικών κινημάτων και επίσης να φορτωθούν απο την άλλη μια μακρά ίσως περίοδο οικονομικής προσαρμογής στην διεθνή πραγματικότητα η οποία προσαρμογή θα επιβάρυνε την ήδη σκληρή οικονομική πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η Σκωτία.

Δεύτερον, το εθνικιστικό κόμμα της Σκωτίας δεν κατάφερε να αποσπάσει διεθνής θετικές δηλώσεις υποστήριξης της ανεξαρτησίας τους αλλα και δεν κατάφερε, όπως αποδεικνύεται απο την μεγάλη διαφορά ναι και όχι, να πείσει ότι το οικονομικό μοντέλο που θα ακολουθούσε η Σκωτία ήταν όντως ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο.

Το Όχι των Σκωτσέζων φυσικά δεν επαναφέρει την κατάσταση στην Μεγάλη Βρετανία στην προηγούμενη κατάσταση. Παραμένει φυσικά αλώβητη η ένωση την οποία θέλουν πολλοί ακόμα, για πολλούς και διαφόρους λόγους, αλλα τώρα η «καυτή πατάτα» για το πως αυτή η ένωση θα λειτουργήσει βρίσκεται στα χέρια της Κεντρικής Κυβέρνησης και όχι στην απόφαση μιας μόνο εθνοτικής ομάδας.