Antonio Conte: Πώς το αγόρι από το Λέτσε έφτασε έως τη κορυφή της Αγγλίας

Δημήτρης Βαρσάνης


Μερικοί ποδοσφαιριστές έχουν το προνόμιο να εργάζονται κάτω από προικισμένους τεχνικούς και καθαρόαιμους νικητές κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους όμως μόνο λίγοι μπορούν να γίνουν μαθητές τους.  

Ο Antonio Conte τόσο είχε μεγάλη επιρροή όσο και επηρεάστηκε κατά τη διάρκεια της διακοσμημένης καριέρας του στη Juventus. Ο επίμονος box-to-box μέσος που είναι εξοπλισμένος με τη διαπεραστικά κινηματογραφική μπλε μάτια του και αποφάσισε να αφιερώσει την καριέρα του στην εκμάθηση του αθλήματος που κάθε επίδοξος προπονητής ήταν απελπισμένος να αρχίσει. 

Ο Conte ήταν τυχερός να μάθει από ένα "κουαρτέτο" αγαπητών Ιταλικών μυαλών: τους Giovanni Trapattoni, Marcello Lippi, Arrigo Sacchi και Carlo Ancelotti. Ωστόσο ενώ ο Conte θαύμαζε τους δασκάλους του, ο θαυμασμός ήταν αναμφίβολα αμοιβαίος. Στον Conte οι προπονητές του παρατηρούσαν ένα γεννημένο ηγέτη, μια δυνατή φωνή αποδυτηρίων που βάζει πάντα πρώτα την ομάδα και αυτό ήταν κάτι που πάντα στεκόταν προς όφελός τους. Με αυτό να λειτουργεί αμφίδρομα, οι προπονητές κληρονόμησαν από τον Conte ένα εξαιρετικό μέσο ο οποίος ήταν στο επίκεντρο της Juventus για πάνω από μια δεκαετία, ενώ ο ίδιος ο Conte έλαβε το απόλυτο εγχειρίδιο προπονητή. 

Αυτό είναι το πώς επρόκειτο να εμφανιστεί η φιλοσοφία του Conte. Ο προπονητής της Chelsea ο οποίος έχει μετατρέψει τους "μπλε" σε μια τρομακτικά αποτελεσματική μηχανή που κερδίζει και πάλι, πάντα πίστευε ότι είσαι είτε με είτε εναντίον της ομάδας. Γι 'αυτόν δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός. Ως παίκτης και προπονητής είναι μια ιδεολογία που τον έχει εξυπηρετήσει καλά. 
Ορισμένοι παρατηρητές μπορούν να αισθάνονται υποχρεωμένοι να επισημαίνουν τον Conte μια ιδιοφυΐα υπό το φως της αξιοσημείωτης μεταμόρφωσης που επέβλεψε στο Stamford Bridge. Ωστόσο είναι ίσως πιο ισορροπημένος που υποδηλώνει ότι το έργο του ως διάδοχος του Jose Mourinho είναι το αποκορύφωμα ετών μελέτης πώς το ποδόσφαιρο - κατά τη γνώμη του - θα πρέπει να αναπαραχθεί και να κολλήσει σε ένα τέτοιο μοντέλο.

Τα εφηβικά χρόνια του Conte

Ο Conte υπέγραψε στη Juventus το 1991 σε μια εποχή που η μεγάλη αντίπαλος της Milan ανέβηκε στην κορυφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Ήταν ένα πλούσιο και συναρπαστικό κεφάλαιο στην ιστορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Η Milan είχε θριαμβεύσει με τα δύο συνεχόμενα Ευρωπαϊκά Κύπελλα κάτω από τον επαναστατικό προπονητή Arrigo Sacchi, ο οποίος εισήγαγε μια νέα εποχή στην Ιταλία εξορίζοντας τις ξεπερασμένες αρχές του "κατενάτσιο" ενώ η χώρα είχε μεγάλες ελπίδες για τους Azzurri μετά τη τρίτη θέση που κατέλαβαν στο Μουντιάλ του 1990.
 
Ο Conte εντάχθηκε στη Juventus σε μια περίοδο που η ομάδα από το Τορίνο προσπαθούσε να γιγαντωθεί. Το κυρίαρχο σύνολο της Juve στη πρώτης βασιλεία του Trapattoni είχε γίνει μια όλο και πιο μακρινή ανάμνηση. Ο σύλλογος σήκωσε το τελευταίο Scudetto το 1986 παρακολουθώντας τα επόμενα χρόνια τις Milan, Inter και Napoli να γεύονται την επιτυχία του πρωταθλήματος.

Ωστόσο ακόμη και από τα πρώτα στάδια της συνεργασίας τους ο Trapattoni έβλεπε τον εαυτό του στο πρόσωπο του Conte. Τη περίοδο 1991- 94 το δίδυμο απέτυχε να παραδώσει εγχώριους τίτλους στη Juventus, αλλά ήταν μια περίοδος που αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του Conte. Φθάνοντας από το συγκριτικά ταπεινό περιβάλλον της Lecce, ο 21χρονος μέσος αισθάνθηκε έντρομος για το γεγονός ότι έκανε προπόνηση μαζί με ποδοσφαιριστές που τα είχε είδωλα όπως ο Stefano Tacconi, ο Toto Schillaci και ο Roberto Baggio.

Κατά τη πάροδο των ετών ο Conte ήταν συγκλονισμένος από την πρόκληση του να αποδείξει ότι είναι ένας άξιος Εθνικός ήρωας στους συμπαίκτες του:"Υπήρχε ο μεγάλος Trapattoni. Υπήρχε ο Roberto Baggio. Ήμουν πολύ συναισθηματικός. Ήμουν ένας παίκτης-οπαδός, "θα παραδεχτεί αργότερα. Ήταν μια θεμελιώδης συνιστώσα του συστήματος της Lecce στο πλαίσιο του Eugene Faschetti και αργότερα του Carlo Mazzone, αυξάνοντας έτσι τις προσδοκίες του στο Stadio Delle Alpi, ένα από τα πιο αντιπαθητικά στάδια του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μέχρι την κατεδάφισή του το 2006. Ήταν ένας μαθητής της Curva από την αρχή όμως ο Conte κατά βάθος ήξερε για τι ήταν προορισμένος να κάνει ακόμη και αν αυτό φαινόταν καταδικασμένο να αποτύχει.

Στο Λέτσε ο Conte έλαβε κρίσιμα μαθήματα για τη ζωή και το ποδόσφαιρο από τους Lillino Caus και Carlo Mugo, ένα αξιόπιστο δίδυμο προπονητών που δίδαξε στους Giovanissimi (ομάδες κάτω των 15 ετών), πώς να γίνουν όχι μόνο  επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αλλά και αξιοσέβαστοι άνδρες. Ο Conte είχε μεγαλώσει σε ένα αυστηρό σπίτι επίσης με τους γονείς του Cosimino και Ade να διασφαλίζουν στον Antonio και στους δύο αδελφούς του (Gianluca και Daniele) να διατηρήσουν την εστίασή τους πρώτα στο σχολείο και έπειτα στο ποδόσφαιρο. Ο πατέρας του Conte Cosimino ήταν ένας καθηγητής και μια επιδραστική φιγούρα στο Λέτσε και ήταν ο άνθρωπος που πέρασε τα πρώτα μαργαριτάρια της σοφίας για το ποδόσφαιρο και τη ζωή στο γιο του.

Ο Antonio ήταν πάντα ένας καλός ακροατής και διακρίθηκε στο σχολείο. Συνήθως έπαιζε μπάλα στο δρόμο έξω από το σπίτι του και οι ιερείς του επέτρεπαν να τη κλωτσάει στο προαύλιο της εκκλησίας επειδή έκανε πολύ συχνά τις εργασίες του. Δουλευταράς και επικεντρωμένος: δύο θεμελιώδεις πτυχές της ζωής του Conte που τις ενστάλαξε βαθιά από τη παιδική του ηλικία. Στο σπίτι, στο σχολείο και στη Lecce ο Conte είχε όλα τα πρότυπα γύρω του. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μελετήσουν και να μάθουν από αυτόν και σε ένα βαθμό να τον μιμηθούν καθώς κυνηγούσε το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής

Έτσι όταν ο Conte έφτασε στη Juventus τρομοκρατήθηκε από τις προσωπικότητες που τον υποδέχτηκαν στα αποδυτήρια. Η πλειοψηφία των νεαρών ποδοσφαιριστών ανεξάρτητα σε ποιο επίπεδο αγωνίζονταν συχνά χρειάζονταν μια χείρα βοηθείας. Στη περίπτωση του Conte ήταν του Trapattoni. Ο Conte είχε έρθει από το Λέτσε και το Νότιο κομμάτι της Ιταλίας στον ξένο περιβάλλοντα χώρο του Τορίνο και το βορρά. Ένα κρύο και έντονο περιβάλλον για τον Conte ο οποίος άφηνε συχνά το μυαλό του να περιπλανιέται στις ηλιόλουστες παραλίες του Λέτσε. Η προσαρμογή στην Juventus αποδείχθηκε δύσκολη και επιδεινώθηκε από το άθλιο ξεκίνημα του Conte αφότου φόρεσε για πρώτη φορά τη μαύρη και ριγέ φανέλα.

Ο Trapattoni παρατηρούσε τον Conte στις προπονήσεις. Ήταν κλονισμενος από φόβο όμως έδειξε και κάποιες αναλαμπές δυναμικό. Ήταν ένας σκληρός άνδρας όμως κάτι δεν τον άφηνε να το δείξει. Ο "Trap" επιβράβευσε τον Conte με τη πρώτη του εμφάνιση στην ενδεκάδα σε ένα φιλικό εναντίον της Bayern Munich. Ήταν μια σφιχτή αναμέτρηση που τελικά αποφασίστηκε όταν ο Conte δεν υπολόγισε σωστά τη πάσα του Tacconi, επιτρέποντας στην ομάδα του Μονάχου να πάρει τη νίκη κάτω από τις πιο σκληρές περιστάσεις για τον Conte.

Δεν μπορείς να κρυφτείς στη Juventus. Οι δημοσιογράφοι ξεχνάνε τις ηλικίες όταν χάνουν και δεόντως έσκισαν τον Conte επιδεινώνοντας τα τρωτά του σημεία. Ο νεαρός μέσος ήδη ταλαιπωρούνταν να ταυτιστεί πολιτισμικά με τη Juventus και η αίσθηση της ανεπάρκειας βάθυνε μετά από εκείνο το λάθος. Ο Trapattoni παρατήρησε έναν βλοσυρό Conte την επόμενη μέρα. Ο παίκτης του είχε "τραυματιστεί" από τις αποδοκιμασίες των οπαδών.
 
"Μπήκα την επόμενη μέρα και ένιωσα σαν να είχα ξυλοκοπηθεί" τόνισε ο Conte στο Football Italia. "Ξαφνικά εμφανίστηκε ο Trapattoni από το πουθενά και ήταν σαν να μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου. Με φώναξε και με είπε: «Δεν σκέφτεσαι ακόμα το χθεσινό λάθος έτσι; έλα τώρα! Σκέψου το μέλλον, θα είσαι εδώ για πολλά χρόνια, όλα είναι μια χαρά ». Αν δεν ήταν ο Trapattoni δεν ξέρω αν θα ήθελα να μείνω στη Juventus".

Αυτό το σύντομο αλλά και σημαντικό περιστατικό στα πρώτα χρόνια του Conte ήταν καθοριστικό. Ο Trapattoni έκανε τον Conte να συνειδητοποιήσει ότι το παρελθόν δεν θα μπορούσε να ξαναγραφεί. Αυτός ενεργοποίησε στον Conte την ικανότητα να σκεφτεί το μέλλον και να εστιάσει την προσοχή του σε αυτό που έμελλε να έρθει και όχι σε αυτό που μόλις συνέβη. Εν τέλει οι Trapattoni και Conte μαζί δεν κατάφεραν να επαναφέρουν τη Juventus στη κορυφή της Serie A, αλλά αρκετές βασικές αρχές που ο Conte εξακολουθεί να κουβαλά μαζί του γεννήθηκαν εκείνη την περίοδο.

Η "χρυσή" του περίοδος υπό τη καθοδήγηση του Lippi

Ο ερχομός του Marcello Lippi έφερε μαζί του τεράστια επιτυχία. Ο Lippi άλλαξε το σχηματισμό της Juventus σε 4-3-3 βάζοντας τον Conte στην αριστερή πλευρά των τριών της μεσαίας γραμμής με τους Angelo Di Livio και Paulo Sousa να συμπληρώνουν τις άλλες δύο θέσεις. Υπήρχαν και δύσκολες στιγμές όπως η ήττα με 2-0 από τη Foggia, αλλά η Juventus του Lippi θέσπισε μια νοοτροπία νικητή που απουσίαζε κατά τη δεύτερη θητεία του Trapattoni.

Κάτω από τον Lippi (ο ιθύνων νους της επιτυχίας των Azzurri στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006) ο Conte πραγματικά ενηλικιώθηκε. Ο Conte είχε πάρει ότι έμαθε από τον Trapattoni ενώ απορροφούσε τα νέα διδάγματα από τον Lippi βελτιώνοντας τόσο τη σωματική και όσο και τη ψυχική πλευρά του παιχνιδιού του. Ο Lippi ήταν ένας εξαιρετικός επικοινωνιολόγος, ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να ελέγξει μια προπόνηση επιδέξια με την προβολή της φωνής του. Ακόμη προσπάθησε να διατηρήσει στενές σχέσεις με τους παίκτες του κάτι το οποίο αποξένωσε τον Roberto Baggio όμως προσέλκυσε τον Conte.

Ο μέσος ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στο νέο στυλ προπόνησης του Lippi θαυμάζοντας όχι μόνο τις σαφείς ιδέες του για το ποδόσφαιρο αλλά και την επιδεξιότητα που τις μετέφερε. Ο Conte αναγνώρισε ότι οι προπονητές έχουν συχνά συναρπαστικές ιδέες όμως η αποτελεσματική επικοινωνία είναι συνήθως ένα εμπόδιο. Ο Lippi δεν το αντιμετώπιζε αυτό το πρόβλημα και επωφελήθηκε μαζικά από τον Conte.

Ωστόσο ο Conte κάτω από τον Lippi ανακάλυψε επίσης πώς είναι να χάνεις. Ο Lippi κατεύθυνε τη  Juventus σε τρία πρωταθλήματα το 1995, το 1997 και το 1998 όμως ο σύλλογος υπέστη επίσης μια μεγάλη στενοχώρια κατά τη διάρκεια της περιόδου του στον πάγκο. Έφτασαν σε τρεις διαδοχικούς τελικούς του Champions League από το 1996 έως το 1998 όμως κατάφεραν να σηκώσουν το τρόπαιο μόνο μία φορά. Αφού επικράτησε του Ajax το 1996 με τα γκολ του Alessandro Del Piero και του Fabrizio Ravanelli, η Juventus σοκαρίστηκε από τη Borussia Dortmund του Ottmar Hitzfeld την επόμενη χρονιά.

Ο τελικός του 1996 ήταν γλυκόπικρος για τον Conte. Έγινε πρωταθλητής Ευρώπης όμως αναγκάστηκε να δει τους συμπαίκτες του να ολοκληρώνουν τη δουλειά από τον πάγκο. Ο Conte αντικαταστάθηκε μετά από 44 λεπτά από τον Vladimir Jugovic ο οποίος χτύπησε το καθοριστικό πέναλτι στη "ρώσικη ρουλέτα". Ο Conte ήταν ακόμα περιχαρής, ειδικά για τον Jugovic μιας και η συμβολή του Σέρβου βοήθηκε τελικά την ομάδα ευθυγραμμίζοντας έτσι με τη φιλοσοφία του Conte.

Ένα χρόνο αργότερα ο Conte εξακολουθούσε να είναι αποφασισμένος να έχει και ο ίδιος μια επίδραση σε έναν τελικό. Ο Conte από το προβληματικό του ξεκίνημα έγινε αρχηγός σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ιταλία. Υποχωρώντας στο καβούκι του στη θέα του Baggio όταν υπέγραψε από τη Lecce, ο Conte κέρδισε το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των συνομηλίκων του να καθοδηγήσει σε ένα στάδιο μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Zinedine Zidane, ο Edgar Davids και ο Didier Deschamps.
 
Ωστόσο η σεζόν 1996-97 πληγώθηκε σοβαρά από τραυματισμό και αυτό σήμαινε ότι έλειπε ένα μεγάλο κομμάτι της Juventus στον τελικό. Έτσι ο Conte και πάλι αναγκάστηκε να παρακολουθήσει τον αγώνα αυτή τη φορά από τις κερκίδες, ενώ η ομάδα της Dortmund περιείχε πρώην παίκτες της Juve καθώς ο Sousa, ο Julio Cesar, ο Jürgen Kohler και ο Andreas Möller outsmarted υπερεκέρασαν τους άνδρες του Lippi με 3-1. Η μοίρα τους σφραγίστηκε από μια θαυμάσια αυτοσχέδια λόμπα από τον Lars Ricken με το πρώτο άγγιγμα του αφότου μπήκε ως αλλαγή. Ο Conte παρέμεινε στον πάγκο μέχρι το 77' στον τελικό του 1998 κατά της Real Madrid και δεν μπορούσε να κάνει πολλά ωστέ να σταματήσει τους Μαδριλένους να φτάσουν στον έβδομο ουρανό.

Οι παραλίγο επιτυχίες του στην Ευρώπη ήταν πολύτιμα μαθήματα για τον Conte, καθώς στο ποδόσφαιρο - ένα άθλημα που αγάπησε όλη του τη ζωή - φάνηκε να αντιμετωπίζει το ένα σκληρό χτύπημα μετά το άλλο σκληρό χτύπημα. Όμως ενισχυμένος από τις αρχές διδασκαλίες του Trapattoni, ο Conte ήταν ένας επιζών όπως και ένας ηγέτης και συνέχισε να ενεργεί ως η μεγαλύτερη επιρροή στη προσωπικότητα της Juve. Ωστόσο η πιο συγκινητική εμπειρία του Conte ως παίκτης δεν είχε έρθει ακόμα με το προσωπικό να αλλάζει σε μεγάλο βαθμό. Ο Carlo Ancelotti αντικατέστησε τον Lippi το 1999 και την πρώτη του σεζόν πρόσφερε πολλές υποσχέσεις όμως παρέδωσε ελάχιστα. Στα 29 του ο Conte ήταν λίγο πολύ στο αποκορύφωμά του σωματικά και είχε συγκεντρώσει έναν πλούτο εμπειρίας στα οκτώ του χρόνια στο σύλλογο.

Στον Conte ο Ancelotti έβλεπε το δικό του υπολοχαγό στο γήπεδο. Η Juventus αναγκάστηκε να αγωνιστεί στο Κύπελλο Ιντερτότο κατά την έναρξη της σεζόν, το οποίο θεωρήθηκε ατιμωτικό για ένα σύλλογο του ανάστηματος της και της ιστορία της. Βέβαια το κατέκτησε με τον Conte να σκοράρει στον τελικό. Ο Ancelotti διέθετε προικισμένους μέσους όπως ο Davids και ο Alessandro Tacchinardi στην ομάδα του όμως ο Conte ήταν πάντα η πρώτη του επιλογή στην ενδεκάδα. Ο Ancelotti χρειαζόταν έναν ηγέτη στη Juventus.

Ερχόμενος από την Parma, τμήματα των οπαδών της Juventus δεν πήραν με καλό μάτι το διορισμό του παρότι οδήγησε τους Crociati στο Champions League. Πολλοί δεν μπορούσαν να αγνοήσουν το γεγονός ότι ο Ancelotti ήταν ένας θρύλος της Milan και αμέσως η δημοτικότητά του σκλήρυνε τους οπαδούς της Juve. Ο Conte όμως έβλεπε πέρα ​​από αυτό και μαζί με τους Del Piero, Zidane και Davids κατεύθυναν τους Bianconeri σε ένα φαινομενικά απόρθητο προβάδισμα στην κορυφή της Serie A.

Στη συνέχεια συνέβη το αδιανόητο συνέβη. Η Juventus έχασε τα τέσσερα από τα οκτώ τελευταία παιχνίδια της για να χαρίσει τον τίτλο στη Lazio του Sven Goran Eriksson σε εκπληκτική μόδας. Με τον Conte στο κέντρο η διατήρηση του Scudetto από τη Juventus έπεσε καταστροφικά, η δουλειά μιας χρονιάς κατέρρευσε κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων μηνών της σεζόν. Η αντίδραση του Conte ήταν όπως θα τη περιμέναμε:"Το πρώτο Scudetto ήταν μια πολύ συναισθηματική στιγμή. Θυμάμαι επίσης το Scudetto που κερδίσαμε στο Ούντινε την τελευταία αγωνιστική, αφού το χάσαμε ένα χρόνο νωρίτερα με τον Carlo Ancelotti την τελευταία αγωνιστική στην Perugia. Αυτό ήταν καταστροφικό για μένα και για επτά ημέρες δεν κοιμήθηκα. Δεν έκλεινε το μάτι. Χάσαμε ένα Scudetto μέσα από τα χέρια μας".

Ο Conte έχασε στους τελικούς του Μουντιάλ του 1994 και του Euro του 2000 όμως το Scudetto που έδωσε με την ομάδα του στη Lazio διαμόρφωσε τον Conte ως προπονητή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γεγονός:"Όταν χάνεις μαθαίνεις" είπε ο Conte σε μια συνέντευξη στην Daily Mail. "Πρέπει να προσπαθείς να βλέπεις γιατί δεν κερδίζεις. Η νίκη είναι όμορφη. Ηρεμώ μόνο όταν κερδίζω. Για αυτό το λόγο θέλω να δουλεύω πολύ σκληρά και να βρίσκω λύσεις και να δίνω επιλογές στους παίκτες μου. Μόνο όταν κερδίζω είμαι χαλαρός".

Αυτά προσφέρουν ουσιώδεις πληροφορίες στη ψυχοσύνθεση του Conte. Η αντίδρασή του στην ήττα δεν είναι να ουρλιάζει και να φωνάζει, αλλά να καταλάβεί γιατί συνέβη και πώς μπορεί να αποφευχθεί στο μέλλον κάνοντας το πράξη στην προπόνηση λαμβάνοντας αυτά τα πράγματα από τους Trapattoni και Lippi.

Ο προπονητής Conte

Ο Conte αποσύρθηκε το 2004 όμως δεν είχε τελειώσει με το ποδόσφαιρο. Η ανάπτυξή του ως ένας δυνατός παίκτης κάτω από τους Trapattoni, Lippi και Ancelotti έκανε την επιδίωξη του στο ταξίδι του στη προπονητική αναπόφευκτη. Όπως και στη ποδοσφαιρική του καριέρα εμφανίστηκαν εμπόδια. Απολύθηκε ύστερα από εννέα παιχνίδια χωρίς νίκη στο πάγκο της Arezzo στη Sere Β. Ο διάδοχός του τα πήγε ακόμα χειρότερα, επιτρέποντας στον Conte να επιστρέψει και να βελτιώσει τα πράγματα μη καταφέρνοντας όμως να αποφύγει τον υποβιβασμό.

Τον Δεκέμβριο του 2007 πήρε μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει την αξία του σε ένα σύλλογο της Serie Β. Κατεύθυνε τη Bari στην άνοδο στην πρώτη του γεμάτη σεζόν στον πάγκο της πριν η θητεία του στην Atalanta τελειώσει καταστροφικά μετά από μόλις 14 αγώνες. Μια χρονιά στη Siena γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ της Atalanta και της Juventus όμως από τη στιγμή που ο Conte διορίστηκε ως προπονητής στη παλιά του ομάδα το καλοκαίρι του 2011 αισθάνθηκε επαρκώς προετοιμασμένος.

Όταν έφτασε ο Conte η Juventus είχε επιστρέψει από την άβυσσο. Ο σύλλογος εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από το σκάνδαλο Calciopoli και ενώ πήρε άμεσα την επάνοδο της στη Serie A το 2007 ήταν μακριά από την ακαταμάχητη δύναμη της δεκαετίας του '90. Οι Bianconeri τερμάτισαν δύο φορές στην έβδομη θέση πριν έρθει ο Conte και δεν υπήρχε πίστη σε αυτόν από το Διοικητικό Συμβούλιο και να επαναφέρει τον κοιμώμενο γίγαντα της Ιταλίας στα μεγαλεία. Ο Conte ξεπέρασε δεόντως τις προσδοκίες με τη Juventus να κατακτά το τίτλο της Serie A όντας αήττητη.

Ο Ιταλός δεν είχε κανένα ενδοιασμό να μεταφέρει τις σκέψεις του στην ομάδα που κληρονόμησε. Ο ίδιος τους είπε ξεκάθαρα ότι η έβδομη θέση ήταν απλά απαράδεκτη για έναν σύλλογο όπως η Juventus. Η προσέγγισή του για να πάρει το καλύτερο από κάθε ποδοσφαιριστή ήταν ιδιαίτερα αξιέπαινη.

Ο Conte μπορεί να είναι γνωστός ως μια ασυμβίβαστη φιγούρα που δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους τυχόν αρνητές του όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα από όπου και αν προέρχεται αρνητισμός. Ο Conte ήταν λάτρης του 4-2-4 όταν έγινε προπονητής και ενώ δούλευε πάνω σε αυτό σε έναν βαθμό ήξερε ότι δεν θα ταίριαζε στο κλαμπ του Τορίνου. Μεταπήδησε στο 4-3-3 πριν ανακατέψει για ακόμα μια φορά τη "τράπουλα" και κατευθυνθεί στο 3-5-2, ένας σχηματισμός που πήρε το καλύτερο από μια εντυπωσιακή μεσαία γραμμή που περιλάμβανε τους Andrea Pirlo, Arturo Vidal και Claudio Marchisio ενώ οι μπακ - χαφ υποστήριζαν τους επιθετικούς.

Οι βελτιώσεις όμως που έγιναν στην άμυνα ήταν πιο εντυπωσιακές. Μια χρονιά νωρίτερα η Juventus συχνά έμοιαζε με ένα ατημέλητο σύνολο ατόμων δεχόμενη 47 γκολ. Κάτω από το νέο σύστημα του Conte δέχτηκε μόνο 20. Με τους Leonardo Bonucci, Giorgio Chiellini και Andrea Barzagli να πραγματοποιούν όλοι τους αξιοσημείωτες χρονιές, η Juventus έγινε μια απίστευτα δύσκολη ομάδα για να παραβιάσεις την εστία της. Η απόκτηση του Pirlo με ελεύθερη μεταγραφή από την Milan ήταν μία από τις μεγάλες μεταβιβάσεις μαεστρίας στη σύγχρονη εποχή, καθώς ο εξαίρετος πλέιμεικερ τράβηξε τις χορδές του με χαρακτηριστικό καμάρι σε όλη τη σεζόν.

Οι μεθόδοι του Conte είχαν μια βαθιά επίδραση στο Pirlo ο οποίος μίλησε με μεγάλο θαυμασμό για το πρώην αφεντικό του στην αυτοβιογραφία του: "Όταν σε μιλάει ο Conte τα λόγια του σε χτυπάνε. Περνάνε μέσα από τις πόρτες του μυαλού σου, συχνά αρκετά βίαια και εγκαθίστανται βαθιά μέσα σου. Έχω δουλέψει με πολλούς προπονητές και αυτός είναι εκείνος που με εξέπληξε περισσότερο. "

Ενισχυμένος από τις εμπειρίες του ως παίκτης ο Conte έχει τροφοδοτηθεί από μια έμμονη μίσους στην ήττα. Η Juventus του δεν ήταν ποτέ δυνατό να δώσει έναν τίτλο όπως εκείνη του Ancelotti. Η Juventus διατήρησε εξαιρετικά υψηλά πρότυπα κατά τη διάρκεια των τριών ετών της βασιλείας του εκεί τερματίζοντας την σεζόν 2013-14 με  102 πόντους, 17 μπροστά από την πλησιέστερη ανταγωνίστρια της Roma.

Έπειτα διορίστηκε ως προπονητής της Εθνικής Ιταλίας όμως κατά κάποιο τρόπο πάντα θα ήταν δύσκολο γι 'αυτόν να επαναλάβει την επιτυχία του στη Juventus, απλά επειδή οι προπονητές των Εθνικών ομάδων δεν μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο με την ομάδα τους όπως οι προπονητές των συλλόγων. Κατά κάποιον τρόπο αυτό βασάνισε τον Conte. Είναι γνωστός ως ένας αμείλικτος προπονητής με μια αλάνθαστη προσοχή στη λεπτομέρεια. Αναπνέει για το ποδόσφαιρο σαν τον Sacchi και αναγκάστηκε να δουλεύει χωρίς τους παίκτες του μέχρι να επιστρέψουν από τους συλλόγους τους για τη Διεθνή τους υποχρέωση ή στο Euro 2016.

Ο Conte θέλει πάση θυσία να αποφεύγει την ήττα και προετοιμάζεται σχολαστικά σε κάθε αγώνα. Όλοι οι προπονητές το κάνουν όμως μερικοί προετοιμάζονται πριν τον αγώνα σε εντυπωσιακά μήκη. Ο ίδιος ο Conte υπερηφανεύεται για την άψογη οργάνωση της ομάδας του. Πέρα ​​από κάθε λεπτομέρεια ξοδεύει ώρες και βλέπει σε βίντεο τους επερχόμενους αντιπάλους του. Αντί να πραγματοποιεί βαρετές διαλέξεις σχετικά με την τακτική του στους παίκτες, ο Conte συμπυκνώνει τις πληροφορίες του για να διασφαλίσει τη σαφήνεια στην ομάδα του. Όταν μια ομάδα του Conte μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο, ο κάθε παίκτης ξέρει ακριβώς τι να κάνει όταν η ομάδα του έχει ή δεν έχει τη μπάλα.

Η δουλειά στην Ιταλία κρίθηκε επιτυχημένη κυρίως επειδή οι Ιταλοί πίστευαν ότι το ρόστερ των Azzurri ήταν το χειρότερο τα τελευταία 50 χρόνια. Κατάφερε να βγάλει μεγάλες επιδόσεις από τον Emmanuele Giaccherini (ένας παίκτης που θεωρήθηκε περιττός στην Ιταλία) ενώ ο Graziano Pelle και ο γεννημένος στη Βραζιλία Eder εντυπωσίασαν.

Κατέστη σαφές όταν η Chelsea ανακοίνωσε ότι ο Conte θα αναλάβει στο Stamford Bridge για την φετινή σεζόν, πήρε ένα πραγματικά αξιόλογο προπονητή κατά τη διάρκεια της νίκης της Ιταλίας επί του Βελγίου. Η αίσθηση του πνεύματος και η ενότητα των Azzurri ήταν εμφανή από την αρχή, καθώς αναστάτωσε το σύνολο του Marc Wilmots το οποίο πολλοί το έλεγαν ότι θα κατακτήσει το τουρνουά πριν από την έναρξη του.

Μια κυνικά τέλεια τακτική επέτρεψε στους Azzurri να διασύρουν τους αντιπάλους τους και να αφήνουν τους θεατές άφωνους μέσα στο Stade de Lyon. Αλχημεία: είναι μια λέξη που έχει εμφανιστεί περισσότερο από μία φορά. Η πίεση ψηλά, η εύρεση μιας ισορροπίας και η επιθετικότητα της είναι δευτερεύον πράγμα για την εξεύρεση αυτής της πολυπόθητης αλχημείας, μια αυξημένη κατανόηση μεταξύ των παικτών του Conte που αποτελεί ένα θεμέλιο στις επιτυχίες των ομάδων του. Όταν διαπιστώθηκε κατά του Βελγίου δεν υπήρχε καμία διακοπή.

Η Ιταλία μπορεί να αποκλείστηκε από τη Γερμανία στα προημιτελικά όμως υπήρχε μια ξεχωριστή αίσθηση προσμονής πάνω από την άφιξη του Conte στην Premier League με την Chelsea. Στο πρόσωπο του Conte ο Roman Abramovich έχει βρει έναν ξεχωριστό προπονητή. Οι πρώιμες ήττες από τη Liverpool και την Arsenal χρησίμευσαν μόνο για να κινητοποιήσουν τον Conte και τους παίκτες του και να μεταβεί σε ένα αμυντικό σύστημα των τριών ανδρών. Οι "Μπλε" είναι σχεδόν ασταμάτητοι, μια νικηφόρα μηχανή που αντικατοπτρίζει τη Juventus του Conte.

Δεν πρέπει να αποτελεί καμία έκπληξη ότι ο Conte προορίζεται να επαναφέρει τη Chelsea προς τη δόξα δεδομένων των ταλέντων του όμως αυτό δεν θα τον σταματήσει από το να πράξει πιο εντυπωσιακά πράγματα. Στη Juventus ήταν ένα είδος επιστροφής στην πατρίδα για τον Conte, ένας άνδρας επιφορτισμένος με το να μιμηθεί την επιτυχία του και ως προπονητής. Ήταν διαφορετική η άφιξη του στην Chelsea, από την προσαρμογή του στην Αγγλία, στην εκμάθηση μιας νέας γλώσσας και στη ζωή μιας διαφορετικής κουλτούρας. Εκείνος απάντησε με ένα μόνο τρόπο που ξέρει: βάζοντας τον εαυτό του στα ποδοσφαιρικά θέματα. Πήρε μια ομάδα που το ηθικό της είχε πέσει κατακόρυφα κάτω από τον Mourinho και συνείσφερε στην αναζωογόνηση της όρεξή τους για τη νίκη.

Το Αγγλικό ποδόσφαιρο μπορεί μόνο να θαυμάσει την επανάσταση του Conte στη Chelsea ακριβώς όπως έκανε το Ιταλικό ποδόσφαιρο στη Juventus. Ίσως μια από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές της διαχείρισης του Conte είναι να παράγει αποτελέσματα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Μετά τη συναρμολόγηση του ρόστερ του στο Euro ο Conte συνείσφερε να δημιουργήσει ένα «οικογενειακό περιβάλλον» στους παίκτες μέσα σε μόλις 45 ημέρες. Στην Chelsea φαίνεται να έχει κάνει κάτι παρόμοιο χτίζοντας μια ομάδα που μοιάζει ότι διαθέτει την ικανότητα να κυριαρχήσει στην Premier League στα επόμενα χρόνια.

Η επάρκεια του Conte για μάθηση ήταν ένα θαυμάσιο πλεονέκτημα για αυτόν κατά την πρώτη δεκαετία της καριέρας του. Οι δεξιότητες και οι μέθοδοι που έμαθε από τους Lippi, Trapattoni, Ancelotti και Sacchi ενημέρωσαν την κατανόησή του για το πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο, ενώ επέκτεινε και τα στοιχεία του στο δικό του στυλ ποδοσφαίρου. Το ύφος της διαχείρισης του είναι λειαντικό και αμβλύ.  

Ο Leonardo Bonucci το αποκάλεσε «Σφυρί» στην πορεία της προς το Euro 2016, μόνο και μόνο επειδή έπαιρνε τους βαθμούς εμφατικά με μια φωνή εξουσίας και όταν λειτουργεί αυτό ενισχύει την αίσθηση της εμπιστοσύνης μεταξύ των παικτών του Conte και του ίδιου. Ακόμα δεν θα διστάσει καθόλου να πετάξει έξω τα αστέρια ενός συλλόγου (για παράδειγμα ο Diego Costa) όμως αναμφισβήτητα φέρνει αποτελέσματα και αυτό είναι το σημαντικό. 
 
Ο Conte παρομοίασε κάποτε το συναίσθημα της ήττας σαν το θάνατο. Ευτυχώς στην Chelsea δεν φαίνεται ότι ούτε αυτός ούτε οι παίκτες του θα βιώσουν μια ζοφερή αίσθηση του "θανάτου" πολύ σύντομα.