Δημήτρης Βαρσάνης
Ο Sepp Blatter δεν έκανε πολλά σωστά πράγματα στην εποχή του ως πρόεδρος της FIFA. Γεμάτο με διαμάχες, διαφθορά και το ένα ψέμα μετά το άλλο αμαύρωσε την εικόνα του αθλήματος σε ένα αχρείαστο επίπεδο και συχνά δεν νοιαζόταν και πολύ για τον υπόλοιπο κόσμο του ποδοσφαίρου.
Όμως στα 17 χρόνια που κατείχε τη θέση του στα γραφεία της FIFA στη Ζυρίχη, ξεστόμισε μια σωστή φράση από το αναξιόπιστο στόμα του. Η επισήμανση της Ινδίας ως "κοιμώμενος γίγαντας" του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Σε μια χώρα με πάνω από ένα δις ανθρώπους και μια ιστορία για να απογειώσουν τη φαντασία του ενός, η Ινδία σπάνια παρήγαγε Διεθνούς φήμης ποδοσφαιριστές. Οι Baichung Bhutia και Sunil Chettri είναι οι μόνοι δύο που έρχονται στην πρόσφατη μνήμη μας, όμως μόλις και μετά βίας τους παρακολούθησε ο ποδοσφαιρικός κόσμος. Ωστόσο μια τόσο μεγάλη χώρα έχει μια λαμπρή σπίθα, μια πόλη καλά γνωστή σε όλο τον κόσμο και πολύ καλά συνώνυμη με τη Βρετανία: η Καλκούτα.
Η Καλκούτα είναι η καλύτερη απάντηση της Ινδίας όταν αναρωτιέστε για τη ποδοσφαιρική της κληρονομιά. Οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές της χώρας έχουν παίξει εκεί και έγιναν Εθνικοί ήρωες με τις επιδόσεις τους σε αυτή την αγαπητή πόλη. Περιβαλλόμενη από τεράστια φτώχεια και κακοφτιαγμένες εγκαταστάσεις, έχει πετύχει κάτι με πολύ λίγα από αυτά που διαθέτει και μάλλον έκπληκτα θεωρείται ως μια από τις πιο καλά διαμορφωμένες πόλεις στο ποδοσφαιρικό κόσμο.
Η ουσία της ποδοσφαιρικής παράδοσης της πόλης βρίσκεται στη μεγαλύτερη και πιο έντονη αντιπαλότητα του. Ο αγώνας της Mohun Bagan - East Bengal διεξάγεται αναμφισβήτητα κάτω από το πιο ισχυρό πλήθος στο Ασιατικό ποδόσφαιρο με χιλιάδες κόσμου να συρρέουν στο ιστορικό Salt Lake Stadium για να δημιουργήσουν μια λεπτή ατμόσφαιρα με πανό, φωτοβολίδες και δυστυχώς η βία είναι εξοικειωμένη όταν συναντιούνται οι δύο γίγαντες.
Οι περισσότερες αντιπαλότητες γεννιούνται μέσα από μια εσωτερική ρήξη και έτσι έγινε και εδώ. Η Mohun Bagan είναι η παλαιότερη ποδοσφαιρική ομάδα της Ασίας, σχηματίστηκε το 1889 στην Kolkata, στη συνέχεια γνωστή ως Calcutta κάτω από τη Βρετανική κυριαρχία. Ορίστηκε να αντιμετωπίσει εκτός έδρας τη τοπική αντίπαλο Jora Bagan το 1920, η οποία αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει το αστέρι της Sailesh Bose για άγνωστους λόγους προς μεγάλη δυσαρέσκεια του αντιπροέδρου και βιομήχανου Suresh Chaudhuri. Έπειτα αποφάσισε να αποχωρήσει από τον σύλλογο σύντομα και να δημιουργήσει έναν νέο σύλλογο μαζί με τους Radja Manmatha Nath Chaudhuri, Ramesh Chandra Sen και Aurobinda Ghosh ονομάζοντας τον απλά East Bengal (Ανατολική Βεγγάλη).
Η East Bengal σχηματίστηκε με παίκτες από μικρότερα κοινωνικά και οικονομικά γκρουπ και το οικονομικό σχίσμα εξακολουθούσε να υπάρχει μεταξύ των δύο συλλόγων. Η μάζα του συλλόγου είναι ουσιαστικά από το Μπαγκλαντές και πολλοί από τους παίκτες και τους οπαδούς του είναι μετανάστες από τη χώρα μετά την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές το 1970.
Πριν γεννηθεί η East Bengal η Mohun Bagan ήταν τα "αγγελούδια" του Ινδικού ποδοσφαίρου, καθώς στόχευε και επιδίωκε στην ανεξαρτησία του από τη Βρετανική κυριαρχία τον 20ο αιώνα. Η Καλκούτα (τότε η πρωτεύουσα της Βρετανικής Raj) φιλοξένησε το IFA Shield το 1911 όπου η Ινδική ομάδα νίκησε την East Yorkshire Regiment στον τελικό του τουρνουά στο Calcutta Maidan Stadium κάτω από ένα πλήθος πάνω από 60.000 ανθρώπους. Το κοινό αποτελούνταν από χοντρά ντυμένους Ινδούς και λεπτά ντυμένους Άγγλους, μια εικόνα που ζωγράφισε την κατάσταση της εποχής στην περιοχή. Επικρατώντας με 2-1 η Mohun Bagan χάραξε το όνομα της στην ιστορία και απέδειξε ότι οι Βρετανοί ανώτεροί τους δεν ήταν πιο ανθρώπινοι από αυτούς.
Η αγγλική έκδοση του Reuters σημείωσε ένα σπάνιο θέαμα εκείνη την ημέρα: "Οι Βεγγαλέζοι έσκιζαν τις φανέλες τους και τις κουνούσαν. Τα μέλη του Μουσουλμανικού Αθλητικού συλλόγου τρελάθηκαν και μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο με ενθουσιασμό να αγκαλιάσουν τους Ινδούς αδελφούς τους". Η 29η Ιουλίου επίσημα δηλώθηκε ως η ημέρα της Mohun Bagan στη σύγχρονη Καλκούτα και υπάρχει ακόμη και μια ταινία βασισμένη στους επιφανείς ήρωες (σε σκηνοθεσία του Arup Roy) ονομαζόμενη "Egaro - The Immortal Eleven" που κυκλοφόρησε το 2011.
Παρότι η Ινδία δεν είναι τόσο γνωστή όπως οι άλλες Ασιατικές χώρες για το πάθος τους για το ποδόσφαιρο, το ντέρμπι της Καλκούτα είναι το καλύτερο που μπορούν να προσφέρουν με κάποιες παράξενες ενέργειες από τους Ινδούς οπαδούς. Μια αγέρωχη νίκη με 5-0 για την East Bengal το 1975 έναντι των αντιπάλων τους είδε έναν από τους οπαδούς της να παθαίνει καρδιακή προσβολή στην έκσταση του πανηγυρισμού του στο τέταρτο γκολ. Το ίδιο βράδυ κάτι ακόμα πιο παράλογο συνέβη όταν ένας 25χρονος οπαδός της Mohun Bagan εν ονόματι Umakanto Palodhi αυτοκτόνησε αφήνοντας πίσω ένα σημείωμα αυτοκτονίας που έδειξε κάθε κομμάτι της αγάπης του στην ομάδα του:"Θα ήθελα να πάρω εκδίκηση για αυτή την ήττα στην επόμενη γέννηση μου επιστρέφοντας ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Mohun Bagan. "
Μια αυτοκτονία από δηλητηρίαση το 1977 και μια άτακτη φυγή το 1980 είναι μερικές μόνο από τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν πόσο πολύ οι οπαδοί της Καλκούτα εκπροσωπούν τα χρώματά των συλλόγων τους, ενώ υπήρχε ένα κύμα βίας σε ένα πρόσφατο αγώνα το 2012 όπου ένας από τους ποδοσφαιριστές της Mohun Bagan υπέστη κάταγμα μεταξύ του σαγονιού του και του δεξιού αυτιού του μετά από μια πέτρα που τον πέταξαν σε ένα μεταξύ τους ντέρμπι το Δεκέμβριο.
Εκείνη η αναμέτρηση ιδιαίτερα έδειξε όλα όσα ανήκουν σε ένα πραγματικό ντέρμπι με πάνω από 40 οπαδούς να τραυματίζονται αφότου το αστέρι της Mohun Bagan Odafa Okolie αποβλήθηκε και άρχισε η εξέγερση που περιελάμβανε αντικείμενα από μπουκάλια έως υαλοπίνακες που πετάχτηκαν μέσα στο γήπεδο.
Το Salt Lake Stadium της Καλκούτα είναι το μεγαλύτερο γήπεδο ποδοσφαίρου της Ινδίας και είναι σε θέση να φιλοξενήσει κοντά στους 120.000 θεατές σε ένα σημείο. Όμως με τις πρόσφατες ανακαινίσεις που έχουν πραγματοποιηθεί, παρατηρήθηκε ότι η χωρητικότητα του μειώθηκε σε λιγότερους από 70.000. Παρ'όλα αυτά το συγκεκριμένο γήπεδο είναι ακριβώς αυτό που αξίζει μια τέτοια μεγέθους αντιπαλότητα. Σε ένα παιχνίδι για τα ημιτελικά του Federation Cup το 1997 δημιουργήθηκε ένα νέο ρεκόρ προσέλευσης των 131.000 ανθρώπων, όπου ο Ινδός μύθος Baichung Bhutia (αναμφισβήτητα ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η Ινδία) σημείωσε ένα χατ-τρικ για την East Bengal.
Το Salt Lake Stadium είναι ένα "σπίτι" και για τους ξένους με την Bayern Munich να το επισκέπτεται συχνά τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια του χειμερινού διαλείμματος της Bundesliga. Η πιο πρόσφατη άφιξη τους στο συγκεκριμένο γήπεδο ήρθε το 2012 όπου νίκησε την Εθνική ομάδα της Ινδίας με 4-0 στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Sunil Chettri. Η New York Cosmos με αιχμή του δόρατος τον Pele το επισκέφθηκε το 1977, ενώ η Εθνική ομάδα της Αργεντινής με τον Lionel Messi στη σύνθεση της έπαιξε ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Βενεζουέλας εκεί.
Η Καλκούτα ορίζει τη κληρονομιά του Ινδικού ποδοσφαίρου και είναι η καλύτερη αντιπρόσωπος της χώρας σε Διεθνές επίπεδο. Το χρυσό και το κόκκινο της East Bengal και το πράσινο και κόκκινο της Mohun Bagan προσθέτει το καρύκευμα στη ποδοσφαιρική κληρονομιά της Καλκούτα και αν ποτέ επισκεφθείτε την Ινδία βεβαιωθείτε να ελέγξετε τι υπερηφάνεια κουβαλούν αυτά τα δύο κλαμπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου