Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι οποίοι έχτισαν τις πυραμίδες, μπορεί να ήταν σε θέση να κινήσουν τους ογκόλιθους που χρειάζονταν για την κατασκευή τους, μέσα στην ζεστή έρημο, βρέχοντας την άμμο η οποία βρισκόταν μπροστά από το έλκηθρο το οποίο είχε κατασκευαστεί για να τραβήξει τα βαριά αυτά αντικείμενα, αναφέρει μια επιστημονική μελέτη.
Φυσικοί απο το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, διερεύνησαν τις δυνάμεις που απαιτούνται για να έλξει κάποιος ένα βαρύ αντικείμενο πάνω σε ένα γιγαντιαίο έλκηθρο πάνω στην άμμο της ερήμου, και ανακάλυψαν, ότι βρέχοντας την άμμο μπροστά από το έλκηθρο μειώνεται η τριβή που ασκείται σε αυτό, πράγμα που καθιστά ευκολότερο να προχωρήσει. Τα ευρήματα αυτά της μελέτης, βοηθούν να απαντηθεί ένα από τα ισχυρότερα ιστορικά μυστήρια: πώς οι Αιγύπτιοι ήταν σε θέση να ολοκληρώσουν το φαινομενικά ακατόρθωτο έργο της κατασκευής των διάσημων πυραμίδων;
Μάλιστα για να κάνουν την ανακάλυψή τους οι ερευνητές, πήραν τις ενδείξεις τους από τους ίδιους τους αρχαίους Αιγυπτίους. Μια τοιχογραφία η οποία ανακαλύφθηκε στο αρχαίο τάφο του Djehutihotep, που χρονολογείται περίπου στο 1900 π.Χ., απεικονίζει 172 άνδρες να μεταφέρουν ένα τεράστιο άγαλμα τραβώντας με σκοινιά ένα έλκηθρο. «Στο σχέδιο, ένα άτομο στέκεται στο μπροστινό μέρος του έλκηθρου και ρίχνει νερό πάνω στην άμμο» είπε ο επικεφαλής της μελέτης Daniel Bonn, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.
Ο κ.Bonn και οι συνεργάτες του κατασκεύασαν ένα μικροσκοπικό έλκηθρα και πειραματίστηκαν σε αυτό με το τράβηγμα βαριών αντικειμένων πάνω στην άμμο. Όταν οι ερευνητές έσυραν το έλκηθρο πάνω σε στεγνή άμμο, παρατήρησαν να δημιουργούνται μάζες άμμου μπροστά από αυτό, με αποτέλεσμα να απαιτείται περισσότερη δύναμη για να το τραβήξουν.
Με την προσθήκη όμως νερού στην άμμο η οποία βρίσκεται μπροστά απο το έλκηθρο, μειώθηκε αυτή του η ακαμψία και μπορούσαν να το τραβήξουν πιο εύκολα. «Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σταγονίδια του νερού δημιουργούν γέφυρες μεταξύ των κόκκων της άμμου, που τους βοηθά να μείνουμε ενωμένα. Επίσης χρησιμοποιώντας υγρή άμμο μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα κάστρο με υγρή άμμο» δήλωσε ο κ. Bonn.
Όμως οι επιστήμονες εντόπισαν μια λεπτή ισορροπία. Η ποσότητα του νερού που είναι αναγκαία, εξαρτάται από τον τύπο της άμμου, όπως ανέφεραν, τυπικά η βέλτιστη ποσότητα πέφτει μεταξύ 2 τοις εκατό με 5 τοις εκατό του συνολικού όγκου της άμμου. «Αν η άμμος είναι κάπως στεγνή ή πολύ βρεγμένη, η όλη μέθοδος δεν θα λειτουργήσει. Αποδεικνύεται ότι η διαβροχή άμμος της αιγυπτιακής ερήμου μπορεί να μειώσει κατα πολλή την τριβή, το οποίο συνεπάγεται ότι χρειάζεται μόνο το ήμισυ των ανθρώπων για να τραβήξει ένα έλκηθρο σε υγρή άμμο, σε σύγκριση με στεγνή άμμο», δήλωσε ο κ. Bonn.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στις 29 Απριλίου στο περιοδικό Physical Review Letters, «μπορεί να εξηγήσει πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν τις πυραμίδες, αλλά η έρευνα έχει επίσης εφαρμογές στην σύγχρονη εποχή», λένε οι επιστήμονες. Τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν τη συμπεριφορά και άλλων κοκκώδη υλικών, όπως η άσφαλτος, το σκυρόδεμα ή τον άνθρακα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικούς τρόπους για τη μεταφορά και την αποθήκευση αυτών των υλικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου