Ancona: Μία ομάδα, πολλές ενσαρκώσεις

Δημήτρης Βαρσάνης


Είναι η 10η Απριλίου του 2004 και η 29η αγωνιστική της Serie A. Στο Stadio Del Conero η Ancona πρόκειται να φιλοξενήσει τη Bologna. Δεδομένου ότι πλησιάζει η ώρα έναρξης του αγώνα οι πιστοί οπαδοί φτάνουν στο γήπεδο. Η προσέλευση εκείνης της βραδιάς είναι λίγο πάνω από 10.000, ένα χαμηλό νούμερο για εκείνη την εποχή. Ωστόσο δεδομένου της χρονιάς που διανύει η Ancona αυτό δεν προκαλεί έκπληξη.

Χρειάζονται μόνο 12 λεπτά για ένα παλιό οικείο συναίσθημα που θα κρατηθεί στα χέρια των οπαδών της Ancona μιας και η Bologna παίρνει το προβάδισμα. Μια εύστοχη εκτέλεση πέναλτι από τον Hidetoshi Nakata κάνει τη ζημιά. Αυτή η αγωνιστική όμως θα έρθει σε αντίθεση με τις 28 που προηγήθηκαν, επειδή αντί να υποχωρήσουν, οι “Δωρικοί” το πάλεψαν και στο τελευταίο σφύριγμα του Massimiliano Saccani's πήραν τη νίκη με 3-2.

Ήταν η πρώτη νίκη της σεζόν ύστερα από 29 αγωνιστικές. Φυσικά θα είχε λίγη σημασία στο τέλος μιας και ο σύλλογος τελικά θα γυρνούσε στα βάθη της Serie Β, αλλά αυτό το αποτρόπαιο μηδενικό στη στήλη με τις νίκες είχε τελικά αντικατασταθεί.

Είναι 15:30 η ώρα στις 23 Σεπτεμβρίου του 2017 και στη πρεμιέρα της καινούργιας σεζόν στο πρωτάθλημα του δεύτερου ομίλου της Marche Prima Categoria Girone B, στην έβδομη και τρίτη από το τέλος κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Λιγότερο από δύο χιλιόμετρα ανατολικά από την Αδριατική Θάλασσα μπαίνει μια ελαφριά αύρα καθώς οι οπαδοί φτάνουν σε μεγάλο αριθμό στο γήπεδο. Ωστόσο δεν πηγαίνουν για να δουν την τοπική Falconara 1973, αλλά έναν σύλλογο που μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες δεν υπήρχε καθόλου: την Unione Sportiva Anconitana.

Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα οι οπαδοί τραγουδούσαν και φώναζαν από τη καρδιά τους επιθυμώντας από αυτή τη καινούργια ομάδα ένα νικηφόρο ξεκίνημα. Αυτό ήρθε στο 18’ του δευτέρου ημιχρόνου όταν μια εκτέλεση φάουλ από τα δεξιά κατέληξε στα δίχτυα από τη κεφαλιά του Tommaso Colombaretti. Δεν ήταν το πιο γλαφυρό ξεκίνημα παρόλα αυτά πάρθηκαν οι τρεις βαθμοί. Η νεώτερη και πιο λαμπρή εκδοχή του ποδοσφαίρου στην Ανκόνα τέθηκε σε λειτουργία με τους Biancorossi να γυρίζουν από τους νεκρούς.

Όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ιταλίας, η εισαγωγή του ποδοσφαίρου στην Ανκόνα επηρεάστηκε έντονα από τους Άγγλους, ιδιαίτερα από τους ναυτικούς που έφθασαν στο λιμάνι της πόλης με τα εμπορικά τους πλοία. Παρακολούθησαν και αντέγραψαν την ιδέα εκείνων των ναυτικών για ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο και τον Μάρτιο του 1905 σε μια αποθήκη κοντά στις αποβάθρες, γεννήθηκε η Ancona.

Το κλαμπ θα υιοθετήσει το ερυθρόλευκο χρώμα πολύ σύντομα χάρη σε έναν ντόπιο με το όνομα Pietro Recchi. Μια μέρα ενώ εργαζόταν στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, ο Recchi κατάφερε να βρει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να μπορέσει να παρακολουθήσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Εντυπωσιασμένος από αυτό που είδε, ο Recchi αγόρασε αμέσως μια σειρά από κόκκινες φανέλες και με συνοδευτικά τα λευκά σορτς, τα οποία πήγε στη περιοχή του για τη νεοσύστατη ομάδα. Ωστόσο για να χρησιμοποιηθούν οι καινούργιες φανέλες χρειάστηκε να βρεθεί ένας αντίπαλος. Έτσι ο Recchi ανέλαβε να επιβιβαστεί στα εισερχόμενα πλοία και να προτείνει αγώνες εναντίον των Βρετανών ναυτικών, πολλοί από τους οποίους εμφανίστηκαν δεόντως υποχρεωμένοι.

Ενώ ο σύλλογος λέγεται ότι ιδρύθηκε το 1905, τα πρώτα αρχεία ενός επίσημου αγώνα δεν χρονολογούνται μέχρι το 1911 όταν η Anconitana αντιμετώπισε μια Αγγλική ομάδα γνωστή ως Britagna. Εκείνος ο αγώνας θα τελείωνε ισόπαλος.

Από τότε μέχρι το 1992 ο σύλλογος θα περάσει το χρόνο του μεταξύ της Serie C και της Serie B, χωρίς ποτέ να στοχεύσει την ανώτερη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Η τέταρτη θέση της σεζόν 1939/40 στη Serie B είναι η υψηλότερη θέση που θα λάμβανε έως τότε. Η ιστορία θα γραφτεί με τη παρθενική του παρουσία στη Serie A για τη σεζόν 1992/93. Ωστόσο έμελλε να είναι πολύ σύντομη η παραμονή του τερματίζοντας προτελευταίος και έντεκα βαθμούς μακριά από τη σωτηρία.

Τα επόμενα χρόνια θα παρατηρηθεί μια πτώση στις τύχες του συλλόγου μιας και έπεσε στη τρίτη κατηγορία. Έπειτα θα ακολουθούσε μια αναγέννηση του κλαμπ και το 2003 επανήλθε στη Serie A για μόλις δεύτερη στην ιστορία του. Όμως όπως ένα παιδί που είχε πιει πάρα πολύ έξω ένα βράδυ, τα πράγματα επρόκειτο να γίνουν βρώμικα.

Η σεζόν 2003/04 στη Serie A θα αποδειχθεί μια από τις χειρότερες στατιστικά για την Ancona. Κατέχοντας τη χειρότερη άμυνα (70 τέρματα) και τη χειρότερη επίθεση (21 τέρματα), οι Biancorossi θα ολοκλήρωναν τη χρονιά με μόνο δύο νίκες και 13 πόντους. Επιπλέον ο σύλλογος χρησιμοποίησε έναν εντυπωσιακό αριθμό 46 ποδοσφαιριστών κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Ένας από αυτούς ήταν ο Mario Jardel του οποίου η σύντομη παραμονή στην Αδριατική Ακτή παρήγαγε μία από τις πιο ενοχλητικές στιγμές της σεζόν. Υπογράφοντας συμβόλαιο με την ομάδα τον Ιανουάριο, ο βραζιλιάνος επιθετικός παρουσιάστηκε στους οπαδούς κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου του αγώνα Ancona -  Perugia. Στον αγωνιστικό χώρο εμφανίστηκε ο Jardel για να χαιρετήσει τους καινούργιους του οπαδούς. Όμως αντί να περπατήσει για να χαιρετήσει τους γηπεδούχους, ο Jardel ξεκίνησε από τους φιλοξενούμενους οπαδούς της Perugia, οι οποίοι όπως και οι οπαδοί της Ancona φορούν ερυθρόλευκα. Άμεσα τον σταμάτησε ο team manager της ομάδας Gianluca Petrachi όμως η ζημιά είχε ήδη γίνει. Για πάντα στα μάτια των περισσοτέρων οπαδών της Ancona ο Jardel θα είναι ο άνθρωπος που περπάτησε για να χειροκροτήσει τους λάθος οπαδούς.

Σύντομα θα εξαφανιζόταν όπως και ο ίδιος ο σύλλογος. Με τα εξωαγωνιστικά προβλήματα να κυριαρχούν ο υποβιβασμός στην δεύτερη κατηγορία αποδείχθηκε υπερβολικός  για να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά ζητήματα. Μέσα σε λίγες εβδομάδες από το τέλος της σεζόν στη Serie A ο σύλλογος βάρεσε διάλυση. Λίγο αργότερα στις 7 Αυγούστου του 2004, ο άνδρας που δεν κατάφερε να κρατήσει το κλαμπ ζωντανό, ο Πρόεδρος Ermanno Pieroni συνελήφθη από την Guardia di Finanza. Κατηγορούμενος για απάτη, φέρεται ότι έλαβε παράνομα ποσά ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ για την κάλυψη της συνεχώς αυξανόμενης μαύρης τρύπας στους λογαριασμούς του συλλόγου.

Όλα αυτά συνέβαιναν από τη μια πλευρά όμως ιδρύθηκε μια νέα Ancona και τοποθετήθηκε στην Serie C2, τη χαμηλότερη κατηγορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή. Υποστηριζόμενοι από τη ντόπια οικογένεια Schiavoni ο καινούργιος σύλλογος πήρε το όνομα Associazione Calcio Ancona. Μετά την επίτευξη της 11ης θέση στον πρώτο του χρόνο ο σύλλογος μεγάλωνε γρήγορα και το 2008 επέστρεψε και πάλι στη Serie B.

Θα ακολουθήσουν δύο χρόνια με την επίτευξη της σωτηρίας πριν εμφανιστεί ξανά το παλιό γνωστό πρόσωπο του θεριστή του ποδοσφαίρου. Έχοντας πολλά χρέη και αδυνατώντας να τα πληρώσει, ο σύλλογος αποβλήθηκε από το πρωτάθλημα και εξαφανίστηκε για άλλη μια φορά σαν ένα πλοίο σε μια μεγάλη παλίρροια.

Τα πράγματα έμοιαζαν πολύ ζοφερά για το ποδοσφαιρικό μέλλον στην Ανκόνα. Οι προσπάθειες για την ανοικοδόμηση του συλλόγου στη Serie C2 και στη Serie D δεν έπιασαν σάρκα και οστά και έμοιαζε πως το ποδόσφαιρο θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη πόλη για ένα χρόνο. Ωστόσο τελικά βρέθηκε μια λύση που επέτρεψε την Ancona να ζήσει για άλλη μια φορά. Στις 10 Αυγούστου του 2010 ένας τοπικός σύλλογος με το όνομα San Lazzaro Piano άλλαξε το όνομά του σε SSD. Unione Sportiva Ancona 1905 και μετακόμισε στην ίδια την πόλη. Τέσσερις ημέρες νωρίτερα 700 άτομα παρακολούθησαν μια συνάντηση στο παλιό Stadio Dorico για να επικυρωθεί η μετονομασία του συλλόγου και η δημιουργία της νέας Ancona. Μια Ancona των οπαδών όπως είχε προγραμματιστεί να είναι.

Η τελευταία ενσάρκωση της Ancona θα κερδίσει αμέσως την άνοδο από το ερασιτεχνικό επίπεδο της Eccellenza στη Serie D. Όμως ο αναμενόμενος προβιβασμός την επόμενη σεζόν απέτυχε να υλοποιηθεί για τα επόμενα δύο χρόνια. Οι φόβοι άρχισαν να μεγαλώνουν ότι το κλαμπ άρχισε να παγιώνεται σε ένα πρωτάθλημα ανυπόφορο για το ανάστημα του. Εν τέλει δεν χρειάστηκε να ανησυχήσουν υπερβολικά καθώς την επόμενη χρονιά τερμάτισε στη κορυφή με εννέα βαθμούς διαφορά από το δεύτερο, επιστρέφοντας με επιτυχία στις επαγγελματικές κατηγορίες.

Δύο καλές θέσεις στις επόμενες δύο χρονιές πρότειναν μια ελπίδα για το μέλλον. Όμως και πάλι, θα ήταν απλώς άλλη μια ψευδής αυγή. Τα εξωαγωνιστικά προβλήματα εμφανίστηκαν και πάλι την επόμενη σεζόν, γεγονός που με τη σειρά του προκάλεσε κυμάτωση γεγονότων στον αγωνιστικό χώρο. Από το Δεκέμβριο ο σύλλογος αντιμετώπισε κυρώσεις από το πρωτάθλημα λόγω μη καταβολής μισθών στο προσωπικό και στους παίκτες για τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Καθώς οι μήνες περνούσαν η σοβαρότητα της κατάστασης έγινε ολοφάνερη καθώς δηλώνονταν χρέη άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Μια δήλωση στις 31 Μαρτίου ανακοίνωσε ότι η Ancona στην παρούσα της κατάσταση δεν θα είναι σε θέση να εγγραφεί για το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς.

Ακόμη και αν κατάφερνε να σωθεί ο σύλλογος κάτι που ήταν σχεδόν αδύνατο, δεν είχε σημασία, μιας και στον αγωνιστικό χώρο η ομάδα όδευε σε ελεύθερη πτώση και τερμάτισε τελευταία. Το περασμένο καλοκαίρι συνέβη το αναπόφευκτο και η Ancona για τρίτη φορά σε 13 χρόνια έπαψε να λειτουργεί.

Τα πράγματα τώρα ήταν σε ένα ολοκληρωτικό χάος, οι προσπάθειες για επανεκκίνηση αποδείχθηκαν άκαρπες, μιας και κάθε προτεινόμενη νέα οντότητα έχασε τις προθεσμίες για την εγγραφή του συλλόγου είτε στη Serie D είτε στις κατηγορίες της Eccellenza. Εμφανιζόταν όλο και πιο αληθινό ότι το ποδόσφαιρο στην Ανκόνα ήταν νεκρό.

Όμως στο Calcio έχεις το τρόπο να επιβιώνεις και στα μέσα Αυγούστου, μια τελευταία ζαριά ήταν έτοιμη να πέσει. Ο Stefano Marconi, ο πρόεδρος ενός νεοσυσταθέντος συλλόγου που ονομάζεται US Anconitana Asd πρότεινε την ιδέα να ξεκινήσουν από τη χαμηλότερη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου: τη Terza Categoria. Η πρότασή του αγκαλιάστηκε δεόντως από τους Ultras της Curva Nord. Ο Marconi ενέγραψε τη καινούργια ομάδα στο πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο στην Ανκόνα για πολλοστή φορά σώθηκε.

Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα για πρώτη φορά οι ποδοσφαιριστές της έφτασαν για πρώτη φορά και κάποια καλά νέα. Στις 31 Αυγούστου το διοικητικό συμβούλιο της περιφερειακής επιτροπής ποδοσφαίρου της Marche αναγνώρισε την Anconitana στην Prima Categoria. Ήταν μια ισχυρή νίκη για το σύλλογο μιας και τώρα θα ξεκινούσε ξανά από δύο κατηγορίες πιο πάνω.

Καθώς το ποδοσφαιρικό ημερολόγιο οδεύει στα τελικά στάδια της σεζόν 2017/18, η Anconitana κάθεται στη κορυφή του δεύτερου ομίλου της Prima Categoria Marche  και επανέρχεται σιγά σιγά εκεί που ήταν κάποτε. Δεκατρία χρόνια μετά από τη θέα και τους ήχους της Serie A, η Ancona βρίσκεται σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο το βράδυ ενάντια στη Bologna στις 10 Απριλίου του 2004.

Όμως δεδομένου ότι έχουν περάσει τα παλιά χρόνια είναι θαύμα που αγωνίζονται οπουδήποτε.